پرش به محتوا

انجمن حجتیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۳۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳۰ بهمن ۱۴۰۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
  | نام‌های دیگر  = انجمن خیریه حجتیه
  | نام‌های دیگر  = انجمن خیریه حجتیه
  | تأسیس        = سال ۱۳۳۲
  | تأسیس        = سال ۱۳۳۲
  | بنیانگذار    = محمود ذاکر تولائی معروف به محمود حلبی
  | بنیانگذار    = محمود ذاکر تولائی معروف به [[محمود حلبی]]
  | وابسته به    =  
  | وابسته به    =  
  | رویکرد        = تشکّلی مذهبی برای مبارزه با بهائیت، با مشی دوری از سیاست و مبارزه
  | رویکرد        = تشکّلی مذهبی برای مبارزه با [[بهائیت]]، با مشی دوری از [[سیاست]] و [[مبارزه]]
  | نوع فعالیت    =  
  | نوع فعالیت    =  
  | گستره فعالیت  =  
  | گستره فعالیت  =  
  | اهداف        = تبلیغ دین اسلام و مذهب جعفری و دفاع علمی از آن، با رعایت مقتضیات زمان
  | اهداف        = تبلیغ [[دین اسلام]] و مذهب جعفری و دفاع علمی از آن، با رعایت مقتضیات زمان
  | فعالیت‌ها      = برگزاری دعای ندبه، جشن‌های ولادت امام زمان(ع)، سخنرانی دربارهٔ امام زمان(ع) و تصویب لایحه مبارزه با بهائی‌ها
  | فعالیت‌ها      = برگزاری [[دعای ندبه]]، جشن‌های ولادت [[امام زمان(ع)]]، سخنرانی دربارهٔ امام زمان(ع) و تصویب لایحه مبارزه با بهائی‌ها
  | وظایف        =  
  | وظایف        =  
  | مکان          = در هر شهری دفتری موسوم به بیت (بیتِ امام زمان(ع))
  | مکان          = در هر شهری دفتری موسوم به بیت (بیتِ امام زمان(ع))
خط ۱۰۳: خط ۱۰۳:
نظر امام‌خمینی این بود که افراد مؤثر انجمن در مناصب حساس و کلیدی حضور نداشته باشند؛ اگر خودشان خواستند منحل شود، وگرنه بر کار آنان [[نظارت]] گردد.<ref>هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۱۴۴.</ref> به گزارشی امام‌خمینی با تأکید بر منع عضویت اعضای احزاب در [[نیروهای مسلح]] با اشاره به انجمن حجتیه آن را جزو گروه‌های خطرناک خواند که می‌تواند مجلس و دولت را به [[انحراف]] بکشاند و به مسئولان نظام تصریح کرد در صورتی که اعضای آن در مسئولیت دولتی باشند، آنان را عزل کنند. مهدی طیب سخنگوی کمیسیون دفاع در مجلس دوم از آنجاکه سابقه عضویت در انجمن حجتیه داشت، با شنیدن سخنرانی امام‌خمینی از نمایندگی مجلس استعفا کرد و رئیس مجلس وقت امام‌خمینی را در جریان استعفای وی قرار داد و ایشان ابراز کرد در صورت عضونبودن در انجمن استعفایش را پس بگیرد.<ref>منتجب‌نیا، روزنامه اعتماد، ۸.</ref>{{سخ}}
نظر امام‌خمینی این بود که افراد مؤثر انجمن در مناصب حساس و کلیدی حضور نداشته باشند؛ اگر خودشان خواستند منحل شود، وگرنه بر کار آنان [[نظارت]] گردد.<ref>هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۱۴۴.</ref> به گزارشی امام‌خمینی با تأکید بر منع عضویت اعضای احزاب در [[نیروهای مسلح]] با اشاره به انجمن حجتیه آن را جزو گروه‌های خطرناک خواند که می‌تواند مجلس و دولت را به [[انحراف]] بکشاند و به مسئولان نظام تصریح کرد در صورتی که اعضای آن در مسئولیت دولتی باشند، آنان را عزل کنند. مهدی طیب سخنگوی کمیسیون دفاع در مجلس دوم از آنجاکه سابقه عضویت در انجمن حجتیه داشت، با شنیدن سخنرانی امام‌خمینی از نمایندگی مجلس استعفا کرد و رئیس مجلس وقت امام‌خمینی را در جریان استعفای وی قرار داد و ایشان ابراز کرد در صورت عضونبودن در انجمن استعفایش را پس بگیرد.<ref>منتجب‌نیا، روزنامه اعتماد، ۸.</ref>{{سخ}}
به دنبال سخنرانی امام‌خمینی، انجمن که خود را در وضعیت نامناسبی می‌دید، در ۱۳۶۲/۵/۱ با صدور اعلامیه‌ای، خود را مصداق سخنان ایشان نشمرد، ولی رسماً تعطیلی فعالیت‌هایش را اعلام کرد.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۳/۱۷۱–۱۷۲.</ref> انجمن در شوال ۱۴۰۳ق/ مرداد ۱۳۶۲ش ضمن بیانیه‌ای با اعلان تبعیت خود از «مقام معظم رهبری» و [[مرجعیت]] و حفظ وحدت و مصالح عالی کشور و دفع غرض‌ورزی دشمنان اسلام، اعلام کرد جلسات خود را تعطیل می‌کند و کسی مجاز نخواهد بود زیر عنوان انجمن جلسه برگزار کند،<ref>صدقی، جریان‌شناسی انجمن حجتیه، ۱۵۲–۱۵۴.</ref> ولی انقلابیان انجمن را متهم به [[نفاق]] کردند که پنهانی به کار گذشته مشغول است؛ از این‌رو امام‌خمینی در جلسه‌ای خصوصی با اشاره به اینکه انجمن خود را تعطیل کرده و نه منحل، آن را بی‌فایده خواند و افزود اطلاعیه این گروه بی‌اثر بوده و افراد فاسد به کار خود مشغول‌اند.<ref>رحیمیان، در سایه آفتاب، ۲۲۹؛ کشاورز شکری و خدابخشی، انسان منتظر از دیدگاه انجمن حجتیه و امام‌خمینی، ۴/۱۰۹.</ref>{{سخ}}
به دنبال سخنرانی امام‌خمینی، انجمن که خود را در وضعیت نامناسبی می‌دید، در ۱۳۶۲/۵/۱ با صدور اعلامیه‌ای، خود را مصداق سخنان ایشان نشمرد، ولی رسماً تعطیلی فعالیت‌هایش را اعلام کرد.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۳/۱۷۱–۱۷۲.</ref> انجمن در شوال ۱۴۰۳ق/ مرداد ۱۳۶۲ش ضمن بیانیه‌ای با اعلان تبعیت خود از «مقام معظم رهبری» و [[مرجعیت]] و حفظ وحدت و مصالح عالی کشور و دفع غرض‌ورزی دشمنان اسلام، اعلام کرد جلسات خود را تعطیل می‌کند و کسی مجاز نخواهد بود زیر عنوان انجمن جلسه برگزار کند،<ref>صدقی، جریان‌شناسی انجمن حجتیه، ۱۵۲–۱۵۴.</ref> ولی انقلابیان انجمن را متهم به [[نفاق]] کردند که پنهانی به کار گذشته مشغول است؛ از این‌رو امام‌خمینی در جلسه‌ای خصوصی با اشاره به اینکه انجمن خود را تعطیل کرده و نه منحل، آن را بی‌فایده خواند و افزود اطلاعیه این گروه بی‌اثر بوده و افراد فاسد به کار خود مشغول‌اند.<ref>رحیمیان، در سایه آفتاب، ۲۲۹؛ کشاورز شکری و خدابخشی، انسان منتظر از دیدگاه انجمن حجتیه و امام‌خمینی، ۴/۱۰۹.</ref>{{سخ}}
[[پرونده:تعطیلی انجمن حجتیه.jpg|بندانگشتی|تعطیلی انجمن حجتیه]]
طبق پیش‌بینی امام‌خمینی انجمن حجتیه با صدور این بیانیه گرچه فعالیت خود را رسماً متوقف کرد، اما تفکرات آنان از میان نرفت و عملاً ارتباطات و محافل خصوصی خود را حفظ کردند.<ref>علیانسب و علوی‌نیک، جریان‌شناسی انجمن حجتیه، جریان‌شناسی انجمن حجتیه، ۱۶۹–۱۷۰.</ref>{{سخ}}
طبق پیش‌بینی امام‌خمینی انجمن حجتیه با صدور این بیانیه گرچه فعالیت خود را رسماً متوقف کرد، اما تفکرات آنان از میان نرفت و عملاً ارتباطات و محافل خصوصی خود را حفظ کردند.<ref>علیانسب و علوی‌نیک، جریان‌شناسی انجمن حجتیه، جریان‌شناسی انجمن حجتیه، ۱۶۹–۱۷۰.</ref>{{سخ}}
دیدگاه امام‌خمینی دربارهٔ انجمن و رهبران آن تا پایان عمر ایشان باقی بود و دربارهٔ نفوذ تفکر جریان حجتیه به انقلابیان تذکر می‌داد؛ ازجمله در سال ۱۳۶۵ دربارهٔ انتقادهای بی‌مورد برخی از این افراد از جنگ، به ادعای دفاع از ولایت [[انتقاد]] کرد و بی‌تفاوتی در برابر سرنوشت سیاسی و اجتماعی مردم را با ادعای ولایتی‌بودن در تنافی می‌دید و تأکید می‌کرد امروز اسلام در خطر است و باید مانند [[پیامبر اکرم(ص)]]، و [[امیرالمؤمنین علی(ع)]]، به میدان آمد و از [[رزمندگان|رزمندگان اسلام]] حمایت کرد. ایشان بی‌تفاوتی این افراد به [[نظام جمهوری اسلامی ایران|نظام اسلامی]] و [[جنگ عراق علیه ایران|جنگ تحمیلی]] را نه تنها دلیل غیر ولایی‌بودن آنان بلکه نشانه بی‌دیانتی آنان می‌خواند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۲۳–۲۴ و ۲۱/۲۸۱.</ref>
دیدگاه امام‌خمینی دربارهٔ انجمن و رهبران آن تا پایان عمر ایشان باقی بود و دربارهٔ نفوذ تفکر جریان حجتیه به انقلابیان تذکر می‌داد؛ ازجمله در سال ۱۳۶۵ دربارهٔ انتقادهای بی‌مورد برخی از این افراد از جنگ، به ادعای دفاع از ولایت [[انتقاد]] کرد و بی‌تفاوتی در برابر سرنوشت سیاسی و اجتماعی مردم را با ادعای ولایتی‌بودن در تنافی می‌دید و تأکید می‌کرد امروز اسلام در خطر است و باید مانند [[پیامبر اکرم(ص)]]، و [[امیرالمؤمنین علی(ع)]]، به میدان آمد و از [[رزمندگان|رزمندگان اسلام]] حمایت کرد. ایشان بی‌تفاوتی این افراد به [[نظام جمهوری اسلامی ایران|نظام اسلامی]] و [[جنگ عراق علیه ایران|جنگ تحمیلی]] را نه تنها دلیل غیر ولایی‌بودن آنان بلکه نشانه بی‌دیانتی آنان می‌خواند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۲۳–۲۴ و ۲۱/۲۸۱.</ref>
emailconfirmed
۲٬۵۷۶

ویرایش