ارتحال امام‌خمینی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ارتحال امام‌خمینی'''، پیشرفت [[بیماری امام‌خمینی|بیماری]] و درگذشت [[امام‌خمینی]] در سیزده خرداد ۱۳۶۸، [[تشییع]] و خاکسپاری در شانزده خرداد.

امام‌خمینی [[مرجعیت|مرجع تقلید]] بزرگ [[شیعه]] که با رهبری [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] توانست [[نظام جمهوری اسلامی ایران]] را در بهمن ۱۳۵۷ بر پا کند، ده سال پس از آن درگذشت. ایشان که همواره آماده این سفر بود، [[مرگ]] را نیستی و نابودی نمی‌دید. مرگ در نظر ایشان هجرت و زوال تعلقات و منصب‌های دنیایی شمرده شده است و مردن نه هلاک، بلکه حیات است.<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۱۲۲؛ امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۸ و ۷/۱۸۳.</ref> ایشان با تشبیه مرگ به خواب<ref>امام‌خمینی، تقریرات، ۳/۵۵.</ref> همواره مهیای رفتن بود<ref>توسلی، همیشه با امام، ۲۰۷.</ref> و خاطرنشان می‌کرد جوانان رو به پیری و پیران رو به مرگ پیش می‌روند؛ بنابراین پیش از آنکه فرصت از دست برود، باید چاره‌ای اندیشید.<ref>امام‌خمینی، جهاد اکبر، ۶۷.</ref>

موج [[شهادت]] سران و مسئولان کشور در آغاز انقلاب اسلامی، موجب شد امام‌خمینی بر قائم‌به‌شخص نبودنِ نهضت اسلامی ایران و هراس‌نداشتن ملت از مرگ، تأکید ویژه کند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۱۵۷ و ۱۸۳.</ref> ایشان با پیش‌بینی وضع پس از خود، با پذیرش استعفای [[قائم مقام رهبری|قائم‌مقام رهبری]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۳۳.</ref> و دستور بازنگری در [[قانون اساسی]] و ترمیم آن<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۶۳.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|شورای بازنگری قانون اساسی}} زمینه را برای حل مشکلات رهبری پس از خود هموار کرد و هنگام اقدام برای عمل جراحی، با آمادگی برای هر اتفاقی، از جمع خانواده حلالیت طلبید و آنان را به آرامش سفارش کرد<ref>امام‌خمینی، خاطرات، ۱۶.</ref>؛ یک روز پیش از درگذشت در جمعه دوازدهم خرداد نیز از [[اکبر هاشمی رفسنجانی]]، رئیس [[مجلس شورای اسلامی]] خواست تا در خطبه‌های [[نماز جمعه]]، از مردم درخواست دعا کند.<ref>امام‌خمینی، خاطرات، ۱۸؛ هاشمی رفسنجانی، بازسازی، ۱۳۵، ۱۳۶ و ۱۴۵.</ref> نگارش هشت وصیت‌نامه در دوره‌های مختلف زندگی، به‌ویژه آخرین وصیت‌نامه که در آن بر سفر خود به جایگاه ابدی با دلی آرام و قلبی مطمئن و روحی شاد و ضمیری امیدوار تأکید کرد،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۴۵۰.</ref> نشان از آمادگی کامل ایشان برای این سفر داشت.<ref>رجائی‌نژاد، هوای وصال، ۱۸.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|وصیت‌نامه امام‌خمینی}}

بعد از ظهر سیزدهم خرداد، امام‌خمینی با وجود مساعدنبودن حال، [[محمدرضا توسلی]] و [[علی‌اکبر آشتیانی]]، دو تن از اعضای دفتر را احضار کرد. توسلی در دسترس نبود؛ بنابراین [[محمدعلی انصاری]] و آشتیانی بر بالین امام‌خمینی حاضر شدند و حکم دو مسئله شرعی را برای آنان بیان کرد<ref>مصطفوی، خاطرات، ۶۴–۶۵؛ میریان، خاطرات، ۶۲.</ref>؛ سپس اعضای خانواده را برای آخرین وصیت طلبید. ایشان پس از توصیه به رعایت موازین شرعی و تأکید بر دشواری راه آینده، به خانواده سفارش کرد تا مراقب اعمال و گفتار خود باشند. پس از آن، خواست چراغ‌ها را خاموش کنند و هر کس مایل است برود.<ref>مصطفوی، خاطرات، ۶۵؛ واحد تبلیغات سپاه، در رثای نور، ۱۸.</ref> ایشان در لحظات آخر حیات بدون وقفه [[سوره حمد|حمد]] و [[سوره توحید|سوره]] می‌خواند و [[شهادتین]] می‌گفت.<ref>عارفی، طبیب دلها، ۶۲۹؛ مجله حضور، ۱/۱۰۸.</ref>

اطلاع رسمی و عمومی دربارهٔ [[بیماری امام‌خمینی]] نخستین بار پس از عمل جراحی شنبه ۲ خرداد ۱۳۶۸ صورت گرفت و حال عمومی ایشان را رضایت‌بخش شمرد.<ref>مجله حضور، ۱/۱۰۵؛ چهل پرده اشک، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۴.</ref> این اطلاعیه نخست مردم ایران به‌ویژه دوستداران ایشان را نگران کرد؛ اما با امید به بهبودی، به مرور نگرانی و اضطراب کم می‌شد.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۴/۳/۱۳۶۸، ۱ و ۴؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۷/۳/۱۳۳۶۸، ۱۲.</ref> اطلاعیه ساعت ۲۰: ۳۰ دقیقه سیزدهم خرداد که از سوی [[دفتر امام‌خمینی]] منتشر شد، با اشاره به وجود مشکل در سیر درمان ایشان از ساعت ۱۵ بعد از ظهر، درخواست دعای خالصانه از ملت داشت<ref>مجله حضور، ۱/۱۰۵؛ یادیار، ۴؛ چهل پرده اشک، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۴؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۴/۳/۱۳۶۸ ۱ و ۱۲.</ref>؛ به‌ویژه پخش آیه کریمه «اَمَّنْ یجیبُ الْمُضْطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ یکشِفُ السُّوءَ»<ref>نمل، ۶۲.</ref> پس از اطلاعیه دفتر امام‌خمینی از [[رادیو و تلویزیون]]، معنایی نگران‌کننده با خود داشت.<ref>یاد یار، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۴.</ref> با پخش این اطلاعیه، هزاران نفر از مردم، برای آگاهی از حال امام‌خمینی، به سوی [[جماران]] شتافتند و خیابان منتهی به جماران پر از جمعیت شد.<ref>مجله حضور، ۱/۱۰۵–۱۰۶؛ چهل پرده اشک، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۴.</ref> ملت ایران در حالی شب را به صبح رساندند که نمی‌دانستند در ساعت ۲۲: ۲۳ دقیقه سیزدهم خرداد قلب امام‌خمینی از حرکت ایستاده است.<ref>عارفی، طبیب دلها، ۶۶۱؛ میریان، خاطرات، ۶۴.</ref> شب چهاردهم خرداد، در حالی سپری شد که [[خانواده امام‌خمینی]] و مسئولان اگرچه طاقت از دست داده بودند،<ref>الیاسی، مصاحبه، ۶/۲۱۱.</ref> اما برای حفظ مصلحت نظام، آرامش خود را حفظ کردند<ref>‌هاشمی رفسنجانی، بازسازی، ۱۴۷؛ توسلی، پابه‌پای آفتاب، ۲/۱۱۴.</ref> و به اسم [[دعای توسل]] گریه می‌کردند.<ref>هاشمی رفسنجانی، امام‌خمینی به روایت، ۴۲۳.</ref> [[محمدعلی صدوقی]]، امام‌جمعه یزد نیز کنار پیکر امام‌خمینی [[قرآن]] می‌خواند.<ref>بروجردی، خاطرات، ۱۱۷.</ref>

دربارهٔ چگونگی اعلام خبر درگذشت به [[مردم]] نیز نظرهایی مبنی بر تأخیر ۲۴ ساعت یا ۷۲ ساعت برای مدیریت اوضاع و انتخاب رهبر مطرح شد که با قاطعیت از طرف [[سیداحمد خمینی]] رد شد. نظر وی اطلاع‌رسانی بی‌درنگ به مردم بود؛ ولی به دلیل ضرورت برخی هماهنگی‌ها پیش از اعلام خبر، قرار شد تا روز بعد صبر کنند.<ref>بروجردی، خاطرات، ۱۱۵؛ فراهانی، چاپ‌شده در خاطرات، ۱۷۷؛ هاشمی رفسنجانی، امام‌خمینی به روایت، ۴۲۳.</ref> پیش از اطلاع‌رسانی از درگذشت امام‌خمینی، دستور آماده‌باش کامل در جبهه‌های [[جنگ عراق علیه ایران|جنگ]] داده شد.<ref>هاشمی رفسنجانی، بازسازی، ۱۴۷.</ref>

غسل و کفن امام‌خمینی حوالی ساعت دو بامداد چهاردهم خرداد، در حیاط کوچک محل کار و دیدارهای رسمی ایشان و با حضور چند تن از نزدیکان [[امام‌خمینی]] انجام شد.<ref>بروجردی، خاطرات، ۱۱۷؛ میریان، خاطرات، ۶۴؛ توسلی، پابه‌پای آفتاب، ۲/۱۱۵.</ref> این وظیفه را [[محمدرضا توسلی]] و [[عیسی جعفری]] به کمک چند جوان جمارانی بر عهده گرفتند<ref>رضایی کوپایی، تشنه و دریا، ۲۱۷؛ سلیمانی، چاپ‌شده در خاطرات، ۲۱۰.</ref> و پس از آن، پیکر امام‌خمینی به سردخانه نزدیک بیمارستان منتقل شد.<ref>سلیمانی، چاپ‌شده در خاطرات، ۲۰۹ و ۲۱۱؛ میریان، خاطرات، ۶۴.</ref> مأموریت تأمین امنیتِ وداع، تشییع و خاکسپاری پیکر امام‌خمینی نیز با تصمیم شورای امنیت کشور بر عهده نیروی مخصوص ولیّ امر(ع) سپاه گذاشته شد که این وظیفه تا دو هفته ادامه داشت (عروج).

از سوی دیگر، امام‌خمینی اعتنایی به اموری مانند محل دفن نداشت<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۲۴۵.</ref> و دراین‌باره چیزی بیان نکرده است؛ اما سیداحمد خمینی فرزند ایشان، از مدت‌ها پیش بدون اطلاع ایشان و با [[مشورت]] بعضی از مسئولان، منطقه کوشک نصرت (میان راه تهران به [[قم]]) را انتخاب کرده بود<ref>انصاری، محمدعلی، مصاحبه، ۲۲.</ref> و مطالعات اولیه آغاز شده بود که بیماری امام‌خمینی پیش آمد.<ref>انصاری، محمدعلی، مصاحبه، ۲۳–۲۴.</ref> در جلسه‌ای که ساعتی پس از درگذشت امام‌خمینی تشکیل شد، پیشنهادهای متعددی مطرح شد، ازجمله [[حرم فاطمه معصومه(س)]]، منطقه [[جمکران|جمکران قم]]، محلی در کنار [[بهشت زهرا(س)]]، و نیز پادگان قلعه‌مرغی در تهران.<ref>انصاری، محمدعلی، مصاحبه، ۲۴؛ بروجردی، خاطرات، ۱۱۵.</ref> [[سیداحمد خمینی]]، منطقه کوشک نصرت را مطرح کرد؛ اما حاضران به سبب دوری مسافت، مشکلات اجرایی و مسطح‌نبودن محل مخالفت کردند.<ref>انصاری، محمدعلی، مصاحبه، ۲۴–۲۵.</ref>

صبح چهاردهم خرداد با موافقت سیداحمد خمینی، زمینی که در آینده قابلیت توسعه داشته باشد، در نزدیکی بهشت زهرا(س) انتخاب شد. سیدمرتضی طباطبایی-شهردار تهران-و [[محمدعلی انصاری کرمانی|محمدعلی انصاری]] مأمور شدند موقعیت، چگونگی، وضع شرعی مالکیت و خرید محلِ مورد نظر را بررسی کنند و پس از گزارش و تأیید، شبانه کار مسطح‌کردن و آماده‌سازی آغاز شد.<ref>انصاری، محمدعلی، مصاحبه، ۲۳–۲۵؛ بروجردی، خاطرات، ۱۱۵.</ref>

قطع برنامه‌های عادی و پخش حزن‌انگیز صوت قرآن بدون فاصله پس از اذان صبح چهاردهم خرداد از رادیو، مردمی را که منتظر شنیدن خبر سلامتی امام‌خمینی بودند، نگران کرد. ساعت هفت صبح، محمدرضا حیاتی، گوینده خبر صدا و سیما با صدایی بغض‌آلود، خبر درگذشت امام‌خمینی را با خواندن نخستین اطلاعیه که سیداحمد خمینی صادر کرده بود، به اطلاع ملت رساند: «اِنَّا لِلَّهِ وَ اِنَّا اِلَیهِ راجِعُونَ»،<ref>بقره، ۱۵۶.</ref> «یا اَیتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعی اِلی رَبِّک راضِیةً مَرْضِیةً فَادْخُلی فی عِبادی وَ ادْخُلی جَنَّتی»<ref>فجر، ۲۷–۳۰.</ref> روح بلند پیشوای مسلمانان و رهبر آزادگان، حضرت امام‌خمینی به ملکوت اعلی پیوست و دل مالامال از عشق به خدا و بندگان رنج‌کشیده صالحش از تپش افتاد… خدایا، تو خود می‌دانی که این مصیبت عظمی، توفان غم ارتحال [[پیامبر اسلام|پیامبر عظیم‌الشان اسلام(ص)]] را در دل‌ها برپا کرده است و مصیبتی این‌چنین با عظمت را تنها لطف تو می‌تواند تسلی‌بخش باشد…».<ref>پیام انقلاب، مجله، ۵.</ref> این اطلاعیه با عرض تسلیت این مصیبت بزرگ به پیشگاه ولیّ‌الله الاعظم(ع) و همه مسلمانان جهان به‌ویژه ملت ایران، تأکید کرد راه و اندیشه امام‌خمینی در چهره مظلوم [[جمهوری اسلامی]] ادامه خواهد یافت و امت بیدارِ دست‌پرورده امام‌خمینی، ارتش و [[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی]]، ضامن تداوم رهبری امام‌خمینی و امتداد خط روشن ایشان تا ظهور [[امام زمان|بقیةالله الاعظم(ع)]] خواهند بود.<ref>امام‌خمینی، مجموعه آثار، ۱/۲۶۵–۲۶۷.</ref> پس از این پیام، اطلاعیه مشترک مسئولان نظام نیز در تسلیت درگذشت امام‌خمینی قرائت شد<ref>دفتر عقیدتی، روزها و رویدادها، ۱/۴۱۴–۴۱۵.</ref>؛ همچنین دولت در اطلاعیه‌ای تا پایان هفته را تعطیل رسمی و چهل روز [[عزای عمومی]] اعلام کرد.<ref>پیام انقلاب، مجله، ۲۶.</ref>

اگرچه از طریق [[رادیو]] از مردم خواسته شد که به سمت [[جماران]] یا دیگر مراکز حرکت نکنند، اما در برخی مناطق تهران، مردم و دسته‌های عزادار به صورت خودجوش به راه افتادند. گروهی راه جماران در پیش گرفتند و گروهی در برابر ساختمان مجلس که نمایندگان در [[مجلس خبرگان رهبری]] و [[مجلس شورای اسلامی]]، اعضای شورای عالی قضایی، هیئت دولت و [[شورای نگهبان]] در آن جمع بودند، تجمع کردند.<ref>یاد یار، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۴–۵.</ref>

روز سیزدهم خرداد، اعضای مجلس خبرگان رهبری، برای جلسه فوری صبح چهاردهم خرداد، تلفنی از سراسر ایران فرا خوانده شدند.<ref>امینی، خاطرات آیت‌الله ابراهیم، ۲۹۱.</ref> جلسه رسمی مجلس خبرگان رهبری، به ریاست [[علی‌اکبر مشکینی]]، صبح چهاردهم خرداد در محل مجلس شورای اسلامی تشکیل شد.<ref>هاشمی رفسنجانی، بازسازی، ۱۴۸–۱۴۹.</ref> پس از قرائت قرآن و صحبت کوتاه رئیس جلسه، [[وصیت‌نامه امام‌خمینی]] که در صندوق امانات مجلس شورای اسلامی قرار داشت، گشوده شد.<ref>‌هاشمی رفسنجانی، بازسازی، ۱۴۹؛ امینی، خاطرات آیت‌الله ابراهیم، ۲۹۲.</ref> بنابر خواست امام‌خمینی که در انتهای وصیت‌نامه آمده بود، [[سیداحمد خمینی]] وصیت‌نامه را برای مردم می‌خواند و در صورت عذر، به ترتیب رئیس‌جمهور، رئیس [[مجلس شورای اسلامی]]، رئیس دیوان عالی کشور یا یکی از فقهای شورای نگهبان این وظیفه را بر عهده می‌گرفتند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۴۵۱.</ref> از آنجاکه فرزند امام‌خمینی به سبب تالم روحی حضور نداشت، [[سیدعلی خامنه‌ای]] (رئیس‌جمهور)، وصیت‌نامه را برای حاضران قرائت کرد.<ref>امینی، خاطرات آیت‌الله ابراهیم، ۲۹۲؛ هاشمی رفسنجانی، امام‌خمینی به روایت، ۴۲۴؛ هاشمی رفسنجانی، بازسازی، ۱۶–۱۷.</ref> قرائت وصیت‌نامه در شرایط ملتهب جلسه خبرگان، تا ظهر طول کشید و ادامه جلسه به بعد از ظهر موکول شد. حاضران جلسه صبح، نمایندگان مجلس خبرگان، اعضای دولت، [[شورای نگهبان]]، شورای عالی قضایی و تنی چند از مسئولان بودند. دستور جلسه بعد از ظهر، که به‌صورت غیر علنی برگزار شد، انتخاب جانشین امام‌خمینی به عنوان رهبر جمهوری اسلامی ایران بود که پس از بحث‌های زیاد دربارهٔ شورایی یا فردی‌بودن آن، همچنین در مصادیق رهبری سرانجام پیشنهاد رهبری سیدعلی خامنه‌ای، با اکثریت قاطع ۶۰ رای از ۷۴ رای پذیرفته شد.<ref>‌هاشمی رفسنجانی، بازسازی، ۱۵۰–۱۵۱؛ هاشمی رفسنجانی، امام‌خمینی به روایت، ۴۲۵؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۲۰/۳/۱۳۶۸، ۱۴ و ۱۵.</ref> خبر آماده‌باش نیروهای عراقی در منطقه عین‌خوش که در میانه جلسه رسید، نمایندگان را به لزوم سرعت در تصمیم‌گیری ترغیب کرد.<ref>هاشمی رفسنجانی، بازسازی، ۱۵۱.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|مجلس خبرگان رهبری}}

وداع با پیکر امام‌خمینی تا صبح سه‌شنبه شانزدهم خرداد ادامه داشت. ساعت ۷: ۳۵ صبح، جمعیت بسیار انبوه مردم به امامت مرجع تقلید وقت، [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]]، بر پیکر امام‌خمینی نماز گزاردند.<ref>کهن‌نسب، آنجا که بوی یار می‌دهد، ۳۸۵.</ref> قرار بود پس از نماز، مراسم سلام نظامی بر پیکر امام‌خمینی انجام شود که به دلیل ازدحام شدید جمعیت منتفی شد<ref>اطلاعات هفتگی، ۲۴۳۸/۴.</ref> و پیکر ایشان با خودرویی ویژه به سمت [[بهشت زهرا(س)]] حرکت داده شد.<ref>یاد یار، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۶.</ref>

پیکر امام‌خمینی در تابوتی باز در حالی که تنها یک پارچه سفید بر روی آن کشیده شده بود، قرار داشت و به محض بیرون‌آمدن تابوت از بالگرد، محوطه مرقد آکنده از جمعیتی شد که از روی کانتینرهایی که برای حفاظت دور صحن چیده بودند به پایین پریدند. مأموران نیروی انتظامی نیز از شدت تأثر، کنترل و نظارت خود را از دست داده بودند.<ref>ناطق نوری، خاطرات، ۲/۱۱۶–۱۱۷.</ref> در یک لحظه تابوت بر دستان مردم قرار گرفت و به هر سو کشیده می‌شد.<ref>یاد یار، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۶.</ref> [[علی‌اکبر ناطق نوری]] با کمک تعدادی از سپاهیان حاضر در محوطه، با حرکت آمبولانس در میان جمعیت و گرفتن تابوت از مردم، آن را روی سقف آمبولانس قرار داد؛ ولی به محض نزدیک‌شدن به محل مرقد بار دیگر تابوت به میان مردم کشیده شد. در این هنگام تکه‌هایی از کفن امام‌خمینی پاره شد.<ref>ناطق نوری، خاطرات، ۲/۱۱۶.</ref> وقتی برای بار دوم ناطق نوری موفق شد تابوت را از مردم بگیرد، با عبای خود روی تابوت را پوشاند و تا رسیدن بالگرد برای حفظ تابوت، خود را سپر قرار داد و سپس پیکر به‌سختی از دست‌های مردم به بالگرد انتقال یافت.<ref>ناطق نوری، خاطرات، ۲/۱۱۶–۱۱۷.</ref>

بالگرد نخست از بهشت زهرا(س) به دانشکده افسری روبه‌روی [[مجلس شورای اسلامی]] و از آنجا با هماهنگی [[سیداحمد خمینی]] و [[اکبر هاشمی رفسنجانی]] به اردوگاه منظریه (واقع در شمال جماران) رفت تا پیکر امام‌خمینی بار دیگر به [[جماران]] منتقل شود.<ref>ناطق نوری، پابه‌پای آفتاب، ۶/۸۰.</ref> پس از انتقال پیکر به سردخانه بیمارستان، بار دیگر با برد یمانی-که متعلق به [[سیدعلی خامنه‌ای]] بود-کفن انجام شد<ref>توسلی، پابه‌پای آفتاب، ۲/۱۱۵؛ ناطق نوری، پابه‌پای آفتاب، ۶/۸۰–۸۱.</ref> و ساعت ۴ بعد از ظهر همان روز، پیکر در یک تابوت دردار فلزی، به بهشت زهرا(س) بازگردانده شد.<ref>ناطق نوری، پابه‌پای آفتاب، ۶/۸۱؛ ناطق نوری، خاطرات، ۲/۱۱۸.</ref>

در بهشت زهرا(س) با وجود گرمای شدید و تراکم جمعیت، و به‌رغم اعلام عقب‌افتادن مراسم تدفین، مردم عزادار همچنان منتظر رسیدن پیکر امام‌خمینی بودند.<ref>یاد یار، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۶.</ref> نخست به کمک چند فروند بالگرد، سیداحمد خمینی، هاشمی رفسنجانی و تعدادی دیگر از مسئولان به محوطه [[مرقد امام خمینی|مرقد]] وارد شدند. پس از آرامش نسبی، بالگرد حامل پیکر در محوطه به زمین نشست و هم‌زمان گروه سرود مشغول نواختن سرود جمهوری اسلامی شد.<ref>اطلاعات هفتگی، ۲۴۳۸/۷.</ref> محوطه عمدتاً با نیروهای پاسدار و انتظامی پر شد و هم آنان تابوت امام‌خمینی را بر دست گرفته و به کنار قبری که همان روز حفر شده بود آوردند.<ref>یاد یار، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۶.</ref> ناطق نوری به کمک [[رضا گنجی‌زاده]] (از محافظان [[بیت امام‌خمینی]]) و [[رضا اربابی]] (از روحانیان با سابقه) جنازه را داخل قبر گذاشت و اربابی تلقین خواند و آخرین کسی که ایشان را بوسید، اربابی بود.<ref>ناطق نوری، پابه‌پای آفتاب، ۶/۸۱.</ref> ناطق نوری با کمک گنجی‌زاده با زحمت زیاد سنگ لحد را گذاشتند و پس از آن برای حفاظت از مرقد در هجوم جمعیت، یک کانتینر روی قبر قرار گرفت. این مراسم به‌طور مستقیم از [[تلویزیون]] پخش می‌شد.<ref>ناطق نوری، پابه‌پای آفتاب، ۶/۸۱.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|مرقد امام‌خمینی}}

خبر رحلت امام‌خمینی بی‌درنگ در صدر خبرهای جهان قرار گرفت<ref>پیام انقلاب، مجله، ۵۶؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۶ و ۱۷/۳/۱۳۶۸.</ref> و بازتاب گسترده‌ای در منطقه و جهان داشت و مسلمانان زیادی در جهان، اعم از [[شیعه]] و [[سنی]]، اقدام به برپایی مجالس [[سوگواری]] و ترحیم کردند.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۷ و ۱۸/۳/۱۳۶۸.</ref> هر یک از تحلیلگران در پنج قاره جهان از زاویه فکر خود به تحلیل این موضوع پرداختند.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۷ و ۱۸/۳/۱۳۶۸؛ روابط عمومی، امام و انقلاب، ۲/۱۸۳–۱۸۵؛ سپهری، خورشید بی‌غروب، ۱۵۹–۲۲۲.</ref> در این میان به جز عوامل [[ضد انقلاب|ضدانقلاب]]، سلطنت‌طلب‌ها و برخی رسانه‌های وابسته، بقیه با احترام از امام‌خمینی یاد کردند.<ref>پیام انقلاب، مجله، ۵۶.</ref>

تلاطم ایران در روز چهاردهم خرداد و انتخاب جانشین امام‌خمینی، ناظران سیاسی را به تغییر لحن دربارهٔ ایران و اعتراف به این نکته که امام‌خمینی-صرف‌نظر از تلقی مثبت یا منفی-یک واقعیت بزرگ تاریخی است، واداشت.<ref>چهل پرده اشک، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۴۱.</ref> خبرگزاری‌های رویترز، بی‌بی‌سی، رادیو اسرائیل و غیر آن، که محبوبیت‌نداشتن امام‌خمینی در میان مردم و ضعف بیش از پیش [[نظام جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی]] را القا می‌کردند، در روز پانزدهم خرداد پس از حضور میلیونی مردم در مصلی برای خداحافظی با پیکر ایشان، از این حضور با شگفتی یاد کردند و این اجتماع را پس از آغازین روزهای [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]]، بزرگ‌ترین اجتماع مردم خواندند.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۷–۲۰/۳/۱۳۶۸؛ پیام انقلاب، مجله، ۵۶–۵۷.</ref> به گزارش یونایتدپرس، بیشتر جمعیت تهران و میلیون‌ها تن از شهرستان‌ها که به پایتخت آمده بودند، در مراسم تشییع شرکت کردند. برخی خبرگزاری‌ها مانند بی‌بی‌سی تصاویر حضور مردم در تشییع را با تصاویر دوازدهم بهمن ۱۳۵۷<ref>روز بازگشت امام‌خمینی به ایران.</ref> مقایسه کردند<ref>پیام انقلاب، مجله، ۵۶–۵۷.</ref>؛ همچنین در گزارش‌های خبری خود، توانایی امام‌خمینی در بسیج یا تشکّل معنوی مسلمانان علیه ارزش‌های فرهنگ غرب، تأثیر تفکر وی در بیداری [[جهان اسلام]] و به‌حرکت‌درآوردن گروه‌های مسلمان، ترویج حرکت سیاسی با تکیه بر [[اسلام]] و از موضع مذهب، نزدیکی ایشان به مردم و سخن‌گفتن به زبان آنان را مورد توجه قرار دادند.<ref>پیام انقلاب، مجله، ۵۶–۵۸؛ رسالت، ۴۶–۴۸؛ سپهری، خورشید بی‌غروب، ۱۶۷–۱۸۴؛ یاد یار، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۴۸–۵۰.</ref> [[مطبوعات]] مهم کشورهای عرب منطقه [[خلیج فارس]] نیز در اظهار نظر خود به روحیه ضد استکباری امام‌خمینی، نقش ایشان در بیداری مسلمانان و ایجاد تحولات سیاسی-انقلابی در خاورمیانه در سایه [[رهبری امام‌خمینی]] پرداختند.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، روزنامه، ۱۷–۲۰/۳/۱۳۶۸؛ معراج نور، ۶۴–۶۵.</ref>

[[سیدمحمدحسین فضل‌الله]] از علمای برجسته لبنان، [[شیخ‌سعید شعبان]] امام‌جمعه طرابلس لبنان و رهبر [[جنبش توحید اسلامی]]، [[شیخ‌محمد بشیر آلبانی]] مفتی اعظم سوریه، [[شیخ‌حسن قناعتلی]] از علمای ترکیه و بسیاری دیگر، با ستایش از شخصیت امام‌خمینی، وی را رهبر کل مسلمانان جهان نامیدند و فقدان او را مصیبت دردناکی شمردند.<ref>مؤسسه تنظیم، جهان در سوگ، ۱/بیشتر صفحات؛ چهل پرده اشک، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۴۲–۴۳؛ یاد یار، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۵۰؛ سپهری، خورشید بی‌غروب، ۲۷–۵۹.</ref> همچنین مسلمانان اروپا، آفریقا و آسیا تا چهل روز پس از درگذشت امام‌خمینی مراسم [[سوگواری]] برگزار کردند.<ref>مؤسسه تنظیم، جهان در سوگ، ۲/بیشتر صفحات؛ یاد یار، ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی، ۴۸–۵۰؛ روابط عمومی، امام و انقلاب، ۲/۱۸۰–۱۸۲.</ref> برخی دولت‌ها و گروه‌های کشورهای دیگر مانند لبنان، سوریه، [[هند]]، [[بحرین]]، [[افغانستان]]، تانزانیا، کوبا و لیبی به مناسبت درگذشت امام‌خمینی از یک تا هفت روز [[عزای عمومی]] اعلام کردند.<ref>مؤسسه تنظیم، جهان در سوگ، ۲، بیشتر صفحات؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۷–۲۰/۳/۱۳۶۸؛ پیام انقلاب، مجله، ۷.</ref>

از نخستین ساعت‌های اعلام خبر درگذشت امام‌خمینی، سیل جمعیت از نقاط مختلف تهران، به سروسینه‌زنان به سمت [[جماران]] حرکت کردند. صدها هزار نفر از سراسر کشور برای وداع با امام‌خمینی در مصلی و شرکت در مراسم تشییع به تهران آمدند.<ref>پیام انقلاب، مجله، ۲۶.</ref> خبرنگاران خارجی که حیرت‌زده از مراسم فیلم و عکس می‌گرفتند، اذعان می‌کردند این مراسم بدون هیچ برنامه‌ریزی قبلی و کاملاً خودجوش بوده است.<ref>پیام انقلاب، مجله، ۲۵.</ref>

مراسم سوگواری از چهاردهم خرداد تا چهلم، در [[تهران]] و سراسر کشور ادامه داشت.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۸–۲۴/۳/۱۳۶۸، ۴ و ۷؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۳۰/۳/۱۳۶۸، ۲؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۲۴/۴/۱۳۶۸، ۲؛ ← بیشتر روزنامه‌های این دوره.</ref> مراجع تقلید [[محمدعلی اراکی]]، [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]]، [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]] و [[حسینعلی منتظری]] با انتشار پیام، درگذشت امام‌خمینی را تسلیت گفتند و مردم را به صبر و آرامش و پاسداشت مقام ایشان دعوت کردند.<ref>مشکوة، مجله، ۳۶–۳۸.</ref> شهرهای مختلف ایران غرق در ماتم بود. اندوه عمومی تاریخ برگزاری امتحانات مدارس و دانشگاه‌ها و نیز کنکور سراسری را یک هفته به تعویق انداخت.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۲۰/۳/۱۳۶۸، ۲ و ۴.</ref> هفدهم خرداد ۱۳۶۸، به دعوت رهبری نظام، [[سیدعلی خامنه‌ای]] و با حضور انبوه مردم عزادار، مجلس بزرگداشت امام‌خمینی در [[دانشگاه تهران]] برگزار شد<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۸/۳/۱۳۶۸، ۸.</ref>؛ نیز برای بزرگداشت ایشان، با حضور مراجع تقلید و علمای برجسته گلپایگانی، مرعشی نجفی و [[محمد فاضل لنکرانی]]، اعضای [[جامعه مدرسین حوزه علمیه قم]] و [[طلاب|طلاب علوم دینی]] مجالس یادبودی در [[قم]] برپا شد<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۲۱/۳/۱۳۶۸، ۲.</ref>؛ همچنین شخصیت‌ها و نهادهای مختلف مانند سران سه قوه، [[جامعه روحانیت مبارز]]، [[شورای مدیریت حوزه علمیه قم]] و [[دفتر تبلیغات اسلامی]]، مجالس یادبود برگزار کردند.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۸/۳/۱۳۶۸، ۷ و ۱۹/۳/۱۳۶۸، ۱.</ref>

در نخستین سالگرد درگذشت [[امام‌خمینی]]، از شب یازدهم تا شانزدهم خرداد ۱۳۶۹، [[مرقد امام‌خمینی]] و [[حسینیه جماران]]، شاهد سوگواری مردم به همراه سخنرانی شخصیت‌های مذهبی و کشوری بود.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۰/۳/۱۳۶۹، ۳؛ ۱۲/۳/۱۳۶۹، ۲، ۴؛ ۱۳/۳/۱۳۶۹، ۲ و ۱۶/۳/۱۳۶۹، ۲.</ref> مراسم اصلی سالگرد، صبح دوشنبه ۱۴/۳/۱۳۶۹ در حرم امام‌خمینی و با حضور انبوه مردم، مسئولان نظام، [[اقلیت‌های دینی|اقلیت‌های مذهبی]] و میهمانان خارجی برگزار شد. سخنران این مراسم، رهبری نظام، سیدعلی خامنه‌ای بود.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۶/۳/۱۳۶۹، ۱۱.</ref> علاوه بر حرم، در دیگر نقاط تهران و شهرهای دیگر ایران نیز مردم با حرکت دسته‌های سینه‌زنی و مجالس سوگواری، نخستین سالگرد ارتحال ایشان را گرامی داشتند. این مراسم در کشورهای مختلف دنیا نیز برگزار شد.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۶/۳/۱۳۶۹، ۴ و ۹.</ref> همچنین هر سال در سالروز ارتحال امام‌خمینی و در حرم ایشان، مراسمی با حضور رهبر انقلاب، مسئولان نظام و مردم برگزار می‌شود. سخنران این مراسم، رهبر انقلاب است.{{ببینید|متن=ببینید|ویژه‌نامه‌ها}}

افزون بر مجالس یادبود و مراسم مختلف که پس از درگذشت امام‌خمینی برگزار شد، نهادها و سازمان‌های حقیقی و حقوقی و مؤسسات دانشگاهی و حوزوی به‌ویژه [[مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی]] کنگره‌ها، سمینارها و همایش‌های پرشماری در داخل و خارج کشور برای بررسی شخصیت امام‌خمینی برگزار کرده‌اند{{ببینید|متن=ببینید|همایش‌ها|}} و ویژه‌نامه‌های بسیاری نیز در مناسبت‌های مختلف (ارتحال، اربعین، نخستین سالگرد رحلت و سالگرد هر ساله) چاپ و منتشر شده‌اند.{{ببینید|متن=ببینید|ویژه‌نامه‌ها}}