جنایات جنگی: تفاوت میان نسخه‌ها

جنایتکاران جنگی در تاریخ جهان فراوان بوده‌اند. امام‌خمینی به برخی جنایتکاران شناخته‌شده تاریخ معاصر که علیه مردم بی‌گناه به‌ویژه مردم ایران مرتکب جنایت شده‌اند، اشاره کرده است. از نظر ایشان امریکا در رأس جنایتکاران جنگی است. این کشور برای دستیابی به اهداف خود، دست به کشتار انسان‌های بی‌گناه زده و علیه ایران و دیگر مردم مرتکب جنایت‌های بسیاری شده و همچنین در ویتنام انسان‌های بسیاری را به قتل رسانده است؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۱۳۷.</ref> نیز با تجاوز نظامی به خاک ایران در طبس در سال ۱۳۵۹ {{ببینید|متن=ببینید|طبس|تجاوز نظامی امریکا}} و در جریان سرنگونی هواپیمای مسافربری جمهوری اسلامی ایران در ۱۲/۴/۱۳۶۷ به وسیله ناوهای جنگی مستقر در [[خلیج فارس]] و [[شهادت]] ۲۹۰ مسافر آن {{ببینید|متن=ببینید|حمله امریکا به هواپیمای مسافربری}} چهره غیر انسانی خویش را آشکار کرد و شعارهای حقوق بشری و انسان‌دوستی خود را زیر پا گذاشت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۲۶۱ـ۲۶۲ و ۲۱/۶۸ـ۷۰.</ref>

از نظر امام‌خمینی [[رژیم اسرائیل]] نیز از دولت‌های جنایت‌پیشه است که برای رسیدن به هدف از هیچ جنایتی خودداری نکرده<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۲.</ref> و با توپ و تانک، مردم ستمدیده [[لبنان]] را از خانه‌هایشان رانده و نیز خانه‌ها و مزارعشان را به ویرانی کشانده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۵۸.</ref> این رژیم در سال ۱۳۶۱ به لبنان تجاوز و بیروت را اشغال کرد.<ref>درودیان، نقد و بررسی جنگ ایران و عراق، ۱۲۹.</ref> امام‌خمینی اقدام اسرائیل در هجوم به لبنان را از جنایت‌های بی‌سابقه‌ای شمرده که در دنیا مانند نداشته است؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۳۷۸ـ۳۷۹ و ۴۹۰.</ref> چنان‌که ارتش این رژیم از هتک حرمت زنان و کشتن کودکان و سالمندان و بیماران روی‌گردان نبوده‌اند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۲.</ref>

[[رژیم بعثی عراق]] نیز در جنگ با ایران از انواع سلاح‌های شیمیایی ازجمله گازهای خفه‌کننده و سیانور استفاده کرد<ref>زمانی، حقوق بین‌الملل و کاربرد سلاحهای شیمیایی، ۷۵.</ref> و از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۷ حدود ۴۴ هزار ایرانی در پی حملات این رژیم با جنگ‌افزار شیمیایی شهید شده‌اند.<ref>برهمنی، بررسی زندگی آسیب‌دیدگان، ۹.</ref> این رژیم در ۲۳/۱۰/۱۳۵۹ در منطقه‌ای میان هلاله و نی‌خزر در پنجاه کیلومتری غرب ایلام، نیروهای ایرانی را با گلوله‌های شیمیایی هدف قرار داد؛<ref>هدایتی، شورای امنیت و جنگ تحمیلی، ۱۸۰.</ref> و به موازات گسترش درگیری‌ها، بر استفاده از سلاح شیمیایی علیه ایران افزود. در سال ۱۳۶۳، در مجموع ۴۵ مورد استفاده آن رژیم از جنگ‌افزارهای شیمیایی علیه ایران گزارش شده است.<ref>فوزی، ابعاد به‌کارگیری، ۸۸.</ref> همچنین در سال ۱۳۶۵ برای اشغال شهر مرزی مهران، گازهای شیمیایی را به‌ کار گرفت<ref>علائی، جنگ شیمیایی، ۲۶.</ref> و در جریان [[نبرد فاو]] به ‌طور گسترده از [[سلاح شیمیایی|سلاح‌های شیمیایی]] علیه سربازان ایرانی استفاده کرد؛<ref>هاسل، طوفان بی‌پایان، ۳۷۱؛ درودیان، نقد و بررسی جنگ ایران و عراق، ۴/۱۷۴.</ref> و طی پانزده روز، بیش از هفت‌ هزار بمب، گلوله توپ و خمپاره حاوی مواد شیمیایی را علیه نیروهای ایرانی مستقر در منطقه فاو به‌ کار گرفت.<ref>فوزی، ابعاد به‌کارگیری، ۹۱.</ref> این رژیم افزون بر رزمندگان، غیر نظامیان را نیز مورد هجوم شیمیایی قرار داد. در ۸ تیر ۱۳۶۶ شهر مرزی سردشت مورد یورش هواپیماهای عراق قرار گرفت و بیش از هشت ‌هزار نفر از مردم این شهر بی‌دفاع، مجروح و مصدوم شدند. جمهوری اسلامی ایران با اعتراض به این عمل از سازمان ملل درخواست کرد این شهر در کنار هیروشیما در شمار قربانیان جنایت جنگی ثبت شود.<ref>بنیاد حفظ، اسناد، پرونده سلاح‌های شیمیایی، ۱۳۶۶.</ref>

رژیم بعثی عراق با بمباران شیمیایی حلبچه و کشتار هزاران نفر غیر نظامی یکی از بزرگ‌ترین جنایات جنگی دوره معاصر علیه کشور خود را رقم زد.<ref>رمضان، شبیه صدام، ۱۶۱.</ref> امام‌خمینی خاطرنشان کرده است که [[صدام حسین]] با این عمل نهایت درندگی خود را نشان داد و پایه‌های پشتیبانی حامیان خود را نیز سست کرد؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۱۲.</ref> عراق همچنین از سال ۱۳۶۳ با حمله به کشتی‌های تجاری و نفت‌کش‌ها، امنیت خلیج فارس را مختل ساخت<ref>درودیان، نقد و بررسی جنگ ایران و عراق، ۴/۱۶۵ـ۱۶۷.</ref> و در طول جنگ با حمله به غیر نظامیان و شهرهای بی‌دفاع، جنایت‌های بسیاری مرتکب شد. امام‌خمینی حزب بعث و صدام حسین را جنایتکاران جنگی می‌دانست که بر خلاف قواعد جنگی، مردم بی‌گناه ایران را موشک‌باران کرده<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۲۵۵.</ref> و پناهگاه‌های مردم را ویران و اطفال و زنان مظلوم را به قتل رسانده‌اند؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۲۵۵ـ۲۵۷.</ref> نیز با ادعای هواداری از خلق عرب، در خوزستان مرتکب جنایت شده و با سلاح‌های کشتار جمعی پیران و جوانان را از میان برده‌اند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۴۱۲.</ref> ایشان تأکید کرده است جنایات صدام و دوستان او علیه مردم قابل شمارش نیست<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۲۵۱ـ۲۵۲.</ref> و نظیر آن را در تاریخ کمتر می‌توان یافت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۲۹۵.</ref>

در نگاه امام‌خمینی، مبارزه مردم ایران در دفاع از خود با جنگ عراق علیه ایران از نظر ماهوی متفاوت است؛ زیرا قوای مسلح ایران طبق قواعد اسلام رفتار کرده و به شهرها و مناطق مسکونی مردم هجوم نبرده‌اند؛ اما نیروهای عراقی، شهرها و مردم عادی و بی‌گناه را هدف قرار داده‌اند؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۲۴۸ـ۲۴۹ و ۲۵۷.</ref> برای نمونه، چنان‌که امام‌خمینی نیز اشاره کرده است، در اول اسفند ۱۳۶۴، هواپیمای مسافربریِ شرکت هواپیمایی آسمان که از [[تهران]] به مقصد [[اهواز]] در حرکت بود، در آسمان خوزستان مورد حمله جنگنده‌های عراقی قرار گرفت و همه مسافران آن‌که بیش از چهل نفر بودند، به شهادت رسیدند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۹۶ـ۴۹۸.</ref>

افزون بر موارد یادشده، امام‌خمینی گروه‌های تجزیه‌طلب [[کردستان]] و [[مجاهدین خلق]] را از جنایتکاران جنگی به شمار آورده است؛ زیرا آنان از عوامل امریکا و صدام به شمار می‌آمدند. وابستگی احزاب معاند و تجزیه‌طلب کردستان<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۳۱۱ و ۲۱/۲۸۰.</ref> ازجمله [[حزب دموکرات کردستان]] و فرقه [[کومله]] به دشمنان ایران و پشتیبانی همه‌جانبه امریکا از آنان با هدف سرنگونی جمهوری اسلامی ایران روشن است.<ref>بهرامی، قومیت‌گرایی در کردستان، ۲۱۷؛ بهجت، ‌انقلاب اسلامی، ۱۰۲ـ۱۰۳.</ref> ایشان خاطرنشان کرده است که اشرار نیز در کردستان طرح‌های جمهوری اسلامی ایران برای حل مسالمت‌آمیز مسائل مورد اختلاف را با سلاح‌های اجانب یا جنگ‌افزارهای غارت‌کرده از پادگان‌های ارتش پاسخ دادند و با بی‌رحمی افرادی را که برای کمک به مردم کردستان بسیج شده بودند، به آتش کشیدند و سر بریدند و افراد [[جهاد سازندگی]] را [[اعدام]] کردند؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۳۸۸ـ۳۸۹.</ref> چنان‌که سازمان مجاهدین خلق با قیام مسلحانه علیه نظام اسلامی و کشتار زنان و کودکان و مردم بی‌گناه و آتش‌سوزی، جنایت‌های بسیاری مرتکب شدند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۲۷.</ref>. آنان با پشتیبانی صدام دست به جنایت زدند و در نهایت با انتقال به عراق به حمایت از دولت بعث عراق برخاستند.<ref>میلانی، شکل‌گیری انقلاب اسلامی، ۳۳۹؛ فوزی، تحولات سیاسی، ۲/۸۷؛ مؤسسه مطالعات، سازمان مجاهدین خلق از پیدائی تا فرجام، ۳/۳۰۴ـ۳۰۵.</ref>