ایثار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ایثار'''، ازخودگذشتگی و مقدم‌داشتن دیگران بر خود.

امام‌خمینی [[نفسانیت]] و [[انانیت]] را در حقیقت ایثار دخیل می‌داند و باور دارد ایثار در جایی است که ایثارگر، خود و عمل خود را مشاهده کند؛ اما اگر خود را نبیند و تنها خدا را ببیند، این ایثار نیست بلکه بالاتر است.  

[[قرآن کریم]] به مراتبی از ایثار، مانند ایثار مال<ref>حشر، ۹؛ انسان، ۸.</ref> و ایثار نفس<ref>بقره، ۲۰۷؛ توبه، ۱۱۱؛ غزالی، احیاء علوم الدین، ۴/۴۹.</ref> اشاره کرده است. اندیشمندان اسلامی بذل جان و مال را بالاترین مراتب سخاوت می‌دانند.<ref>فیض کاشانی، الوافی، ۱/۷۸؛ نراقی، جامع السعادات، ۲/۱۲۲.</ref> برخی عارفان برای ایثار مراتبی برشمرده‌اند که عبارت‌اند از:

# ترجیح و برگزیدن خلق بر خود، در اموری که حرام نیست.

امام‌خمینی کمال ایثار را در [[اخلاص]]، [[حضور قلب]] و جهات باطنی آن می‌داند که برای اولیای الهی حاصل می‌شود<ref>امام‌خمینی، سرّ الصلاة، ۱۶؛ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۹۷–۱۹۸.</ref> همان‌طور که نزول آیه «وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ»<ref>انسان، ۸.</ref> در مدح [[اهل بیت(ع)]]، به سبب ایثار چند قرص نان نبوده، بلکه جهات باطنی و نورانی عمل در نظر بوده است.<ref>امام‌خمینی، سرّ الصلاة، ۱۶.</ref> ایشان ایثار در راه خدا همراه با اخلاص را آن‌چنان ارزشمند می‌داند که حتی در ترازوی عالم سنجیدنی نیست و تنها نزد خداوند متعال سنجیده می‌شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۹۸.</ref> ایشان ایثار [[حضرت ابراهیم(ع)]]، و [[پیامبر اسلام(ص)]]، در فداکردن ثمره وجودشان را نهایت ایثار و فداکاری دانسته و باور دارد مراتب فداکاری به سبب تفاوت معرفت افراد متفاوت است و هر چه معرفت انسان بیشتر باشد، مرتبه فداکاری او بالاتر خواهد بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۱۲۱.</ref>

امام‌خمینی برای ایثار و فداکاری آفاتی نیز قائل است که مانع از به‌ثمرنشستن آن است؛ ازجمله:

# نداشتن اخلاص: یکی از اموری که عمل را به تباهی می‌کشاند، انجام‌دادن عمل برای [[هوای نفس]] و [[شیطان]] است. از این جهت ایثار و فداکاری باید برای رضای خداوند باشد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۲۰۲.</ref>

== نمونه‌های ایثار ==