پرش به محتوا

رساله توضیح المسائل امام‌خمینی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۱: خط ۳۱:
}}
}}
'''رساله توضیح المسائل'''، رساله عملیه [[امام‌خمینی]] برای عموم مردم؛ فارسی.
'''رساله توضیح المسائل'''، رساله عملیه [[امام‌خمینی]] برای عموم مردم؛ فارسی.
با فزونی شیعیان فارسی‌زبان، برخی مراجع دینی بر آن شدند که فتاوای خود را به‌زبان فارسی در اختیار آنان قرار دهند. از قرن چهاردهم هجری، مراجع تقلید بر رساله‌های فقهای سابق حاشیه می‌نوشتند اما پس از آن [[سیدحسین بروجردی]] رساله عملیه‌ای با عنوان «توضیح المسائل» منتشر کرد و مراجع تقلید پس از او با مبنا قراردادن آن، فتاوای خود را عرضه می‌کردند. امام‌خمینی نیز بر رساله بروجردی حاشیه نوشت که در دوره مرجعیت ایشان به صورت مستقل به‌چاپ رسید.
رساله امام‌خمینی، دربرگیرنده احکام تقلید تا ارث می‌باشد و ابوابی چون قضا و شهادات و حدود مانند دیگر توضیح المسائل‌ها در آن نیامده است. این کتاب افزوده‌هایی چون: احکام [[امر به معروف و نهی از منکر]]، [[جهاد و دفاع|دفاع]] و [[استفتائات (کتاب)|استفتائات]] جدید و یک خاتمه دارد که با عنوان مسائل متفرقه آمده است. طرح مسائل مورد ابتلا آن را از رساله‌های مشابه ممتاز کرده است.
پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، مؤسسه‌ها و نهادهای مختلفی به‌چاپ این رساله اقدام کرده‌اند؛ ازجمله: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و [[جامعه مدرسین حوزه علمیه قم]].
در سال ۱۳۷۸ [[مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی]] متن صحیحی همراه با پاورقی استفتائات، منتشر کرد. همچنین این کتاب در جلد ۲۹ «[[موسوعة الامام‌الخمینی]]» در سال ۱۳۹۲ش منتشر شده‌است.
'''معرفی تفصیلی'''


در گذشته نوعاً رساله‌های احکام شرعی به زبان عربی نگاشته می‌شده است، اما با فزونی [[شیعیان]] فارسی‌زبان، برخی مراجع دینی بر آن شدند که فتاوای خود را به زبان فارسی در اختیار آنان قرار دهند. جامع عباسی شیخ بهایی (م۱۰۳۰ق) نخستین رساله از این دست است.<ref>جناتی، ادوار فقه و کیفیت بیان آن، ۲۳۴.</ref> از آن پس کتاب‌های بسیاری با عنوان «رساله عملیه» نگاشته شده که دربردارنده احکام مورد نیاز مقلدان بوده است. این رساله‌ها عمدتاً دربردارنده احکام [[طهارت]]، [[نماز]] و [[روزه]] و گاه احکام [[خمس]]، [[زکات]] و [[حج]] بوده است. از قرن چهاردهم هجری، مراجع تقلید بر رساله‌های فقهای سابق حاشیه می‌نوشتند اما پس از آن [[سیدحسین بروجردی]] رساله عملیه‌ای با عنوان «توضیح المسائل» منتشر کرد و مراجع تقلید پس از او نیز با مبنا قراردادن آن، فتاوای خود را عرضه می‌کردند.<ref>دوانی، مفاخر اسلام، ۱۲/۲۲۲–۲۲۳.</ref>
در گذشته نوعاً رساله‌های احکام شرعی به زبان عربی نگاشته می‌شده است، اما با فزونی [[شیعیان]] فارسی‌زبان، برخی مراجع دینی بر آن شدند که فتاوای خود را به زبان فارسی در اختیار آنان قرار دهند. جامع عباسی شیخ بهایی (م۱۰۳۰ق) نخستین رساله از این دست است.<ref>جناتی، ادوار فقه و کیفیت بیان آن، ۲۳۴.</ref> از آن پس کتاب‌های بسیاری با عنوان «رساله عملیه» نگاشته شده که دربردارنده احکام مورد نیاز مقلدان بوده است. این رساله‌ها عمدتاً دربردارنده احکام [[طهارت]]، [[نماز]] و [[روزه]] و گاه احکام [[خمس]]، [[زکات]] و [[حج]] بوده است. از قرن چهاردهم هجری، مراجع تقلید بر رساله‌های فقهای سابق حاشیه می‌نوشتند اما پس از آن [[سیدحسین بروجردی]] رساله عملیه‌ای با عنوان «توضیح المسائل» منتشر کرد و مراجع تقلید پس از او نیز با مبنا قراردادن آن، فتاوای خود را عرضه می‌کردند.<ref>دوانی، مفاخر اسلام، ۱۲/۲۲۲–۲۲۳.</ref>
خط ۷۳: خط ۸۴:
[[رده:کتاب‌های امام‌خمینی به زبان فارسی]]
[[رده:کتاب‌های امام‌خمینی به زبان فارسی]]
[[رده:مقاله‌های نیازمند عنوان‌بندی]]
[[رده:مقاله‌های نیازمند عنوان‌بندی]]
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]