Image-reviewer، confirmed، templateeditor
۷۲۱
ویرایش
کاربر:E.shahabi: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←مواضع امام‌خمینی
جز (←مواضع امام‌خمینی) |
|||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==مواضع امام‌خمینی== | ==مواضع امام‌خمینی== | ||
امام‌خمینی همواره خواهان همزیستی مسالمت‌آمیز با دیگر کشورها بود و چند روز پس از آغاز جنگ تحمیلی در ۱۷/۷/۱۳۵۹ ملت ایران را به پیروی از اسلام، مخالف با جنگ و خواهان صلح و آرامش برای همه کشورها خواند؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۲۶۱.</ref> اما از سوی دیگر، حمله عراق به ایران را تجاوز دانست و مقابله ایران با دشمن را دفاع مقدس نامید<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۲۴۶ و ۱۴/۲۵۰.</ref> ایشان عراق را آغازگر جنگ شمرد و تأکید کرد ایران به یک وجب از خاک این کشور تعدی نکرده است<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۳۴۰ـ۳۴۱.</ref> ایشان همواره تأکید می‌کرد ایران از حقوق اسلامی و انسانی خود دفاع می‌کند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۳۶۶.</ref> اسناد گویا و اعتراف‌های صریح مقامات عراقی نیز درستی متجاوزبودن عراق را اثبات می‌کرد<ref>مرکز مطالعات، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۴/۶۳ـ۶۴، ۶۶، ۷۷ و ۸۲ـ۸۳.</ref> | امام‌خمینی همواره خواهان همزیستی مسالمت‌آمیز با دیگر کشورها بود و چند روز پس از آغاز جنگ تحمیلی در ۱۷/۷/۱۳۵۹ ملت ایران را به پیروی از اسلام، مخالف با جنگ و خواهان صلح و آرامش برای همه کشورها خواند؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۲۶۱.</ref> اما از سوی دیگر، حمله عراق به ایران را تجاوز دانست و مقابله ایران با دشمن را دفاع مقدس نامید<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۲۴۶ و ۱۴/۲۵۰.</ref> ایشان عراق را آغازگر جنگ شمرد و تأکید کرد ایران به یک وجب از خاک این کشور تعدی نکرده است<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۳۴۰ـ۳۴۱.</ref> ایشان همواره تأکید می‌کرد ایران از حقوق اسلامی و انسانی خود دفاع می‌کند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۳۶۶.</ref> اسناد گویا و اعتراف‌های صریح مقامات عراقی نیز درستی متجاوزبودن عراق را اثبات می‌کرد<ref>مرکز مطالعات، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۴/۶۳ـ۶۴، ۶۶، ۷۷ و ۸۲ـ۸۳.</ref>{{سخ}} | ||
امام‌خمینی بر دوستی با مردم عراق تأکید داشت و عراق را یک کشور اسلامی مرکز [[تشیع]] و مرکز [[ائمه اهل بیت(ع)]] و اولیای [[خداوند]] و همانند ایران مورد علاقه خود و مردم ایران می‌دانست<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۴۸۱.</ref>؛ اما ضمن نامشروع‌‌خواندن نظام بعثی حاکم بر آن، مقابله آن رژیم با ایران را مقابله با [[قرآن]] و [[رسول‌الله(ص)]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۲۴۶.</ref>، تقابل اسلام و [[کفر]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۲۵۱.</ref> و رویارویی خدا و [[طاغوت]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۴۰۳.</ref> خواند. جنگ حق و باطل و نبرد ارزش‌های اعتقادی، انقلابی و مقابله ایران با ستم از دیگر تعبیرهای ایشان درباره جنگ تحمیلی بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۶۸ـ۶۹.</ref> ایشان همچنین جنگ را دفاع ایران از خود شمرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۳۹۰، ۳۹۳ و ۲۰/۲۶.</ref> و جوانان رزمنده را نیروهای امام زمان(ع)<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۵۱۱.</ref> و جبهه‌ها را همانند [[مسجد]] می‌دانست و بر این باور بود که مردم در جبهه‌ها سنگرهایشان را به صورت مسجد درآورده‌اند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۴۰.</ref> ایشان پاداش رزمندگان عاشق اسلام را همانند پاداش مجاهدان صدر اسلام در جنگ‌های [[جنگ بدر|بدر]] و [[جنگ احد|احد]] و [[جنگ خندق|خندق]] شمرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۵۰۱ـ۵۰۲.</ref> و در پایان نیز از خداوند خواست وی را در کنار شهداى جنگ تحمیلى بپذیرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۲۸۴.</ref> | امام‌خمینی بر دوستی با مردم عراق تأکید داشت و عراق را یک کشور اسلامی مرکز [[تشیع]] و مرکز [[ائمه اهل بیت(ع)]] و اولیای [[خداوند]] و همانند ایران مورد علاقه خود و مردم ایران می‌دانست<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۴۸۱.</ref>؛ اما ضمن نامشروع‌‌خواندن نظام بعثی حاکم بر آن، مقابله آن رژیم با ایران را مقابله با [[قرآن]] و [[رسول‌الله(ص)]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۲۴۶.</ref>، تقابل اسلام و [[کفر]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۲۵۱.</ref> و رویارویی خدا و [[طاغوت]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۴۰۳.</ref> خواند. جنگ حق و باطل و نبرد ارزش‌های اعتقادی، انقلابی و مقابله ایران با ستم از دیگر تعبیرهای ایشان درباره جنگ تحمیلی بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۶۸ـ۶۹.</ref> ایشان همچنین جنگ را دفاع ایران از خود شمرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۳۹۰، ۳۹۳ و ۲۰/۲۶.</ref> و جوانان رزمنده را نیروهای امام زمان(ع)<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۵۱۱.</ref> و جبهه‌ها را همانند [[مسجد]] می‌دانست و بر این باور بود که مردم در جبهه‌ها سنگرهایشان را به صورت مسجد درآورده‌اند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۴۰.</ref> ایشان پاداش رزمندگان عاشق اسلام را همانند پاداش مجاهدان صدر اسلام در جنگ‌های [[جنگ بدر|بدر]] و [[جنگ احد|احد]] و [[جنگ خندق|خندق]] شمرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۵۰۱ـ۵۰۲.</ref> و در پایان نیز از خداوند خواست وی را در کنار شهداى جنگ تحمیلى بپذیرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۲۸۴.</ref>{{سخ}} | ||
از سوی دیگر، از ماه‌های آغاز تهاجم عراق به ایران، هیئت حُسن نیت [[کنفرانس سران کشورهای اسلامی]] برای پایان‌دادن به جنگ ایران و عراق اعلام آمادگی و پیشنهادهایی نیز دراین‌باره ارائه کرد؛ اما به دلیل عدم توجه به قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر و تصریح نکردن به متجاوزبودن عراق و تنبیه متجاوز و خروج بدون قید و شرط عراق از خاک ایران، امام‌خمینی و دولت ایران با آن موافقت نکردند.<ref>هاشمی رفسنجانی، انقلاب در بحران، ۳۴۷ـ۳۴۹ و ۳۸۱ـ۳۸۲.</ref> صدام حسین نیز پیش از فتح خرمشهر از پذیرش هیئت‌های صلح ناخرسند بود و بر راه این هیئت مانع ایجاد می‌کرد؛ حتی هواپیمای وزیر خارجه الجزایر که به این منظور به [[بغداد]] سفر می‌کرد؛ به دست عراقی‌ها سرنگون شد.<ref>هاشمی رفسنجانی، خطبه‌ها، ۲/۱۷۰ـ۱۷۳؛ جبوری، پایگاه اطلاع‌رسانی گفتگو.</ref> امام‌خمینی بر اساس آیات قرآن کریم به میانجی‌گران پیشنهاد کرد قرآن را حَکَم قرار دهند و به هدف بازگشت متجاوز، به حکم خدا و[[عدالت]]<ref>حجرات، ۹.</ref> با صدام حسین بجنگند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۰۷.</ref> ایشان برای خاتمه جنگ شرایطی را مطرح کرد؛ تعیین و معرفی متجاوز، جبران خسارت‌های وارده به ایران، خروج عراق از خاک ایران و پذیرش جرم و تجاوز در صحنه سیاسی، از آن جمله بود. از نگاه ایشان بدون پذیرش این شرایط صلح با عراق باعث افزایش جسارت متجاوز و اشاعه ظلم و فساد در منطقه بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۳۱۸.</ref> | از سوی دیگر، از ماه‌های آغاز تهاجم عراق به ایران، هیئت حُسن نیت [[کنفرانس سران کشورهای اسلامی]] برای پایان‌دادن به جنگ ایران و عراق اعلام آمادگی و پیشنهادهایی نیز دراین‌باره ارائه کرد؛ اما به دلیل عدم توجه به قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر و تصریح نکردن به متجاوزبودن عراق و تنبیه متجاوز و خروج بدون قید و شرط عراق از خاک ایران، امام‌خمینی و دولت ایران با آن موافقت نکردند.<ref>هاشمی رفسنجانی، انقلاب در بحران، ۳۴۷ـ۳۴۹ و ۳۸۱ـ۳۸۲.</ref> صدام حسین نیز پیش از فتح خرمشهر از پذیرش هیئت‌های صلح ناخرسند بود و بر راه این هیئت مانع ایجاد می‌کرد؛ حتی هواپیمای وزیر خارجه الجزایر که به این منظور به [[بغداد]] سفر می‌کرد؛ به دست عراقی‌ها سرنگون شد.<ref>هاشمی رفسنجانی، خطبه‌ها، ۲/۱۷۰ـ۱۷۳؛ جبوری، پایگاه اطلاع‌رسانی گفتگو.</ref> امام‌خمینی بر اساس آیات قرآن کریم به میانجی‌گران پیشنهاد کرد قرآن را حَکَم قرار دهند و به هدف بازگشت متجاوز، به حکم خدا و[[عدالت]]<ref>حجرات، ۹.</ref> با صدام حسین بجنگند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۰۷.</ref> ایشان برای خاتمه جنگ شرایطی را مطرح کرد؛ تعیین و معرفی متجاوز، جبران خسارت‌های وارده به ایران، خروج عراق از خاک ایران و پذیرش جرم و تجاوز در صحنه سیاسی، از آن جمله بود. از نگاه ایشان بدون پذیرش این شرایط صلح با عراق باعث افزایش جسارت متجاوز و اشاعه ظلم و فساد در منطقه بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۳۱۸.</ref>{{سخ}} | ||
با تغییر روند جنگ به سود ایران رایزنی‌ها برای میانجی‌گری و آتش‌بس میان ایران و عراق آغاز شد. پس از فتح خرمشهر در سال ۱۳۶۱ که برتری ایران را در جنگ ثابت کرد، هیئت‌های میانجی‌گری برای نجات رژیم عراق از گرداب جنگ افزون‌تر شدند<ref>هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۱۲۸ و ۱۳۰؛ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۳۰۲.</ref> با این حال، به گفته دست‌اندرکاران جنگ، پس از فتح خرمشهر، سخن از صلح به میان نیامد<ref>درودیان، پرسش‌ها، ۱/۲۰۹.</ref> و گروه‌های میانجی تنها از آتش‌بس سخن می‌گفتند<ref>رضایی، جنگ به روایت، ۲۱۴؛ درویشی، جنگ ایران و عراق، ۸۱.</ref> | با تغییر روند جنگ به سود ایران رایزنی‌ها برای میانجی‌گری و آتش‌بس میان ایران و عراق آغاز شد. پس از فتح خرمشهر در سال ۱۳۶۱ که برتری ایران را در جنگ ثابت کرد، هیئت‌های میانجی‌گری برای نجات رژیم عراق از گرداب جنگ افزون‌تر شدند<ref>هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۱۲۸ و ۱۳۰؛ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۳۰۲.</ref> با این حال، به گفته دست‌اندرکاران جنگ، پس از فتح خرمشهر، سخن از صلح به میان نیامد<ref>درودیان، پرسش‌ها، ۱/۲۰۹.</ref> و گروه‌های میانجی تنها از آتش‌بس سخن می‌گفتند<ref>رضایی، جنگ به روایت، ۲۱۴؛ درویشی، جنگ ایران و عراق، ۸۱.</ref>{{سخ}} | ||
پس از آزادی خرمشهر نظر امام‌خمینی این بود که رزمندگان در مرزها توقف کنند و با دشمن بجنگند؛ اما برخی بر آن بودند که برای پربودن دست ایران در مذاکره و قدرت چانه‌زنی در مذاکرات باید وارد خاک عراق شد<ref>رضایی، جنگ به روایت، ۱۴۰ـ۱۴۱؛ درودیان، پایان جنگ، ۲۶.</ref> از این‌رو امام‌خمینی اجازه داد از مناطق غیر مسکونی، نیروها وارد خاک عراق شوند.<ref>هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۱۳۵؛ کیهان، ۱۵/۱۱/۱۳۸۲، ۱۲.</ref> در مرداد ۱۳۶۱ در عملیات «رمضان» برای نخستین بار در منطقه کوشک و شلمچه ورود به خاک عراق صورت گرفت<ref>اردستانی، تنبیه متجاوز، ۳/۳۳.</ref> امام‌خمینی در پاسخ مخالفان ادامه جنگ، جمهوری اسلامی را خواهان صلح شرافتمندانه و مدافع از خود شمرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۲۹ و ۳۲.</ref>، به‌ویژه که پس از فتح خرمشهر هنوز ۲۵۰۰ کیلومتر از زمین‌های کشور ازجمله نفت‌شهر، مناطق فکه، خسروی و ارتفاعات آق‌داغ و چاه‌های نفتی سمیده و بیات و ارتفاعات حمرین در اختیار عراق بود و دشمن نیز می‌توانست از مرزها شهرهای مرزی را ناامن کند.<ref>رضایی، جنگ به روایت، ۲۱۳.</ref> و تا زمان تصویب قطعنامه ۵۹۸ هیچ راه حل شرافتمندانه‌ای برای پایان جنگ فراروی ایران وجود نداشت.<ref>ولایتی، حرفی از هزاران، ۵۹۵ـ۵۹۶.</ref> | پس از آزادی خرمشهر نظر امام‌خمینی این بود که رزمندگان در مرزها توقف کنند و با دشمن بجنگند؛ اما برخی بر آن بودند که برای پربودن دست ایران در مذاکره و قدرت چانه‌زنی در مذاکرات باید وارد خاک عراق شد<ref>رضایی، جنگ به روایت، ۱۴۰ـ۱۴۱؛ درودیان، پایان جنگ، ۲۶.</ref> از این‌رو امام‌خمینی اجازه داد از مناطق غیر مسکونی، نیروها وارد خاک عراق شوند.<ref>هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۱۳۵؛ کیهان، ۱۵/۱۱/۱۳۸۲، ۱۲.</ref> در مرداد ۱۳۶۱ در عملیات «رمضان» برای نخستین بار در منطقه کوشک و شلمچه ورود به خاک عراق صورت گرفت<ref>اردستانی، تنبیه متجاوز، ۳/۳۳.</ref> امام‌خمینی در پاسخ مخالفان ادامه جنگ، جمهوری اسلامی را خواهان صلح شرافتمندانه و مدافع از خود شمرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۲۹ و ۳۲.</ref>، به‌ویژه که پس از فتح خرمشهر هنوز ۲۵۰۰ کیلومتر از زمین‌های کشور ازجمله نفت‌شهر، مناطق فکه، خسروی و ارتفاعات آق‌داغ و چاه‌های نفتی سمیده و بیات و ارتفاعات حمرین در اختیار عراق بود و دشمن نیز می‌توانست از مرزها شهرهای مرزی را ناامن کند.<ref>رضایی، جنگ به روایت، ۲۱۳.</ref> و تا زمان تصویب قطعنامه ۵۹۸ هیچ راه حل شرافتمندانه‌ای برای پایان جنگ فراروی ایران وجود نداشت.<ref>ولایتی، حرفی از هزاران، ۵۹۵ـ۵۹۶.</ref> | ||
==پذیرش قطعنامه ۵۹۸== | ==پذیرش قطعنامه ۵۹۸== | ||
قطعنامه ۵۹۸، هشتمین قطعنامه شورای امنیت برای توقف جنگ ایران و عراق بود که در سایه تلاش‌ها و رایزنی‌های دبیرکل سازمان ملل خاویر پرز دکوئیار در ۲۹ تیر ۱۳۶۶ تصویب شد. این قطعنامه دارای نکته‌هایی به سود ایران بود و برای نخستین بار نقض قواعد و اصول جنگ را نقد می‌کرد و خواستار تشکیل هیئتی بی‌طرف برای شناسایی مسئول آغاز جنگ، توقف جنگ، عقب‌نشینی نیروهای متخاصم، آزادی اسرا و دریافت غرامت بود.<ref>درویشی، جنگ ایران و عراق، ۱۵۴ـ۱۵۷.</ref> قدرت نظامی ایران، اطمینان ابرقدرت‌ها به شکست نهایی عراق و هم‌داستانی امریکا و شوروی برای دست‌نیافتن ایران به پیروزی قاطع از دلایل تصویب این قطعنامه بود<ref>درویشی، جنگ ایران و عراق، ۱۵۷ـ۱۵۸.</ref> به پیشنهاد عده‌ای از فرماندهان، به‌ویژه هاشمی رفسنجانی<ref>هاشمی رفسنجانی، پایان دفاع، ۲۱۰ و ۲۱۷.</ref>، در ۲۷ تیر ۱۳۶۷ امام‌خمینی قطعنامه ۵۹۸ سازمان ملل را پذیرفت<ref>هاشمی رفسنجانی، دفاع و سیاست، ۶۵۹ـ۶۶۰؛ هاشمی رفسنجانی، پایان دفاع، ۲۱۴ـ۲۱۷.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|قطعنامه ۵۹۸}} اما سازمان مجاهدین خلق ایران که در عراق مستقر بود و نیز رژیم عراق، آن را نشانه ضعف ایران تلقی کردند و این سازمان با پشتیبانی ارتش عراق از غرب کشور به ایران حمله کرد<ref>فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب، ۲/۸۷؛ درودیان، پایان جنگ، ۵/۱۸۵ و ۱۹۱.</ref> اما ایران با درهم‌شکستن حمله به پیروزی قاطع دست یافت {{ببینید|متن=ببینید|سازمان مجاهدین خلق ایران}} | قطعنامه ۵۹۸، هشتمین قطعنامه شورای امنیت برای توقف جنگ ایران و عراق بود که در سایه تلاش‌ها و رایزنی‌های دبیرکل سازمان ملل خاویر پرز دکوئیار در ۲۹ تیر ۱۳۶۶ تصویب شد. این قطعنامه دارای نکته‌هایی به سود ایران بود و برای نخستین بار نقض قواعد و اصول جنگ را نقد می‌کرد و خواستار تشکیل هیئتی بی‌طرف برای شناسایی مسئول آغاز جنگ، توقف جنگ، عقب‌نشینی نیروهای متخاصم، آزادی اسرا و دریافت غرامت بود.<ref>درویشی، جنگ ایران و عراق، ۱۵۴ـ۱۵۷.</ref> قدرت نظامی ایران، اطمینان ابرقدرت‌ها به شکست نهایی عراق و هم‌داستانی امریکا و شوروی برای دست‌نیافتن ایران به پیروزی قاطع از دلایل تصویب این قطعنامه بود<ref>درویشی، جنگ ایران و عراق، ۱۵۷ـ۱۵۸.</ref> به پیشنهاد عده‌ای از فرماندهان، به‌ویژه هاشمی رفسنجانی<ref>هاشمی رفسنجانی، پایان دفاع، ۲۱۰ و ۲۱۷.</ref>، در ۲۷ تیر ۱۳۶۷ امام‌خمینی قطعنامه ۵۹۸ سازمان ملل را پذیرفت<ref>هاشمی رفسنجانی، دفاع و سیاست، ۶۵۹ـ۶۶۰؛ هاشمی رفسنجانی، پایان دفاع، ۲۱۴ـ۲۱۷.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|قطعنامه ۵۹۸}} اما سازمان مجاهدین خلق ایران که در عراق مستقر بود و نیز رژیم عراق، آن را نشانه ضعف ایران تلقی کردند و این سازمان با پشتیبانی ارتش عراق از غرب کشور به ایران حمله کرد<ref>فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب، ۲/۸۷؛ درودیان، پایان جنگ، ۵/۱۸۵ و ۱۹۱.</ref> اما ایران با درهم‌شکستن حمله به پیروزی قاطع دست یافت {{ببینید|متن=ببینید|سازمان مجاهدین خلق ایران}} | ||