Image-reviewer، confirmed، templateeditor
۷۲۱
ویرایش
عبدالله جوادی آملی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←پیشینه رابطه با امام‌خمینی
جز (اصلاح ارقام) |
|||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
== پیشینه رابطه با امام‌خمینی == | == پیشینه رابطه با امام‌خمینی == | ||
رابطه جوادی آملی با امام‌خمینی به سال‌های نخست ورود وی به [[قم]] و حضوریافتن در [[درس اصول امام‌خمینی]] بر می‌گردد. وی امام‌خمینی را حکیمی قوی و عارفی نیرومند یافت که مسائل اصولی را استوار، معقول و متقن ارائه می‌کرد.<ref>جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۴۳.</ref> او که امام‌خمینی را در زمینه‌های علمی و سیاسی از دیگر علما اعلم می‌دانست، بر این باور بود که اندیشه‌های ایشان آسمانی است، حصرها را شکسته، علوم و [[معارف اسلامی]] را از انزوا رهانیده و وارد عرصه زندگی مردم کرده‌است.<ref>جوادی آملی، عبدالله، تسنیم، ۱/۲۰.</ref> به عقیده وی [[تقوا]]، آزادمنشی و استقلال فکری امام‌خمینی از روح بلند حکیمانه او حکایت داشت<ref>مرکز نشر اسراء، مهر استاد، ۱۶۰–۱۶۶؛ لطیفی، جوادی آملی، ۳/۵۷۹.</ref> که با [[اخلاص]] عمل به مقام منیع و مرحله والای محبت رسیده بود؛<ref>جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۶۴.</ref> به همین دلیل صیانت از دین را نه تنها فهمیده بود، بلکه دریافت کرده بود و آن را وظیفه خود می‌دانست<ref>جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۹۳–۹۴.</ref> و باور کرده بود زمامداری و رهبری مردم سکه‌ای دو روست که یک وجه آن [[خلافت الهی]] است و وجه دیگرش متاع ناچیز دنیایی<ref>جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۹۴.</ref> بر همین اساس امام‌خمینی با نگاه به وجه خلافت‌اللهی، شریعت و دیانت را عین سیاست خواند و حقیقت و طریقت را به سیاست تفسیر کرد<ref>جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۱۰۴.</ref> | رابطه جوادی آملی با امام‌خمینی به سال‌های نخست ورود وی به [[قم]] و حضوریافتن در [[درس اصول امام‌خمینی]] بر می‌گردد. وی امام‌خمینی را حکیمی قوی و عارفی نیرومند یافت که مسائل اصولی را استوار، معقول و متقن ارائه می‌کرد.<ref>جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۴۳.</ref> او که امام‌خمینی را در زمینه‌های علمی و سیاسی از دیگر علما اعلم می‌دانست، بر این باور بود که اندیشه‌های ایشان آسمانی است، حصرها را شکسته، علوم و [[معارف اسلامی]] را از انزوا رهانیده و وارد عرصه زندگی مردم کرده‌است.<ref>جوادی آملی، عبدالله، تسنیم، ۱/۲۰.</ref> به عقیده وی [[تقوا]]، آزادمنشی و استقلال فکری امام‌خمینی از روح بلند حکیمانه او حکایت داشت<ref>مرکز نشر اسراء، مهر استاد، ۱۶۰–۱۶۶؛ لطیفی، جوادی آملی، ۳/۵۷۹.</ref> که با [[اخلاص]] عمل به مقام منیع و مرحله والای محبت رسیده بود؛<ref>جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۶۴.</ref> به همین دلیل صیانت از دین را نه تنها فهمیده بود، بلکه دریافت کرده بود و آن را وظیفه خود می‌دانست<ref>جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۹۳–۹۴.</ref> و باور کرده بود زمامداری و رهبری مردم سکه‌ای دو روست که یک وجه آن [[خلافت الهی]] است و وجه دیگرش متاع ناچیز دنیایی<ref>جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۹۴.</ref> بر همین اساس امام‌خمینی با نگاه به وجه خلافت‌اللهی، شریعت و دیانت را عین سیاست خواند و حقیقت و طریقت را به سیاست تفسیر کرد<ref>جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۱۰۴.</ref>{{سخ}} | ||
جوادی آملی که امام‌خمینی را جامع علوم عقلی و نقلی و اعلم می‌دانست<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۴/۸۷.</ref> تأکید کرده‌است که ایشان در حوزه، شخص حکیم و فقیه آگاه و عاملی بود که در میان علمای ربانی به مانند ستاره فروزانْ تمامِ رفتار، گفتار، کردار، قیام و قعودش با حُسن فعلی و فاعلیِ عادلانه همراه بود<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۲۲؛ مرکز نشر اسراء، مهر استاد، ۱۶۰–۱۶۱.</ref> که جان‌ها را احیا کرد و فداکاری، تبعید و حبس برای احیای ارزش‌ها را در میان اقشار مردم، متداول ساخت.<ref>مرکز نشر اسراء، مهر استاد، ۱۶۹.</ref> به باور وی، امام‌خمینی سخنگوی [[قرآن]] و [[اهل بیت(ع)|عترت]] بود و این دو را از غربت و هجرت بیرون آورد.<ref>مرکز نشر اسراء، مهر استاد، ۱۶۹؛ جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۵۰.</ref> و [[خداوند]] نیز ایشان را با امدادهای غیبی هدایت کرد<ref>لطیفی، جوادی آملی، ۳/۵۸۰.</ref> | جوادی آملی که امام‌خمینی را جامع علوم عقلی و نقلی و اعلم می‌دانست<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۴/۸۷.</ref> تأکید کرده‌است که ایشان در حوزه، شخص حکیم و فقیه آگاه و عاملی بود که در میان علمای ربانی به مانند ستاره فروزانْ تمامِ رفتار، گفتار، کردار، قیام و قعودش با حُسن فعلی و فاعلیِ عادلانه همراه بود<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۲۲؛ مرکز نشر اسراء، مهر استاد، ۱۶۰–۱۶۱.</ref> که جان‌ها را احیا کرد و فداکاری، تبعید و حبس برای احیای ارزش‌ها را در میان اقشار مردم، متداول ساخت.<ref>مرکز نشر اسراء، مهر استاد، ۱۶۹.</ref> به باور وی، امام‌خمینی سخنگوی [[قرآن]] و [[اهل بیت(ع)|عترت]] بود و این دو را از غربت و هجرت بیرون آورد.<ref>مرکز نشر اسراء، مهر استاد، ۱۶۹؛ جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۵۰.</ref> و [[خداوند]] نیز ایشان را با امدادهای غیبی هدایت کرد<ref>لطیفی، جوادی آملی، ۳/۵۸۰.</ref> | ||