پرش به محتوا

نهضت مشروطه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۴۶۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۰: خط ۲۰:
}}
}}
'''نهضت مشروطه'''، قیام ملت ایران علیه استبداد سلطنتی، ۱۲۸۵.
'''نهضت مشروطه'''، قیام ملت ایران علیه استبداد سلطنتی، ۱۲۸۵.
معنای اصطلاحی واژه مشروطیت، حکومت [[قانون]] است. مشروطه به رژیم سیاسی یا حکومتی گفته می‌شود که دامنه کاربرد [[قدرت]] در آن محدود به قانون است و در برابر حکومت استبدادی قرار می­گیرد.
فرمان مشروطیت و دستور تشکیل مجلسی مرکب از تمام طبقات، در چهاردهم جمادی‌الثانی ۱۳۲۴ق به دست مظفرالدین‌شاه صادر شد. هدف اصلی نهضت مشروطه، تبدیل قدرت سیاسی خودکامه به قدرت مقید به قانون بود.
[[امام‌خمینی]] نقش علما، روشنفکران و توده مردم و عملکرد مثبت یا منفی هر یک را در موفقیت یا شکست نهضت مشروطه مهم ارزیابی کرده­ است. ایشان با تأکید بر عبرت‌آموز بودن نهضت مشروطه، عوامل شکست و انحراف این نهضت را که تنها با هدف محدودشدن قدرت سلطنت و برقراری قانون و نه تغییر رژیم سلطنتی اتفاق افتاد، 1. نفوذ اندیشه‌ها و افکار غربی، 2. نفوذ افکار [[استبداد|استبدادی]]، 3. تضعیف روند اسلامی، 4. بروز تفرقه میان رهبران نهضت و 5. دخالت بیگانگان می­دانست.


== معنای لغوی و اصطلاحی ==
== معنای لغوی و اصطلاحی ==