|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| '''مادر'''، جایگاه، حقوق و نقش در [[خانواده]] و جامعه.
| |
|
| |
|
| == مفهوم‌شناسی ==
| |
| مادر به زنی که یک یا چند فرزند به دنیا آورده باشد، گفته می‌شود.<ref>دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۱۲/۱۷۵۸۵.</ref> معادل عربی آن «اُمّ» است که در اصل به معنای اصل و ریشه هر چیز و ستون آن است<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۱۲/۲۸ ـ ۲۹.</ref> و «والده» از ریشه «وَلَدَ» به معنای زاینده فرزند می‌باشد.<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۳/۴۶۷.</ref> مفهوم مادر در [[قرآن کریم]] به شکل‌های مختلفی، به صورت مفرد «اُمّ»<ref>قصص، ۷؛ احقاف، ۱۵.</ref> و جمع «اُمهّات»،<ref>نساء، ۲۳.</ref> «والده»<ref>مریم، ۳۲.</ref> و جمع «والدات»<ref>بقره، ۲۳۳.</ref> به‌کار رفته است.
| |
|
| |
| ==شأن و منزلت مادر==
| |
| مادر در زبان‌ها و فرهنگ‌های مختلف، همواره از احترام، تقدس و جایگاه خاصی برخوردار بوده است؛<ref>کنفوسیوس، منتخب مکالمات، ۷۲ ـ ۷۳؛ فروم، هنر عشق ورزیدن، ۷۴؛ هولم و بوکر، زن در ادیان بزرگ جهان، ۱۳۶ و ۱۴۲؛ صادقی، در آستان پرشکوه مادر، ۵۳ ـ ۶۴.</ref> چنان‌که در [[تورات]] و [[انجیل]] به حرمت پدر و مادر و مقام و منزلت آن دو اشاره شده است.<ref>کتاب مقدس، سفر خروج، ب۲۰، ۱۲؛ کتاب مقدس، سفر لاویان، ب۱۹، ۳ و انجیل متی، ب۱۵، ۴.</ref> در فرهنگ و [[متون اسلامی]] توجه ویژه‌ای به مادر و پدر وجود دارد. در قرآن چندبار پس از دعوت به بندگی [[خدا|خداوند متعال]]، به احسان و نیکی به والدین سفارش شده<ref>بقره، ۸۳؛ نساء، ۳۶؛ انعام، ۱۵۱؛ اسراء، ۲۳.</ref> و فرزندان از بیان کوچک‌ترین سخن ناملایم به آنان نهی شده‌اند؛<ref>اسراء، ۲۳.</ref> چنان‌که قرآن به طور خاص به دوران دشوار بارداری مادر، وضع حمل و شیرخوارگی آن اشاره کرده است.<ref>احقاف، ۱۵؛ لقمان، ۱۴.</ref> در سخنی از [[پیامبر(ص)]] نیز ارزش این دوران سخت با مرزبانی در راه خدا برابر دانسته شده است؛ به طوری که اگر این دوران منجر به فوت مادر شود، نزد خداوند جایگاهی چون [[شهید]] خواهد داشت.<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۳/۵۶۱.</ref> در سخنی دیگر از پیامبر اکرم(ص)، عظمت این جایگاه و پاداش دوران دشوار آن غیر قابل درک معرفی شده است؛<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۲۱/۴۵۱.</ref> حتی آن حضرت بر احسان و نیکی به مادر بیش از پدر تأکید کرده است<ref>کلینی، الکافی، ۲/۱۵۹؛ مجلسی، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار(ع)، ۷۱/۴۹.</ref> و در عین حال خدمات مادر را غیر قابل جبران می‌داند<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۱۵/۱۸۰.</ref> و این بشارت را به مادران داده که [[بهشت]] زیر پای آنان است.<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۱۵/۱۸۱.</ref> [[امامان معصوم(ع)]] نیز بر وجوب نیکی به پدر و مادر تأکید کرده‌اند و در کنار [[جهاد در راه خدا]]، آن را والاترین عمل [[مؤمن]] دانسته‌اند<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۵/۱۹؛ ۱۶/۱۵۵ و ۲۱/۴۸۸.</ref> و در این وظیفه، فرقی میان پدران و مادران شایسته و ناشایست نگذاشته‌اند.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۲۱/۴۹۰.</ref>
| |
|
| |
| == توجه امام خمینی به مقام مادر ==
| |
| [[امام‌خمینی]] توجه ویژه‌ای به جایگاه مادر و نقش تربیتی آن در خانواده دارد و در آثار و سخنان خود بارها بر آن تأکید کرده است. ایشان در بیان شأن و منزلت مادران، مهربانی و رحمتِ نهفته در دیدگان مادر را پرتوی از [[رحمت]] و عطوفت پروردگار دانسته و [[قلب]] و جان مادران را آمیخته به نور رحمت ربوبیت او برشمرده است؛ پروردگاری که مادران را تحمّلى چون عرش در مقابل رنجها و زحمتها از زمان جایگیری نطفه در رحم و دوران بارداری و وقت زاییدن و از نوزادى تا به آخر، داده است؛ رنجهایى که پدران یک شب آن را تحمّل نکرده و از آن ناتوانند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۲۲۵.</ref>. این است که ایشان یک شبِ مادر را از سال‌ها عمر پدر متعهد، ارزنده‌تر دانسته و با اشاره به [[حدیث نبوی(ع)]] «بهشت زیر پای مادران است»،<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۱۵/۱۸۱.</ref> آن را حقیقتی برشمرده که با چنین تعبیر لطیفی برای بیان بزرگی مادر و هوشیاری به فرزندان ذکر شده، تا [[سعادت]] و بهشت را در زیر گام‌های مبارک آنان جستجو کنند و حرمتشان را نزدیک حرمت حق‌تعالی نگه دارند و خشنودی پروردگار را در خشنودی مادران بیابند.<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۱۵/۱۸۱.</ref>
| |
|
| |
| به دلیل رسالت خطیری که بر دوش مادران است، امام‌خمینی شرافت مادری را غیر قابل وصف<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۸/۹۰.</ref> و حتی از شرافت پدری بالاتر دانسته<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۷/۵۰۴.</ref> و [[زنان]] را از این لحاظ مقدم بر مردان برشمرده است؛<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۷/۲۸۳.</ref> همچنین خدمت مادر به جامعه را از هر خدمتی بالاتر<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۱۴/۱۹۷.</ref> و آن را بزرگ‌ترین خدمت یک انسان به انسان دیگر خوانده است.<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۷/۴۴۶.</ref> ایشان همچنین با توجه به شأن والای مادران و اهمیت مسئولیت مهم آنان، شغل مادران را که [[تربیت فرزند]] و تحویل یک انسان به جامعه است، با شغل انسان‌سازی پیامبران(ع) که خداوند در طول تاریخ آنان را برای آن مبعوث کرده، مقایسه می‌کرد<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۷/۴۶۴، ۵۰۵؛ ۸/۹۱ و ۹/۱۳۶ ـ ۱۳۷.</ref> و آن را شریف‌ترین و بالاترین شغل در عالم می‌دانست.<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۷/۴۶۴، ۴۴۶ ـ ۴۴۷ و ۸/۹۰.</ref> ایشان در این مقایسه خاطرنشان می‌کند همان‌گونه که [[پیامبران(ع)]] برای انسان‌سازی و تزکیه انسان مأمورند، مادران نیز باید درباره فرزندان خود همین مسئولیت را احساس کنند؛ زیرا اساس تربیت از دامان پاک مادران شروع می‌شود.<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۹/۱۳۶ ـ ۱۳۷ و ۱۵/۲۴۵.</ref> ایشان همچنین زن را مربی انسان‌ها<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۷/۳۳۹.</ref> و پرورش‌دهنده بزرگ‌مردان و بزرگ‌زنان<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۶/۳۵۸ و ۷/۳۴۱.</ref> معرفی کرده از همین جایگاه یادآور شده است که مرد از دامن زن به [[معراج]] می‌رود.<ref>نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۷/۳۴۱.</ref>
| |
| :{{ببینید|زن}}
| |
|
| |
| ==نقش مادر در تربیت کودک==
| |
| سال‌های نخستین زندگی و نوع تربیت کودک در شکل‌گیری شخصیت، رفتار، عقیده و احساس وی در دوره‌های بعدی زندگی، بسیار بااهمیت است.<ref>شولتز، نظریه‌های شخصیت، ۵۱۳ ـ ۵۱۴؛ گنجی، روان‌شناسی عمومی، ۲۲۴.</ref> در این مرحله حساس که نخستین مرحله اجتماعی‌شدن فرزند نیز به شمار می‌رود، عاطفه نقش تعیین‌کننده‌ای در تربیت و احساس انطباق و یگانگی کودک با اطرافیان و درونی‌سازی نقش‌ها و گرایش‌های آنان دارد؛<ref>برگر و لوکمان، ساخت اجتماعی واقعیت (رساله‌ای در جامعه‌شناسی شناخت)، ۱۷۹ ـ ۱۸۰.</ref> همچنین بر رفتارهای اجتماعی و حتی سلامت جسمانی و روانی کودک تأثیرگذار است.<ref>بِرک، روان‌شناسی رشد و شخصیت کودک و نوجوان، ۵۹ ـ ۶۰؛ شولتز، نظریه‌های شخصیت، ۲۶۶.</ref> از سوی دیگر، رفتار کودک تقلیدی است و شدت تأثیرپذیری او از مادر بسیار است؛<ref>بِرک، روان‌شناسی رشد و شخصیت کودک و نوجوان، ۲۰ ـ ۲۱.</ref> چنان‌که آثار آن نیز در آگاهی فرد ماندگارتر است.<ref>قائمی، زمینه تربیت، ۲۴۴ ـ ۲۴۶؛ گنجی، روان‌شناسی عمومی، ۲۲۴؛ برگر و لوکمان، ساخت اجتماعی واقعیت (رساله‌ای در جامعه‌شناسی شناخت)، ۱۸۴.</ref>
| |
|
| |
| امام‌خمینی نیز در تبیین اهمیت نقش حساس مادران به‌خصوص در تربیت کودکان،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۲۴۵.</ref> همواره با نکته‌سنجی‌های تربیتی و اجتماعی، دامان مادران را نقطه آغاز، مبدأ اصلی<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۲۸۳، ۳۳۹؛ ۸/۹۰، ۳۶۲؛ ۹/۱۳۷ و ۱۵/۲۴۵.</ref> و بالاترین و اثرگذارترین مدرسه در تربیت فرزند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۵۰۴ و ۹/۲۹۳.</ref> می‌دانست و از این‌رو بود که ایشان آداب و تکالیفی را حتی پیش از تولد فرزند متوجه والدین، به‌ویژه مادران می‌کرد؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۳۱، ۴۵۰؛ ۵/۳۲۷؛ ۹/۴۵۷ و ۱۲/۵۰۳.</ref> زیرا به دلیل رابطه قوی عاطفی میان مادر و فرزند و شدت دلبستگی فرزند به مادر که از همه علایق بالاتر است، آنان بیش از همه، تحت تأثیر مادر قرار دارند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۲۸۳، ۴۴۴، ۵۰۴؛ ۸/۱۱۷، ۳۶۳ و ۹/۲۹۳.</ref> و مسائل را از مادر بهتر یاد می‌گیرند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۹۰.</ref> ایشان با توجه به این سخن [[رسول اکرم(ص)]] که هر کودکی بر [[فطرت الهی]] متولد می‌شود،<ref>کلینی، الکافی، ۲/۱۲.</ref> کودکان را به ملکوت نزدیک‌تر و از کدورت‌ها و آلودگی‌ها دور می‌دانست<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۸۷.</ref> و تأکید می‌کرد پرورش صحیح اسلامی باید از کودکی آغاز شود<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۲۳۹ و ۱۴/۱۵۳.</ref> و تربیت فرزند را نباید دست کم گرفت؛ چه بسا که تربیت درست یک کودک مایه پرورش و اصلاح یک کشور و ملت شود.<ref>امام‌خمینی، حدیث جنود، ۱۵۴.</ref>
| |
|
| |
| امام‌خمینی بر مراقبت‌های دوران بارداری و شیردادن، برای تربیت صحیح فرزندان<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۲۰۰ ـ ۲۰۱.</ref> و به آموزش [[نماز]] و مسائل شرعی به کودکان از هفت‌سالگی سفارش می‌کرد؛<ref>ثقفی، برداشت‌هایی از، ۱/۴۲؛ طهماسبی، گلبرگی از خاطره‌ها، ۳۷.</ref> زیرا اثر تربیت در دوران کودکی را پایدارتر و ماندگارتر از دیگر دوران‌های زندگی شخص می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۴۴۴ و ۸/۳۶۲ ـ ۳۶۳؛ امام‌خمینی، حدیث جنود، ۱۵۴.</ref> ایشان همواره ضمن اینکه همه را در تربیت فرزندان مسئول می‌دانست، نقش تربیت نخستین در دامن مادر را مهم‌تر و مؤثرتر بر می‌شمرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۵۰۴؛ ۸/۱۱۷، ۳۶۲ ـ ۳۶۳ و ۹/۱۳۶ ـ ۱۳۷.</ref> و سهم اصلی و اساسی در تربیت کودک را بر عهده مادر می‌دانست و نقش پدر و دیگر کارگزاران تربیتی همچون [[معلم]] و [[استاد]] را در مقایسه با نقش مادر در مراتب بعدی اهمیت قرار می‌داد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۵۰۴ ـ ۵۰۵؛ ۸/۹۰ و ۹/۱۳۷، ۲۹۳.</ref> ایشان آثار و نمود تربیت فردی را در جامعه مهم می‌خواند و خرابی و آبادی کشورها،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۲۸۴، ۳۳۹، ۴۴۴ و ۵۰۴.</ref> اصلاح و ایجاد فساد در جامعه،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۲۸۳؛ ۸/۳۶۳ ـ ۳۶۴ و ۹/۱۳۶؛ امام‌خمینی، حدیث جنود، ۱۵۴ ـ ۱۵۵.</ref> ساخت آینده ملت‌ها<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۲۲۱.</ref> و حتی حفاظت از اهداف [[پیامبران(ع)]] را وابسته به نوع تربیتی می‌دانست که در دامن مادران انجام می‌گیرد؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۵۰۴.</ref> به همین جهت وظیفه مادری را بزرگ‌ترین وظیفه‌ای می‌دانست که [[اسلام]] به آن احترام گذاشته است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۲۲۱.</ref>
| |
|
| |
| به عقیده امام‌خمینی پس از خانواده، [[آموزش و پرورش]] مهم‌ترین نقش را در تربیت و پرورش کودک دارد و این نهاد باید در کنار آموزش، به وظیفه اصلی‌اش که [[تربیت]] و [[تهذیب]] است، عمل کند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۹۶ و ۱۶/۵۰۰.</ref> ایشان به متصدیان امر تعلیم و تربیت و فرهنگ به‌خصوص معلمان سفارش می‌کرد برای حفظ کشور از آسیب‌ها کودکان را که امانتی در دست آنان‌اند، درست و بر اساس فطرت الهی و تربیت صحیح اسلامی پرورش دهند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۲۹۲؛ ۱۰/۸۷ ـ ۸۸؛ ۱۴/۳۲ ـ ۳۶، ۲۱۸ و ۱۵/۱۰۷.</ref>
| |
| :{{ببینید|خانواده|معلم|آموزش و پرورش}}
| |
|
| |
| ==وظایف مادران==
| |
| [[امام‌خمینی]] با توجه به اهمیت نقش مادران در تربیت فرزندان در چند محور بر مسئولیت آنان تأکید کرده است:
| |
| # الگوبودن و تربیت عملی: امام‌خمینی به مادران توصیه می‌کرد معلم فرزندان خود باشند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۱۶۲.</ref> و از همان آغاز به تزکیه فرزندانشان بپردازند و دامان خود را مدرسه‌ای علمی و ایمانی قرار دهند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۱۳۶.</ref> و با مسئول‌دانستن خود در قبال اعمال فرزندانشان، همواره مراقب گفتار و رفتار خود باشند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۲۸۳ و ۸/۳۶۲ ـ ۳۶۳.</ref> ایشان با توجه به پایداری اثر تربیت در دوران کودکی، به مادران توصیه می‌کرد در خانه فضایی اسلامی و آکنده از صمیمیت و سازش و تفاهم را پدید آورند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۳۶۳.</ref> و با تربیت صحیح و اسلامی‌انسانیِ فرزندان خود<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۹۰، ۳۶۲ و ۱۵/۲۴۵.</ref> آنان را افرادی [[اراده|بااراده]]،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۱۱۷.</ref> [[مؤمن]]، [[تقوا|متقی]]، متعهد و اسلامی<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۱۱۷ و ۳۶۲ ـ ۳۶۳.</ref> پرورش دهند.
| |
| # حضور عاطفی در کنار فرزندان: امام‌خمینی تربیت کودک در دامن مادر و نیاز او به مادر را به‌قدری بااهمیت می‌دانست که ریشه بسیاری از فسادها، نابسامانی‌ها و مشکلات اجتماعی را نتیجه جداشدن فرزند از دامن مادر و درک‌نکردن محبت مادری و پیدایش عقده‌های ناشی از آن معرفی می‌کرد و در این خصوص به مادران هشدار می‌داد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۴۴۵؛ ۸/۹۰، ۳۵۵ و ۹/۱۳۶، ۲۹۳.</ref> ایشان ضمن اشاره به آثار منفی جداکردن فرزند از دامن مادر، به توطئه [[رژیم پهلوی]] برای بی‌اهمیت‌کردن نقش مادری زنان و نقش مهم آنان در تربیت فرزند اشاره می‌کرد که از این طریق تلاش می‌شد تا با کشاندن زنان در محیط‌های اداری و جداکردن فرزندان از دامن مادرانشان، مانع از تربیت انسان‌های صحیح و فاضل در دامن مادرانی بافضیلت باشند؛ زیرا آن رژیم نگران پرورش انسان‌های صحیحی بود که منافع آنان را به خطر می‌انداخت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۴۴۴، ۴۶۴؛ ۸/۹۰، ۳۵۵؛ ۹/۱۳۶، ۲۹۳ و ۱۴/۱۹۶.</ref> ایشان در عین اینکه از حضور اجتماعی زنان غافل نبود،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۳۰۰ و ۴۱۱.</ref> با توجه به اهمیتی که برای تربیت فرزند در دامان مادر قائل بود، همواره تربیت صحیح فرزند را برای زنان در درجه اولِ اهمیت و شغل اول آنان می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۳۳۲؛ ۸/۹۱ ـ ۹۲، ۳۵۵ و ۹/۲۹۳.</ref>
| |
| # مراقبت از رفتار فرزندان: امام‌خمینی با توجه به اهمیت دوره کودکی و نوجوانی،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۴.</ref> همواره مادران را به هوشیاری و مراقبت از اعمال و رفتار و رفت و آمدهای فرزندانشان،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۴؛ طباطبایی، فاطمه، خاطره، ۱/۳۴.</ref> پیگیری وضع درسی آنان<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۴.</ref> و ارتباط متقابل با استادان فرزندانشان،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۵.</ref> هوشیاری درباره گرفتارنشدن فرزندانشان در دام افراد و گروه‌های منحرف<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۴۸۳، ۵۰۴، ۵۲۵؛ ۱۵/۲۵، ۹۹ ـ ۱۰۰، ۲۴۷، ۲۴۵ ـ ۲۴۶ و ۱۷/۴.</ref> سفارش می‌کرد.
| |
| از سوی دیگر، امام‌خمینی علاوه بر اینکه به تمامی فرزندان بر حفظ حقوق و احترام مادران<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۱۵.</ref> و اطاعت و خدمت و جلب رضایت آنان از حیث مادی و معنوی<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۳۸.</ref> سفارش می‌کرد، [[فرزندان شهدا]] را فراوان به داشتن رفتاری توأم با مهربانی با مادران داغ‌دیده‌شان تأکید می‌کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۹۲ ـ ۲۹۳ و ۲۰/۳۸.</ref> ایشان در توصیه‌ای از همگان می‌خواست تا مراقب رفتار خود با [[مادران شهدا]] باشند که مبادا موجب آزردگی قلب آنان شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۱۵۷ ـ ۱۵۸ و ۱۸/۳۸۴.</ref>
| |
|
| |
| ==حقوق فقهی مادر و فرزند==
| |
| از نگاه فقهی هر یک از مادر و کودک دارای حقوقی می باشند و ازجمله این حقوق که بر اساس [[فطرت]] در شرع مقرر شده است شیردادن مادر به فرزند خود است؛<ref>انصاری شیرازی، موسوعۀ احکام الاطفال و ادلتها، ۱/۲۲۷.</ref> حتی در روایتی از [[پیامبر اکرم(ص)]] آمده است گناهان زن با شیردادن بخشیده می‌شود.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۲۱/۴۵۱.</ref>. دوره کامل شیردهی، چنان‌که در [[قرآن]] آمده<ref>بقره، ۲۳۳.</ref> دو سال کامل است و حداقل آن یک سال و نُه ماه می‌باشد.<ref>احقاف، ۱۵.</ref>
| |
|
| |
| شیردادن مادر به فرزند خود اگر چه از نگاه فقهی بر مادر واجب نیست،<ref>کاظمی، مسالک الأفهام إلى آیات الأحکام، ۳/۳۰۶؛ بحرانی، الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهره(ع)، ۲۵/۷۱.</ref> اما به دلیل آثار و برکات آن، در رهنمودهای پیشوایان اسلام<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۲۱/۴۵۲؛ نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ۱۵/۱۵۶.</ref> و نظر کارشناسان تربیتی،<ref>بِرِک، روان‌شناسی رشد و شخصیت کودک و نوجوان، ۳۴.</ref> مادر در شیردادن به فرزند خود بر دیگران اولویت دارد<ref>حلی، علامه، نهایة الاحکام، ۱/۱۹۴؛ حلی، علامه، تذکرة الفقهاء، ۶۲۷؛ بحرانی، الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهره(ع)، ۲۵/۷۶.</ref> و در صورتی که فرزند به شیر مادر نیاز داشته باشد جداکردن او از مادر حرام است.<ref>شهید ثانی، مسالک الافهام الی تنقیح شرائع الاسلام، ۳/۳۹۱؛ طباطبایی، سیدعلی، ریاض المسائل فی تحقیق الاحکام بالدلائل، ۱/۵۶۴.</ref> در عین حال همان‌گونه که در قرآن<ref>بقره، ۲۳۳؛ طلاق، ۶.</ref> و [[فقه|منابع فقهی]]<ref>حلی، محقق، المختصر النافع فی فقه الامامیه، ۱/۱۹۴.</ref> آمده است، مادر می‌تواند برای شیردادن فرزند خود از پدر دستمزد بگیرد؛ چنان‌که پرداخت نفقه زن شیرده اگرچه [[طلاق]] گرفته باشد، بر شوهر لازم است.<ref>طوسی، المبسوط فی فقه الامامیه، ۶/۳۹.</ref> امام‌خمینی نیز بهترین فرد برای شیردادن به کودک را مادر او شمرده است<ref>امام‌خمینی، توضیح المسائل، ۳۹۲.</ref> و مادر در شیردادن به فرزند خود بر دیگری اولویت دارد؛<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۲/۲۹۶؛ امام‌خمینی، وسیلة النجاة، ۷۶۱</ref> چنان‌که مادر حق دارد از پدرِ کودک برای شیردادن درخواست مزد کند.<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۲/۲۹۶.</ref> ایشان نیز بر مادر واجب نمی‌داند که فرزندش را حتی در برابر مزد شیر دهد، مگر در شرایطی خاص که مادر موظف است مجانی شیر دهد یا دایه بگیرد.<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۲/۲۹۶.</ref>
| |
|
| |
| به زنی که فرزندی را شیر دهد، مانند دایه، مادر رضاعی (مادر شیری) می‌گویند که با وجود شرایطی، از نگاه شرعی خویشاوندی رضاعی حاصل می‌شود.<ref>طوسی، المبسوط فی فقه الامامیه، ۵/۲۹۱؛ حلی، علامه، تذکرة الفقهاء، ۶۱۴؛ امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۲/۲۵۲ ـ ۲۵۵.</ref> تأثیر این نوع خویشاوندی صرفاً در منع ازدواج میان خویشان رضاعی است و آثار دیگرِ خویشاوندی نَسَبی مانند ارث بردن در آن مطرح نیست.<ref>صفایی و امامی، مختصر حقوق خانواده، ۲۷۴ ـ ۲۷۵.</ref> [[فرزندخوانده]] نیز موضوعی است که در قرآن کریم به آن اشاره شده است؛<ref>احزاب، ۴.</ref> البته فرزندخوانده، از پدرخوانده و مادرخوانده [[ارث]] نمی‌برد و اثری که در خویشاوندی نَسَبی به لحاظ منع ازدواج وجود دارد، در فرزندخوانده نیست.<ref>امام‌خمینی، استفتائات، ۳/۲۳۵ ـ ۲۳۹؛ بهشتی، خانواده در قرآن، ۳۵۲ ـ ۳۵۳.</ref>
| |
|
| |
| از دیگر حقوق مادران و کودکان، حقِ حضانت است. [[حضانت]] یعنی نگهداری و تربیت کودک که بنابر نظر مشهور، چنان‌که در برخی روایات آمده<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۲۱/۴۷۰ ـ ۴۷۳.</ref> در پسران تا دوسالگی و در دختران تا هفت‌سالگی بر عهده مادر است. اگر مادر خواسته باشد کودک را در این مدت نگه دارد، پدر یا ولی طفل در عین حال که بر کودک [[ولایت]] دارد، نمی‌تواند مانع او شود و پدر در هیچ صورتی نمی‌تواند نفقه کودک را قطع کند.<ref>حلی، علامه، قواعد الاحکام، ۳/۱۰۲؛ شهید ثانی، مسالک الافهام الی تنقیح شرائع الاسلام، ۸/۴۲۱.</ref> امام‌خمینی نیز بر این [[حق]] تصریح کرده است.<ref>امام‌خمینی، استفتائات، ۳/۲۰۹؛ امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۲/۲۹۶.</ref>
| |
| :{{ببینید|حضانت}}
| |
| در ارث نیز، چنان‌که در قرآن تصریح شده است<ref>نساء، ۱۱.</ref> و فقها ازجمله امام‌خمینی ذکر کرده‌اند، پدر و مادر هر دو از فرزند ارث می‌برند<ref>حلی، علامه، قواعد الاحکام، ۳/۳۴۱؛ امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۲/۳۴۶ و ۳۶۰ ـ ۳۶۱.</ref> و پرداختن مخارج مادر به هنگام تنگدستی چنان‌که امام‌خمینی نیز گفته بر فرزند، اگر توانایی مالی دارد؛ واجب است.<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۲/۳۰۴ ـ ۳۰۵.</ref> بنا بر اصل ۲۱ [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] نیز دولت به حفظ و حمایت از حقوق مادران به‌خصوص در دوران بارداری و حضانت از فرزند و نیز دادن قیمومیتِ فرزندان به مادران شایسته در صورت نبودن سرپرست شرعی، موظف شده است.
| |
|
| |
| ==نقش مادران در انقلاب اسلامی و دفاع==
| |
| حضور زنان ایرانی در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی سابقه دیرینه‌ای ندارد و آغاز آن به تاریخ معاصر ایران و تحولات منتهی به [[انقلاب مشروطه]] بر می‌گردد.<ref>مراد حاصلی، تاریخ شفاهی مبارزات سیاسی زنان مسلمان (۴۲ ـ ۵۷)، ۱۹.</ref> اوج این مشارکت در آستانه [[انقلاب اسلامی ایران]] به رهبری امام‌خمینی رخ داد<ref>طهماسبی کهیانی، نقش زنان در نهضت امام‌خمینی، ۶۳ ـ ۱۹۳.</ref> که زنان عمدتاً مذهبی به طور خودجوش داخل حوادث و جریانات فرهنگی و سیاسی شده، با شرکت در مجالس مذهبی، اجتماعات و سخنرانی‌های سیاسی و نیز راهپیمایی‌ها و [[تظاهرات]] و پخش اعلامیه<ref>طهماسبی کهیانی، نقش زنان در نهضت امام‌خمینی، ۲۶۶.</ref> و حتی زندانی و شکنجه‌شدن،<ref>طهماسبی کهیانی، نقش زنان در نهضت امام‌خمینی، ۱۷۷.</ref> نقش عظیم و مهمی در پیروزی انقلاب اسلامی ایفا کردند. این نقش در دفاع ملت ایران در برابر متجاوزان، به‌ویژه رژیم متجاوز عراق و [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران|جنگ تحمیلی هشت‌ساله]]، به شکل پررنگ‌تری خود را نشان داد و علاوه بر اینکه رزمندگان در دامان مادرانی مؤمن و متدین پرورش یافته و خود آنان فرزندانشان را به حضور در جبهه‌های جنگ تشویق می‌کرده‌اند،<ref>جودکی، نقش زنان در دفاع مقدس، ۱۱۹.</ref> بخش زیادی از همان مادران در جنگ تحمیلی به صورت مستقیم و غیر مستقیم مشارکت فعال داشته‌اند.<ref>جودکی، نقش زنان در دفاع مقدس، ۶۵ ـ ۱۴۰.</ref>
| |
|
| |
| [[امام‌خمینی]] نیز در جریان [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت اسلامی]] و دفاع مقدس سهم زیادی برای مادران و [[زنان]] قائل بود<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۳۱۷.</ref> و حتی آنان را پیشقدم<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۲۲۱ و ۳۴۱.</ref> و معلم مردان<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۱۹۶.</ref> می‌دانست. ایشان به نقش بسیار ارزنده مادران در مبارزات نهضت اسلامی، اعم از گرفتارشدن به زندان پهلوی، شرکت در تظاهرات خیابانی، برپایی جلسات سیاسی و تأثیرگذاری بر فرزندانشان در مبارزه با [[رژیم پهلوی]] اشاره می‌کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۲۹۹، ۴۴۰؛ ۵/۱۸۹ و ۱۲/۱۶.</ref> و همواره در سخنان خود در جمع بانوان، ضمن تشکر از مادرانی که در نهضت و مبارزه شریک بودند، به‌خصوص مادرانی که فرزندان خود را از دست دادند،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۳۵۸.</ref> به وجود مادرانی که [[اسلام]] را با عزم راسخ همراهی کردند، افتخار می‌کرد و کشور را نیازمند چنین مادرانی می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۲۲۱.</ref>
| |
|
| |
| امام‌خمینی در تبیین نقش بزرگ بانوان در نهضت اسلامی، این نهضت را در گرو تحولی می‌دانست که در بانوان ایران رخ داده است؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۳۱۷.</ref> تحولی که باعث چنین رشادت‌هایی در جریان انقلاب شد و مادران خون فرزندان خود را نثار آبیاری درخت آزادی کردند؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۱۵۰.</ref> مادرانی که در دفاع مقدس و روزهای جنگ نیز نقش فعالی در تشویق و فرستادن جوانانشان به جبهه‌ها داشتند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۳۱۷ و ۳۵۵ ـ ۳۵۶.</ref> و با وجود ایثار مال<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۲۳۹ و ۳۴۱.</ref> و جان فرزندان و عزیزانشان،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۳۱۷ و ۱۶/۷۱.</ref> از سلحشوران جبهه‌ها ادامه جنگ را طلب می‌کردند و حاضر به سازش و تسلیم نبودند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۷۸.</ref> به تعبیر امام‌خمینی آنان چون کوهی در مقابل حوادث ایستادگی کردند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۱۷۴.</ref> و با غلبه بر مشکلات،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۱۵۴.</ref> آن‌چنان با گشاده‌رویی و شجاعت معنوی از [[شهادت]] فرزندانشان استقبال و ابراز رضایت کردند که انسان را به یاد [[حضرت علی‌اکبر(ع)|علی‌اکبر فرزند امام‌‌حسین(ع)]] و به یاد [[حضرت زینب(س)]] می‌انداخت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۲۶۵ و ۱۶/۷۱.</ref> مادران شهدا با الگوگیری از مصیبت‌دیدگان [[عاشورا|قیام کربلا]]، نه تنها در فراق عزیزانشان شِکوه نمی‌کردند،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۱۹۸ ـ ۱۹۹.</ref> بلکه حاضر بودند دیگر فرزندان خود را نیز در راه اسلام نثار کنند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۲۲۹، ۴۹۱ ـ ۴۹۲؛ ۱۴/۳۵۶؛ ۱۶/۳۴۶ و ۱۸/۳۳۳.</ref> و حتی غبطه و دوری از قافله شهیدان را بر زبان داشتند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۱۹۹.</ref>
| |
| :{{ببینید|شهدا}}
| |
| امام‌خمینی همچنین با سپاسگزاری از حضور ارزشمند و شجاعانه مادران در جبهه‌ها و پشت جبهه‌ها و پشتیبانی آنان از [[مجاهدان اسلام]]،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۳۱۷ و ۱۹/۳۵۹.</ref> در دیدار با مادران شهدای انقلاب و جنگ تحمیلی، بسیار متأثر می‌شد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۳۰۳؛ ۶/۳۵۶ و ۷/۱۰ ـ ۱۱.</ref> و ضمن عذرخواهی از این مادران،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۷۸.</ref> در برابر مشاهده شجاعت‌ها و شهامت‌های فوق تصورِ آنان، ابراز کوچکی می‌کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۲۷ و ۱۷/۳۰۵.</ref> ایشان ضمن همدردی با آنان،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۳۵۶.</ref> سخن خود را ناتوان از تسلیت به این مادران داغ‌دیده بیان می‌کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۹۶ و ۳/۳۵۴.</ref> و خود را در غم آنان شریک می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۱۰.</ref>
| |
|
| |
| ==سیره امام‌خمینی==
| |
| امام‌خمینی که خود در دامن زنانی فداکار و شجاع پرورش یافته بود، در طول دوران‌های مختلف زندگی شخصی؛ ازجمله در دوران تبعید همواره به فرزندان خود بر رفتار نیکو با مادرشان و جلب رضایت وی توصیه و تأکید می‌کرد و خیر دنیا و [[قیامت|آخرت]] و رضایت خداوند و خود را در آن می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۴۲۸، ۴۳۲؛ ۳/۲۹۳؛ ۱۲/۱۲۱؛ ۱۶/۲۲۵ ـ ۲۲۶؛ ۱۷/۶۹ ـ ۷۰ و ۱۸/۵۲۱.</ref>
| |
| :{{ببینید|خانواده امام‌خمینی}}
| |
| [[خدیجه ثقفی]]، همسر امام‌خمینی نیز از احترام بسیار ایشان به او که منجر به الگوگیری فرزندان در رفتار محترمانه با مادر می‌شد و فرزندان را به عظمت جایگاه مادر آگاه می‌کرد، همچنین از سفارش‌‌های پیاپی ایشان به فرزندان در خصوص رعایت ادب و احترام به مادر یاد کرده است.<ref>ثقفی، یار آفتاب، ۲۱۲؛ ثقفی، پابه‌پای آفتاب، ۱/۵۰ ـ ۵۱.</ref> امام‌خمینی در کارهای خانه نیز فرزندان را به پیشی‌گرفتن بر مادر توصیه می‌کرد<ref>ثقفی، پابه‌پای آفتاب، ۱/۵۰، مصطفوی، فریده، مصاحبه، ۱/۱۳۳ ـ ۱۳۴.</ref> و در صورت مشاهده رفتار تند آنان با مادر، آنان را مؤاخذه می‌کرد.<ref>مصطفوی، فهیمه، مصاحبه، ۱/۱۷۴؛ طباطبایی، فاطمه، خاطره، ۱/۳۴.</ref> ایشان با وجود مسئولیت‌های بسیار سنگین سیاسی، اجتماعی و علمی خود، روز مادر را که پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] برابر سالروز [[حضرت فاطمه زهرا(س)|ولادت حضرت فاطمه(ع)]] و روز زن قرار داده شد، فراموش نمی‌کرد و حتی در چنین روزی در عملی تعلیمی و نمادین برای زنده نگه‌داشتن ارزش و عظمت مقام مادر، با دادن مبلغی به نوه‌های خود، آنان را تشویق به خریدن هدیه‌ای برای مادرانشان می‌کرد.<ref>← ستوده، پابه‌پای آفتاب، ۱/۲۳۱.</ref>
| |
| :{{ببینید|اخلاق و سیره امام‌خمینی}}
| |
| امام‌خمینی با کودکان نیز رفتار مهربانانه و صمیمی داشت؛<ref>ثقفی، برداشت‌هایی از، ۱/۲۲؛ طهماسبی، گلبرگی از خاطره‌ها، ۴۰.</ref> چنان‌که کودکان بسیاری برای امام‌خمینی نامه می‌نوشتند و ایشان پاسخ نامه‌ها را به همراه هدایایی می‌فرستاد.<ref>انصاری، خاطره، ۱۹۹ ـ ۲۰۰.</ref> ایشان به فرزندان شهدا علاقه ویژه‌ای داشت<ref>اشراقی، خاطره، ۱/۲۰۱.</ref> و آنان را فرزندان اسلام و پیامبر(ص)<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۹۳.</ref> و نورچشمان<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۷.</ref> و فرزندان عزیز خود<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۲۸.</ref> می‌خواند و در زمینه تحصیل و نیازهای آنان به مسئولان سفارش می‌کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۲۸.</ref>
| |
| :{{ببینید|شهدا|سیره امام‌خمینی}}
| |
| ==پانویس==
| |
| {{پانویس|۲}}
| |
| ==منابع==
| |
| {{منابع}}
| |
| * قرآن کریم.
| |
| * ابن‌منظور، محمدبن‌مکرم، لسان العرب، تحقیق جمال‌الدین میردامادی، بیروت، دارالفکر ـ دار صادر، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق.
| |
| * اشراقی، نعیمه، خاطره، چاپ‌شده در برداشت‌هایی از سیره امام‌خمینی، تدوین غلامعلی رجایی، تهران، عروج، چاپ پنجم، ۱۳۸۴ش.
| |
| * امام‌خمینی، سیدروح‌الله، استفتائات، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۱ش.
| |
| * امام‌خمینی، سیدروح‌الله، تحریر الوسیله، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ اول، ۱۳۷۹ش.
| |
| * امام‌خمینی، سیدروح‌الله، رساله توضیح المسائل، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ هفتم، ۱۳۸۷ش.
| |
| * امام‌خمینی، سیدروح‌الله، شرح حدیث جنود عقل و جهل، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ دوازدهم، ۱۳۸۷ش.
| |
| * امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش.
| |
| * امام‌خمینی، سیدروح‌الله، وسیلة النجاة مع تعالیق الامام‌الخمینی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
| |
| * انصاری، محمدعلی، خاطره، چاپ‌شده در پرتوی از خورشید، تدوین حسین رودسری، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۷۸ش.
| |
| * انصاری شیرازی، قدرت‌الله و دیگران، موسوعۀ احکام الاطفال و ادلتها، قم، مرکز فقهی ائمه اطهار(ع)، چاپ اول، ۱۳۸۴ش.
| |
| * بحرانی، یوسف‌بن‌احمد، الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهره(ع)، تصحیح محمدتقی ایروانی و سیدعبدالرزاق مقرم، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۵ق.
| |
| * برک، لورا. ای، روان‌شناسی رشد و شخصیت کودک و نوجوان، ترجمه لیلی گازر، تهران، کتاب‌درمانی، چاپ سوم، ۱۳۸۶ش.
| |
| * برگر، پیتر. ل و توماس لوکمان، ساخت اجتماعی واقعیت (رساله‌ای در جامعه‌شناسی شناخت)، ترجمه فریبرز مجیدی، تهران، علمی فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۷۵ش.
| |
| * بهشتی، احمد، خانواده در قرآن، قم، بوستان کتاب، چاپ ششم، ۱۳۸۶ش.
| |
| * ثقفی، خدیجه، خاطره، چاپ‌شده در برداشت‌هایی از سیره امام‌خمینی، تدوین غلامعلی رجایی، تهران، عروج، چاپ پنجم، ۱۳۸۴ش.
| |
| * ثقفی، خدیجه، مصاحبه، چاپ‌شده در پابه‌پای آفتاب، تدوین امیررضا ستوده، تهران، پنجره، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
| |
| * ثقفی، خدیجه، یار آفتاب، گفتگویی صمیمی با همسر حضرت امام‌خمینی، مجله پیام زن، شماره ۹۱، ۱۳۷۸ش.
| |
| * جودکی، محمدعلی، نقش زنان در دفاع مقدس، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۹۵ش.
| |
| * حلی، علامه، حسن‌بن‌یوسف، تذکرة الفقهاء، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.
| |
| * حلی، علامه، حسن‌بن‌یوسف، قواعد الاحکام فی معرفة الحلال و الحرام، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
| |
| * حلی، علامه، حسن‌بن‌یوسف، نهایة الإحکام فی معرفة الأحکام، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
| |
| * حلی، محقق، جعفربن‌حسن، المختصر النافع فی فقه الامامیه، قم، مطبوعات دینی، چاپ ششم، ۱۴۱۸ق.
| |
| * دهخدا، علی‌اکبر، لغتنامه دهخدا، تهران، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۷۳ش.
| |
| * ستوده، امیررضا، پابه‌پای آفتاب، تهران، پنجره، چاپ دوم، ۱۳۷۴ش.
| |
| * شولتز، دوان. پی و سیدنی الن شولتز، نظریه‌های شخصیت، ترجمه یحیی سیدمحمدی، تهران، چاپ پانزدهم، ۱۳۸۸ش.
| |
| * صادقی، محمدرضا، در آستان پرشکوه مادر، قم، نوید اسلام، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
| |
| * صدوق، محمد‌بن‌علی، من لایحضره الفقیه، تحقیق علی‌اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.
| |
| * صفایی، حسین و اسدالله امامی، مختصر حقوق خانواده، تهران، میزان، چاپ سیزدهم، ۱۳۸۶ش.
| |
| * طباطبایی، سیدعلی، ریاض المسائل فی تحقیق الاحکام بالدلائل، تحقیق محمد بهره‌مند و دیگران، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۸ق.
| |
| * طباطبایی، فاطمه، خاطره، چاپ‌شده در برداشت‌هایی از سیره امام‌خمینی، تدوین غلامعلی رجایی، تهران، عروج، چاپ پنجم، ۱۳۸۴ش.
| |
| * طوسی، محمدبن‌حسن، المبسوط فی فقه الامامیه، تحقیق سیدمحمدتقی کشفی، تهران، مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۸۷ق.
| |
| * طهماسبی، احمد، گلبرگی از خاطره‌ها، قم، یاقوت، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
| |
| * طهماسبی کهیانی، ساسان، نقش زنان در نهضت امام‌خمینی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.
| |
| * شهید ثانی، زین‌الدین‌‌بن‌علی، مسالک الافهام الی تنقیح شرائع الاسلام، قم، مؤسسه معارف اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
| |
| * فروم، اریک، هنر عشق ورزیدن، ترجمه پوری سلطانی، تهران، مروارید، چاپ بیست و نهم، ۱۳۹۳ش.
| |
| * قائمی، علی، زمینه تربیت، تهران، امیری، چاپ صد و بیست و هشتم، ۱۳۷۰ش.
| |
| * کاظمی فاضل، جوادبن‌سعد اسدى، مسالک الأفهام إلى آیات الأحکام، بی‌جا، بی‌تا.
| |
| * کتاب مقدس، بی‌جا، دارالکتاب المقدس، ۱۹۸۰م.
| |
| * کلینی، محمدبن‌یعقوب، الکافی، تصحیح علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
| |
| * کنفوسیوس، منتخب مکالمات، ترجمه حسین کاظم‌زاده، تهران، نشر ثالث، چاپ اول، ۱۳۹۳ش.
| |
| * گنجی، حمزه، روان‌شناسی عمومی، تهران، ساوالان، چاپ چهل و دوم، ۱۳۸۶ش.
| |
| * مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار(ع)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
| |
| * مرادحاصلی خامنه، اعظم، تاریخ شفاهی مبارزات سیاسی زنان مسلمان (۴۲ ـ ۵۷)، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۶ش.
| |
| * مصطفوی، فریده، مصاحبه، چاپ‌شده در پابه‌پای آفتاب، تدوین امیررضا ستوده، تهران، پنجره، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
| |
| * مصطفوی، فهیمه، مصاحبه، چاپ‌شده در پابه‌پای آفتاب، تدوین امیررضا ستوده، تهران، پنجره، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
| |
| * نوری، میرزاحسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۸ق.
| |
| * هولم، جین و جان بوکر، زن در ادیان بزرگ جهان، ترجمه علی غفاری، تهران، بین‌الملل، چاپ اول، ۱۳۸۴ش.
| |
| {{پایان}}
| |
| سیده‌فاطمه فقیه خلجانی
| |
