ساده‌زیستی: تفاوت میان نسخه‌ها

امام‌خمینی بر اهمیت ساده‌زیستی در [[حکومت اسلامی]] تأکید می‌کرد؛ از همین‌رو در توضیح و شرح شیوه و شرایط حکومت اسلامی و فرق آن با دیگر حکومت‌ها ازجمله [[رژیم‌های سلطنتی]] و پادشاهی، سادگی را یکی از ویژگی‌های مهم حکومت اسلامی می‌دانست و معتقد بود در حکومت اسلامی کاخ‌های تجملی، خدم و حشم و لوازم سلطنت جایگاهی ندارد <ref>امام‌خمینی، ولایت فقیه، ۴۶.</ref>. ایشان به حاکمانی که بر خلاف موازین اسلامی رفتار کنند و از اموال عمومی برای ساختن عمارت‌ها و کاخ‌ها و برگزاری جشن‌ها بهره ببرند و [[سیره ائمه معصومان(ع)]] را در ساده‌زیستی نادیده بگیرند، مؤاخذه الهی در [[روز قیامت]] را گوشزد می‌کرد <ref>امام‌خمینی، ولایت فقیه، ۸۱ ـ ۸۲.</ref>. ایشان در رهنمودهای خود ‌اندکی پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، [[دولت]] را به لزوم ساده‌زیستی و پرهیز از ساخت وزارتخانه‌ها به شکل کاخ و دوری از اسراف در هزینه‌ها توصیه می‌کرد <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۲۶۶، ۳۲۹ و ۳۳۱.</ref> {{ببینید|اسراف}}؛ زیرا از نظر ایشان یکی از پایه‌های نظری اخلاق [[کارگزاران]] در [[نظام اسلامی]] توجه به ساده‌زیستی <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۷۶.</ref> و خدمت به مردم <ref>ثواقب، جلوه‌هایی از ‌اندیشه سیاسی امام‌خمینی، ۱۳۱.</ref> است؛ چنان‌که پس از دوران [[انقلاب اسلامی]] کاخ‌ها نوعاً تبدیل به [[موزه‌های هنری]] و [[موزه‌های فرهنگی|فرهنگی]] شدند و درِ آنها به روی عموم مردم گشوده شد <ref>هنر، مجله، حرکتی مثبت در راه عرضه تاریخ نقاشی ـ دیداری از مجموعه سعدآباد، ۲۰۱.</ref>.

نگاهی گذرا به زندگی امام‌خمینی چه در دوران جوانی و چه در اوج مبارزه و تبعید و چه پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، نشان‌دهنده زندگی ساده‌ و بی‌آلایش ایشان است <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۲۰۰ ـ ۲۰۳.</ref>. ایشان در دوران طلبگی با وجود توانایی مالی حاضر به اجاره خانه نشد و در کنار دیگر طلاب در یکی از حجره‌های [[مدرسه فیضیه]] اقامت گزید <ref>رجائی‌نژاد و حاضری، هفت اقلیم، ۶۷ ـ ۷۳.</ref>. ایشان پس از [[ازدواج]] نیز همچنان خوی سادگی و ساده‌زیستی را حفظ کرد، با اینکه [[خدیجه ثقفی|همسر ایشان]] از خانواده‌های مرفه و دارای تمکن مالی بود <ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۶.</ref> {{ببینید|ثقفی، خدیجه}} و این امر مانع از ادامه قناعت‌پیشگی و گرایش به سوی رفاه‌طلبی در زندگی ایشان نشد <ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۶؛ میرشکاری، ۱۹۸.</ref>؛ به این ترتیب امام‌خمینی به مدت هفده‌سال در هفت خانه اجاره‌ای در شهر [[قم]] مستأجر بود <ref>رجائی‌نژاد و حاضری، هفت اقلیم، ۸۱ ـ ۸۸.</ref> {{ببینید|خانه امام‌خمینی؛ اقامتگاه‌ها}}.

امام‌خمینی تلاش می‌کرد زندگی ایشان مانند زندگی معمولی طلبه‌ها باشد و به قدر ضرورت از امکانات استفاده می‌کرد <ref>قرهی، مصاحبه، ۶/۱۴۴.</ref>؛ حتی وقتی در نجف ساکن بود، چون بیشتر طلبه‌ها قادر به خرید یخچال نبودند، ایشان هم تا مدتی که وضعیت شهریه طلبه‌ها بهتر شود و بتوانند یخچال تهیه کنند، برای خانه یخچال تهیه نکرد <ref>رجایی، برداشت‌هایی از سیره امام‌خمینی، ۲/۴۴.</ref> و در مدت اقامت طولانی خود در [[نجف اشرف]] به‌رغم اصرار آشنایان به جای خرید خانه از خانه استیجاری استفاده می‌کرد <ref>رجایی، برداشت‌هایی از سیره امام‌خمینی، ۲/۴۵ ـ ۴۶.</ref>. ایشان در [[فرانسه]] نیز خانه‌ای داشت کوچک با دو اتاق که یکی از اتاق‌ها برای خواب و دیگری برای دیدارها بود که در آنها از فرش و اشیای گران‌قیمت خبری نبود <ref>رجایی، برداشت‌هایی از سیره امام‌خمینی، ۲/۵۰.</ref> {{ببینید|نوفل لوشاتو}}. ایشان با اینکه همیشه مرتب و آراسته بود و به ظاهرِ خوب و زیبایی لباس اهمیت می‌داد و همیشه از [[عطر]] استفاده می‌کرد <ref>رجایی، برداشت‌هایی از سیره امام‌خمینی، ۲/۱۶۳.</ref>، برای لباس و قبا از پارچه‌های ارزان‌قیمت استفاده می‌کرد تا کمتر هزینه شود <ref>رجایی، برداشت‌هایی از سیره امام‌خمینی، ۲/۶۳.</ref> {{ببینید|اخلاق و سیره امام‌خمینی}}.