سیدمحمد محمودی گلپایگانی: تفاوت میان نسخه‌ها
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۱۸ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۱۷
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| اطلاعات علمی |
سیدمحمد محمودی گلپایگانی، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.
سیدمحمد محمودی گلپایگانی در سال ۱۳۲۱ در خانواده‌ای روحانی در گلپایگان به دنیا آمد [۱] پدرش سیدمحمدرضا محمودی از شاگردان امام‌خمینی بود [۲] و در شهر شهریار مقیم بود و از امام‌خمینی اجازه دخالت در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرده بود [۳] سیدمحمد محمودی دوران ابتدایی را در گلپایگان خواند. سپس به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و مقدمات را در همان‌جا گذراند. آنگاه راهی قم شد و در حوزه علمیه آنجا دروس سطح را به پایان رساند. او در زندگینامه خودنوشتی که به مرکز اسناد انقلاب اسلامی ارسال کرده است، نامی از استادانش در دوره سطح نبرده است. وی سپس وارد درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی و آیت‌الله سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی شد. محمودی گلپایگانی در سال‌های ۱۳۴۱ـ۱۳۴۳ در درس‌های خارج فقه و اصول امام‌خمینی در مسجد اعظم قم شرکت می‌کرد. پس از تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور به‌صورت مستمر در درس‌های خارج فقه و اصول آیت‌الله گلپایگانی شرکت می‌کرد و این حضور ۲۵ سال طول کشید. همچنین از سال ۱۳۴۳ـ۱۳۴۷ در درس‌های خارج اصول آیت‌الله میرزا هاشم آملی حضور می‌یافت.
محمودی گلپایگانی از سال ۱۳۴۱ به مبارزه با حکومت پهلوی می‌پرداخت و در اول فروردین ۱۳۴۲ در جریان حمله مأموران حکومت پهلوی به مدرسه فیضیه در آنجا حضور داشت و در درگیری با مأموران حکومت پهلوی مصدوم شد. پس از آن هم به فعالیت‌های سیاسی ادامه داد و از جمله در سخنرانی‌های امام‌خمینی شرکت می‌کرد. همچنین در تهیه و توزیع و تکثیر اعلامیه‌های روحانیان مبارز فعال بود. وی در سال ۱۳۴۷ به عراق رفت و مدتی هم در درس خارج فقه امام‌خمینی شرکت کرد. امام‌خمینی از سال ۱۳۴۴ درس خارج فقه (بیع مکاسب) را که ادامه درس خارج فقه در حوزه علمیه قم بود، در مسجد شیخ انصاری نجف ادامه داد و محمودی در آن درس حضور می‌یافت. او پس از بازگشت به کشور به مبارزاتش ادامه داد و از جمله برای سخنرانی به شهرهای مختلف چون ملایر، یزد و گلپایگان سفر کرد و به ایراد سخن پرداخت. همچنین در سال ۱۳۵۵ با تشکیل گروه بررسی مطبوعات به‌وسیلۀ تنی چند از روحانیان در قم، با آن گروه همکاری می‌کرد. به سبب این فعالیت‌ها مدتی هم ممنوع‌المنبر شد.
او پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت‌های تبلیغی پرداخت و از جمله با سفر به شهرهایی چون رامسر، آباده و بعضی از شهرهای استان مازندران و تهران به فعالیت‌های تبلیغی ادامه داد. همچنین مدت‌ها عضو هیئت تحریره مجله اندیشه و قلم از منشورات مرکز بررسی مطبوعات در قم بود. در سال ۱۳۶۱ به نیروی هوایی ارتش در تهران رفت و مبلّغ و مسئول مصاحبه در عقیدتی سیاسی ستاد نیروی هوایی بود. آنگاه به تدریس دروس معارف در دانشگاه‌های تهران و شهید بهشتی پرداخت. همچنین در حوزه علمیه قم تدریس می‌کرد. سیری در اقتصاد اسلام و مارکسیسم، در قلمرو شناخت، خداشناسی، مبانی فقهی اقتصاد اسلامی، اخلاق و تربیت اسلامی، نبوت و امامت و الاحتکار فی فقه الاسلامی از تألیفات اوست [۴]
پانویس
منابع
- انصاریان خوانساری، محمدتقی (۱۳۹۵)، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، قم، انصاریان.
- صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.
- محمودی گلپایگانی، سیدمحمد (۱۳۷۹)، زندگینامه خودنوشت، آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی.