رونالد ریگان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ریگان، رونالد'''، چهلمین رئیس‌جمهور [[امریکا]] و اقدامات خصمانه او علیه نظام [[جمهوری اسلامی ایران]] است.

رونالد ریگان از چهره‌های [[محافظه‌کار]] ایالات متحده [[امریکا]] در ششم فوریه 1911م/ 16 بهمن 1289ش در منطقه تامپیکو واقع در ایالات ایلینویز امریکا به‌ دنیا آمد <ref>عیاری، مقدمه کتاب جنگ ریگان، 7؛ ساجدی، مشاهیر سیاسی قرن بیستم، 234.</ref>. وی از جوانی وارد فعالیت‌های سینمایی شد و در 27سالگی نخستین نقش سینمایی‌اش را بازی کرد و خیلی زود توانست نقش اول را در فیلم‌ها بازی کند و در بیش از پنجاه [[فیلم سینمایی]] ظاهر شود <ref>ساجدی، مشاهیر سیاسی قرن بیستم، 234.</ref>. او در دهه 1960م وارد دنیای [[سیاست]] شد و در انتخابات سال 1966م/ 1345ش توانست فرمانداری ایالت [[کالیفرنیا]] را به‌ دست آورد <ref>عیاری، مقدمه کتاب جنگ ریگان، 8؛ ساجدی، مشاهیر سیاسی قرن بیستم، 234.</ref>. ریگان در سال 1980م/ 1358ش در حالی‌که 69ساله بود در رقابت درونی حزب [[جمهوری‌خواه]] بر [[جورج بوش]] پیروز شد و سپس در انتخابات [[ریاست‌جمهوری]] ژانویه 1981م/ 1359ش در برابر [[جیمی کارتر]] از حزب [[دموکرات]] قرار گرفت و با پیروزی در [[انتخابات]] چهلمین [[رئیس‌جمهور امریکا]] شد <ref>عیاری، مقدمه کتاب جنگ ریگان، 8 ـ 9.</ref>. وی در رقابت انتخاباتی خود وعده کرده بود عظمت و ابرقدرتی امریکا را به این کشور برگرداند و با [[جمهوری اسلامی ایران]] و [[شوروی]] از موضع قدرت برخورد کند <ref>نوازنی، الگوهای رفتاری ایالات متحده امریکا در رویارویی با جمهوری اسلامی (1357 ـ 1380)، 172 ـ 173.</ref>. او همچنین به اقتصاد [[سرمایه‌داری]] کلاسیک و [[دموکراسی لیبرال]] پایبند بود و در طول حیات سیاسی خود در جهت این اصول و [[عقاید]] تلاش‌های زیادی کرد <ref>عیاری، مقدمه کتاب جنگ ریگان، 10.</ref>.

ریگان از همان آغاز دوران ریاست‌جمهوری‌اش در ارتباط با جمهوری اسلامی ایران با مشکلاتی روبه‌رو بود. وقوع [[انقلاب اسلامی]] در [[ایران]] و [[گروگان‌گیری]] تعدادی از امریکایی‌ها در [[تهران]] و [[لبنان]] {{ببینید|تسخیر لانه جاسوسی امریکا}}، جنگ تحمیلی عراق علیه ایران (← مقاله جنگ تحمیلی)، درگیری در [[جنگ سرد]] و مبارزه با شوروی ازجمله مواردی بود که دولت امریکا در دوران حکومت ریگان با آن روبه‌رو بود <ref>عیاری، مقدمه کتاب جنگ ریگان، 10 ـ 11.</ref> {{ببینید|امریکا}}.

ریگان در برخورد با ایران از همان آغاز کار، طراحی انواع توطئه‌ها را برای براندازی جمهوری اسلامی ایران در دستور کار خود قرار داد. حمایت از گروه‌های [[ضد انقلاب]] و مخالفان جمهوری اسلامی ایران <ref>غضنفری، کامران، امریکا و براندازی جمهوری اسلامی ایران، 274.</ref>، حمایت از [[رژیم عراق]] در [[جنگ تحمیلی]] علیه ایران <ref>تیمرمن، سوداگری مرگ، 402.</ref> ازجمله تحویل اطلاعات نظامی و سری ایران به عراق <ref>نوازنی، الگوهای رفتاری ایالات متحده امریکا در رویارویی با جمهوری اسلامی (1357 ـ 1380)، 180؛ ولایتی، تاریخ سیاسی جنگ تحمیلی عراق علیه جمهوری اسلامی ایران، 156.</ref> و تأمین نیازهای تسلیحاتی عراق <ref>بنرمن، جنایت‌های یک رئیس‌جمهوری یا جریان ایران کنترا، 230.</ref>، حضور نظامی در [[خلیج فارس]] و فشار بر ایران برای پذیرش [[قطعنامه 598]] شورای امنیت <ref>ولایتی، تاریخ سیاسی جنگ تحمیلی عراق علیه جمهوری اسلامی ایران، 238.</ref>، همکاری با رژیم متجاوز عراق در بازپس‌گیری [[جزیره فاو]]، حمله به سکوهای نفتی و کشتی‌های نظامی و تجاری ایران <ref>صفری، ما اعتراف می‌کنیم، 197؛ اخترشهر، ارتباط ایران و امریکا، 112 ـ 114.</ref>، سرنگون‌کردن هواپیمایی مسافربری ایران در تیر 1367 <ref>طیرانی، روزشمار روابط ایران و آمریکا، 341.</ref> {{ببینید|حمله امریکا به هواپیمای مسافربری}} و قراردادن نام ایران در فهرست «[[کشورهای طرفدار تروریسم]] » <ref>طیرانی، روزشمار روابط ایران و آمریکا، 311.</ref> ازجمله مواردی بود که ریگان درباره ایران انجام داد.

اقدامات ریگان و دولت او علیه ایران، با واکنش‌های مختلفی از سوی [[امام‌خمینی]] روبه‌رو بود. سخنان امام‌خمینی درباره ریگان، عموماً مربوط به مسئولیت او به عنوان رئیس‌جمهور امریکا و اقدامات او است.

# منطق رابطه با سایر کشورها: امام‌خمینی معتقد بود منطق ریگان و امثال او، صرفاً منافع [[امریکا]] و حفظ آن است؛ هرکس در برابر این منافع، مفیدتر و رام‌تر باشد و مصالح آنها را در نظر بگیرد، تأیید می‌شود و هر کس برای آنها منفعتی نداشته باشد و یا سرکشی کند، متهم به [[تروریسم]] و وحشی‌گری می‌شود <ref>امام‌خمینی، صحیفه،20/270 ـ 271.</ref>. این افراد با انواع فریب و نقاب، تلاش می‌کنند خود را حامی صلح و طرفدار ملت‌ها نشان دهند و حتی در برخی موارد نقاب اسلام‌شناسی به چهره می‌زنند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 16/292 ـ 293.</ref>. از نظر امام‌خمینی نزد کسانی چون ریگان، دوستی و دشمنی و [[صداقت]] کمترین ارزشی ندارد و منطق تنها منطق منفعت است و اگر لحظه‌ای منفعتشان اقتضا کند، از فدا کردن وفادارترین یاران خود نیز ابایی ندارند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 20/329.</ref>.

امام‌خمینی با تبیین معنای دخالت [[ابرقدرت‌ها]] در امور سایر کشورها، این دخالت را به معنای حضور عملی شخص ریگان یا دیگران در منطقه ندانست و فعالیت [[سازمان مجاهدین خلق]] و آغاز جنگ تحمیلی [[عراق]] علیه [[ایران]] را از نشانه‌های این دخالت و برای تأمین منافع آنها برشمرد <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 16/271.</ref>. ایشان همچنین با اشاره به حمایت امریکا از چند بهائی گرفتار در ایران، ادعای امریکا درباره نقض [[حقوق بشر]] از سوی ایران و رفتار [[جمهوری اسلامی ایران]] با [[بهائیان]] صرفاً به دلیل اعتقاداتشان را رد کرد و بر [[جاسوسی]] این عده تأکید کرد. ایشان با ذکر مثال‌هایی از [[ظلم]] به افراد بی‌گناه در عراق و سایر کشورها و سکوت [[رئیس‌جمهور امریکا]]، ادعای امریکا مبنی بر [[انسان‌دوستی]] او را بی‌اساس دانست و همین حمایت‌های بی‌حد را نشان و دلیل محکمی بر جاسوسی بهائیان و در خطر قرارگرفتن منافع امریکا قلمداد کرد‌؛ زیرا در ایران گروه‌های منحرف اعتقادی دیگری ازجمله [[کمونیست|کمونیست‌ها]] هم هستند که هیچ‌گاه به دلیل اعتقاداتشان محاکمه نشده‌اند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 17/459 ـ 461.</ref> {{ببینید|بهائیت}}.

# ماجرای مک فارلین: یکی از رسوایی‌های سیاسی ریگان در دوره ریاست‌جمهوری‌اش، ماجرای موسوم به «ایران ـ کنترا» یا «[[رسوایی مک فارلین]] » است <ref>هاشمی و حمیدی، ماجرای مک فارلین، 228.</ref>. در خرداد 1365 [[رابرت مک‌فارلین]] مشاور امنیت ملی [[کاخ سفید]] به همراه اولیور نورث، جورج کیو، هوارد تیچر و آمیرام نیر از طرف رئیس‌جمهور امریکا و با گذرنامه جعلی به ایران آمدند <ref>علیزاده، مک فارلین، 10.</ref>. در حالی‌که هیئت امریکایی خواستار دیدار با مقامات ارشد ایرانی بودند، [[امام‌خمینی]] دیدار مسئولان ارشد ایران با هیئت امریکایی را نپذیرفت <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 20/160.</ref> و تنها به موضوع اصلی مورد نظر هیئت امریکایی، یعنی آزادی گروگان‌ها و تأمین [[سلاح]] و [[جنگ ایران و عراق]] پرداخته شد <ref>هاشمی و حمیدی، ماجرای مک فارلین، 116 ـ 117.</ref>. افشای این خبر در آبان 1365، پیامدهای ناگواری برای امریکایی‌ها داشت و تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین رسوایی‌های سیاسی آن کشور شد <ref>هاشمی و حمیدی، ماجرای مک فارلین، 169 و 178؛ طیرانی، روزشمار روابط ایران و آمریکا، 332.</ref>. ریگان در سخنانی، ماجرای مک فارلین را بزرگ‌ترین شکست دوران ریاست‌جمهوری خود خواند و مسئولیت کامل پیامدهای آن را بر عهده گرفت <ref>طیرانی، روزشمار روابط ایران و آمریکا، 334.</ref>.

ماجرای مک فارلین به همان اندازه که برای امریکایی‌ها شرم‌آور و مایه سرافکندگی بود، برای ایرانیان مایه غرور و افتخار شد. امام‌خمینی در سخنانی در [[آبان]] 1365 با اشاره به اضطراب و نگرانی رئیس‌جمهور امریکا در موضوع مک‌ فارلین، استقبال نکردن هیچ‌یک از مقامات ایرانی برای دیدار با نماینده ویژه او را عزای [[کاخ سفید]] و مایه ننگ ریگان به عنوان [[رئیس‌جمهور]] یک کشور مقتدر خواند و آن را یکی از شواهد عجز و ناکامی سیاست‌های امریکا و رسوایی بزرگ برای این دولت دانست <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 20/159 ـ 160.</ref>. ایشان همچنین با واکنشی تند نسبت به برخی از افراد داخلی که با [[انتقاد]] از مسئولان کشور، کاخ سفید و ریگان را توجیه و تأیید می‌کردند، آنان را عقب‌افتاده شمرد که تحت تأثیر [[تبلیغات خارجی]]، موجب خدشه به وحدت داخلی در چنین موضوع مهمی هستند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 20/162.</ref> {{ببینید|مک فارلین}}.

# هشدار به ملت امریکا و کشورهای منطقه‌: امام‌خمینی با وصف شخص ریگان، به عنوان شخصیتی که در [[مسائل سیاسی]] و تصمیم‌گیری‌ها ناتوان شده و نیازمند کمک عقلا و اندیشمندان است تا ملت خود را به ورطه سقوط نکشد، به مردم امریکا هشدار ‌داد که عنان [[عقل]] و [[اراده]] خود را در مهم‌ترین مسائل سیاسی، نظامی و بین‌المللی به دست فردی چون ریگان نسپارند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 20/328 ـ 329.</ref>. ایشان همچنین در سال‌ 1366 که پیروزی‌های ایران در [[جنگ]]، [[جامعه جهانی]] و امریکا را به حمایت یکپارچه از عراق و توصیه به ایران برای پذیرش صلح واداشته بود، از سران کشورهای منطقه خواست با توسل به عنصر ورشکسته سیاسی مانند دولت امریکا، بیش از این کشورهای خود را [[تحقیر]] نکنند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 20/328 ـ 329.</ref>. ایشان سکوت محض کشورهای اسلامی منطقه در برابر جنایات رژیم [[اسرائیل]] در [[لبنان]] و خدمت‌گزاری این دولت‌ها به این رژیم را نیز در حالی‌که حجم جنایات به حدی بود که حتی ریگان هم به ظاهر آن را محکوم کرد، مایه شرم دانست <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 16/519 ـ 520.</ref>.

# هشدار درباره جنگ خلیج فارس: امام‌خمینی دخالت نظامی امریکا در خلیج فارس را به منزله تهاجم همه‌جانبه به کشورهای اسلامی تلقی کرد و به ریگان هشدار داد بار دیگر از مسیر [[سیاست]] مین‌گذاری شده خلیج فارس عبور نکند و دست‌کم برای حفظ ظاهر قدرت خود، بر مرکب [[غرور]] و جهلی که صاحب آن را بارها بر زمین زده، سوار نشود. ایشان با تأکید بر این نکته که ایران تاکنون برای پیشگیری از بی‌ثباتی در منطقه اقدامی نکرده است، پیامدهای خطرناک حرکات جنون‌آمیز ریگان در منطقه را یادآور شد و تصریح کرد ناامنی در خلیج فارس، به بحران ناخواسته علیه خود آنان تبدیل خواهد شد <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 20/330 و 21/ 89 ـ 90.</ref>.

# توصیه و پند به مسئولان کشور: امام‌خمینی گاه در [[پند]] و توصیه به [[مسئولان کشور]]، درباره دقت در عمل بر طبق [[موازین شرعی]] و نه آن چنان‌که مطابق میل امثال ریگان باشد، سفارش می‌کرد و با توصیه به مقهورنشدن در برابر [[تبلیغات خارجی]]، معتقد بود نباید نگران نقد و مخالفت ریگان و مانند او بود <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 14/190 و 443؛ 15/186.</ref>. ایشان به عکس، ستایش [[کارتر]] و ریگان از مسئولان را نشانه وجود اشکال در کار می‌دانست <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 18/242.</ref>، و همچنین با نقد برخی رفتارها در میان مسئولان جمهوری اسلامی که مؤید تفرقه بود، رفتار ریگان و [[گورباچف]]، دو رئیس‌جمهور [[ابرقدرت]] را که بر [[باطل]] خود متفق‌ بوده و با تبلیغات وسیع خود را متحد و پرقدرت نشان می‌دادند، مثال‌ زد و بعضی رفتارهای داخلی را که به‌رغم پیروزی‌های به دست آمده، به [[انقلاب]] ضربه می‌زد، نکوهش کرد <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 19/422.</ref>.

# عجز و اضطراب در برابر ایران: امام‌خمینی با اشاره به قدرت [[ایمان]] در ملت ایران، این قدرت را موجب ضعف و اضطراب ریگان و دیگران و خضوع آنان در برابر ایران دانست و تأکید کرد این همه از برکات بیداری و [[اسلام]] است و نباید از آن [[غفلت]] کرد <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 20/161.</ref>. ایشان تناقض‌گویی ریگان و افترازدن‌های چندباره او به [[ایران]] را نشانه‌ این اضطراب و واهمه از پیشرفت اسلام ارزیابی می‌کرد <ref>امام‌خمینی، صحیفه، 19/117 ـ 118.</ref>.

ریگان در سال‌های آخر عمر خود (1994م/ 1373ش) به بیماری فراموشی دچار شد و ده سال بعد در پنجم ژوئن 2004م/ 16 [[خرداد]] 1383 در 93سالگی درگذشت <ref>هاشمی و حمیدی، ماجرای مک فارلین، 227 ـ 228.</ref>.