۲۱٬۲۰۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''دشمن'''، بدخواه [[اسلام]]، [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] و [[حکومت اسلامی|نظام اسلامی]] و مردم [[ایران]]. | '''دشمن'''، بدخواه [[اسلام]]، [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] و [[حکومت اسلامی|نظام اسلامی]] و مردم [[ایران]]. | ||
دشمن در ادبیات قرآنی اعم از دشمن بیرونی و درونی (اجتماعی و فردی) است. [[امامخمینی]] نیز بر اساس این تقسیم، دشمن درونی را هوای نفس و وسوسههای شیطانی میدانست و دشمنان بیرونی را به دشمن آشکار (قدرتهای بزرگ شیطانی) و پنهان (دشمن در لباس دوست) تقسیم میکرد. | دشمن در ادبیات قرآنی اعم از دشمن بیرونی و درونی (اجتماعی و فردی) است. [[امامخمینی]] نیز بر اساس این تقسیم، دشمن درونی را هوای نفس و وسوسههای شیطانی میدانست و دشمنان بیرونی را به دشمن آشکار (قدرتهای بزرگ شیطانی) و پنهان (دشمن در لباس دوست) تقسیم میکرد. | ||
در نظر امامخمینی هدف اصلی دشمنان، ضربهزدن به | در نظر امامخمینی هدف اصلی دشمنان، ضربهزدن به اسلام و نظام اسلامی و از میانبردن [[استقلال]] کشور است. ایشان معتقد بود مهمترین شگرد دشمنان اسلام از گذشته تاکنون، ایجاد اختلاف در میان مسلمانان با نقشۀ کاملاً حسابشده است؛ لذا برای مقابله با دشمن [[وحدت|وحدت کلمه]] و [[استقامت]] مردم اهمیت فراوانی دارد و این مهم تنها با غلبه بر دشمن درونی و هوای نفس، بهدست میآید. | ||
امامخمینی در عین استقبال از [[صلح]]، برخورد قاطع با دشمن را در صورت حمله، واجب و بینیاز از اذن حاکم شرع میشمرد و اصولاً دعوت به جنگ در اسلام را برای نجات مردم و توسعه صلح میدانست. | امامخمینی در عین استقبال از [[صلح]]، برخورد قاطع با دشمن را در صورت حمله، واجب و بینیاز از اذن حاکم شرع میشمرد و اصولاً دعوت به جنگ در اسلام را برای نجات [[مردم]] و توسعه [[صلح]] میدانست. | ||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== |