پرش به محتوا

اجتهاد: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۹۸۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۲ اسفند ۱۴۰۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''اجتهاد'''، ملکه و توان استنباط احکام شرعی از دلایل تفصیلی آن.
'''اجتهاد'''، ملکه و توان استنباط احکام شرعی از دلایل تفصیلی آن.
امام‌خمینی، اجتهاد را ملکه و قوّه‌ای دانسته‌ که صاحب آن، توانایی به دست آوردن [[حجّت]] بر حکم شرعی را داشته باشد.
امام‌خمینی، معتقد است اجتهاد به معنای استنباط احکام بر پایه نصوص و ظواهر [[قرآن]] و احادیث در میان اصحاب ائمه(ع) رواج داشته‌است و امامان(ع) قواعدی به اصحاب آموختند تا احکام را از [[منابع دینی]] به دست آورند.
امام‌خمینی مقدماتی برای اجتهاد مطرح می‌کند ازجمله: آگاهی به ادبیات عرب، [[علم رجال]] و [[اصول فقه]] و مهم‌ترین پیش‌نیاز اجتهاد را قرآن‌شناسی و سنت‌شناسی و انس با روایات اهل بیت(ع) می‌داند.
ایشان تجزی در اجتهاد را می‌پذیرد و نظر مجتهد متجزی را حجت دانسته و تقلید از مجتهد متجزی را جایز می‌شمارد و منصب‌هایی، مانند [[قضاوت]] و [[حکومت اسلامی|حکومت]] در زمان غیبت را برای مجتهد متجزی نیز ثابت می‌داند.
امام‌خمینی، اجتهاد مصطلح را ضروری دانسته ولی آن‌ را برای اداره جامعه کافی نمی‌داند، همچنین زمان و مکان را دو عنصر تعیین‌کننده در اجتهاد می‌داند. ایشان نخستین فقیهی است که این بحث را با نگاهی ویژه مطرح کرده‌است. چگونگی و گستره تأثیر و [[نقش زمان و مکان در اجتهاد]] به شکل‌های مختلفی تبیین شده چون: تأثیر در روش اجتهاد، تغییر در موضوع و تغییر در ملاک.


== معنای لغوی و اصطلاحی ==
== معنای لغوی و اصطلاحی ==
خط ۹۸: خط ۱۰۹:
[[رده:فقه]]
[[رده:فقه]]
[[رده:اصول فقه]]
[[رده:اصول فقه]]
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]