تبعیض: تفاوت میان نسخه‌ها

در سرزمین [[حجاز]] پیش از اسلام علاوه بر افکار جاهلانه، مسئله [[تعصب|عصبیت]] قومی بسیار پررنگ بود. آشکارترینِ آنها، اصل سنت قبیله‌ای، آداب و رسوم پدران و اجداد بود که این نوع عصبیتِ قومی <ref>محمدجعفری، دین و برابری انسانی، ۲۹</ref> در بسیاری از روابط اجتماعی باعث تبعیض می‌شد. با ظهور اسلام، روابط اخلاقی و قبیله‌ای در حجاز به‌کلی دگرگون شد و دلیل اصلی ستیز و مخالفت اشراف با پیامبر اکرم(ص) نیز همین عامل بود <ref>جعفریان، تاریخ ایران اسلامی، ۱/۴۶ ـ ۴۹</ref>؛ زیرا [[قرآن کریم]] با نفی تبعیض میان انسان‌ها و قراردادن ملاک برتری بر [[تقوا]] <ref>حجرات، ۱۳</ref>، تحول عظیمی در [[فرهنگ جاهلی]] ایجاد کرد <ref>ابن‌هشام، السیرة النبویه، ۱/۵۰۴ ـ ۵۰۷</ref>؛ چنان‌که مسلمانان را با یکدیگر برادر شمرده <ref>آل عمران، ۱۰۳</ref> و دستور به اصلاح میان آنان داده است <ref>حجرات، ۱۰</ref>. [[پیامبر اکرم(ص)]] نیز هیچ‌گونه تبعیضی میان [[صحابه]] خود حتی با بردگان قائل نبود؛ چنان‌که [[بلال حبشیِ]] سیاه‌پوست را به عنوان نخستین مؤذن اسلام <ref>ابن‌شعبه، تحف العقول، ۳۴؛ حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۴/۲۸۶</ref> و همچنین خزانه‌دار خود <ref>ابن‌اثیر، اسد الغابه، ۱/۲۴۳</ref> انتخاب کرد. ایشان پس از [[فتح مکه]] نیز در خطبه‌ای اعلام کرد در اسلام [[عرب]] بر [[عجم]] و سفید بر سیاه برتری ندارد و ملاک برتری تقواست <ref>قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۶/۳۴۲</ref>. [[امیرالمؤمنین علی(ع)]] نیز پس از رسیدن به حکومت و در نخستین روز پس از [[بیعت]] مردم با ایشان، همگان را از فزون‌خواهی از [[بیت‌المال]] برحذر داشت و با تقسیم غیر عادلانه اموال عمومی به مقابله برخاست <ref>نهج البلاغه، ترجمه سیدجمال‌الدین دین‌پرور، خ۱۹۶، ۲۹۶ ـ ۲۹۷</ref> و در توصیه‌هایی به حاکمان ازجمله [[اسودبن‌قطبه]] فرمانده سپاه حلوان، وی را به رعایت [[عدالت]] و تبعیض نگذاشتن میان مردم دعوت کرد <ref>نهج البلاغه، ترجمه سیدجمال‌الدین دین‌پرور، ن۵۹، ۴۷۹</ref>.