|
|
خط ۱۱: |
خط ۱۱: |
| ==مبارزات و فعالیتهای سیاسی== | | ==مبارزات و فعالیتهای سیاسی== |
|
| |
|
| ==شیفتگی به امامخمینی==
| |
| سیدمصطفی خمینی علاقه عجیبی به [[امامخمینی]] داشت؛ علاقهای که بسیار فراتر از علاقه پدر و فرزندی بود. او کاملاً مطیع و مرید پدر بود و فوقالعاده احترام میکرد و همواره مراقب سلامتی ایشان بود.<ref>خمینی، مجموعه آثار یادگار امام، ۶۴/۱؛ ثقفی، یادها و یادمانها، ۳۶/۱ ـ ۳۷.</ref> او امامخمینی را مجدد اسلام میدانست و معتقد بود اسلام به ایشان نیاز دارد و باید مراقب ایشان بود.<ref>مصطفوی، فانی در وجود پدر، ۵۶.</ref> او حالت شیفتگی خاصی به امامخمینی داشت و میخواست خود را فدای ایشان کند؛ بنابراین دفاعش از پدر تا سرحد فداکردن جان بود.<ref>محتشمیپور، یادها و یادمانها، ۱۵۴/۱.</ref>
| |
|
| |
| وی در آثار متعدد خود امامخمینی را جامع علوم عقلی و نقلی، استاد ممتاز در تمام علوم اسلامی، محقق و دانشور بزرگ معرفی میکرد؛<ref>جلالی، سیری در تفسیر القرآن الکریم، ۱۹۸.</ref> با وجود این خود صاحبنظر بود و استقلال رأی داشت و در درس امامخمینی به شیوه معمول در حوزههای علمیه با صراحت به مباحث ایشان اشکال میکرد و به بحث میپرداخت<ref>کریمی جهرمی، صحیفه دل، ۱۲۴/۲.</ref> امامخمینی نیز سیدمصطفی را امید آینده اسلام میدانست<ref>محتشمیپور، یادها و یادمانها، ۱۶۸/۱.</ref> چنانکه پس از درگذشت وی این نگاه خود را با جمله؛ «مصطفی امید آینده اسلام» بود، اظهار کرد.<ref>محتشمیپور، یادها و یادمانها، ۱۶۸/۱.</ref> ایشان با اطمینان و اعتماد تمام اختیارات سیاسی، حوزوی و امور شرعی را به سیدمصطفی واگذار میکرد و در ۱۹ آبان ۱۳۴۳ هنگام تبعید در ترکیه وکالتنامهای برای وی صادر کرد.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۴۳۱/۱؛ کریمی جهرمی، صحیفه دل، ۱۱۷/۱.</ref>
| |
| ==درگذشت مشکوک== | | ==درگذشت مشکوک== |
| سیدمصطفی خمینی در اول آبان ۱۳۵۶ در خانه خود در [[نجف]] و در ۴۷سالگی به طرز مشکوکی درگذشت.<ref>راعی گلوجه، زندگینامه و مبارزات آیتالله سیدمصطفی خمینی، ۱۳۷.</ref> پزشکان با معاینه جسد احتمال دادند وی بر اثر مسمومیت درگذشته است و برای روشنشدن موضوع باید کالبدشکافی میشد؛ ولی امامخمینی با اینکار مخالفت کرد.<ref>ثقفی، یادها و یادمانها، ۴۰۵/۲.</ref> علت درگذشت وی مشخص نشد؛ ولی از مجموع گفتههای بستگان درجه اول و دوستان و نزدیکان وی بر میآید که مرگ وی طبیعی و عادی نبود، بلکه بر اثر نوعی مسمومیت به شهادت رسیدهاست.<ref>ثقفیان، شهید سیدمصطفی خمینی و تفسیرش، تهران، ۱۹.</ref> | | سیدمصطفی خمینی در اول آبان ۱۳۵۶ در خانه خود در [[نجف]] و در ۴۷سالگی به طرز مشکوکی درگذشت.<ref>راعی گلوجه، زندگینامه و مبارزات آیتالله سیدمصطفی خمینی، ۱۳۷.</ref> پزشکان با معاینه جسد احتمال دادند وی بر اثر مسمومیت درگذشته است و برای روشنشدن موضوع باید کالبدشکافی میشد؛ ولی امامخمینی با اینکار مخالفت کرد.<ref>ثقفی، یادها و یادمانها، ۴۰۵/۲.</ref> علت درگذشت وی مشخص نشد؛ ولی از مجموع گفتههای بستگان درجه اول و دوستان و نزدیکان وی بر میآید که مرگ وی طبیعی و عادی نبود، بلکه بر اثر نوعی مسمومیت به شهادت رسیدهاست.<ref>ثقفیان، شهید سیدمصطفی خمینی و تفسیرش، تهران، ۱۹.</ref> |