قائم‌مقام رهبری: تفاوت میان نسخه‌ها

امام‌خمینی در پایان سال ۱۳۶۷ به نتیجه قطعی رسیده بود که منتظری توان و صلاحیت لازم را برای رهبری ندارد؛ بنابراین در آخرین روز سال [[محمدعلی انصاری]] را فرستاد تا [[وصیت‌نامه امام‌خمینی|وصیت‌نامه]] ایشان را که نزد منتظری بود، پس بگیرد.<ref>مؤسسه اندیشه اسلامی، امام‌خمینی، رهبری و مسئله قائم‌مقامی، ۳۳۲–۳۳۳.</ref>

در [[جامعه]]، مخاطب نامه امام‌خمینی، منتظری دانسته شد<ref>هاشمی رفسنجانی، بازسازی، ۱۲؛ منتظری، خاطرات، ۱/۶۵۹–۶۶۲.</ref> و وی در چهارم فروردین ۱۳۶۸ در نامه‌ای به امام‌خمینی پس از توضیح راه‌های خبری‏ ‏و اطلاعاتی خویش اعلام کرد عمل به نظرهای ایشان را شرعاً بر نظریات خود مقدم می‌دارد و اضافه کرد بیت خود را شعبه‌ای از بیت ایشان می‌داند. منتظری در پاسخ نامناسب‌بودنِ منابع اطلاعاتی خویش مسئولان ارگان‌های دولتی و انقلابی، بولتن‌های محرمانه سپاه، [[وزارت اطلاعات]]، [[وزارت فرهنگ و ارشاد]]، [[وزارت امور خارجه]] و نیز مراجعات مردم و [[ائمه جمعه]] را از منابع اطلاعاتی خود شمرد و در پایان افزود تذکرها و انتقادهایش نه تنها موجب تضعیف نظام نیست که موجب تقویت نظام خواهد بود.<ref>منتظری، خاطرات، ۱/۶۵۹–۶۶۰.</ref>

* هاشمی رفسنجانی، اکبر، کارنامه و خاطرات، سال ۱۳۶۸، بازسازی و سازندگی، به اهتمام علی لاهوتی، دفتر نشر معارف انقلاب، تهران، چاپ اول، ۱۳۹۱ش.

{{پایان}}

[[رده:مقاله‌های ارزیابی‌شده]]

[[رده:مقاله‌های جلد هشتم دانشنامه]]