پرش به محتوا

اعانه بر اثم: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۲۰۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۰ فروردین ۱۴۰۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''اعانه بر اثم'''، [[قواعد فقهی|قاعده فقهی]] دربارهٔ کمک به دیگران در انجام [[گناه]].
'''اعانه بر اثم'''، [[قواعد فقهی|قاعده فقهی]] دربارهٔ کمک به دیگران در انجام [[گناه]].
شرایط تحقق اعانه بر اثم در چهار محور است: قصد اعانه داشتن، علم کمک‌کننده به گناه، قصد کمک‌کننده در تحقق گناه از کمک‌شونده و تحقق خارجی گناه.
قصد اعانه و علم کمک‌کننده به گناه مورد اتفاق است، اما در خصوص دو محور دیگر آرای متفاوتی ارائه شده‌است. [[امام‌خمینی]] با استناد به حکم [[عقل (قوه ادراک)|عقل]] بر قبح اعانه بر اثم خاطرنشان می‌کند هیچ قید و شرطی در حرمت اعانه بر اثم دخیل نخواهد بود، زیرا از نظر عقل در همه صورت‌ها، چه قصد تحقق گناه باشد یا نه و چه گناه در خارج ایجاد شود یا نشود، ایجاد مقدمات گناه قبیح است.
امام‌خمینی، با استناد به آیه دوم سوره مائده، حرمت اعانت بر اثم را ثابت کرده و در میان ادله حرمت [[اجماع]] را ذکر نکرده‌ و سیره مسلمانان را در معامله با کسانی که آن اموال را در راه ظلم به دیگران مصرف می‌کنند، فاقد ارزش می‌داند؛ زیرا این سیره نمی‌تواند حاکی از رضایت خداوند باشد.
در [[تألیفات و آثار امام‌خمینی|آثار]] فقهی امام‌خمینی مصادیق متعدد استناد به این قاعده را می‌توان یافت؛ مانند [[وقف]] اموال برای انجام کارهای حرام و کمک به ظالمان. بیانات و عملکرد امام‌خمینی پیش و پس از پیروزی انقلاب متأثر از پذیرش این اصل است. ایشان سکوت در مقابل ظلم را تأیید [[رژیم پهلوی]] و کمک به ظلم می‌دانست، و با استناد به این قاعده فتوا به حرمت عضویت در [[حزب رستاخیز ملت ایران|حزب رستاخیز]] داد.


== تعریف ==
== تعریف ==
خط ۸۴: خط ۹۳:
[[رده:فقه]]
[[رده:فقه]]
[[رده:قواعد فقهی]]
[[رده:قواعد فقهی]]
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]