۲۱٬۱۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''زبان قرآن'''، چگونگی تبیین معارف [[قرآن کریم]] و ملاحظه فهم مخاطبان. | '''زبان قرآن'''، چگونگی تبیین معارف [[قرآن کریم]] و ملاحظه فهم مخاطبان. | ||
بحث از زبان قرآن در گرایشهای متنوع تفسیری مانند [[تفسیر]] روایی، عقلی و عرفانی مورد توجه مفسران بود. این بحث در حوزه مباحث کلامی نیز مطرح بوده، ظاهرگرایان و اخباریون از کاربرد [[عقل (قوه ادراک)|عقل]] در فهم متون دینی پرهیز میکردند و هیچگونه مجازی را در زبان قرآن نمیپذیرفتند. | |||
بحث از زبان قرآن در گرایشهای متنوع تفسیری مانند [[تفسیر]] روایی، عقلی و عرفانی مورد توجه مفسران بود. این بحث در حوزه مباحث کلامی نیز مطرح بوده، ظاهرگرایان و اخباریون از کاربرد [[عقل (قوه ادراک)|عقل]] در فهم متون دینی پرهیز میکردند و هیچگونه مجازی را در زبان قرآن | |||
[[امامخمینی|امامخمینی]] در آثار خود به این مسئله پرداخته که آیا زبان دینی و قرآنی که مربوط به لسان قوم است، از قواعد و دستورهای خاصی تبعیت میکند و یا زبان کتابهای الهی زبان عمومی مردم است. ایشان در دو بعد سطح فهم مخاطب و گرایش و روشی که با آن زبان قرآن بازگو میشود به این نکته میپردازد که زبان قرآن دارای چه گرایش و روش خاصی در انتقال معانی و حقایق است. ایشان زبان قرآن را زبان عمومی و عقلانی میداند که مردم عصر نزول با آن تکلم میکردهاند. | [[امامخمینی|امامخمینی]] در آثار خود به این مسئله پرداخته که آیا زبان دینی و قرآنی که مربوط به لسان قوم است، از قواعد و دستورهای خاصی تبعیت میکند و یا زبان کتابهای الهی زبان عمومی مردم است. ایشان در دو بعد سطح فهم مخاطب و گرایش و روشی که با آن زبان قرآن بازگو میشود به این نکته میپردازد که زبان قرآن دارای چه گرایش و روش خاصی در انتقال معانی و حقایق است. ایشان زبان قرآن را زبان عمومی و عقلانی میداند که مردم عصر نزول با آن تکلم میکردهاند. |