سیدجعفر موسوی اردبیلی
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| اطلاعات علمی |
سیدجعفر موسوی اردبیلی، از شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی.
سیدجعفر صفوی‌زاده معروف به موسوی اردبیلی در سال ۱۳۱۴ در اردبیل به دنیا آمد. پدرش سیدتقی موسوی از عالمان اردبیل و از مدرسان دروس حوزوی در آن شهر بود. سیدجعفر موسوی دوران ابتدایی و متوسطه را تا سیکل اول متوسطه در اردبیل ادامه داد و در شانزده سالگی وارد حوزه علمیه اردبیل شد و مقدمات، حاشیه و معالم را پیش شیخ غفور و عجرودی خواند. سپس در درس سیوطی و جامی پدرش شرکت کرد. او در سال ۱۳۳۰ برای ادامه تحصیل راهی قم شد و در حوزه علمیه آنجا شرح لمعه را نزد شیخ احمد پایانی اردبیلی و جعفر سبحانی خواند و در درس رسائل از شاگردان میرزاعلی مشکینی و شیخ عباسعلی نجف‌آبادی بود. مکاسب را پیش حسینعلی منتظری خواند و کفایة‌الاصول را هم نزد سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی و میرزا محمد مجاهدی تبریز فراگرفت. در درس اسفار هم از بحث¬های علامه سیدمحمدحسین طباطبایی بهره برد و تفسیر قرآن را هم نزد شیخ ابوالفضل زاهدی قمی خواند.
موسوی اردبیلی آنگاه وارد درس خارج فقه آیتالله سیدحسین طباطبایی بروجردی شد و کتاب خارج صلاة را نزد ایشان خواند. در درس خارج اصول هم از شاگردان امام‌خمینی بود و آن درس را با سیداحمد امامی اصفهانی مباحثه می¬کرد. او تا سال ۱۳۴۴ در قم حضور داشت، بنابراین می‌توان گفت از اواسط دهه ۱۳۳۰ تا تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور در درس خارج اصول امام‌خمینی که عصرها در مسجد سلماسی و سپس در مسجد اعظم قم برگزار می¬شد، شرکت می‌کرد. موسوی اردبیلی پس از ورود به تهران، به تحصیلات نوین روی آورد و وارد دانشگاه تهران شد و در رشته فلسفه به تحصیل پرداخت. او در آنجا با راهنمایی مرتضی مطهری، از پایان‌نامه‌اش با عنوان روانشناسی ملاصدرا و تطبیق او با روانشناسی جدید دفاع کرد.
موسوی اردبیلی در کنار فعالیت‌های علمی، برای تبلیغ به شهرهای مختلف سفر می¬کرد که از آن جمله می¬توان به سفرهای او به شهرهای استان‌های گیلان، یزد و تهران اشاره کرد. وی که از آیات سیدکاظم شریعتمداری اجازه اجتهاد و از آیات شریعتمداری و سیدمحمد شیرازی اجازه دخالت در امور حسبیه دریافت کرده بود، به اقامه نماز در مسجد حیدری واقع در خیابان امیریه تهران میپرداخت. او طبع شعری هم داشت و اشعار زیادی را با تخلص موسوی سروده و یکی از اشعار او مجموعه ساولان است که به تقلید از حیدربابای محمدحسین شهریار سروده است. همچنین به خاطر بعضی از اشعارش توسط استاد شهریار مورد تجلیل قرار گرفته است. او آثاری را تألیف کرده است که از آن جمله می‌توان به کتاب‌های اصول اعتقادات، تعالیم اخلاقی و اجتماعی پیغمبر اسلام، در پیرامون فرهنگ قرآن، دیوان ترکی موسوی، دیوان فارسی موسوی، آی ساوالان، روانشناسی ملاصدرا و تطبیق او با روانشناسی جدید، باباطاهر عریان در قدح عرفان، شرح اصول کافی، حکمت لی سوزلر و مقالات منتشرشده در روزنامه بهار آذربایجان اشاره کرد [۱] وی در سال ۱۳۹۹ در تهران از دنیا رفت.
پانویس
- ↑ (الوانساز خویی، ج ۳، ۲۲۴ـ۲۲۵).
منابع
- الوانساز خویی، جعفر (۱۳۹۴)، گلشن ابرار آذربایجان، به کوشش عبدالصمد جودتی استیار، ج۳، تهران، پژوهشکده باقرالعلوم.