اسما و صفات: تفاوت میان نسخه‌ها

بحث اسماء و صفات الهی در آثار امام‌‌خمینی نیز از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و مبنای بسیاری از معارف الهی مانند مبدأ و [[معاد]] است. به‌ گونه‌ای که می‌توان گفت جهان‌شناسی امام‌ خمینی مبتنی بر نظام اسمای الهی است. ایشان صفات الهی را در وجود، عین ذات و متحد به آن می‌داند و قول [[معتزله]] و [[اشاعره]] را در مورد اسما و صفات الهی مردود دانسته، و این دو قول را جانب افراط‌ و تفریط می‌داند و قول صحیح را همان اتحاد صفات با ذات می‌شمارد، زیرا حق‌ تعالی صرف وجود است و همه کمالات وجود را داراست. از این‌ رو این صفات عین ذات اوست و هر جهت کمالی به حسب خارج، به اصل حقیقت وجود برمی‌گردد.

به باور امام‌ خمینی صفات حق‌ تعالی از قبیل عوارض و حالات زاید بر ذات نیستند، بلکه حق­تعالی وجود صرفی است که همه کثرات و صفات متغایره را به [[احدیت و واحدیت|احدیت]] و هویت وحدانی خود جمع کرده‌ است.

*حسین شهسواری، «[https://books.khomeini.ir/books/10002/14/ اسما و صفات]»، [[دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص۱۴–۲۱.