عزاداری: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۷۷۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۹ خرداد ۱۴۰۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۳: خط ۲۳:
}}
}}
'''عزاداری'''، مراسم سوگواری برای [[امام‌حسین(ع)]] و [[شهدای کربلا]].
'''عزاداری'''، مراسم سوگواری برای [[امام‌حسین(ع)]] و [[شهدای کربلا]].
سوگواری برای درگذشتگان، طبیعی و غریزی است و در [[دین]]، سفارش‌هایی دربارۀ آن شده است. شهادت [[امام حسین(ع)|امام‌حسین(ع)]] و اهمیت زنده‌نگه‌داشتن آن، فرهنگ عزاداری را در میان [[شیعه|شیعیان]] به باوری هویت‌بخش تبدیل کرد.
[[امام‌خمینی]] معتقد بود انحراف مسلمانان از مسیر [[اسلام ناب محمدی|اسلام ناب]]، موجب قیام امام‌حسین(ع) برای احیای اسلام شد و زنده‌ماندن اسلام نیز در گرو زنده‌نگهداشتن عزاداری‌های محرم و صفر است. ایشان حادثه کربلا را با ضرورت‌های سیاسی موجود، پیوند زد و درک جدیدی از فرهنگ عاشورا و عزاداری به‌دست داد؛ چنان‌که مطالعۀ حوادث [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] و بسیج مردم، الگوپذیری و نقش عاشورا در این وقایع را به‌خوبی نشان می‌دهد.
عزاداری مانند هر امر اجتماعی دیگر مورد تهدید آسیب‌هایی است؛ ازجمله: رواج دروغ و خرافه، برتری شکل بر محتوا، برخورد عاطفی صرف،  رعایت‌نکردن برخی موازین شرعی و ترویج برخی ناهنجاری‌ها. امام‌خمینی در سخنان و سیرۀ عملی خود، با سفارش بر حفظ اصل عزاداری، تصفیه آن از انحرافات واردشده را ضروری می‌دانست.
== معنی ==
== معنی ==
«عزاء» مصدر عزا و عزِی به معنای [[صبر]] و شکیبایی بر مصیبت و اندوه<ref>مسعود، الرائد فرهنگ الفبایی عربی ـ فارسی، ۲/۱۱۸۴.</ref> و عزاداری به معنای ماتم‌داری، ذکر مصیبت، تعزیت، زاری و سوگواری<ref>دهخدا، لغتنامه، ۱۰/۱۳۹۸۵.</ref> است. مراد از عزاداری در فرهنگ دینی، طلب تسلی از مصائب و صبرکردن بر حزن به سبب اسناددادن امر به سوی خدای عزوجل است.<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱/۱۷۵؛ معلوف، المنجد فی اللغه، ۱/۵۰۴.</ref> عزاداری در عرف شیعی به همان معنای لغوی و عمدتاً در سوگواری شهادت [[معصومان(ع)]]، به‌ویژه [[شهادت امام‌حسین(ع)]] و [[شهدای کربلا]] به کار می‌رود.<ref>علوی، عزاداری رسانه پایدار شیعه، ۸۷.</ref>
«عزاء» مصدر عزا و عزِی به معنای [[صبر]] و شکیبایی بر مصیبت و اندوه<ref>مسعود، الرائد فرهنگ الفبایی عربی ـ فارسی، ۲/۱۱۸۴.</ref> و عزاداری به معنای ماتم‌داری، ذکر مصیبت، تعزیت، زاری و سوگواری<ref>دهخدا، لغتنامه، ۱۰/۱۳۹۸۵.</ref> است. مراد از عزاداری در فرهنگ دینی، طلب تسلی از مصائب و صبرکردن بر حزن به سبب اسناددادن امر به سوی خدای عزوجل است.<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱/۱۷۵؛ معلوف، المنجد فی اللغه، ۱/۵۰۴.</ref> عزاداری در عرف شیعی به همان معنای لغوی و عمدتاً در سوگواری شهادت [[معصومان(ع)]]، به‌ویژه [[شهادت امام‌حسین(ع)]] و [[شهدای کربلا]] به کار می‌رود.<ref>علوی، عزاداری رسانه پایدار شیعه، ۸۷.</ref>
خط ۱۳۶: خط ۱۴۴:
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:مفاهیم دینی]]
[[رده:مفاهیم دینی]]
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]