confirmed، emailconfirmed، templateeditor
۱٬۵۵۴
ویرایش
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
در حالیکه مبارزه مسلحانه یا جنگ چریکیِ مطرح پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، در واقع راهبردی ناپایدار و موقت محسوب میشد که برگرفته از حرکت معتقدان به [[مارکسیسم]] و مائوئیسم بود<ref>آبراهامیان، ایران بین دو انقلاب: درآمدی بر جامعهشناسی سیاسی ایران معاصر، ص۵۹۱-۵۹۶.</ref> امامخمینی در جایگاه یک [[رهبر دینی]]، راهبردی برخاسته از متن اسلام داشت که همان مبارزه فرهنگی و مردمی و آگاهسازی سیاسی و در نهایت جهاد مسلحانه با شرایط ویژه و مقتضیات خود برای مبارزه بود.<ref>محتشمیپور، خاطرات سیاسی، ج۲، ص۱۹۲-۱۹۳؛ روحانی، ج۳، ص۶۵۱-۶۵۳؛ میلانی، شکلگیری انقلاب اسلامی از سلطنت پهلوی تا انقلاب اسلامی، ص۱۶۲.</ref> | در حالیکه مبارزه مسلحانه یا جنگ چریکیِ مطرح پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، در واقع راهبردی ناپایدار و موقت محسوب میشد که برگرفته از حرکت معتقدان به [[مارکسیسم]] و مائوئیسم بود<ref>آبراهامیان، ایران بین دو انقلاب: درآمدی بر جامعهشناسی سیاسی ایران معاصر، ص۵۹۱-۵۹۶.</ref> امامخمینی در جایگاه یک [[رهبر دینی]]، راهبردی برخاسته از متن اسلام داشت که همان مبارزه فرهنگی و مردمی و آگاهسازی سیاسی و در نهایت جهاد مسلحانه با شرایط ویژه و مقتضیات خود برای مبارزه بود.<ref>محتشمیپور، خاطرات سیاسی، ج۲، ص۱۹۲-۱۹۳؛ روحانی، ج۳، ص۶۵۱-۶۵۳؛ میلانی، شکلگیری انقلاب اسلامی از سلطنت پهلوی تا انقلاب اسلامی، ص۱۶۲.</ref> | ||
امامخمینی همراه با توجه و پایبندی به مراتب [[امر به معروف و نهی از منکر]] و لزوم حداکثر پرهیز از خونریزی بهخوبی آگاه بود که تودههای مردم آمادگی کافی برای قیام مسلحانه را ندارند و با توجه به وضعیت رژیمِ بهشدت مسلحِ محمدرضا پهلوی و حمایت شدید امریکا و قدرتهای استکباری از آن، عملیات محدود چریکی و سلاحهای ناچیز، ضربه کاری به رژیم نخواهد زد. همچنین با وجود احتمال خونریزی زیاد، روحانیان و [[حوزههای علمیه]] از آن استقبال نخواهند کرد<ref>خسروی، بررسی استراتژی امام خمینی در رهبری انقلاب اسلامی، ص۲۳۹-۲۴۴.</ref> مهمتر آنکه، در نظر ایشان جنگ مسلحانه، خطر تقابل جدی ارتش با مردم را به دنبال داشت که به نفع رژیم پهلوی تمام میشد<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۵، ص۴۳۴-۴۳۵.</ref> امامخمینی تلاش میکرد ضمن تهدید به انتقام ملت از سران خائن ارتش، برای پیوستن بدنه ارتش به مردم، از شیوههای عاطفی و محبتآمیز و اظهار صمیمیت و تحریک غرور ملی و دینیِ آنان استفاده شود و راه برای توبه و بازگشت نیروهای مسلح به صف ملت باز نگه داشته شود.<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۵، ص۵۴۹ و ج۶، ص۳۷ و ص۸۲.</ref> | امامخمینی همراه با توجه و پایبندی به مراتب [[امر به معروف و نهی از منکر]] و لزوم حداکثر پرهیز از خونریزی بهخوبی آگاه بود که تودههای مردم آمادگی کافی برای قیام مسلحانه را ندارند و با توجه به وضعیت رژیمِ بهشدت مسلحِ محمدرضا پهلوی و حمایت شدید امریکا و قدرتهای استکباری از آن، عملیات محدود چریکی و سلاحهای ناچیز، ضربه کاری به رژیم نخواهد زد. همچنین با وجود احتمال خونریزی زیاد، روحانیان و [[حوزههای علمیه]] از آن استقبال نخواهند کرد<ref>خسروی، بررسی استراتژی امام خمینی در رهبری انقلاب اسلامی، ص۲۳۹-۲۴۴.</ref> مهمتر آنکه، در نظر ایشان جنگ مسلحانه، خطر تقابل جدی ارتش با مردم را به دنبال داشت که به نفع رژیم پهلوی تمام میشد<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۵، ص۴۳۴-۴۳۵.</ref> امامخمینی تلاش میکرد ضمن تهدید به انتقام ملت از سران خائن ارتش، برای پیوستن بدنه ارتش به مردم، از شیوههای عاطفی و محبتآمیز و اظهار صمیمیت و تحریک غرور ملی و دینیِ آنان استفاده شود و راه برای توبه و بازگشت نیروهای مسلح به صف ملت باز نگه داشته شود.<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۵، ص۵۴۹ و ج۶، ص۳۷ و ص۸۲.</ref> | ||
از سوی دیگر، امامخمینی با گروههای مارکسیستی مانند [[چریکهای فدایی خلق]] ارتباطی نداشت و بهصراحت اعلام کرده بود حتی برای سرنگونکردن رژیم پهلوی حاضر به همکاری با مارکسیستها نمیباشد و به هواداران خود نیز سفارش کرده بود با آنان همکاری نکنند؛ زیرا با برداشت و باورهای آنان مخالف بود و معتقد بود آنان از پشت خنجر میزنند و اگر روزی به قدرت برسند، رژیمی دیکتاتوری برقرار خواهند کرد و این مخالف روح اسلام است.<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۳، ص۳۷۱.</ref> ایشان همچنین ضمن مخالفت با قیام مسلحانه در شرایط آن زمان<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۸، ص۱۴۴.</ref> با ترورهایی که برخی گروههای مبارزِ شبهمارکسیستی انجام می دادند، مخالف بود و دیگر [[روحانیان مبارز]] را از ارتباط با آنان برحذر میداشت <ref>امام خمینی، صحیفه، ج۸، ص۱۴۳-۱۴۴؛ روحانی، ج۳، ص۶۴۰-۶۴۵ و ص۱۴۰؛ مظفری، جریانشناسی سیاسی ایران معاصر، ص۱۷۰-۱۷۱.</ref> در عین حال ایشان به واسطه بعضی از روحانیان مبارز، با برخی از گروههای اسلامی حامی مبارزه مسلحانه در ارتباط بود.<ref>بادامچیان، شناخت انقلاب اسلامی و ریشههای آن، ص۲۱۷.</ref> {{ببینید| | از سوی دیگر، امامخمینی با گروههای مارکسیستی مانند [[چریکهای فدایی خلق]] ارتباطی نداشت و بهصراحت اعلام کرده بود حتی برای سرنگونکردن رژیم پهلوی حاضر به همکاری با مارکسیستها نمیباشد و به هواداران خود نیز سفارش کرده بود با آنان همکاری نکنند؛ زیرا با برداشت و باورهای آنان مخالف بود و معتقد بود آنان از پشت خنجر میزنند و اگر روزی به قدرت برسند، رژیمی دیکتاتوری برقرار خواهند کرد و این مخالف روح اسلام است.<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۳، ص۳۷۱.</ref> ایشان همچنین ضمن مخالفت با قیام مسلحانه در شرایط آن زمان<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۸، ص۱۴۴.</ref> با ترورهایی که برخی گروههای مبارزِ شبهمارکسیستی انجام می دادند، مخالف بود و دیگر [[روحانیان مبارز]] را از ارتباط با آنان برحذر میداشت <ref>امام خمینی، صحیفه، ج۸، ص۱۴۳-۱۴۴؛ روحانی، ج۳، ص۶۴۰-۶۴۵ و ص۱۴۰؛ مظفری، جریانشناسی سیاسی ایران معاصر، ص۱۷۰-۱۷۱.</ref> در عین حال ایشان به واسطه بعضی از روحانیان مبارز، با برخی از گروههای اسلامی حامی مبارزه مسلحانه در ارتباط بود.<ref>بادامچیان، شناخت انقلاب اسلامی و ریشههای آن، ص۲۱۷.</ref> {{ببینید|ترور}} | ||
==مبارزه مسلحانه علیه نظام اسلامی== | ==مبارزه مسلحانه علیه نظام اسلامی== | ||
با [[پیروزی انقلاب اسلامی]] و شکلگیری [[جمهوری اسلامی]] برخی گروههای مارکسیستی و شبهاسلامی برای در دستگرفتن قدرت و رسیدن به اهداف خود شروع به تهیه سلاح ازجمله غارت از پادگانها و مراکز نظامی و انتظامی در روزهای درگیری با رژیم پهلوی و روزهای نخست پیروزی انقلاب کردند و علاوه بر ترور شخصیتهای انقلاب، شورش در مناطقی مانند [[کردستان]] و [[گنبد]] (ترکمن صحرا) و [[خوزستان]] (خلق عرب) در شهرهای دیگر مانند [[آمل]] و بهویژه تهران دست به حرکتهای مسلحانه و ترور ازجمله ترور شخصیتهای انقلاب و نظام زدند که اوج آن را باید اقدامات گسترده [[سازمان تروریستی مجاهدین خلق]] و جنایتهایی که در شهرهای مختلف بهویژه تهران مرتکب شدند، شمرد بیتردید از نظر امامخمینی مبارزه با نظام اسلامی چه مسلحانه و چه غیر مسلحانه، به دلیل [[مشروعبودن حکومت]]، غیر قانونی و نامشروع و [[حرام]] بوده است و مجازات سختی به دنبال دارد<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۴، ص۳۴۳ و ص۴۷۵ و ص۴۸۴ و ج۱۵، ص۳۱.</ref> ایشان نخست به گروههای محارب علیه نظام اسلامی و سران آنان نصیحت میکرد دست از حرکت مسلحانه بردارند و به آغوش ملت بازگردند و بدانند نمیتوان مسیر یک ملت فداکار را با مبارزه مسلحانه و دستزدن به ترور، انفجار و بمب و دروغپردازی منحرف کرد؛ اما در عین حال اعلام کرد در صورت ادامه مبارزه علیه نظام اسلامی و ورود به فاز نظامی، با عنوان [[محارب]]، با آنان برخورد قاطع و انقلابی خواهد شد<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۹، ص۲۸۲-۲۸۴ و ج۱۴، صص۳۴۳ و ج۱۹، ۱۳۸-۱۴۱ و ج۲۱، ص۴۳۶.</ref> همچنین ضمن هشدار به هواداران داخلی و خارجی این گروهها، ادعای «خلقی»، «مجاهد» و «فدایی» بودن را که این گروهها مطرح میکردند، دروغ دانست <ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲۱، ص۴۳۷.</ref> و مشفقانه از آنان خواست از راه اشتباه خود برگردند؛<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲۱، ص۴۳۸.</ref> اما ادامه مقابله مسلحانه و جنایتهای فراوانی که این گروهها مرتکب شدند، نشان داد که [[جمهوری اسلامی ایران]] چارهای جز برخورد قاطع با آنها ندارد. {{ببینید|مقاله ترور}} {{ببینید|مقاله سازمان مجاهدین خلق ایران}} | با [[پیروزی انقلاب اسلامی]] و شکلگیری [[جمهوری اسلامی]] برخی گروههای مارکسیستی و شبهاسلامی برای در دستگرفتن قدرت و رسیدن به اهداف خود شروع به تهیه سلاح ازجمله غارت از پادگانها و مراکز نظامی و انتظامی در روزهای درگیری با رژیم پهلوی و روزهای نخست پیروزی انقلاب کردند و علاوه بر ترور شخصیتهای انقلاب، شورش در مناطقی مانند [[کردستان]] و [[گنبد]] (ترکمن صحرا) و [[خوزستان]] (خلق عرب) در شهرهای دیگر مانند [[آمل]] و بهویژه تهران دست به حرکتهای مسلحانه و ترور ازجمله ترور شخصیتهای انقلاب و نظام زدند که اوج آن را باید اقدامات گسترده [[سازمان تروریستی مجاهدین خلق]] و جنایتهایی که در شهرهای مختلف بهویژه تهران مرتکب شدند، شمرد بیتردید از نظر امامخمینی مبارزه با نظام اسلامی چه مسلحانه و چه غیر مسلحانه، به دلیل [[مشروعبودن حکومت]]، غیر قانونی و نامشروع و [[حرام]] بوده است و مجازات سختی به دنبال دارد<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۴، ص۳۴۳ و ص۴۷۵ و ص۴۸۴ و ج۱۵، ص۳۱.</ref> ایشان نخست به گروههای محارب علیه نظام اسلامی و سران آنان نصیحت میکرد دست از حرکت مسلحانه بردارند و به آغوش ملت بازگردند و بدانند نمیتوان مسیر یک ملت فداکار را با مبارزه مسلحانه و دستزدن به ترور، انفجار و بمب و دروغپردازی منحرف کرد؛ اما در عین حال اعلام کرد در صورت ادامه مبارزه علیه نظام اسلامی و ورود به فاز نظامی، با عنوان [[محارب]]، با آنان برخورد قاطع و انقلابی خواهد شد<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۹، ص۲۸۲-۲۸۴ و ج۱۴، صص۳۴۳ و ج۱۹، ۱۳۸-۱۴۱ و ج۲۱، ص۴۳۶.</ref> همچنین ضمن هشدار به هواداران داخلی و خارجی این گروهها، ادعای «خلقی»، «مجاهد» و «فدایی» بودن را که این گروهها مطرح میکردند، دروغ دانست <ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲۱، ص۴۳۷.</ref> و مشفقانه از آنان خواست از راه اشتباه خود برگردند؛<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲۱، ص۴۳۸.</ref> اما ادامه مقابله مسلحانه و جنایتهای فراوانی که این گروهها مرتکب شدند، نشان داد که [[جمهوری اسلامی ایران]] چارهای جز برخورد قاطع با آنها ندارد. {{ببینید|مقاله ترور}} {{ببینید|مقاله سازمان مجاهدین خلق ایران}} |