confirmed، emailconfirmed، templateeditor
۱٬۱۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==ارتباط رژیم پهلوی با رژیم اشغالگر== | ==ارتباط رژیم پهلوی با رژیم اشغالگر== | ||
از آغاز تأسیس رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸م تا ۱۹۵۰م رفتار ایران درباره این رژیم و منازعه عربها و اسرائیل، مبهم و دوپهلو بود؛ اما در ۲۳ اسفند ۱۳۲۸ برابر با آغاز سال ۱۹۵۰م، محمد ساعد مراغهای، نخستوزیر وقت [[ایران]]، با انتشار بیانیهای اسرائیل را به صورت «دوفاکتو» (موقت) به رسمیت شناخت و سرکنسولگری ایران در [[بیتالمقدس]] مشغول به کار شد.<ref>زارع، ۶۲.</ref> | از آغاز تأسیس رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸م تا ۱۹۵۰م رفتار ایران درباره این رژیم و منازعه عربها و اسرائیل، مبهم و دوپهلو بود؛ اما در ۲۳ اسفند ۱۳۲۸ برابر با آغاز سال ۱۹۵۰م، محمد ساعد مراغهای، نخستوزیر وقت [[ایران]]، با انتشار بیانیهای اسرائیل را به صورت «دوفاکتو» (موقت) به رسمیت شناخت و سرکنسولگری ایران در [[بیتالمقدس]] مشغول به کار شد.<ref>زارع، ارتباط ناشناخته: بررسی روابط رژیم پهلوی و اسرائیل (۱۳۵۷ ـ ۱۳۲۷)، ۶۲.</ref> | ||
[[رژیم پهلوی]] به دلیل اینکه پایگاه مردمی نداشت، خود را مجبور میدید روابط گستردهای با [[امریکا]] و رژیم صهیونیستی برقرار کند. دلیل دیگر نزدیکی حکومت پهلوی به رژیم اشغالگر، مواضع غیر دوستانه بیشتر کشورهای عربی در قبال ایران و ترس [[محمدرضا پهلوی]] از همسایگان عرب خود بود. پهلوی به این وسیله میخواست با استفاده از رژیم اشغالگر و نفوذ گروههای یهودی، حمایت امریکا را جلب کند و ضمن دستیافتن به برتری نظامی در خلیج فارس، نقش ژاندارمی منطقه را نیز بر عهده بگیرد.<ref>فلاحنژاد، ۱۰۲ ـ ۱۱۰.</ref> رژیم اشغالگر قدس نیز به این ارتباط، نیاز حیاتی داشت؛ زیرا علاوه بر خروج از انزوای سیاسی، امنیتی و اقتصادی در منطقه<ref>فلاحنژاد، ۱۱۳ ـ ۱۱۴.</ref> و تأمین نیاز نفتی خود از ایران،<ref>حاجییوسفی، ۱۲۰ ـ ۱۲۴.</ref> میتوانست از خاک ایران نیز برای انتقال یهودیهای ساکن منطقه خاورمیانه، اروپای شرقی و شوروی به سرزمینهای اشغالی، بهرهبرداری کند؛<ref>فلاحنژاد، ۱۱۴ ـ ۱۱۷.</ref> اما ارتباط رژیم پهلوی با رژیم اشغالگر، چندان دوام نداشت و حدود یک سال بعد با روی کارآمدن دولت [[محمد مصدق]]، این رابطه لغو و سرکنسولگری ایران در بیتالمقدس تعطیل شد.<ref>حسینی، ۲۱۲.</ref> | [[رژیم پهلوی]] به دلیل اینکه پایگاه مردمی نداشت، خود را مجبور میدید روابط گستردهای با [[امریکا]] و رژیم صهیونیستی برقرار کند. دلیل دیگر نزدیکی حکومت پهلوی به رژیم اشغالگر، مواضع غیر دوستانه بیشتر کشورهای عربی در قبال ایران و ترس [[محمدرضا پهلوی]] از همسایگان عرب خود بود. پهلوی به این وسیله میخواست با استفاده از رژیم اشغالگر و نفوذ گروههای یهودی، حمایت امریکا را جلب کند و ضمن دستیافتن به برتری نظامی در خلیج فارس، نقش ژاندارمی منطقه را نیز بر عهده بگیرد.<ref>فلاحنژاد، مناسبات ایران و اسرائیل در دوره پهلوی دوم، ۱۰۲ ـ ۱۱۰.</ref> رژیم اشغالگر قدس نیز به این ارتباط، نیاز حیاتی داشت؛ زیرا علاوه بر خروج از انزوای سیاسی، امنیتی و اقتصادی در منطقه<ref>فلاحنژاد، مناسبات ایران و اسرائیل در دوره پهلوی دوم، ۱۱۳ ـ ۱۱۴.</ref> و تأمین نیاز نفتی خود از ایران،<ref>حاجییوسفی، ایران و رژیم صهیونیستی از همکاری تا منازعه، ۱۲۰ ـ ۱۲۴.</ref> میتوانست از خاک ایران نیز برای انتقال یهودیهای ساکن منطقه خاورمیانه، اروپای شرقی و شوروی به سرزمینهای اشغالی، بهرهبرداری کند؛<ref>فلاحنژاد، مناسبات ایران و اسرائیل در دوره پهلوی دوم، ۱۱۴ ـ ۱۱۷.</ref> اما ارتباط رژیم پهلوی با رژیم اشغالگر، چندان دوام نداشت و حدود یک سال بعد با روی کارآمدن دولت [[محمد مصدق]]، این رابطه لغو و سرکنسولگری ایران در بیتالمقدس تعطیل شد.<ref>حسینی، پیشینه همکاری رژیم شاه در طرحهای نظامی منطقهای با اسرائیل، ۲۱۲.</ref> | ||
در پی [[کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲]] و سقوط دولت مصدق و قدرتیابی دوباره محمدرضا پهلوی، بهتدریج مناسبات ایران و رژیم اشغالگر در حوزههای امنیتی و اقتصادی برقرار و رو به گسترش نهاد.<ref>حسینی، ۲۱۲.</ref> در میانه دهه ۱۳۵۰ و آغاز دهه شصت میلادی، در سایه بروز اختلاف میان پهلوی و [[جمال عبدالناصر]]، مناسبات ایران و رژیم اشغالگر بیش از پیش تقویت شد. رژیم پهلوی از طریق همکاریهای گسترده میان موساد (سازمان اطلاعات رژیم اسرائیل) و سازمان اطلاعات و امنیت کشور ایران (ساواک) {{ببینید|ساواک}}، توانست امنیت داخلی خویش را تضمین کند.<ref>ترابیان، ۱۱۹ ـ ۱۲۰؛ حسینی، ۲۱۲.</ref> [[امامخمینی]] درباره رابطه رژیم پهلوی و رژیم اشغالگر قدس معتقد بود محمدرضا پهلوی در رأس عاملان صهیونیستها قرار داشت<ref>امامخمینی، صحیفه، ۳/۷.</ref> و رژیم اسرائیل در شئون و مسائل کشور دخالت میکرد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۲۳۰، ۲۶۱ و ۲/۳۲۴، ۴۸۳.</ref> تا جایی که ایران به پایگاه نظامی آن رژیم تبدیل شده بود<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۳۲۴.</ref> و به سوی وابستگی به صهیونیستها<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۱۱۰.</ref> بهویژه از لحاظ اقتصادی<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۱۱۰، ۲۶۱، ۲۶۷ و۴۱۳ ـ ۴۱۴.</ref> پیش میرفت. | در پی [[کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲]] و سقوط دولت مصدق و قدرتیابی دوباره محمدرضا پهلوی، بهتدریج مناسبات ایران و رژیم اشغالگر در حوزههای امنیتی و اقتصادی برقرار و رو به گسترش نهاد.<ref>حسینی، پیشینه همکاری رژیم شاه در طرحهای نظامی منطقهای با اسرائیل، ۲۱۲.</ref> در میانه دهه ۱۳۵۰ و آغاز دهه شصت میلادی، در سایه بروز اختلاف میان پهلوی و [[جمال عبدالناصر]]، مناسبات ایران و رژیم اشغالگر بیش از پیش تقویت شد. رژیم پهلوی از طریق همکاریهای گسترده میان موساد (سازمان اطلاعات رژیم اسرائیل) و سازمان اطلاعات و امنیت کشور ایران (ساواک) {{ببینید|ساواک}}، توانست امنیت داخلی خویش را تضمین کند.<ref>ترابیان، سراب یک ژنرال، تهران، ۱۱۹ ـ ۱۲۰؛ حسینی، پیشینه همکاری رژیم شاه در طرحهای نظامی منطقهای با اسرائیل، ۲۱۲.</ref> [[امامخمینی]] درباره رابطه رژیم پهلوی و رژیم اشغالگر قدس معتقد بود محمدرضا پهلوی در رأس عاملان صهیونیستها قرار داشت<ref>امامخمینی، صحیفه، ۳/۷.</ref> و رژیم اسرائیل در شئون و مسائل کشور دخالت میکرد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۲۳۰، ۲۶۱ و ۲/۳۲۴، ۴۸۳.</ref> تا جایی که ایران به پایگاه نظامی آن رژیم تبدیل شده بود<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۳۲۴.</ref> و به سوی وابستگی به صهیونیستها<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۱۱۰.</ref> بهویژه از لحاظ اقتصادی<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۱۱۰، ۲۶۱، ۲۶۷ و۴۱۳ ـ ۴۱۴.</ref> پیش میرفت. | ||
امامخمینی در آغاز نهضت اسلامی و در آذر ۱۳۴۱ در نامهای استقلال و اقتصاد ایران را در قبضه صهیونیستها ـ که معتقد بود در [[ایران]] از طریق [[بهائیت|فرقه بهائیت]] فعالیت میکنند ـ دانست<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۱۱۰.</ref> و به همین دلیل، بهائیان را «حزب یهود» خواند.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۱۱۰ و ۲۱۶.</ref> به باور ایشان، برنامهریزیهای رژیم پهلوی را اسرائیلیها انجام میدادند<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۳۰۰.</ref> و بر اثر این برنامهها، بازرگانان ایرانی دچار ورشکستگی شده و ایران به بازار سیاهی برای امریکا و اسرائیل تبدیل شده بود<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۴۱۴.</ref> و پهلوی به اسم ملیکردن جنگلها، مراتع، رودخانهها و دیگر منابع ملت ایران، بهترینِ آنها را به مقامات و شرکتهای بیگانه ازجمله صهیونیستها میداد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۳/۴۱۰.</ref> و برای هموارکردن مسیر رژیم اشغالگر، مخالفان آنها را سرکوب کرد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۴۴۹ و ۴۸۳.</ref> ایشان یکی از شواهد این وابستگی را سکوت رژیم پهلوی در زمان بهآتشکشیدن [[مسجد الاقصی]] در سیام مرداد ۱۳۴۸/ ۲۱ آگوست۱۹۶۹م به دست صهیونیستها میدانست. در آن هنگام، [[رژیم پهلوی]] نهایت همکاری را با رژیم اشغالگر کرد تا این جنایت در ایران بازتابی نداشته باشد.<ref>امامخمینی، ولایت فقیه، ۱۱۶.</ref> افزون بر این، در زمانی که کشورهای عربی، با رژیم اشغالگر در حال جنگ بودند، رژیم پهلوی به آن رژیم کمک میکرد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۲۶۱.</ref> و قسمت مهمی از نفت این رژیم را پهلوی تامین میکرد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۵/۷۶.</ref> | امامخمینی در آغاز نهضت اسلامی و در آذر ۱۳۴۱ در نامهای استقلال و اقتصاد ایران را در قبضه صهیونیستها ـ که معتقد بود در [[ایران]] از طریق [[بهائیت|فرقه بهائیت]] فعالیت میکنند ـ دانست<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۱۱۰.</ref> و به همین دلیل، بهائیان را «حزب یهود» خواند.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۱۱۰ و ۲۱۶.</ref> به باور ایشان، برنامهریزیهای رژیم پهلوی را اسرائیلیها انجام میدادند<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۳۰۰.</ref> و بر اثر این برنامهها، بازرگانان ایرانی دچار ورشکستگی شده و ایران به بازار سیاهی برای امریکا و اسرائیل تبدیل شده بود<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۴۱۴.</ref> و پهلوی به اسم ملیکردن جنگلها، مراتع، رودخانهها و دیگر منابع ملت ایران، بهترینِ آنها را به مقامات و شرکتهای بیگانه ازجمله صهیونیستها میداد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۳/۴۱۰.</ref> و برای هموارکردن مسیر رژیم اشغالگر، مخالفان آنها را سرکوب کرد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۴۴۹ و ۴۸۳.</ref> ایشان یکی از شواهد این وابستگی را سکوت رژیم پهلوی در زمان بهآتشکشیدن [[مسجد الاقصی]] در سیام مرداد ۱۳۴۸/ ۲۱ آگوست۱۹۶۹م به دست صهیونیستها میدانست. در آن هنگام، [[رژیم پهلوی]] نهایت همکاری را با رژیم اشغالگر کرد تا این جنایت در ایران بازتابی نداشته باشد.<ref>امامخمینی، ولایت فقیه، ۱۱۶.</ref> افزون بر این، در زمانی که کشورهای عربی، با رژیم اشغالگر در حال جنگ بودند، رژیم پهلوی به آن رژیم کمک میکرد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۲۶۱.</ref> و قسمت مهمی از نفت این رژیم را پهلوی تامین میکرد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۵/۷۶.</ref> | ||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
[[امامخمینی]] دشمنیِ رژیم صهیونیستی را به مسلمانان [[فلسطین]] محدود نمیدانست، بلکه آنان را دشمن سرسختِ جهان اسلام و انسانیت برمیشمرد؛<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۳۲۲ ـ ۳۲۳؛ ۵/۷۶؛ ۱۵/۵۱۸ و ۱۹/۲۸.</ref> زیرا اسلام مانع جدی چپاولگری آنان است.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۹/۲۸.</ref> به عقیده ایشان، رژیم اشغالگر قدس هیچ دینی حتی یهودیت را نیز قبول ندارد و تنها از این دین بهرهبرداری ابزاری میکند؛<ref>امامخمینی، صحیفه، ۷/۲۸۹ ـ ۲۹۰ و ۱۱/۴.</ref> چنانکه خود یهودیان نیز صهیونیسم را قبول ندارند و آن را جنبشی ارتدادی و کاملاً ضد یهود به شمار میآورند<ref>گارودی، محاکمه صهیونیسم، ۲۷ ـ ۲۸.</ref> و از آن رژیم متنفرند.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۷/۲۹۰.</ref> امامخمینی رژیم صهیونیستی را غاصب، دشمن اسلام، متجاوز به حقوق مسلمانان، غیر قانونی، نژادپرست، جرثومه فساد و غده سرطانی میدانست.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۵/۳۹۷ و ۱۵/۵۱۸ ـ ۵۱۹.</ref> | [[امامخمینی]] دشمنیِ رژیم صهیونیستی را به مسلمانان [[فلسطین]] محدود نمیدانست، بلکه آنان را دشمن سرسختِ جهان اسلام و انسانیت برمیشمرد؛<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۳۲۲ ـ ۳۲۳؛ ۵/۷۶؛ ۱۵/۵۱۸ و ۱۹/۲۸.</ref> زیرا اسلام مانع جدی چپاولگری آنان است.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۹/۲۸.</ref> به عقیده ایشان، رژیم اشغالگر قدس هیچ دینی حتی یهودیت را نیز قبول ندارد و تنها از این دین بهرهبرداری ابزاری میکند؛<ref>امامخمینی، صحیفه، ۷/۲۸۹ ـ ۲۹۰ و ۱۱/۴.</ref> چنانکه خود یهودیان نیز صهیونیسم را قبول ندارند و آن را جنبشی ارتدادی و کاملاً ضد یهود به شمار میآورند<ref>گارودی، محاکمه صهیونیسم، ۲۷ ـ ۲۸.</ref> و از آن رژیم متنفرند.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۷/۲۹۰.</ref> امامخمینی رژیم صهیونیستی را غاصب، دشمن اسلام، متجاوز به حقوق مسلمانان، غیر قانونی، نژادپرست، جرثومه فساد و غده سرطانی میدانست.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۵/۳۹۷ و ۱۵/۵۱۸ ـ ۵۱۹.</ref> | ||
صهیونیستها توسعهطلبی را به شکلهای مختلف دنبال کردهاند. پس از رأی سازمان ملل متحد به ایجاد کشوری یهودینشین در سرزمین فلسطین<ref>سلیمانی، ۲۹۹.</ref> آنان بر دو سوم فلسطین دست یافتند و با شکست عربها در جنگ ششروزه (پنجم تا دهم ژوئن۱۹۶۷م/ پانزدهم تا بیستم خرداد ۱۳۴۶)، شهر قدس را نیز ضمیمه فلسطین اشغالی کردند؛ در حالیکه مجمع عمومی سازمان ملل در قطعنامه ۱۸۱ بیتالمقدس را شهری بینالمللی اعلام و با صدور قطعنامههای ۱۹۴ (یازدهم دسامبر ۱۹۴۸م/ بیستم آذر ۱۳۲۷) و ۳۰۳ (نهم دسامبر ۱۹۴۹م/ هجدهم آذر ۱۳۲۸) بر آن تأکید کرده بود. در سالهای بعد نیز توسعهطلبی این رژیم حتی پس از برگزاری کنفرانس صلح خاورمیانه در مادرید (سیام اکتبر ۱۹۹۱م/ هشتم آبان ۱۳۷۰) و آغاز مذاکرات مختلف میان عربها و رژیم صهیونیستی (اسلو، قاهره، الخلیل، وادی ریور، وادی عربه و...) گسترش یافت.<ref>شریعت، قدس و قطعنامههای بینالمللی، ۱۹.</ref> در این سالها بناکردن شهرکهای صهیونیستنشین و دیوار حایل از دیگر شیوههای توسعهطلبی رژیم صهیونیستی است.<ref>عابد، شهرکسازی در سرزمین اشغالی، ۷۲.</ref> | صهیونیستها توسعهطلبی را به شکلهای مختلف دنبال کردهاند. پس از رأی سازمان ملل متحد به ایجاد کشوری یهودینشین در سرزمین فلسطین<ref>سلیمانی، یهودیت، ۲۹۹.</ref> آنان بر دو سوم فلسطین دست یافتند و با شکست عربها در جنگ ششروزه (پنجم تا دهم ژوئن۱۹۶۷م/ پانزدهم تا بیستم خرداد ۱۳۴۶)، شهر قدس را نیز ضمیمه فلسطین اشغالی کردند؛ در حالیکه مجمع عمومی سازمان ملل در قطعنامه ۱۸۱ بیتالمقدس را شهری بینالمللی اعلام و با صدور قطعنامههای ۱۹۴ (یازدهم دسامبر ۱۹۴۸م/ بیستم آذر ۱۳۲۷) و ۳۰۳ (نهم دسامبر ۱۹۴۹م/ هجدهم آذر ۱۳۲۸) بر آن تأکید کرده بود. در سالهای بعد نیز توسعهطلبی این رژیم حتی پس از برگزاری کنفرانس صلح خاورمیانه در مادرید (سیام اکتبر ۱۹۹۱م/ هشتم آبان ۱۳۷۰) و آغاز مذاکرات مختلف میان عربها و رژیم صهیونیستی (اسلو، قاهره، الخلیل، وادی ریور، وادی عربه و...) گسترش یافت.<ref>شریعت، قدس و قطعنامههای بینالمللی، ۱۹.</ref> در این سالها بناکردن شهرکهای صهیونیستنشین و دیوار حایل از دیگر شیوههای توسعهطلبی رژیم صهیونیستی است.<ref>عابد، شهرکسازی در سرزمین اشغالی، ۷۲.</ref> | ||
امامخمینی از گذشته وظیفه شرعی خود میدانست<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۱۱۰.</ref> که درباره زیادهخواهیهای صهیونیستها اعلام خطر کند<ref>امامخمینی، صحیفه، ۳/۷.</ref> و همواره این مهم را به همه مسلمانان گوشزد میکرد؛<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۱۱۰، ۱۸۶، ۲۲۱، ۲۳۰، ۳۵۳؛ ۲۰/۳۲۰ و ۲۱/۵۴۲.</ref> چنانکه نخستین هدف صهیونیستها تأسیس کشور بزرگ اسرائیل از رودخانه نیل تا فرات و تسلط بر جهان اسلام اعلام شدهاست؛ اما طبق چکیده پروتکلهای ۲۴گانه دانشورانِ صهیون، آنان تسلط بر جهان را از طریق حکومتی یهودی در سر میپرورانند و برای رسیدن به این آرمان در پی ویرانکردن «روسیه ارتودکس»، «اروپای کاتولیک» و «قلمرو پاپ» هستند.<ref>نویهض، ۳۲.</ref> | امامخمینی از گذشته وظیفه شرعی خود میدانست<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۱۱۰.</ref> که درباره زیادهخواهیهای صهیونیستها اعلام خطر کند<ref>امامخمینی، صحیفه، ۳/۷.</ref> و همواره این مهم را به همه مسلمانان گوشزد میکرد؛<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۱۱۰، ۱۸۶، ۲۲۱، ۲۳۰، ۳۵۳؛ ۲۰/۳۲۰ و ۲۱/۵۴۲.</ref> چنانکه نخستین هدف صهیونیستها تأسیس کشور بزرگ اسرائیل از رودخانه نیل تا فرات و تسلط بر جهان اسلام اعلام شدهاست؛ اما طبق چکیده پروتکلهای ۲۴گانه دانشورانِ صهیون، آنان تسلط بر جهان را از طریق حکومتی یهودی در سر میپرورانند و برای رسیدن به این آرمان در پی ویرانکردن «روسیه ارتودکس»، «اروپای کاتولیک» و «قلمرو پاپ» هستند.<ref>نویهض، ۳۲.</ref> | ||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
از سوی دیگر، امامخمینی اجتماع بزرگ مسلمانان در [[حج ابراهیمی|مناسک حج]] را فرصت مناسبی برای ملتهای مسلمان در جهت اهداف مقدس اسلام و ازجمله ریشهکنکردن رژیم اشغالگر قدس ارزیابی میکرد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۳۲۲.</ref> و اساساً هدف اعلام برائت از مشرکان در حج ابراهیمی<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲۰/۳۱۷ ـ ۳۱۸ و ۲۱/۲۲.</ref> را آزاد کردنِ نیروی متراکم جهان اسلام تعریف میکرد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲۱/۸۰.</ref> {{ببینید|حج ابراهیمی}} و در قالبی نمادین بر این باور بود که اگر مسلمانان مجتمع و متحد شوند و هر کدام یک سطل آب بر رژیم اشغالگر بریزند، این رژیم از میان میرود.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۹/۲۷۴.</ref> | از سوی دیگر، امامخمینی اجتماع بزرگ مسلمانان در [[حج ابراهیمی|مناسک حج]] را فرصت مناسبی برای ملتهای مسلمان در جهت اهداف مقدس اسلام و ازجمله ریشهکنکردن رژیم اشغالگر قدس ارزیابی میکرد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۳۲۲.</ref> و اساساً هدف اعلام برائت از مشرکان در حج ابراهیمی<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲۰/۳۱۷ ـ ۳۱۸ و ۲۱/۲۲.</ref> را آزاد کردنِ نیروی متراکم جهان اسلام تعریف میکرد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲۱/۸۰.</ref> {{ببینید|حج ابراهیمی}} و در قالبی نمادین بر این باور بود که اگر مسلمانان مجتمع و متحد شوند و هر کدام یک سطل آب بر رژیم اشغالگر بریزند، این رژیم از میان میرود.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۹/۲۷۴.</ref> | ||
==جمهوری اسلامی ایران و رژیم اشغالگر== | ==جمهوری اسلامی ایران و رژیم اشغالگر== | ||
روابط [[ایران]] و رژیم اشغالگر قدس بیدرنگ پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در سیام بهمن ۱۳۵۷/ ۱۹ فوریه ۱۹۷۹م قطع شد.<ref>ازغندی، ۴۲۰؛ فلاحنژاد، ۱۹۸ ـ ۱۹۹؛ رضوی، نیرنگسازی صهیونیسم، ۹۱.</ref> به باور صهیونیستها سیاستها و ارزشهایی که [[جمهوری اسلامی|جمهوری اسلامی ایران]] دنبالمیکند، خطر مهمی برای رژیم اشغالگر است. از مهمترین دلایل خصومت این رژیم با نظام جمهوری اسلامی ایران، ماهیت مذهبی نظام ایران و موضعگیریهای جمهوری اسلامی ایران در برابر این رژیم است.<ref>شمس، ۱۷۶ ـ ۱۷۷.</ref> موضعگیریهای جمهوری اسلامی ایران در سه زمینه به طور مشخص و عمده، موجب خشم مقامات رژیم صهیونیستی است: حمایت از گروههای ضد اسرائیلی خاورمیانه و مشخصاً گروههای مبارز فلسطینی و لبنانی، مخالفت با مذاکرات صلح عربها و اسرائیل و رهبری حرکتهای ضد اسرائیلی در مجامع جهانی و صحنههای بینالمللی.<ref>شمس، ۱۷۶ ـ ۱۷۷.</ref> | روابط [[ایران]] و رژیم اشغالگر قدس بیدرنگ پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در سیام بهمن ۱۳۵۷/ ۱۹ فوریه ۱۹۷۹م قطع شد.<ref>ازغندی، روابط خارجی ایران (دولت دستنشانده) ۱۳۵۷ ـ ۱۳۲۰، ۴۲۰؛ فلاحنژاد، مناسبات ایران و اسرائیل در دوره پهلوی دوم، ۱۹۸ ـ ۱۹۹؛ رضوی، نیرنگسازی صهیونیسم، ۹۱.</ref> به باور صهیونیستها سیاستها و ارزشهایی که [[جمهوری اسلامی|جمهوری اسلامی ایران]] دنبالمیکند، خطر مهمی برای رژیم اشغالگر است. از مهمترین دلایل خصومت این رژیم با نظام جمهوری اسلامی ایران، ماهیت مذهبی نظام ایران و موضعگیریهای جمهوری اسلامی ایران در برابر این رژیم است.<ref>شمس، تهدیدهای نظامی، امنیتی اسرائیل علیه جمهوری اسلامی ایران، ۱۷۶ ـ ۱۷۷.</ref> موضعگیریهای جمهوری اسلامی ایران در سه زمینه به طور مشخص و عمده، موجب خشم مقامات رژیم صهیونیستی است: حمایت از گروههای ضد اسرائیلی خاورمیانه و مشخصاً گروههای مبارز فلسطینی و لبنانی، مخالفت با مذاکرات صلح عربها و اسرائیل و رهبری حرکتهای ضد اسرائیلی در مجامع جهانی و صحنههای بینالمللی.<ref>شمس، تهدیدهای نظامی، امنیتی اسرائیل علیه جمهوری اسلامی ایران، ۱۷۶ ـ ۱۷۷.</ref> | ||
با توجه به آرمانهای [[امامخمینی]] و [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] در حمایت از مسلمانان جهان،<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۲/۱۳۴ و ۱۵/۲۹۲.</ref> مردم مسلمان ایران و هیچ مسلمانی و بلکه هیچ آزادهای هیچگاه رژیم اشغالگر را به رسمیت نمیشناسد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۵/۱۳۹.</ref> و زمینهسازی برای رهایی [[فلسطین|فلسطینیها]] از ظلم و ستم صهیونیستها و نابودی رژیم اشغالگر<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۵/۱۲۹ ـ ۱۳۰ و ۱۶/۱۶۴ ـ ۱۶۵، ۴۹۰.</ref> در صدر اهداف جمهوری اسلامی ایران قرار گرفتهاست؛ چنانکه بر اساس [[قرآن|قرآن کریم]]،<ref>انبیاء، ۹۲.</ref> اصل ۱۱ [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] نیز همه مسلمانها را یک امت دانسته و در اصول ۱۵۲ و ۱۵۴ نظام سیاسی را موظف به دفاع از حقوق همه مسلمانان و حمایت از مبارزه حقطلبانه مستضعفان در برابر مستکبران کردهاست؛ همچنانکه مسئولیت دینی<ref>نساء، ۷۵.</ref> و وجدان انسانی<ref>نهج البلاغه، ۵۳، ۴۵۳.</ref> حکم میکند. | با توجه به آرمانهای [[امامخمینی]] و [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] در حمایت از مسلمانان جهان،<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۲/۱۳۴ و ۱۵/۲۹۲.</ref> مردم مسلمان ایران و هیچ مسلمانی و بلکه هیچ آزادهای هیچگاه رژیم اشغالگر را به رسمیت نمیشناسد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۵/۱۳۹.</ref> و زمینهسازی برای رهایی [[فلسطین|فلسطینیها]] از ظلم و ستم صهیونیستها و نابودی رژیم اشغالگر<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۵/۱۲۹ ـ ۱۳۰ و ۱۶/۱۶۴ ـ ۱۶۵، ۴۹۰.</ref> در صدر اهداف جمهوری اسلامی ایران قرار گرفتهاست؛ چنانکه بر اساس [[قرآن|قرآن کریم]]،<ref>سوره انبیاء، آیه ۹۲.</ref> اصل ۱۱ [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] نیز همه مسلمانها را یک امت دانسته و در اصول ۱۵۲ و ۱۵۴ نظام سیاسی را موظف به دفاع از حقوق همه مسلمانان و حمایت از مبارزه حقطلبانه مستضعفان در برابر مستکبران کردهاست؛ همچنانکه مسئولیت دینی<ref>سوره نساء، آیه ۷۵.</ref> و وجدان انسانی<ref>نهج البلاغه، ۵۳، ۴۵۳.</ref> حکم میکند. | ||
امامخمینی که از آغاز نهضت و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی مخالف رژیم اشغالگر بود<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۴/۷۷؛ ۱۵/۱۲۹، ۱۷۰، ۴۴۱ و ۱۶/۳۷.</ref> و یکی از موارد اختلاف خود با [[محمدرضا پهلوی]] را روابط دوستانه او با اسرائیل میدانست،<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۵/۱۷۰ و ۴۴۱.</ref> شایعات درباره ارتباط جمهوری اسلامی با رژیم اشغالگر را پوچ و بیاساس خواند<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۵/۱۲۹.</ref> و همواره بر لزوم نابودی اسرائیل تأکید میکرد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۵/۱۲۹ ـ ۱۳۰ و ۱۶/۱۶۴ ـ ۱۶۵، ۴۹۰.</ref> | امامخمینی که از آغاز نهضت و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی مخالف رژیم اشغالگر بود<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۴/۷۷؛ ۱۵/۱۲۹، ۱۷۰، ۴۴۱ و ۱۶/۳۷.</ref> و یکی از موارد اختلاف خود با [[محمدرضا پهلوی]] را روابط دوستانه او با اسرائیل میدانست،<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۵/۱۷۰ و ۴۴۱.</ref> شایعات درباره ارتباط جمهوری اسلامی با رژیم اشغالگر را پوچ و بیاساس خواند<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۵/۱۲۹.</ref> و همواره بر لزوم نابودی اسرائیل تأکید میکرد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۵/۱۲۹ ـ ۱۳۰ و ۱۶/۱۶۴ ـ ۱۶۵، ۴۹۰.</ref> |