سیدمحمدمهدی عالم کربلایی در سال ۱۳۱۹ ش در کجاب سفلی در افغانستان به دنیا آمد. پدرش سیدعلی آخوند بهسودی از روحانیان افغانستان بود. سیدمحمدمهدی عالم کربلایی دروس مقدماتی و متوسطه علوم دینی را نزد پدر بزرگوارش که از مدرسان دروس حوزوی در افغانستان بود، فراگرفت. سپس راهی کابل شد و سطوح عالیه را در مدرسه علمیه محمدیه کابل از محضر آیات عظام مرحوم حجت کابلی، شهید واعظ، مرحوم شیخ خانعلی خواتی و... کسب فیض کرد.
عالم کربلایی چون در دوران تحصیل استعداد و حافظه قوی، هوش و ذکاوت و فهم عمیق از خود نشان داد، لقب عالم را به خود گرفت. او در سفر عتبات عالیات مدت کوتاهی در حوزه علمیه نجف اقامت گزید. در این مدت دروس خارج فقه و اصول را از محضر مراجع و آیات سیدابوالقاسم موسوی خویی، امام‌خمینی و سیدمحمدباقر صدر استفاده کرد. او سپس به افغانستان بازگشت و در آنجا مشغول به تدریس، تبلیغ، ترویج و بیان احکام و امربه‌معروف و نهی از منکر شد. با روی کار آمدن دولت مارکسیستی در سال ۱۳۵۷ ش، عالم کربلایی با همکاری عده‌ای، از منادیان جهاد بود و به قضاوت و حل‌وفصل دعاوی می‌پرداخت. همچنین در اصلاح میان گروهای جهادی می‌کوشید. هم‌زمان در امر تدریس، تبلیغ، مناظرات و مباحثات اعتقادی بر ضد تفکرات الحادی، گروه‌های چپ و آگاه کردن جوانان به معارف اسلامی فعال بود.
تقریرات درس خارج اصول و فقه آیت‌الله واعظ شهید و خورشید پنهان (راجع به انتظار فرج) که بخش‌هایی از آن در نشریه قلم مربوط به مجمع فرهنگی بقیةالله (عج) در قم منتشر شده است، از آثار اوست [۱]
پانویس
- ↑ عادلی حسینی، کوثر النبی، ص۴۳۷.
منابع
- عادلی حسینی، سیدجعفر (۱۳۸۹)، کوثر النبی (پژوهشی در تاریخ سادات افغانستان)، کابل، انتشارات گل‌های بهشت.