پرش به محتوا

قاعده الواحد: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۷۱۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۰ اسفند ۱۴۰۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''قاعده الواحد'''، ضرورت عقلی صدور معلول واحد از [[علت]] واحد در [[فلسفه|دانش فلسفه]].
'''قاعده الواحد'''، ضرورت عقلی صدور معلول واحد از [[علت]] واحد در [[فلسفه|دانش فلسفه]].
یکی از مهم‌ترین قاعده‌های فلسفی، قاعده الواحد است که در تبیین بسیاری از اصول و مسائل فلسفی نقش مهمی دارد، برخی [[حکما]] این قاعده را از امهات اصول دانسته و با عنوان اصل اصیل در آثار خود به کار برده‌اند.
[[عرفا]] برخوردی دوگانه با این قاعده دارند برخی مفاد آن را پذیرفته و برخی بر این باورند که استناد این قاعده به عرفا خالی از اشکال نیست.
امام‌ خمینی این قاعده را، قاعده­ای محکم و متین می‌داند و مفاد قاعده را با دو رویکرد فلسفی و عرفانی بررسی می‌کند. در نگاه فلسفی مبتنی بر پذیرش سنخیت علت و معلول و صادر و مصدر است؛ اما در هستی‌شناسی عرفانی تعبیر به ظهور می‌شود. به اعتقاد ایشان میان [[حکما|فلاسفه]] و عرفا در مصداق صادر نخستین اختلاف است.
امام‌ خمینی میان این دو دیدگاه جمع کرده و مبنای تلاش برای جمع میان دو دیدگاه را اصل عدم جدایی [[برهان]] و [[کشف و شهود|شهود]] می‌داند. ایشان برای قاعده الواحد کاربردها و ثمراتی قائل است از جمله: ۱- فاعلیت خداوند نسبت ‌به عالم ۲- ابطال جبر ۳- ابطال تفویض ۴- علم واجب تعالی به غیر خود.


== پیشینه ==
== پیشینه ==
خط ۱۴۷: خط ۱۵۶:
[[رده:مقاله‌های بی‌نیاز از جعبه اطلاعات]]
[[رده:مقاله‌های بی‌نیاز از جعبه اطلاعات]]
[[رده:قواعد فلسفی]]
[[رده:قواعد فلسفی]]
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]