سیدمهدی امام‌جمارانی: تفاوت میان نسخه‌ها

سیدمهدی امام‌جمارانی سال ۱۳۱۴ در [[جماران]] [[تهران]] به دنیا آمد. <ref>آسمان، مجله، ۱۰.</ref> پدرش [[سیدحسن امام‌جمارانی]] از روحانیان سرشناس [[شمیران]] و تنها فرزند پسر [[سیدابراهیم جمارانی]]، روحانی با نفوذ این منطقه بود. <ref>پایگاه اطلاع‌رسانی مسجد، زندگی‌نامه سیدمهدی امام‌جمارانی؛ آرشیو مؤسسه تنظیم.</ref>

خاندان امام‌جمارانی چندین نسل از روحانیان سرشناس منطقه شمیران تهران و امام جماعت مسجد جامع جماران بوده‌اند. از اقدامات این خانواده، ساخت [[مسجد]] و [[حسینیه]] در محله‌های شمیران بوده است. مشهورترینِ آن، حسینیه‌ای است که سیدابراهیم جمارانی ساخته و بعدها بازسازی شده و اکنون مشهور به حسینیه جماران است. <ref>پایگاه اطلاع‌رسانی مسجد، زندگی‌نامه سیدمهدی امام‌جمارانی.</ref> سیدحسن امام‌جمارانی در [[آذر]] ۱۳۴۱، در اعلامیه‌ای همراه علما و روحانیان تهران در همراهی با [[امام‌خمینی]] به تصویب‌نامه [[انجمن‌های ایالتی و ولایتی]] [[رژیم پهلوی]] اعتراض کرد. <ref>مرکزاسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۵۲ ـ ۵۵.</ref>

==تحصیلات==

سیدمهدی امام‌جمارانی خواندن، نوشتن و بخشی از دروس مقدماتی را نزد پدر فرا گرفت. <ref>آرشیو مؤسسه تنظیم؛ آسمان، مجله، ۱۱.</ref> وی در سال ۱۳۲۹، در پانزده‌سالگی همراه برادر خود برای تحصیل [[علوم حوزوی]] به [[شهر قم]] سفر کرد. <ref>آسمان، مجله، ۱۱.</ref> او سه سال نزد [[سیدمحمد هندی]] دروس مقدماتی را خواند و دروس سطوح عالی را از [[رحمت‌الله فشارکی]]، [[محمدتقی ستوده]]، [[مصطفی اعتمادی]] و [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] فرا گرفت و پس از یک سال شرکت در [[درس خارج]]، به دنبال کسالت پدر در سال ۱۳۴۳ به تهران بازگشت. <ref>آرشیو مؤسسه تنظیم.</ref>

==آشنایی و ارتباط با امام‌خمینی==

آشنایی امام‌جمارانی با امام‌خمینی به سال‌های حضور وی در [[حوزه علمیه قم]] بر می‌گردد که از سال ۱۳۲۹ تا ۱۳۴۰ امام‌خمینی را به عنوان مدرس حوزه می‌شناخت. <ref>امام‌جمارانی، پابه‌پای آفتاب، ۲/۳۷؛ امام‌جمارانی، شاهد یاران، ۴۱.</ref> پس از درگذشت مرجع تقلید وقت، [[سیدحسین بروجردی]] و مخالفت امام‌خمینی با لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، شناخت امام‌جمارانی از ایشان بیشتر شد. <ref>امام‌جمارانی، پابه‌پای آفتاب، ۲/۳۹.</ref>

در سال ۱۳۴۲ زمانی که امام‌خمینی از زندان آزاد شد، امام‌جمارانی همراه پدر خود در [[قیطریه]] به دیدار ایشان رفت و جزو علاقه‌مندان امام‌خمینی شد. <ref>امام‌جمارانی، پابه‌پای آفتاب، ۲/۳۹؛ امام‌جمارانی، شاهد یاران، ۴۲.</ref> وی در سال ۱۳۴۳ به دلیل سخنرانی علیه رژیم پهلوی بازداشت شد. <ref>سلیمی ‌بنی و مظفری، مجمع روحانیون مبارز، ۲۹۶.</ref> وی در [[اسفند]] همان سال، همراه علمای قم، تبعید امام‌خمینی به [[ترکیه]] را محکوم کرد. <ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۴/۱۳۱ـ ۱۳۲.</ref> او که در پخش و رساندن پیام‌ها و نامه‌های ارسالی امام‌خمینی از [[نجف]]، کوشا بود <ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۱۰/۱۳۰.</ref> در جمع‌آوری کمک‌های مالی و [[وجوه شرعی]] و ارسال آن به ایشان می‌کوشید و دراین‌باره مورد بازجویی [[ساواک]] نیز قرار گرفت. <ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۱۶/۴۷.</ref>

در سال‌های حضور امام‌خمینی در نجف، امام‌جمارانی چندین بار به دیدار ایشان رفت <ref>آسمان، مجله، ۱۴.</ref> و در سال ۱۳۴۶ از ایشان اجازه امور حسبیه دریافت کرد. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ‏۱/۴۶۸.</ref>

==فعالیت‌ها و مبارزات==

از آغاز سال ۱۳۵۶ جلسات روحانیان مبارز که به صورت جدی و هماهنگ آغاز شد، امام‌جمارانی به صورت عضوی فعال در جلسات حضور می‌یافت <ref>کردی، جامعه روحانیت مبارز تهران از شکل‌گیری تا انشعاب، ۷۷.</ref> و در شکل‌گیری [[جامعه روحانیت مبارز تهران]] نقش مؤثر داشت و همراه [[سیدمحمد موسوی خوئینی‌ها]] و [[مصطفی ملکی]] جلسه شمال تهران را اداره می‌کرد. <ref>روحانی، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی، ۱/۴۲۸.</ref>

امام‌جمارانی در سال‌ ۱۳۵۶ با برخی روحانیان مبارز به دیدار تبعیدی‌ها در شهرهای مختلف کشور رفت <ref>مرکز بررسی اسناد، ۶/۳۶۳.</ref> همچنین در [[آبان]] ۱۳۵۶ همراه علمای تهران، درگذشتِ [[سیدمصطفی خمینی]] را به امام‌خمینی تسلیت گفت، <ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۲۳۳.</ref> سپس همراه علمای دیگر ازجمله [[سیدعلی‌اصغر خویی]]، [[محمدباقر آشتیانی]]، [[مرتضی مطهری]]، [[سیدمرتضی ایروانی]] و [[سیدمحمدحسین طباطبایی بروجردی]] در اعلامیه‌ای مطالب اهانت‌آمیز روزنامه اطلاعات به امام‌خمینی را محکوم کرد. <ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۲۳۶ ـ ۲۳۷؛ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۶/۱۸۸ ـ ۱۸۹.</ref> همچنین در [[اردیبهشت]] ۱۳۵۷ همراه با علمای تهران ازجمله مرتضی مطهری، [[سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی]]، [[محی‌الدین انواری]] و [[محمد مفتح]] حمله مأموران رژیم پهلوی به بیوت مراجع تقلید قم و ضرب و جرح طلاب و مردم را محکوم کرد و آن را عملی غیر انسانی خواند. <ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۲۸۹.</ref>

امام‌جمارانی در [[تیر]] ۱۳۵۷ همراه علمای تهران حمایت خود را از فتوای امام‌خمینی در تحریم جشن [[نیمه شعبان]] ۱۳۵۷ به سبب کشتار مردم به دست رژیم پهلوی اعلام کرد. <ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۶/۳۶۰ ـ ۳۶۱ و ۸/۲۴۰؛ مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۳۲۳ ـ ۳۲۴.</ref> و به دلیل این فعالیت‌ها وی در شمار روحانیان و واعظانی دانسته شد که جلسات سخنرانی‌شان تحت نظر سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) بود. <ref>مرکز بررسی اسناد، ۹/۱۶۰.</ref> بر اساس نظر ساواک وی یکی از عوامل مؤثر و محرک در میان روحانیان تهران شناخته شد. <ref>مرکز بررسی اسناد، ۱۲/۳۹.</ref>

وی در سال ۱۳۵۷، در شمار ۳۶ نفر روحانی‌ای بود که بازداشت و در زندان شهربانی به مدت دو ماه زندانی شدند. <ref>محلاتی، خاطرات و مبارزات شهید فضل‌الله محلاتی، ۷۰؛ کردی، جامعه روحانیت مبارز تهران از شکل‌گیری تا انشعاب، ۹۱.</ref> وی در ۱۸ [[مهر]] ۱۳۵۷، به مناسبت چهلم شهدای ۱۷ شهریور و سالروز درگذشت سیدمصطفی خمینی، همراه با روحانیان تهران در اعلامیه‌ای حمایت خود را از رهبری امام‌خمینی اعلام و به فشار رژیم پهلوی و دولت بعثی برای خروج امام‌خمینی از [[عراق]] اعتراض کرد. <ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۶/۳۸۰ ـ ۳۸۱ و ۴۷۴ ـ ۴۷۵.</ref> او در ۱۶ آذر ۱۳۵۷، همراه با علمای تهران از مردم تهران خواست در روز [[تاسوعا]] و [[عاشورا]] به خیابان‌ها بیایند و در راهپیمایی اعتراض خود را به کشتار مردم به دست رژیم پهلوی اعلام کنند. <ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۱۱/۶۰۹ ـ ۶۱۱.</ref> {{ببینید|متن=ببینید| تاسوعا و عاشورا}} فعالیت‌های امام‌جمارانی که حساسیت ساواک را برانگیخته بود موجب شد در ماه‌های منتهی به پیروزی انقلاب، مخفیانه زندگی ‌کند. <ref>امام‌جمارانی، شاهد یاران، ۴۲.</ref>

==اختصاص خانه جمارانی برای اقامت امام==

پس از بازگشت امام‌خمینی به [[ایران]]، امام‌جمارانی از طریق [[سیداحمد خمینی]] در ۱۴ [[بهمن]] ۱۳۵۷، به دیدار ایشان در [[مدرسه علوی]] رفت. <ref>امام‌جمارانی، شاهد یاران، ۴۳؛ امام‌جمارانی، پابه‌پای آفتاب، ۲/۴۳.</ref>

در پی بیماری امام‌خمینی و انتقال ایشان به تهران در سال ۱۳۵۹، وی خانه خود و بستگان را برای اقامت ایشان به سیداحمد خمینی پیشنهاد کرد و پس از پذیرفتن امام‌خمینی خانه در اختیار ایشان قرار گرفت و [[حسینیه جماران]] برای دیدارهای عمومی ایشان اختصاص یافت. <ref>امام‌جمارانی، شاهد یاران، ۴۴؛ امام‌جمارانی، پابه‌پای آفتاب، ۲/۴۷.</ref> امام‌خمینی با استقبال مردم وارد جماران شد و مردم منطقه همان شب با اصرار خودشان با ایشان در حسینیه جماران دیدار کردند. <ref>امام‌جمارانی، شاهد یاران، ۴۴.</ref> {{ببینید|متن=ببینید| جماران}} ایشان در [[اردیبهشت]] ۱۳۵۹، با ابراز اینکه با سکونت در جماران به امام‌جمارانی زحمت داده است، او را از دوستان عزیز خود شمرد. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۲/۳۱۴.</ref>

==نماینده امام‌خمینی==

امام‌خمینی در مرداد ۱۳۵۹، امام‌جمارانی را به عنوان یکی از دو نماینده خود در شورای مرکزی سازمان اوقاف گماشت <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ‏۱۳/۱۲۲.</ref> نماینده دیگر ایشان [[محمدعلی نظام‌زاده]] بود. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۳/۱۲۳.</ref> ایشان در این دو حکم از نمایندگان خود خواست وضع سازمان اوقاف را هر ماه به اطلاع ایشان برسانند.

امام‌خمینی در آذر ۱۳۵۹ به امام‌جمارانی اجازه داد اموالی را که در اختیار سازمان اوقاف قرار داشت و استفاده نشده بود، در جبهه‌های جنگ، برای بازسازی مناطق آسیب‌دیده استفاده و به آوارگان جنگی کمک کند، <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ‏۱۳/۳۷۷.</ref> همچنین از سوی ایشان در [[دی‌]] ۱۳۶۳ تصدى امور مربوط به [[ولى فقیه]] در سازمان اوقاف به وی واگذار شد. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۹/۱۲۷.</ref>

امام‌جمارانی در راستای مسئولیت خود در سازمان اوقاف، فعالیت‌های مهم و گسترده‌ای انجام داد؛ ازجمله آنها تدوین قانون وقف و احیای موقوفات، قانون تشکیلات و اختیارات سازمان اوقاف و امور خیریه، تأسیس مراکز و مؤسسات علمی آموزشی و فرهنگی را می‌توان نام برد. <ref>امام‌جمارانی، حریم امام، ۷.</ref>

در سال ۱۳۶۳ وی از جانب امام‌خمینی برای بررسی و حل اختلافات میان مردم مبارکه اصفهان و مأموران شهربانی به [[اصفهان]] فرستاده شد. <ref>آسمان، مجله، ۱۰.</ref> وی هر دو هفته یک بار به دیدار امام‌خمینی می‌رفت و درباره مسائل مختلف به ایشان گزارش می‌داد. <ref>امام‌جمارانی، روایت امام‌جمارانی.</ref>

او در سال ۱۳۶۴ با حکم امام‌خمینی سرپرست سازمان حج و اوقاف شد و این مسئولیت پس از رحلت ایشان تا سال ۱۳۷۶ ادامه یافت. <ref>سلیمی ‌بنی و مظفری، مجمع روحانیون مبارز، ۲۹۷.</ref>

امام‌خمینی در سال ۱۳۶۵، در پاسخ نامه امام‌جمارانی، اداره تمامی بقاع متبرکه و اماکن مقدسه‏ کشور به غیر از مواردی که در قانون استثناء شده است را به سازمان اوقاف واگذار کرد. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۱۷۸.</ref> چنان‌که در [[شهریور]] ۱۳۶۶، در حکم انتصاب سرپرست حجاج ایرانى‏، از زحمات همه مسئولان [[حج]] به‌ویژه امام‌جمارانى که با تعهد و مقاومت خود موجب سرافرازى [[جمهورى اسلامى ایران]] و باعث شادى روح شهدا شده‏‌اند، تشکر کرد. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۳۷۸.</ref>

==تأسیس مجمع روحانیون مبارز تهران==

در آستانه انتخابات سومین دوره [[مجلس شورای اسلامی]] در سال ۱۳۶۶، به موازات تشدید اختلافات در جامعه روحانیت مبارز تهران، برخی از اعضا ازجمله امام‌جمارانی از جامعه روحانیت مبارز جدا شدند و «[[مجمع روحانیون مبارز تهران]]» را با هدف استمرار خط امام‌خمینی تأسیس کردند. <ref>سلیمی ‌بنی و مظفری، مجمع روحانیون مبارز، ۵۱ ـ ۵۴.</ref> و به صورت فعال در انتخابات شرکت جستند. آنان طی نامه‌ای به امام‌خمینی، روند انشعاب مجمع روحانیون را با موافقت ایشان ذکر کردند که با تأیید امام‌خمینی مواجه شد. <ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۲۶ ـ ۲۸.</ref> {{ببینید|متن=ببینید| مجمع روحانیون مبارز تهران}}

 

 

 

 

==منابع==

* سلیمی ‌بنی، صادق و آیت مظفری، مجمع روحانیون مبارز، قم، زمزم هدایت، چاپ اول، ۱۳۹۰ش.

==پیوند به بیرون==

محمد رجائی‌نژاد، «سیدمهدی امام‌جمارانی»، دانشنامه امام خمینی، ج2، ص.

[[رده:مقاله‌های آماده ارزیابی]] [[رده:مقاله‌های بدون لینک دانشنامه]]