Image-reviewer، confirmed، templateeditor
۷۲۱
ویرایش
(←عوامل زوال ثواب و عقاب: اصلاح ارقام) |
|||
خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
# منتگذاشتن و اذیتکردن در امر [[صدقه]].<ref>بقره، ۲۶۴.</ref> | # منتگذاشتن و اذیتکردن در امر [[صدقه]].<ref>بقره، ۲۶۴.</ref> | ||
# انکار ولایت [[امیرمؤمنان(ع)]].<ref>صدوق، الامالی، ۵۹۵.</ref> | # انکار ولایت [[امیرمؤمنان(ع)]].<ref>صدوق، الامالی، ۵۹۵.</ref> | ||
# ترک [[نماز]] به صورت عمدی.<ref>کلینی، الکافی، ۲/۲۷۸ ـ ۲۷۹.</ref> | # ترک [[نماز]] به صورت عمدی.<ref>کلینی، الکافی، ۲/۲۷۸ ـ ۲۷۹.</ref> | ||
امّا اموری که در زوال عقاب مؤثرند، عبارتاند از:<br> | امّا اموری که در زوال عقاب مؤثرند، عبارتاند از:<br> | ||
۱. ایمان پس از کفر: اگر کسی پس از کفرش ایمان بیاورد، همین ایمانِ متأخر باعث میشود اعمالی که تاکنون باطل و بیارزش بوده است، صحیح گردد و در نتیجه اعمالش در [[سعادت]] او اثر بگذارد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۲/۱۶۹.</ref>{{ببینید|ایمان و کفر}} | |||
۲. [[توبه]]: مؤمنی که به سبب گناهی مستحق عقاب شده است، با توبه حقیقی ـ و حفظ تمام شرایط توبه ـ آثار نامطلوب گناه از صفحه جانش برطرف میشود و دیگر استحقاق عقاب نخواهد داشت.<ref>مفید، اوائل المقالات، ۴۸ ـ ۴۹؛ حلی، کشف المراد، ۴۲۴.</ref>{{ببینید|مقاله توبه}} | |||
۳. [[تکفیر]]: تکفیر به معنای از میانرفتن کیفر و آثار گناهان گذشته به سبب اعمال نیک آینده است. در میان اندیشمندان در وجود تکفیر در اسلام اختلاف است. برخی از معتزله قائل به ثبوت تکفیر و برخی از [[امامیه]] و اشعریه آن را باطل دانستهاند.<ref>فاضل مقداد، ارشاد الطالبین، ۴۲۰ ـ ۴۲۱.</ref><br> | |||
امامخمینی نیز به برخی عوامل زوال ثواب و عقاب اشاره کرده است؛ ازجمله:<br> | |||
امامخمینی نیز به برخی عوامل زوال ثواب و عقاب اشاره کرده است؛ ازجمله: | ۱. [[ریا]]: اگر ریا هنگام عمل باشد، عمل را باطل میکند و صاحب عمل، نهتنها استحقاق ثوابی پیدا نمیکند، بلکه تا مرز شرک میرود؛ چنانکه در روایات<ref>کلینی، الکافی، ۲/۲۹۳.</ref> انسان ریاکار انسانی معرفی شده است که گرفتار شرک در عبادات است.<ref> امامخمینی، چهل حدیث، ۳۶ ـ ۳۷؛ امامخمینی، تحریر الوسیله، ۱/۱۵۰.</ref> اگر ریا پس از عمل باشد، اگرچه حرمت دارد، اما عمل را باطل نمیکند <ref> امامخمینی، تحریر الوسیله، ۱/۱۵۰؛ امامخمینی، تعلیقه عروه، ۱۱۹.</ref> {{ببینید|مقاله ریا}} | ||
۲. [[احباط]]: امامخمینی جزع و فزع و عدم [[صبر بر مصیبت]] و عدم رضا به [[قضای الهی]] را موجب [[حبط اعمال]] میداند.<ref> امامخمینی، تعلیقه عروه، ۲۳۰.</ref> همچنین ایشان با استناد به روایتی<ref>صدوق، من لایحضر، ۳/۴۴۰.</ref> گفتن سخن توهینآمیز همسر به شوهر را سبب حبط اعمال او شمرده است.<ref> امامخمینی، وسیلة النجاة، ۷۵۳.</ref> | |||
==مکان ثواب و عقاب== | ==مکان ثواب و عقاب== |