۵۷۲
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''نوروز'''، جشن ملی و تاریخی ایرانیان در آغاز سال و فصل بهار. | '''نوروز'''، جشن ملی و تاریخی ایرانیان در آغاز سال و فصل بهار. | ||
واژه نوروز به معنای روز نو و تازه است و به نامهای چندی چون عید نوروز، جشن فروردین، بهار جشن یا جشن بهار مشهور است<ref> دهخدا، لغتنامه دهخدا، 14/20182.</ref>. [[عید]] به معنای روزی است که [[مردم]] به آن رجوع میکنند یا به [[اجتماع]] در آن عادت دارند<ref> ابنمنظور، لسان العرب، 3/319.</ref>. | واژه نوروز به معنای روز نو و تازه است و به نامهای چندی چون عید نوروز، جشن فروردین، بهار جشن یا جشن بهار مشهور است<ref> دهخدا، لغتنامه دهخدا، 14/20182.</ref>. [[عید]] به معنای روزی است که [[مردم]] به آن رجوع میکنند یا به [[اجتماع]] در آن عادت دارند<ref> ابنمنظور، لسان العرب، 3/319.</ref>. | ||
عید نوروز به سبب گردش و چرخش سال از کهنه به نو و آغاز روز نو، برای ایرانیان کهنترین و بزرگترین جشن ملی ـ میهنی به شمار میرود<ref> رجبی، جشنهای ایرانی، 9 ـ 10.</ref>. در این مراسم میتوان به مجموعهای از آداب و رسوم خاص چون، آتشافروزی و چهارشنبهسوری، سبزه رویاندن، خانهتکانی، انداختن سفره هفتسین، یادآوری مردگان و نیز بازیها و نمایشهایی چون میرنوروزی اشاره کرد<ref> رضی، سوابق تاریخی، 151؛ بلوکباشی، نوروز، 35 ـ 70؛ دادخواه، 94 ـ 96.</ref>. ایام نوروز تا 13 فروردین به دید و بازدید، هدیهدادن و عیدانهرفتن، انجام و تماشای نمایشهای طنز و بازیهای سرگرمکننده سپری میشود. [[ایرانیان]] قدیم پنج روز اول فروردین را نوروز کوچک یا نوروز عامه مینامیدند و از روز ششم به بعد جشن نوروز بزرگ یا خاصه برپا میشده است<ref> بلوکباشی، نوروز، 10 و 18؛ بهار، از اسطوره تا تاریخ، 339 ـ 340.</ref>. | عید نوروز به سبب گردش و چرخش سال از کهنه به نو و آغاز روز نو، برای ایرانیان کهنترین و بزرگترین جشن ملی ـ میهنی به شمار میرود<ref> رجبی، جشنهای ایرانی، 9 ـ 10.</ref>. در این مراسم میتوان به مجموعهای از آداب و رسوم خاص چون، آتشافروزی و چهارشنبهسوری، سبزه رویاندن، خانهتکانی، انداختن سفره هفتسین، یادآوری مردگان و نیز بازیها و نمایشهایی چون میرنوروزی اشاره کرد<ref> رضی، سوابق تاریخی، 151؛ بلوکباشی، نوروز، 35 ـ 70؛ دادخواه، نوروز و فلسفه هفتسین، 94 ـ 96.</ref>. ایام نوروز تا 13 فروردین به دید و بازدید، هدیهدادن و عیدانهرفتن، انجام و تماشای نمایشهای طنز و بازیهای سرگرمکننده سپری میشود. [[ایرانیان]] قدیم پنج روز اول فروردین را نوروز کوچک یا نوروز عامه مینامیدند و از روز ششم به بعد جشن نوروز بزرگ یا خاصه برپا میشده است<ref> بلوکباشی، نوروز، 10 و 18؛ بهار، از اسطوره تا تاریخ، 339 ـ 340.</ref>. | ||
==پیشینه== | ==پیشینه== | ||
خط ۲۶: | خط ۲۵: | ||
از دیدگاه امامخمینی، نوروز عید اسلامی نیست؛ اما عید ملی است که اسلام با آن مخالفتی ندارد؛ بلکه بر انجام آداب و اعمال استحبابی مانند نماز، روزه و دعا در این روز توصیه میکند<ref> امامخمینی، صحیفه، 17/369؛ امامخمینی، تحریر الوسیله، 1/96 و 286؛ امامخمینی، نجاة العباد، 64 و 170.</ref>. نوروز در نگاه ایشان میتواند نقطه آغاز دو تحول اساسی باشد: | از دیدگاه امامخمینی، نوروز عید اسلامی نیست؛ اما عید ملی است که اسلام با آن مخالفتی ندارد؛ بلکه بر انجام آداب و اعمال استحبابی مانند نماز، روزه و دعا در این روز توصیه میکند<ref> امامخمینی، صحیفه، 17/369؛ امامخمینی، تحریر الوسیله، 1/96 و 286؛ امامخمینی، نجاة العباد، 64 و 170.</ref>. نوروز در نگاه ایشان میتواند نقطه آغاز دو تحول اساسی باشد: | ||
نخست، تحول در روح افراد و دوم، تحول در جامعه. ایشان با نگاه عارفانه به دعای تحویل سال، امیدوار بود با تحول در اخلاق، اعمال و روح افراد و انقطاع از [[شهوات]]، آمال دنیوی و گرفتاریهای نفسانی، احوال و امور [[جامعه]] و [[ملت]] در جهت رضای خداوند تغییر یابند<ref> امامخمینی، صحیفه، 12/197؛ 17/368 و 20/16.</ref>. | نخست، تحول در روح افراد و دوم، تحول در جامعه. ایشان با نگاه عارفانه به دعای تحویل سال، امیدوار بود با تحول در اخلاق، اعمال و روح افراد و انقطاع از [[شهوات]]، آمال دنیوی و گرفتاریهای نفسانی، احوال و امور [[جامعه]] و [[ملت]] در جهت رضای خداوند تغییر یابند<ref> امامخمینی، صحیفه، 12/197؛ امامخمینی، صحیفه، 17/368 و 20/16.</ref>. | ||
حالات امامخمینی نشان میدهد برخی آداب نوروز، مانند پرداخت عیدانه به اعضای خانواده بهویژه کودکان و خردسالان، مورد توجه ایشان بوده است<ref> امامخمینی، صحیفه، 2/428؛ میریان، پدر مهربان، 47.</ref>. ایشان در مهمانیهای نوروزی با پوشیدن قبا و لباس نو و دادن عیدی به افراد، به پیشواز مهمانان نوروزی خود میرفت<ref> رحیمیان، در سایه آفتاب، 228؛ طباطبایی، 3/278 ـ 279.</ref>. امامخمینی در جوانی چندین غزل، قصیده و رباعی در وصف بهار و عید نوروز سروده است. ایشان در این اشعار، زمین را با آغاز بهار به [[بهشت]] تشبیه کرده است که از عطر گلهای زیبا و آواز پرندگان آکنده شده است<ref> دیوان امام، 262 ـ 263.</ref>. ایشان با تبریک عید بر فقیر و غنی، رفتن به دامان طبیعت و پوشیدن لباس نو را میستاید<ref> | حالات امامخمینی نشان میدهد برخی آداب نوروز، مانند پرداخت عیدانه به اعضای خانواده بهویژه کودکان و خردسالان، مورد توجه ایشان بوده است<ref> امامخمینی، صحیفه، 2/428؛ میریان، پدر مهربان، 47.</ref>. ایشان در مهمانیهای نوروزی با پوشیدن قبا و لباس نو و دادن عیدی به افراد، به پیشواز مهمانان نوروزی خود میرفت<ref> رحیمیان، در سایه آفتاب، 228؛ طباطبایی، خاطرات سیاسی ـ اجتماعی، 3/278 ـ 279.</ref>. امامخمینی در جوانی چندین غزل، قصیده و رباعی در وصف بهار و عید نوروز سروده است. ایشان در این اشعار، زمین را با آغاز بهار به [[بهشت]] تشبیه کرده است که از عطر گلهای زیبا و آواز پرندگان آکنده شده است<ref> امامخمینی، دیوان امام، 262 ـ 263.</ref>. ایشان با تبریک عید بر فقیر و غنی، رفتن به دامان طبیعت و پوشیدن لباس نو را میستاید<ref> امامخمینی، دیوان امام، 39.</ref>. | ||
==نوروز در زندگی سیاسی امامخمینی== | ==نوروز در زندگی سیاسی امامخمینی== | ||
امامخمینی ضمن توجه به عید نوروز، در راهبرد مبارزاتی و سیاسی خود هم از مناسبت ملی نوروز با عنوان فرصت مناسبی برای توجهدادن مردم به مسائل مهم اجتماعی و سیاسی استفاده میکرد و گاهی با عنوان مبارزه منفی، برگزاری مراسم و جشن را نیز تعطیل اعلام میکرد. در این راستا، ایشان در 22 اسفند 1341، در اعتراض به زیرپاگذاشتن احکام ضرورى اسلام و قرآن، با انتشار اعلامیهای عید نوروز پیشرو را عزا اعلام کرد تا مسلمانان را از خطرهایى که براى [[قرآن]] و کشور قرآن در پیش است، آگاه کند<ref> امامخمینی، صحیفه، 1/152 و 156.</ref>. ایشان همچنین طی سخنانی در جمع روحانیان با بیان این نکته که «امسال ما عید نداریم»، تلاش کرد عموم مردم را از مصیبتهایی که [[محمدرضا پهلوی]] بر پیکر اسلام وارد کرده بود، آگاه سازد<ref> امامخمینی، صحیفه، 1/157.</ref>. ایشان بارها یادآور شد اعلام عزای عمومی در این آیین ملی، نه به دلیل تقارن با شهادت [[امامصادق(ع)]]، بلکه به سبب شدت ضربات و صدمات وارد شده بر [[مذهب]] و اسلام و به واسطه تصویبنامه غیر قانونی و تلاش برای هدم و حذف احکام ضروری اسلام و جایگزینکردن قوانین غربی است<ref> | امامخمینی ضمن توجه به عید نوروز، در راهبرد مبارزاتی و سیاسی خود هم از مناسبت ملی نوروز با عنوان فرصت مناسبی برای توجهدادن مردم به مسائل مهم اجتماعی و سیاسی استفاده میکرد و گاهی با عنوان مبارزه منفی، برگزاری مراسم و جشن را نیز تعطیل اعلام میکرد. در این راستا، ایشان در 22 اسفند 1341، در اعتراض به زیرپاگذاشتن احکام ضرورى اسلام و قرآن، با انتشار اعلامیهای عید نوروز پیشرو را عزا اعلام کرد تا مسلمانان را از خطرهایى که براى [[قرآن]] و کشور قرآن در پیش است، آگاه کند<ref> امامخمینی، صحیفه، 1/152 و 156.</ref>. ایشان همچنین طی سخنانی در جمع روحانیان با بیان این نکته که «امسال ما عید نداریم»، تلاش کرد عموم مردم را از مصیبتهایی که [[محمدرضا پهلوی]] بر پیکر اسلام وارد کرده بود، آگاه سازد<ref> امامخمینی، صحیفه، 1/157.</ref>. ایشان بارها یادآور شد اعلام عزای عمومی در این آیین ملی، نه به دلیل تقارن با شهادت [[امامصادق(ع)]]، بلکه به سبب شدت ضربات و صدمات وارد شده بر [[مذهب]] و اسلام و به واسطه تصویبنامه غیر قانونی و تلاش برای هدم و حذف احکام ضروری اسلام و جایگزینکردن قوانین غربی است<ref> امامخمینی، صحیفه، 1/155 و 157 ـ 161.</ref>{{ببینید|انجمنهای ایالتی و ولایتی}} | ||
پس از تبعید امامخمینی و در آستانه نوروز 1345، شماری از اسناد سازمان اطلاعات و امنیت کشور | پس از تبعید امامخمینی و در آستانه نوروز 1345، شماری از اسناد سازمان اطلاعات و امنیت کشور(ساواک)، از احتمال برگزاری تظاهرات در روزهای اول سال و پخش اعلامیه از سوی طرفدران امامخمینی، با هدف بازگرداندن ایشان به کشور خبر داده است. این اسناد که تلاش [[ساواک]] برای شناسایی عوامل این فعالیتها و پیشگیری از چنین اتفاقی را دربردارد، در تحلیل خود دستگیری و حبس محدود نیروهای انقلابی را مفید نمیداند و تقاضای تبعید، اعزام به سربازی و خارجکردن بعضی از آنها از کسوت روحانیت را پیشنهاد داده است<ref> مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امامخمینی، 16/358 ـ 367.</ref>. همچنین ساواک در همین سال، از چاپ کارت تبریکهای عید نوروز با تصویر و نام امامخمینی در تبریک عید و فرستادن آن به شهرهای مختلف خبر داده است<ref> مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امامخمینی، 16/368 ـ 369.</ref>. | ||
امامخمینی در نخستین سخنرانی خود به مناسبت عید نوروز، پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی]]، مسئولان را به تأمین نیازهای مردم در ایام نوروز توجه داد و به پرهیز از احتکار و گرانفروشی در این زمینه سفارش کرد<ref> مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امامخمینی، 6/395.</ref>؛ بهویژه تهیه خوراک و پوشاک عید برای مستمندان و یتیمان در ایام نوروز، از نگاه ایشان اهمیت بسیاری داشت<ref> مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امامخمینی، 12/201.</ref>. در بیشتر پیامها و سخنرانیهای نوروزی امامخمینی خانواده شهدای انقلاب، مجروحان و آوارگان جنگ تحمیلی، نخستین مخاطبانی هستند که ایشان با قدردانی از فداکاریهای آنان، عید را به آنها تبریک گفته، آنان را مورد لطفهای خاص خود قرار میداد<ref> مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امامخمینی، 12/202، 210؛ 14/215 ـ 216 و 17/369، 371.</ref> و از عموم مردم میخواست با سرکشی به بیمارستانها و توجه به اوضاع معیشتی بیماران و خانوادههایشان، به کاهش دردهای روحی آنان کمک کنند<ref> مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امامخمینی، 14/157 ـ 158 و 16/112.</ref>. ایشان در شرایطی که کشور در حال جنگ بود و بسیاری از خانوادهها درگیر مصایب و مشکلات ناشی از آن بودند، دستور داد کلمه «عید» از نامهای که در ایام عید نوروز آمده است، حذف شود<ref> رحیمیان، در سایه آفتاب، 227.</ref>. از نظر ایشان روزی برای ملت ایران عید است که بتوانند با تمام قوا دشمن را بیرون کنند<ref> امامخمینی، صحیفه، 18/384.</ref>. | امامخمینی در نخستین سخنرانی خود به مناسبت عید نوروز، پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی]]، مسئولان را به تأمین نیازهای مردم در ایام نوروز توجه داد و به پرهیز از احتکار و گرانفروشی در این زمینه سفارش کرد<ref> مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امامخمینی، 6/395.</ref>؛ بهویژه تهیه خوراک و پوشاک عید برای مستمندان و یتیمان در ایام نوروز، از نگاه ایشان اهمیت بسیاری داشت<ref> مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امامخمینی، 12/201.</ref>. در بیشتر پیامها و سخنرانیهای نوروزی امامخمینی خانواده شهدای انقلاب، مجروحان و آوارگان جنگ تحمیلی، نخستین مخاطبانی هستند که ایشان با قدردانی از فداکاریهای آنان، عید را به آنها تبریک گفته، آنان را مورد لطفهای خاص خود قرار میداد<ref> مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امامخمینی، 12/202، 210؛ 14/215 ـ 216 و 17/369، 371.</ref> و از عموم مردم میخواست با سرکشی به بیمارستانها و توجه به اوضاع معیشتی بیماران و خانوادههایشان، به کاهش دردهای روحی آنان کمک کنند<ref> مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امامخمینی، 14/157 ـ 158 و 16/112.</ref>. ایشان در شرایطی که کشور در حال جنگ بود و بسیاری از خانوادهها درگیر مصایب و مشکلات ناشی از آن بودند، دستور داد کلمه «عید» از نامهای که در ایام عید نوروز آمده است، حذف شود<ref> رحیمیان، در سایه آفتاب، 227.</ref>. از نظر ایشان روزی برای ملت ایران عید است که بتوانند با تمام قوا دشمن را بیرون کنند<ref> امامخمینی، صحیفه، 18/384.</ref>. |
ویرایش