کاربر:Salehi/صفحه تمرین۵: تفاوت میان نسخه‌ها

۱. روشنگری: امام‌خمینی از آغاز بحران کردستان با سخنرانی، پیام، فرستادن نماینده و دیدار با افراد مؤثر در منطقه روشنگری کرد. ایشان در ۷ اسفند ۱۳۵۷، در دیدار با گروهی از علمای کردستان آنان را به [[اتحاد]] با دیگر اقشار مردم ایران توصیه کرد و از مأموران دولتی و علمای کردستان خواست به هم بپیوندند و نغمه‌های مفسده‌جویان را دسیسه بیگانگان بدانند<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۶/۲۴۴ ـ ۲۴۵؛ نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۲۲۳.</ref> و در ۷ فروردین ۱۳۵۸ در سخنانی مردم کردستان را برادر خواند و اعلام کرد که [[حکومت اسلامی]] به کسی ستم نخواهد کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۶/۴۱۸.</ref> با توفیق نسبی نیروهای مسلح در بر قراری [[امنیت]]،<ref>رضوی، مسعود، هاشمی و انقلاب، ۲۹۰.</ref> امام‌خمینی در ۱۶ شهریور ۱۳۵۸ [[عفو عمومی]] داد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۹/۴۴۶.</ref> (← مقاله عفو(۲)). ایشان در ۲۹ مهر ۱۳۵۸، در دیدار با مردم با اشاره به تبلیغات سوء گروه‌های مخالف در کردستان علیه نظام جمهوری اسلامی، تأکید کرد نظام اسلامی مخالف [[نژادپرستی]] است و اسلام دین رحمت است و با اشاره به فرمان عفو عمومی یادآور شد کسانی که دست از شرارت بردارند، به جز سران جنایتکار [[حزب دموکرات]]، بقیه بخشیده خواهند شد و در امان خواهند بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۰/۲۹۱ ـ ۲۹۲ و ۲۹۷.</ref>

۲. گفتگو و مذاکره: امام‌خمینی با آنکه در صداقت رهبران احزاب سیاسی منطقه تردید داشت، باب مذاکره با آنان را باز گذاشت. در آخر اسفند ۱۳۵۷، هیئت بلند‌پایه‌ای از سوی ایشان شامل [[سیدمحمود طالقانی]]، [[سیدمحمد حسینی بهشتی]]، [[اکبر هاشمی رفسنجانی]] از [[شورای انقلاب]] و [[سیداحمد صدر]] [[حاج‌سیدجوادی]] از وزارت کشور به کردستان رفتند<ref>فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی در ایران، ۱/۴۷۵.</ref> و با مردم و گروه‌های سیاسی دیدار کردند و در دوم فروردین ۱۳۵۸ آتش‌بس شد. آزادی بازداشت‌شدگان و بازگرداندن سلاح‌های به‌غارت‌رفته و حمله‌نکردن به پادگان‌ها ازجمله مواد توافق میان دولت و گروه‌های سیاسی بود.<ref>نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۴۳۱.</ref> امام‌خمینی خود نیز در دو نوبت در ۸/۱/۱۳۵۸و ۱۹/۲/۱۳۵۸ با قاسملو و هیئت همراه درباره مسائل کردستان گفتگو کرد<ref>مؤسسه تنظیم، محضر نور، ۱/۴۴ و ۸۳ ـ ۸۴.</ref> و با [[هیئت حُسن نیتِ دولت موقت]] نیز همراهی نشان داد. دولت موقت در شهریور ۱۳۵۸، سیدمحمود طالقانی و [[هاشم صباغیان]] را مأمور کرد تا نظر امام‌خمینی را درباره مذاکره با گروه‌های مخالف در کردستان، جویا شوند که ایشان ضمن اشاره به سوء نیت گروه‌های مخالف، برای مسدود‌نشدن تلاش‌های دولت با ادامه مذاکرات موافقت کرد. این مذاکرات پس از استعفای دولت موقت نیز زیر نظر شورای انقلاب ادامه پیدا کرد.<ref>محمدپور، بررسی بحران کردستان در آستانه جنگ تحمیلی، ۶۳.</ref> ایشان پس از شنیدن گزارش دور اول مذاکرات هیئت حسن نیت، در پیامی در آبان ۱۳۵۸ با تأکید بر برادری همه اقشار مردم مسلمان ایران و معیار [[تقوا]] و تعهد در ارزش‌گذاری‌ها، بر حق اداره امور داخلی کردستان به دست مردم کُرد تأکید کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۱/۵۵ ـ ۵۷.</ref> حمایت ایشان از گفتگو‌های دوجانبه، خرسندیِ مردم را فراهم آورد؛ ولی این گفتگوها به دلیل زیاده‌خواهی احزاب مخالف دوام نیاورد.<ref>محمدپور، بررسی بحران کردستان در آستانه جنگ تحمیلی، ۶۵.</ref>

۳. گسترش خدمت به مردم: خدمت به مردم و رفع مشکلات منطقه از راهکارهای مهم امام‌خمینی برای پایان‌یافتن این غائله بود. ایشان در ۳۰ بهمن ۱۳۵۷، [[حسین نوری]] از مدرسان و علمای قم را برای شناخت دقیق مشکلات مردم کردستان به غرب کشور فرستاد و در نامه‌ای به [[احمد مفتی‌زاده]]، ضمن تشکر از زحمات وی در به‌ثمررسیدن انقلاب، از وی خواست مشکلات خود را با نوری در میان بگذارد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۶/۱۹۶ ـ ۱۹۷.</ref> در ۲۴/۵/۱۳۵۸ [[عبدالرحیم ربانی شیرازی]] از علمای مبارز با صلاحدید امام‌خمینی به کردستان و آذربایجان سفر کرد و پس از بازگشت پیشنهادهای سازنده‌ای را برای آرامش کردستان به ایشان ارائه کرد.<ref>حریم امام، مجله، ۲۳.</ref> نیز در ۶ شهریور ۱۳۵۸ [[حسین کرمانی]] از روحانیان آشنا با منطقه کردستان را به آن ناحیه فرستاد و به وی سفارش کرد تا با همکاری و مشورت با علما و روحانیان منطقه و نیروهای نظامی و سپاه در رفع کمبودهاى منطقه تلاش کند و برای بازگرداندن آرامش به منطقه بکوشد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۹/۳۵۵.</ref> همچنین در ۱۰ شهریور ۱۳۵۸ [[عبدالمجید معادیخواه]] را به همراه نماینده وزارت کشور و نماینده جهادسازندگی برای رسیدگی به وضع عمرانی به کردستان فرستاد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۹/۳۷۴.</ref> [[جهاد سازندگی]] مأمور شد تا به وضع عمرانی منطقه رسیدگی کند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۹/۳۷۴.</ref> امام‌خمینی در ۱۳ شهریور ۱۳۵۸ برای اجرای طرح‌های رفاهی و عمرانی کردستان، بر تخصیص درآمد یک روز فروش نفت معادل ۴۵۰ میلیون تومان تأکید کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۹/۴۱۸.</ref> و در ادامه در پاسخ انتظار بیشتر و سریع‌تر مردم برای آبادانی منطقه، عمران و امنیت را به هم وابسته دانست و شرح داد که در شرایط ناامنی نمی‌توان آنچنان‌که باید خدمت کرد و جاده و بیمارستان ساخت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۰/۲۹۸ ـ ۲۹۹.</ref>

 

 

 

 

 

از سوی دیگر، علما و [[مراجع تقلید]] از اقدامات امام‌خمینی در برقراری امنیت مردم کُرد و حفظ [[تمامیت ارضی کشور]] حمایت کردند؛<ref>اسفندیاری، پیک آفتاب، ۲۸۰.</ref> چنان‌که [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]]، [[سیدحسن طباطبایی قمی]] و [[سیدعبدالله شیرازی]] از اقدامات امام‌خمینی در امنیت کردستان حمایت کردند و ایشان نیز از آنان قدردانی کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۹/۳۱۸، ۳۲۰ و ۳۲۳.</ref> و [[سیدمحمود طالقانی]] در خطبه‌های [[نماز عید فطر]] جنایت‌های دموکرات‌ها و کمونیست‌ها در کردستان را به‌شدت محکوم کرد.<ref>اسفندیاری، پیک آفتاب، ۲۸۰؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۳/۶/۱۳۵۸، ۱۰.</ref>