سیدعبدالغنی موسوی اردبیلی: تفاوت میان نسخه‌ها

سیدعبدالغنی موسوی اردبیلی در سال ۱۲۹۹ش در اردبیل به دنیا آمد. پدرش‎ ‏سیدحسن اردبیلی از عالمان آن دیار بود. سیدعبدالغنی پس از طی ‎ ‏تحصیلات ابتدایی، در سال ۱۳۱۵ش وارد مدرسه ملّا ابراهیم اردبیل شد.<ref>اردبیلی، مقدمه.</ref> و ادبیات را نزد سیدیونس افتخارالسادات (افتخار) و شیخ مهدی عالم آموخت و در منطق از درس شیخ غفور عاملی و سیدمسلم محدث خلخالی سود برد.<ref>جواهرکلام، ج۲، ص۲۷۳.</ref> بخش دیگری از مقدمات را نزد شیخ عبدالحسین لنکرانی آموخت و آنگاه از درس سطح سیدمحسن نجفی و ‎ ‏سیدابراهیم افتخارالعلما بهره برد. در سال ۱۳۱۸ش به قم رفت و در‎ ‏مدرسه فیضیه همراه با میرزا علی‌اکبر مشکینی و سیدعبدالعزیز موسوی اردبیلی به تکمیل تحصیلات حوزوی پرداخت و سطوح عالی را در محضر آیات سیداحمد موسوی خوانساری و سیدمحمد داماد فراگرفت. سپس در درس خارج آیت‌الله سیدمحمد حجت کوه‌کمری و آیت‌الله سید‎ ‏حسین طباطبایی بروجردی شرکت جست. همچنین در درس فلسفه (اسفار و شرح منظومه) امام‌خمینی حضور یافت.<ref>اردبیلی، ص۱۵-۱۶ [مقدمه].</ref> حضور افراد در درس فوق مستلزم اشراف آنان بر مسائل علمی بود و به همین سبب امام‌خمینی از حضور افراد بیشتر در آن درس جلوگیری می‌کرد، ولی سیدعبدالغنی اردبیلی با اجازه امام‌خمینی و علی‌رغم مخالفت برخی از شاگردان امام‌خمینی، در آن درس حضور یافت و آن دروس را تقریر کرد.<ref>سلسله موی دوست، ص۲۲.</ref> امام‌خمینی پس از مشاهده تقریرات او، آن را تأیید کرد و آن را «بسیار خوب و جامع‌الاطراف» توصیف نمود و نکات اصلاحی را متذکر شد.<ref>صحیفه امام، ج۱، ص۳۳.</ref>

وی همچنین در جلسات تدریس اخلاق امام‌خمینی که در [[کتابخانه مدرسه فیضیه]] و با حضور جمعی از روحانیان و نیز بازاریان قم تشکیل می‌شد شرکت می‌کرد.<ref>سلسله موی دوست، ص۲۲۱.</ref> سیدعبدالغنی اردبیلی با آغاز درس خارج اصول امام‌خمینی، در آن درس هم حضور یافت و در مجموع پنج سال از دروس خارج اصول، فلسفه،‎ ‏عرفان و اخلاق امام‌خمینی استفاده کرد.‏ ‏وی از افراد مورد توجه حضرت امام‌خمینی بود و علاوه بر درس فلسفه (شرح منظومه و اسفار) امام‌خمینی، دیگر درس‌های ایشان را تقریر کرد و در پاره‌ای موارد به نظر امام‌خمینی رساند. وی در سال ۱۳۳۰.<ref>اردبیلی، ص۱۵-۱۶ [مقدمه])‎</ref> به تقاضای جمعی از اهالی شهر اردبیل، به زادگاهش بازگشت.<ref>رازی، ج۲، ص۲۱۴.</ref> و به تدریس علوم حوزوی در مدرسه ملا ابراهیم آن شهر پرداخت.<ref>جواهرکلام، ج۲، ص۲۷۳.</ref> او در اردبیل فلسفه تدریس می‌کرد و طلبه‌های فاضلی در درس ایشان شرکت می‌کردند. وی همچنین در مسجد جامع اردبیل و مسجد خیرآباد که به خیر معروف است، نماز جماعت اقامه می‌کرد.<ref>آیت‌الله سیدعبدالکریم...، ص۱۴۵.</ref>

سیدعبدالغنی اردبیلی پس از تصویب‌نامه انجمن‌های ایالتی و ولایتی و صدور اعلامیه مراجع تقلید در لغو آن، همراه با روحانیان برجسته اردبیل چون سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی، سیدمحمد مسائلی و...، با ارسال تلگرافی به آیت‌الله سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی از اقدام ایشان و دیگر مراجع تقلید حمایت کردند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۵.</ref> در فروردین ۱۳۴۲ و پس از حمله مأموران حکومت پهلوی به مدرسه فیضیه، در تلگرافی دیگر به آیت‌الله گلپایگانی، هتک احترام حوزه علمیه قم را محکوم و ضمن همدردی با آسیب‌دیدگان آن واقعه، تأثر و انزجار خود را از «این‌گونه اعمال وحشیانه» ابراز نمود.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۶۰.</ref> در خرداد ۱۳۴۲ پس از اطلاع از دستگیری امام‌خمینی و سرکوب تظاهرات مردم تهران، جمعی از روحانیان اردبیل ازجمله سیدیونس یونسی، سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی، ابوالقاسم توسلی، بیوک آقا مروج و... ابتدا در منزل او تجمع کردند و به رایزنی دراین‌باره پرداختند و در نهایت تصمیم گرفتند در اعتراض به اقدام حکومت پهلوی، در تلگراف‌خانه شهر تحصن کنند.<ref>فقیه جامع، ص۲۱۷.</ref> در مرداد همان سال نیز در جریان تحصن روحانیان سراسر کشور در تهران، همراه با سیدبهاءالدین اوستا (علم‌الهدی)، به تهران رفت.<ref>قیام ۱۵ خرداد به...، ج۸، ص۳۶۷.</ref> او در مهر ۱۳۴۲ هم همراه با روحانیان آذربایجان با ارسال نامه‌ای به آیات سیدمحمدهادی حسینی میلانی، سیدکاظم شریعتمداری، امام‌خمینی و سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی، مخالفت خود را با افتتاح مجلسین شورای ملی و سنا اعلام کردند و آن را غیرقانونی دانستند و تأکید نمودند که نمایندگان انتخابی، تحمیلی‌اند، بنابراین قانونی نیستند. آنان در آن نامه بر تعطیلی بازارها در اعتراض به افتتاح مجلسین فوق تأکید نمودند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۰۸.</ref> او که در مسجد فیروزآباد اردبیل به اقامه نماز جماعت می‌پرداخت، در منابر خود وضعیت نامناسب اجتماعی و فرهنگی را مورد انتقاد قرار می‌داد و بر اساس اسناد ساواک، انتقادهای او در ابتدا بسیار تند بود، ولی همچنان غیرمستقیم و غیرعلنی به ذکر مطالب سیاسی همت می‌گمارد.<ref>قیام ۱۵ خرداد به...، ج۸، ص۳۶۷.</ref>

سیدعبدالغنی موسوی اردبیلی در ۲۴ مهر ۱۳۵۷ و پس از مهاجرت امام‌خمینی به پاریس، همراه با جمعی از روحانیان اردبیل، در نامه‌ای به امام‌خمینی، تأسف «جامعه روحانیت اردبیل» را از هجرت ایشان به پاریس اعلام کردند.<ref>سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج۱۲، ص۴۲۷.</ref> او در سال ۱۳۶۳ش به درخواست سیدعبدالکریم موسوی‎ ‏اردبیلی، ریاست وقت دیوان عالی کشور، وارد دستگاه قضایی شد و در دیوان عالی کشور مشغول به فعالیت شد.<ref>اردبیلی، ص۱۵-۱۶ [مقدمه].</ref>

سید عبدالغنی اردبیلی در هفتم خرداد‎ ‏سال ۱۳۶۹ در تهران درگذشت.<ref>اردبیلی، ص۱۵-۱۶ [مقدمه].</ref> و پیکرش پس از انتقال به قم، در قبرستان باغ بهشت آن شهر به خاک سپرده شد.<ref>جواهرکلام، ج۲، ص۲۷۴.</ref>