رساله نجاة العباد: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''رساله نجاة العباد'''، نخستین رساله عملیه [[امام‌خمینی]]، حاوی احکام عمومی مکلفان؛ فارسی.

نگارش رساله عملیه‌نویسی به صورت مستقل، از گذشته وجود داشته و [[مرجعیت|مراجع تقلید]] در ادوار بعدی آن را پی گرفته‌اند.<ref>جناتی، ادوار فقه، ۲۵۷.</ref> امام‌خمینی نیز پس از رحلت [[سیدحسین بروجردی]] با پذیرش انتشار نخستین رساله عملیه خویش با عنوان «نجاة‌ العباد»، از این سنت پیروی کرده است.<ref>خلخالی، خاطرات آیت‌الله خلخالی، ۵۰ و ۵۸.</ref> البته ایشان حاضر به اعلان [[مرجعیت]] خود و انتشار رساله نبود و [[محمدمهدی ربانی املشی]] به همراه صد نفر از [[شاگردان امام‌خمینی]] نزد ایشان رفته و ابراز داشتند که مقلد ایشان بوده و درخواست رساله عملیه کردند و در نهایت برای ایشان وظیفه شرعیه درست کردند که اجازه چاپ رساله بدهد. این عده گروهی را تشکیل دادند و حواشی ایشان بر [[التعلیقة علی العروة الوثقی (کتاب)|کتاب عروة الوثقی]] و [[تعلیقة علی وسیلة النجاة|وسیلة النجاة]] را گردآوری کردند؛ بخشی از این رساله نیز به وسیله ربانی املشی تنظیم شد و در نهایت رساله‌ای با عنوان نجاة العباد تدوین شد.<ref>ربانی املشی، آشنایی با زندگانی شخصیت‌های اسلامی معاصر، ۳۰؛ متین، مجله، ۲۹۷.</ref> این کتاب با هزینه شاگردان امام‌خمینی<ref>جناتی، کیهان اندیشه، ۳۴.</ref> و با اشراف عبدالعظیم محصل نیشابوری در دو جلد منتشر شد.<ref>توسلی، گفتگو.</ref>{{ببینید|مرجعیت امام‌خمینی}}

[[رده:مقاله‌های دارای ناوبری]]

{{آثار امام‌خمینی}}