سیداسماعیل حسنی نجف‌آبادی
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | سیداسماعیل حسنی نجف‌آبادی |
| تاریخ تولد | ۱۳۰۳ ش |
| زادگاه | نجف‌آباد، استان اصفهان |
| تاریخ وفات | تیر ۱۳۵۳ |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | امام‌خمینی، سید حسین بروجردی |
| محل تحصیل | قم، اصفهان |
| سایر | از فعالان نهضت اسلامی، مبارزه علیه رژیم پهلوی |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | شرکت در مبارزات علیه رژیم پهلوی، ارتباط با امام‌خمینی |
| اجتماعی | مشارکت در تأسیس بناهایی مثل مسجد و حمام، فعالیت‌های فرهنگی و تبلیغی |
سیداسماعیل حسنی نجف‌آبادی، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.
سیداسماعیل حسنی نجف‌آبادی فرزند آقا سیدابوالقاسم در سال ۱۳۰۳ش در نجف‌آباد چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش طی کرد. آنگاه برای تحصیل دروس حوزوی رهسپار اصفهان شد و به مدت سه سال در مدرسه جده بزرگ مشغول تحصیل شد و مقدمات را در آن حوزه علمیه فراگرفت. او در ۱۳۲۰ش به قم رفت و دروس سطح را نزد شیخ اسداللّه نوراللهی، سیدمرتضی علوی فریدنی، شیخ محمد فکور یزدی و شیخ عبدالجواد جبل عاملی فراگرفت. آنگاه در درس خارج آیت‌الله سیدحسین بروجردی شرکت کرد. سپس به درس خارج امام‌خمینی راه یافت و از محضر ایشان استفاده کرد.[۱] وی از نخستین شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی بود و همراه با حسینعلی منتظری، مرتضی مطهری، سیدجواد حسنی نجف‌آبادی، ابراهیم امینی، اسدالله نوراللهی، سیدعباس ابوترابی و دو نفر دیگر در آن درس که در یکی از حجره‌های مدرسه فیضیه در دهه ۱۳۲۰ ش تشکیل می‌شد شرکت می‌کرد.[۲]
او از سال ۱۳۴۲ همسو با نهضت امام‌خمینی، به مبارزه با حکومت پهلوی می‌پرداخت. در ۱۵ تیر ۱۳۴۲ همراه با جمعی از علما و روحانیان نجف‌آباد، در تلگرافی به امام‌خمینی که از طریق رئیس فرمانداری نظامی تهران ارسال شد و رونوشت آن برای آیات شیخ بهاءالدین محلاتی و سیدحسن طباطبایی قمی نیز ارسال گردید، تأثر و نگرانی خود را از دستگیری آنان و همدردی خود را با آن سه روحانی بزرگوار اعلام کردند.[۳] پس از تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور، همراه با روحانیان نجف‌آباد با ارسال نامه‌ای به آیت‌الله سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی، تأثر شدید خود را از تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور اعلام کرد و خواستار اقدام آن مرجع برای آزادی امام‌خمینی شد.[۴] او در سال‌های بعد برای ارشاد مردم و تبلیغ دین و ترویج احکام و شریعت، به اطراف اصفهان و استان چهارمحال و بختیاری رفت و به توزیع رساله عملیه امام‌خمینی پرداخت. وی همچنین از وضعیت فرهنگی به‌ویژه حضور سپاهی دانش در روستاهای چهارمحال انتقاد می‌کرد و انتقادهای او به درگیری در روستای دشتی شهرکرد انجامید. او که پس از آن درگیری به نجف‌آباد بازگشته بود، تحت تعقیب قرار گرفت و مقرر گردید به ساواک احضار شود.[۵] وی در تأسیس بناهایی نظیر مسجد و حمام، راه‌سازی و لوله‌کشی آب فعال بود. وی از منتقدان کتاب شهید جاوید بود و به همین علت توسط موافقان آن کتاب مورد حمله قرار گرفت و در تیر ۱۳۵۳ براثر اصابت ضربت چاقو به گردنش از دنیا رفت.[۶]
پانویس
منابع
- اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۴، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی
- انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، روزشمار استان چهارمحال و بختیاری (۱۳۸۸)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات
- خبرگان ملت: شرح‌حال نمایندگان مجلس خبرگان رهبری (۱۳۷۹)، قم، دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری
- دوانی، علی (۱۳۷۷)، نهضت روحانیون ایران، ج ۵، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی
- مهدوی، مصلح‌الدین (۱۳۸۶)، اعلام اصفهان، ج۴، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان
- یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۱۹: خادم شریعت، آیت‌الله حسین خادمی (۱۳۸۹)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات
- یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۳۵: روشنگر دوران، حجت‌الاسلام‌والمسلمین حاج سیدمحمد احمدی (۱۳۸۳)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات