۲۱٬۲۷۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
امامخمینی این محذور را که «اگر اراده حقتعالی عین علم و ذات باشد، باید پذیرفت اراده او به شرور هم تعلق میگیرد، زیرا علم حقتعالی به همه اشیا حتی شرور هم تعلق میگیرد، بنابراین این اراده نمیتواند عین ذات باشد» از چند راه پاسخ داده است: | امامخمینی این محذور را که «اگر اراده حقتعالی عین علم و ذات باشد، باید پذیرفت اراده او به شرور هم تعلق میگیرد، زیرا علم حقتعالی به همه اشیا حتی شرور هم تعلق میگیرد، بنابراین این اراده نمیتواند عین ذات باشد» از چند راه پاسخ داده است: | ||
# افاضه خیرات منافاتی با وجود مطلق ندارد؛ بلکه لازمه ذات او اختیار افاضه خیرات است و معنای اراده حقتعالی همان است که افاضه خیرات بر حسب ذات مورد رضایت حقتعالی است و اراده حق که متعلق به خیرات است، عین ذات مقدس است.<ref>امامخمینی، الطلب و الاراده، ۱۶-۱۷.</ref> | |||
# بر اساس قاعده «[[بسیط الحقیقة کل الاشیاء]]» ذات حق کاشف از همه اشیاست و علم او اولاً و بالذات به [[وجود]] و ثانیاً و بالعرض به مفاهیم و [[ماهیت|ماهیات]] تعلق میگیرد و شرور بالعرض متعلق علم حقتعالی هستند. در اراده نیز اینچنین است؛ یعنی متعلق اراده اولاً و بالذات خیرات است، زیرا هر آنچه وجود دارد خیر است و [[شرور]] اموری عدمی هستند؛ پس اراده به امور عدمی و شرور بالعرض تعلق میگیرد.<ref>امامخمینی، الطلب و الاراده، ۱۷-۱۸؛ امامخمینی، پاسخ منتشرنشده، ۷-۱۱.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|خیر و شر}} | |||
==معنای اراده در انسان== | ==معنای اراده در انسان== | ||