۲۱٬۱۸۸
ویرایش
امام زمان(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
== جایگاه == | == جایگاه == | ||
امام زمان (ع) از سوی خداوند متعال و به نص پیامبر اکرم (ص) همچون ائمه دیگر به [[امامت]] برگزیده شد<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۲۱–۵۳۴؛ طبرسی، فضل‌بن‌حسن، إعلام الوری بأعلام الهدی، ۲/۱۶۶ و ۱۸۲.</ref>و امام یازدهم نیز به جانشینی ایشان برای امامت نزد شیعیان خاص و افراد مورد اعتماد تصریح کرد.<ref>کلینی، الکافی، ۱/۳۲۸–۳۲۹؛ مفید، الارشاد، ۲/۳۳۹–۳۴۰؛ طوسی، الغیبه، ۲۳۳</ref> در منابع [[شیعه]] و [[سنی]]، در [[روایات متواتر]] از رسول خدا (ص)،<ref>ابی‌داود، سنن ابی‌داود، ۲/۳۱۰</ref> به آمدن حضرت مهدی (ع) تصریح شده‌است<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۳۲؛ ابن‌صباغ، الفصول المهمة، ۲/۱۱۰۰؛ متقی هندی، کنز العمال، ۱۴/۲۶۱–۲۶۷</ref>؛ از جمله در روایتی، پیامبر اکرم (ص) به آمدن فرزندی از فرزندانش موصوف به «مهدی» که زمین را آکنده از [[عدل و داد]] خواهد کرد، بشارت داده‌است<ref>ابن‌ماجه، سنن ابن‌ماجه، ۲/۱۳۶۶؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۱/۲۸۶.</ref>و نیز [[امیرالمؤمنین علی(ع)]]،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۳۵–۳۶ و ۱۰۹</ref> [[امام‌حسن مجتبی(ع)|امام‌حسن(ع)]] و [[امام‌حسین(ع)]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۱۳۲–۱۳۴.</ref>و دیگر [[ائمه(ع)]]<ref>دخیل، ائمتنا، ۲/۳۳۴–۳۳۵.</ref>تا امام حسن عسکری (ع) از آمدن ایشان خبر داده‌اند. [[صحابه|صحابه پیامبر (ص)]] و [[تابعان]] نیز به وجود و ظهور حضرت مهدی (ع) از فرزندان امام حسین (ع) تصریح کرده‌اند<ref>دخیل، ائمتنا، ۲/۳۴۱–۳۴۹</ref>؛ چنان‌که حدود پنجاه نفر از صحابه و پنجاه نفر از تابعان، احادیث پیامبر اکرم (ص) دربارهٔ [[ظهور حضرت مهدی (ع)]] را نقل کرده‌اند.<ref>دخیل، ائمتنا، ۲/۳۴۱–۳۴۹</ref> | امام زمان (ع) از سوی خداوند متعال و به نص پیامبر اکرم (ص) همچون ائمه دیگر به [[امامت]] برگزیده شد<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۲۱–۵۳۴؛ طبرسی، فضل‌بن‌حسن، إعلام الوری بأعلام الهدی، ۲/۱۶۶ و ۱۸۲.</ref>و امام یازدهم نیز به جانشینی ایشان برای امامت نزد شیعیان خاص و افراد مورد اعتماد تصریح کرد.<ref>کلینی، الکافی، ۱/۳۲۸–۳۲۹؛ مفید، الارشاد، ۲/۳۳۹–۳۴۰؛ طوسی، الغیبه، ۲۳۳</ref> در منابع [[شیعه]] و [[سنی]]، در [[روایات متواتر]] از رسول خدا (ص)،<ref>ابی‌داود، سنن ابی‌داود، ۲/۳۱۰</ref> به آمدن حضرت مهدی (ع) تصریح شده‌است<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۳۲؛ ابن‌صباغ، الفصول المهمة، ۲/۱۱۰۰؛ متقی هندی، کنز العمال، ۱۴/۲۶۱–۲۶۷</ref>؛ از جمله در روایتی، پیامبر اکرم (ص) به آمدن فرزندی از فرزندانش موصوف به «مهدی» که زمین را آکنده از [[عدالت اجتماعی|عدل و داد]] خواهد کرد، بشارت داده‌است<ref>ابن‌ماجه، سنن ابن‌ماجه، ۲/۱۳۶۶؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۱/۲۸۶.</ref>و نیز [[امیرالمؤمنین علی(ع)]]،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۳۵–۳۶ و ۱۰۹</ref> [[امام‌حسن مجتبی(ع)|امام‌حسن(ع)]] و [[امام‌حسین(ع)]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۱۳۲–۱۳۴.</ref>و دیگر [[ائمه(ع)]]<ref>دخیل، ائمتنا، ۲/۳۳۴–۳۳۵.</ref>تا امام حسن عسکری (ع) از آمدن ایشان خبر داده‌اند. [[صحابه|صحابه پیامبر (ص)]] و [[تابعان]] نیز به وجود و ظهور حضرت مهدی (ع) از فرزندان امام حسین (ع) تصریح کرده‌اند<ref>دخیل، ائمتنا، ۲/۳۴۱–۳۴۹</ref>؛ چنان‌که حدود پنجاه نفر از صحابه و پنجاه نفر از تابعان، احادیث پیامبر اکرم (ص) دربارهٔ [[ظهور حضرت مهدی (ع)]] را نقل کرده‌اند.<ref>دخیل، ائمتنا، ۲/۳۴۱–۳۴۹</ref> | ||
امام‌مهدی (ع) از اهل بیت پیامبر (ص) است و همانند [[عیسی‌بن‌مریم(ع)]] و [[یحیی‌بن‌زکریا(ع)]] به ایشان نیز در کودکی حکمت و توان فصل خصومت داده شده و نشانه خداوند برای جهانیان معرفی شده‌است.<ref>مفید، الارشاد، ۲/۳۳۹</ref> در روایات از امام زمان (ع) به عنوان فرزند [[قرآن]] و پیامبر (ص)، از عترت نبی، احیاگر قرآن و [[سنت]]، راست‌کننده کجی‌ها، درهم شکننده شوکتِ متجاوزان و [[مشرکان]] و [[منافقان]]، گسترش دهنده مکارم اخلاق و منتقم خون پیامبران و فرزندان آنان، به‌ویژه شهدای کربلا، یاد شده‌است.<ref>ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۵۷۸–۵۷۹</ref> | امام‌مهدی (ع) از اهل بیت پیامبر (ص) است و همانند [[عیسی‌بن‌مریم(ع)]] و [[یحیی‌بن‌زکریا(ع)]] به ایشان نیز در کودکی حکمت و توان فصل خصومت داده شده و نشانه خداوند برای جهانیان معرفی شده‌است.<ref>مفید، الارشاد، ۲/۳۳۹</ref> در روایات از امام زمان (ع) به عنوان فرزند [[قرآن]] و پیامبر (ص)، از عترت نبی، احیاگر قرآن و [[سنت]]، راست‌کننده کجی‌ها، درهم شکننده شوکتِ متجاوزان و [[مشرکان]] و [[منافقان]]، گسترش دهنده مکارم اخلاق و منتقم خون پیامبران و فرزندان آنان، به‌ویژه شهدای کربلا، یاد شده‌است.<ref>ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۵۷۸–۵۷۹</ref> | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
امام‌خمینی، همچنین امام زمان (ع) را نور چشم و پیرو پیامبر (ص) و قوه اجرایی [[اسلام]] می‌داند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۹۷.</ref>و به استناد روایات<ref>کلینی، الکافی، ۷/۱۶۹.</ref>بر آن است که ولیّ عصر (ع) دارای [[ولایت تشریعی]] است و زمام امور مردم به دست ایشان است و آن حضرت همچون پیامبر اکرم (ص) و دیگر ائمه (ع) وارث افراد بی‌وارث است<ref>امام‌خمینی، حاشیه بر رساله ارث، ۱۲۷</ref>؛ همچنین حضرت دارای [[ولایت تکوینی]] است و به [[اراده خداوند]] بر همه تغییرات از جمله زیادی عمر و تقدیر روزی که فرشتگانی موکل و مأمور آن‌اند، نظارت دارد و به اذن خداوند توانایی دارد حرکت هر یک از جزئیات طبیعت را که بخواهد کُند کند یا سرعت بخشد.<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۳۲۷</ref> ایشان تصریح کرده‌است بنابر آیه «تَنَزَّلُ الْمَلائِکةُ وَ الرُّوحُ»،<ref>قدر، ۴</ref> [[فرشتگان]] خداوند در [[شب قدر]] خدمت امام زمان (ع) می‌رسند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۸۵.</ref>و [[لیلةالقدر]] که از زمان پیامبر اکرم (ص) بوده، برای امام زمان (ع) نیز امتداد دارد و در صورت آگاهی به سرّ آن، همه مشکلات مسلمانان آسان می‌شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۸۵</ref> به باور ایشان اولیای خدا در همه امور بشر از جمله عبادت و تقرب به خداوند از مردم دستگیری می‌کنند.<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۹</ref> | امام‌خمینی، همچنین امام زمان (ع) را نور چشم و پیرو پیامبر (ص) و قوه اجرایی [[اسلام]] می‌داند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۹۷.</ref>و به استناد روایات<ref>کلینی، الکافی، ۷/۱۶۹.</ref>بر آن است که ولیّ عصر (ع) دارای [[ولایت تشریعی]] است و زمام امور مردم به دست ایشان است و آن حضرت همچون پیامبر اکرم (ص) و دیگر ائمه (ع) وارث افراد بی‌وارث است<ref>امام‌خمینی، حاشیه بر رساله ارث، ۱۲۷</ref>؛ همچنین حضرت دارای [[ولایت تکوینی]] است و به [[اراده خداوند]] بر همه تغییرات از جمله زیادی عمر و تقدیر روزی که فرشتگانی موکل و مأمور آن‌اند، نظارت دارد و به اذن خداوند توانایی دارد حرکت هر یک از جزئیات طبیعت را که بخواهد کُند کند یا سرعت بخشد.<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۳۲۷</ref> ایشان تصریح کرده‌است بنابر آیه «تَنَزَّلُ الْمَلائِکةُ وَ الرُّوحُ»،<ref>قدر، ۴</ref> [[فرشتگان]] خداوند در [[شب قدر]] خدمت امام زمان (ع) می‌رسند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۸۵.</ref>و [[لیلةالقدر]] که از زمان پیامبر اکرم (ص) بوده، برای امام زمان (ع) نیز امتداد دارد و در صورت آگاهی به سرّ آن، همه مشکلات مسلمانان آسان می‌شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۸۵</ref> به باور ایشان اولیای خدا در همه امور بشر از جمله عبادت و تقرب به خداوند از مردم دستگیری می‌کنند.<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۹</ref> | ||
امام‌خمینی، امام زمان (ع) را مظهر خداوند می‌دید و دشمنان ایشان را راهزنان راه هدایت و امت شمرده و بر آنان لعنت فرستاده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۷</ref> امام‌خمینی بنابر روایاتِ [[اهل‌بیت(ع)]]<ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۱۶/۱۱۲.</ref>بر آن است که نامه اعمال مردم هفته‌ای دو بار خدمت امام زمان (ع) عرضه می‌شود و همه مردم باید مراقب اعمال خود باشند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۲۸۴ و ۳۹۱.</ref>تا حضرت به واسطه اعمال خلاف شرعِ پیروان خود پیش خدا و فرشتگان خدا به عنوان رهبر و رئیس [[شیعیان]] شرمنده نشود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۳۹۱</ref> ایشان به طلاب [[حوزه‌های علمیه]] توصیه کرده‌است برای رسیدن به مقصد، به حضرت حجت (ع) توسل بجویند و از او طلب کمک کنند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۲۶۸.</ref>و افزوده‌است در صورت کمک خواستن از آن حضرت در پیشبرد کارها، شکست نخواهند خورد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۳۸۱</ref>؛ چنان‌که در وقت مبارزه با [[رژیم پهلوی|رژیم ستم‌شاهی پهلوی]]، از مبارزان خواست از آن حضرت کمک بگیرند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۴۰۳</ref> ایشان همچنین در [[وصیت‌نامه امام‌خمینی|وصیت‌نامه]] خود افتخار کرده‌است ائمه معصوم (ع) از [[علی‌بن‌ابی‌طالب(ع)]] تا منجی بشر حضرت مهدی، صاحب‌الزمان (ع) که به [[قدرت الهی|قدرت خداوند]] قادر، زنده و ناظر امور است، ائمه شیعیان‌اند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۹۶</ref> ایشان همچنین پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران]]، جشن‌های برپاشده بزرگ نیمه شعبان به کوشش مردم را ابراز قدرت مذهبی علیه بدخواهان خواند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۲۴</ref> | امام‌خمینی، امام زمان (ع) را مظهر خداوند می‌دید و دشمنان ایشان را راهزنان راه هدایت و امت شمرده و بر آنان لعنت فرستاده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۷</ref> امام‌خمینی بنابر روایاتِ [[اهل‌بیت(ع)]]<ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۱۶/۱۱۲.</ref>بر آن است که نامه اعمال مردم هفته‌ای دو بار خدمت امام زمان (ع) عرضه می‌شود و همه مردم باید مراقب اعمال خود باشند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۲۸۴ و ۳۹۱.</ref>تا حضرت به واسطه اعمال خلاف شرعِ پیروان خود پیش خدا و فرشتگان خدا به عنوان رهبر و رئیس [[شیعیان]] شرمنده نشود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۳۹۱</ref> ایشان به طلاب [[حوزه‌های علمیه]] توصیه کرده‌است برای رسیدن به مقصد، به حضرت حجت (ع) توسل بجویند و از او طلب کمک کنند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۲۶۸.</ref>و افزوده‌است در صورت کمک خواستن از آن حضرت در پیشبرد کارها، شکست نخواهند خورد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۳۸۱</ref>؛ چنان‌که در وقت مبارزه با [[رژیم پهلوی|رژیم ستم‌شاهی پهلوی]]، از مبارزان خواست از آن حضرت کمک بگیرند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۴۰۳</ref> ایشان همچنین در [[وصیت‌نامه امام‌خمینی|وصیت‌نامه]] خود افتخار کرده‌است ائمه معصوم (ع) از [[امام‌علی(ع)|علی‌بن‌ابی‌طالب(ع)]] تا منجی بشر حضرت مهدی، صاحب‌الزمان (ع) که به [[قدرت الهی|قدرت خداوند]] قادر، زنده و ناظر امور است، ائمه شیعیان‌اند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۹۶</ref> ایشان همچنین پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران]]، جشن‌های برپاشده بزرگ نیمه شعبان به کوشش مردم را ابراز قدرت مذهبی علیه بدخواهان خواند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۲۴</ref> | ||
== دوران غیبت == | == دوران غیبت == | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
[[امام‌خمینی]] نیز از برخی از [[نواب اربعه]] از جمله عثمان بن سعید عمری،<ref>امام‌خمینی، انوار الهدایه، ۱/۲۰۵ و ۲۷۸</ref> محمد بن عثمان بن سعید<ref>امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۵۰.</ref>و حسین بن روح<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۵۲۵.</ref>یاد کرده‌است. ایشان در بحث‌های عرفانی، تفسیری، اصولی و فقهی خود به احادیث رسیده از امام زمان (ع) از جمله دربارهٔ دعا،<ref>امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۵۰</ref> به‌ویژه دعای [[ماه رجب]]،<ref>امام‌خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۰۳–۱۰۴</ref> مسح بر پا،<ref>امام‌خمینی، الطهاره، تقریر فاضل لنکرانی، ۵۲۱</ref> تکبیرهای آغاز رکعات در وسط [[نماز]]،<ref>امام‌خمینی، التعادل و الترجیح، ۱۲۰</ref> [[سجده]]،<ref>امام‌خمینی، الخلل، ۳۱۶</ref> یقین به نقصان نماز ظهر پس از ورود در نماز عصر،<ref>امام‌خمینی، الرسائل العشره، ۱۴۹–۱۵۰</ref> [[مرجعیت]] فقها در حوادث واقعه،<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۶۰۱</ref> مال غصبی،<ref>امام‌خمینی، انوار الهدایه، ۲/۲۶۷</ref> اموال وقفی،<ref>امام‌خمینی، البیع، ۳/۲۳۹</ref> فوت امام جماعت،<ref>امام‌خمینی، الطهاره، ۳/۹۴</ref> استفاده از لباس‌های بافته شده به دست [[زرتشتیان]]<ref>امام‌خمینی، الطهاره، ۳/۳۹۶.</ref>و غذا خوردن از سفره فرد بی‌مبالات به [[مال حرام]]،<ref>امام‌خمینی، مکاسب، ۲/۳۳۷</ref> استناد کرده‌است. امام زمان (ع) افزون بر ارتباط علمی با مردم در دوره غیبت صغرا، در دیگر امور شیعیان نیز ورود داشته‌است؛ از جمله شیعیان [[خمس]] اموال خود را شامل مسکوکات نقدی یا کالا به امام زمان (ع) و وکلای ایشان در [[عراق]] تحویل می‌دادند<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۱۷–۵۲۳؛ مفید، الارشاد، ۲/۳۶۴–۳۶۵؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ۲/۶۹۹–۷۰۰</ref>؛ نکته‌ای که امام‌خمینی نیز به آن تصریح کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، کشف اسرار، ۲۶۹</ref> در سال ۳۲۹ق غیبت کبرا آغاز شد. در روایات شیعه از غیبت امام زمان (ع) به غیبت آفتاب تعبیر و گفته شده مردم از وجود ایشان همچون خورشیدِ پشت ابر بهره می‌برند.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۲۸۵؛ طوسی، الغیبه، ۲۹۲</ref> همچنین از آن حضرت به حجت تعبیر شده‌است<ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۱۶/۲۴۴.</ref>و از نگاه امام‌خمینی، حجت کسی است که خداوند او را در رأس کار قرار داده و همه افعال و اقوال او را قابل استناد دانسته که در برابر خصم می‌توان اقامه برهان کرد؛ از این‌رو در زمان غیبت ایشان فعالیت‌های (دینی) تعطیل نیست.<ref>امام‌خمینی، ولایت فقیه، ۸۰–۸۱</ref> امام زمان (ع) در دوره غیبت مردم را به فقهای جامع شرایط، دین‌شناس و دین‌مدار ارجاع داده‌است.<ref>طبرسی، احمدبن‌علی، الاحتجاج، ۲/۴۵۸؛ حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۲۷/۱۳۱</ref> امام‌خمینی با استناد به روایتی، فقهای جامع شرایط را نماینده و حجت بر مردم از جانب امام زمان (ع) شمرده‌است<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۶۳۷.</ref>و فقهای جامع شرایط فتوا و قضا برای همه احکام اجرایی اسلام به جز [[جهاد ابتدایی]]، از جانب ولیّ عصر نیابت دارند و [[مردم]] باید در این مهم آنان را یاری کنند.<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۴۵۹.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|ولایت فقیه}} | [[امام‌خمینی]] نیز از برخی از [[نواب اربعه]] از جمله عثمان بن سعید عمری،<ref>امام‌خمینی، انوار الهدایه، ۱/۲۰۵ و ۲۷۸</ref> محمد بن عثمان بن سعید<ref>امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۵۰.</ref>و حسین بن روح<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۵۲۵.</ref>یاد کرده‌است. ایشان در بحث‌های عرفانی، تفسیری، اصولی و فقهی خود به احادیث رسیده از امام زمان (ع) از جمله دربارهٔ دعا،<ref>امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۵۰</ref> به‌ویژه دعای [[ماه رجب]]،<ref>امام‌خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۰۳–۱۰۴</ref> مسح بر پا،<ref>امام‌خمینی، الطهاره، تقریر فاضل لنکرانی، ۵۲۱</ref> تکبیرهای آغاز رکعات در وسط [[نماز]]،<ref>امام‌خمینی، التعادل و الترجیح، ۱۲۰</ref> [[سجده]]،<ref>امام‌خمینی، الخلل، ۳۱۶</ref> یقین به نقصان نماز ظهر پس از ورود در نماز عصر،<ref>امام‌خمینی، الرسائل العشره، ۱۴۹–۱۵۰</ref> [[مرجعیت]] فقها در حوادث واقعه،<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۶۰۱</ref> مال غصبی،<ref>امام‌خمینی، انوار الهدایه، ۲/۲۶۷</ref> اموال وقفی،<ref>امام‌خمینی، البیع، ۳/۲۳۹</ref> فوت امام جماعت،<ref>امام‌خمینی، الطهاره، ۳/۹۴</ref> استفاده از لباس‌های بافته شده به دست [[زرتشتیان]]<ref>امام‌خمینی، الطهاره، ۳/۳۹۶.</ref>و غذا خوردن از سفره فرد بی‌مبالات به [[مال حرام]]،<ref>امام‌خمینی، مکاسب، ۲/۳۳۷</ref> استناد کرده‌است. امام زمان (ع) افزون بر ارتباط علمی با مردم در دوره غیبت صغرا، در دیگر امور شیعیان نیز ورود داشته‌است؛ از جمله شیعیان [[خمس]] اموال خود را شامل مسکوکات نقدی یا کالا به امام زمان (ع) و وکلای ایشان در [[عراق]] تحویل می‌دادند<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۱۷–۵۲۳؛ مفید، الارشاد، ۲/۳۶۴–۳۶۵؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ۲/۶۹۹–۷۰۰</ref>؛ نکته‌ای که امام‌خمینی نیز به آن تصریح کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، کشف اسرار، ۲۶۹</ref> در سال ۳۲۹ق غیبت کبرا آغاز شد. در روایات شیعه از غیبت امام زمان (ع) به غیبت آفتاب تعبیر و گفته شده مردم از وجود ایشان همچون خورشیدِ پشت ابر بهره می‌برند.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۲۸۵؛ طوسی، الغیبه، ۲۹۲</ref> همچنین از آن حضرت به حجت تعبیر شده‌است<ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۱۶/۲۴۴.</ref>و از نگاه امام‌خمینی، حجت کسی است که خداوند او را در رأس کار قرار داده و همه افعال و اقوال او را قابل استناد دانسته که در برابر خصم می‌توان اقامه برهان کرد؛ از این‌رو در زمان غیبت ایشان فعالیت‌های (دینی) تعطیل نیست.<ref>امام‌خمینی، ولایت فقیه، ۸۰–۸۱</ref> امام زمان (ع) در دوره غیبت مردم را به فقهای جامع شرایط، دین‌شناس و دین‌مدار ارجاع داده‌است.<ref>طبرسی، احمدبن‌علی، الاحتجاج، ۲/۴۵۸؛ حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۲۷/۱۳۱</ref> امام‌خمینی با استناد به روایتی، فقهای جامع شرایط را نماینده و حجت بر مردم از جانب امام زمان (ع) شمرده‌است<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۶۳۷.</ref>و فقهای جامع شرایط فتوا و قضا برای همه احکام اجرایی اسلام به جز [[جهاد ابتدایی]]، از جانب ولیّ عصر نیابت دارند و [[مردم]] باید در این مهم آنان را یاری کنند.<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۴۵۹.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|ولایت فقیه}} | ||
امام‌خمینی حکم مجتهدان جامع شرایط را در [[روزگار غیبت]]، حکم امام زمان (ع) دانسته و در این‌باره به حکم حکومتی [[میرزای شیرازی]] در | امام‌خمینی حکم مجتهدان جامع شرایط را در [[روزگار غیبت]]، حکم امام زمان (ع) دانسته و در این‌باره به حکم حکومتی [[میرزای شیرازی]] در تحریم توتون و استفاده از تنباکو استناد کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۴۵۱</ref> ایشان افزون بر مجتهدان، [[طلاب]] علوم دینی را سربازان ولیّ عصر (ع) و [[فیضیه]] را دانشگاه امام زمان (ع) شمرده<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۷۷.</ref>و آنان را نمایندگان و نشانه‌های امام زمان (ع) خوانده و بر آن است که همه حرکات و رفتارهای این گروه باید نمایانگر رفتار ولیّ عصر (ع) باشد و انحراف در این گروه به [[اسلام]] ضربه می‌زند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۲۶۱</ref>؛ چنان‌که تنها طلابی را که به وظایف خود عمل می‌کنند، مستحق استفاده از [[سهم امام(ع)]] دانسته و افراد غیر عامل به وظیفه را مدیون ولی امر و سهم آن حضرت شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، استفتائات، ۳/۶۱۴–۶۱۵</ref> ایشان افزون بر روحانیان، دیگر اقشار [[جامعه]] را که در خدمت اهداف امام زمان (ع) فعالیت کنند از لشکریان امام زمان (ع) شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۹۸</ref> | ||
== حکومت مهدی (ع) == | == حکومت مهدی (ع) == | ||