۲۱٬۲۰۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''خوف و رجا'''، ترس از [[ثواب و عقاب|عقاب]] یا هیبت [[خدا|خداوند]] و امید به رحمت او. | '''خوف و رجا'''، ترس از [[ثواب و عقاب|عقاب]] یا هیبت [[خدا|خداوند]] و امید به رحمت او. | ||
[[امامخمینی]] خوف را ترس از حقتعالی و رجا را امید به رحمت حق میداند، و خوف و رجا را از [[جنود عقل]] دانسته، که خوف از ادراک عظمت و هیبت و رجا از امید به [[رحمت]] به دست میآید و رجای حقیقی را رجایی میداند که موجب سستی در انجام [[عبادت]] نشود. | |||
امامخمینی خوف را ترس از حقتعالی و رجا را امید به رحمت حق میداند، و خوف و رجا را از [[جنود عقل]] دانسته، که خوف از ادراک عظمت و هیبت و رجا از امید به رحمت به دست میآید و رجای حقیقی را رجایی میداند که موجب سستی در انجام عبادت نشود. | |||
امامخمینی هر یک ازخوف و رجا را به دو قسم پسندیده و ناپسند تقسیم و برای هریک اسبابی ذکر کرده، و برای خوف مراتبی چون خوف عامه و خاصه و برای رجا مراتبی چون امید به ثواب و رجای عارفان برشمرده است. | امامخمینی هر یک ازخوف و رجا را به دو قسم پسندیده و ناپسند تقسیم و برای هریک اسبابی ذکر کرده، و برای خوف مراتبی چون خوف عامه و خاصه و برای رجا مراتبی چون امید به ثواب و رجای عارفان برشمرده است. | ||
ایشان بر لزوم همراهی خوف و رجا تأکید دارد و انبیا(ع) را از این جهت به گروهی که خوف بر آنها غالب، گروهی که رجا بر آنها غالب | ایشان بر لزوم همراهی خوف و رجا تأکید دارد و [[انبیا(ع)]] را از این جهت به گروهی که خوف بر آنها غالب، گروهی که رجا بر آنها غالب و گروهی که خوف و رجا را با هم دارند، تقسیم کرده است. | ||
امامخمینی خوف را کمالی معنوی و منشأ بسیاری از | امامخمینی خوف را کمالی معنوی و منشأ بسیاری از فضایل نفسانی میداند، که مبدأ درمان تمام بیماریهای روحانی است. | ||
== مفهومشناسی == | == مفهومشناسی == |