۲۱٬۹۳۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سیاست خارجی'''، راهبردها و تدابیر [[نظام جمهوری اسلامی ایران|دولت جمهوری اسلامی ایران]] در روابط و مناسبات خارجی و بینالمللی. | '''سیاست خارجی'''، راهبردها و تدابیر [[نظام جمهوری اسلامی ایران|دولت جمهوری اسلامی ایران]] در روابط و مناسبات خارجی و بینالمللی. | ||
سیاست خارجی، راهبردهایی است که برای دستیابی به اهدافی معین در چارچوب [[منافع ملی]] کشور و در ارتباط با دیگر کشورها در پیش میگیرند. این راهبردها ادامه سیاست داخلی است. در سیاست خارجی، دو نگرش اصلی واقعگرایانه و آرمانگرایانه وجود دارد. در دورۀ پهلوی بهویزه پس از کودتای ۲۸ مرداد، عنصر اساسی سیاست خارجی، همسویی بیشتر با کشورهای غربی بهویژه [[امریکا|آمریکا]] و [[انگلیس|انگلستان]] بود. | |||
پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]]، سیاست خارجی جمهوری اسلامی بر پایۀ نفی سلطه، مبارزه با [[ظلم]] و حمایت از [[محرومان]]، احترام متقابل، عدم تعهد به غرب و شرق و احیای هویت اسلامی مسلمانان قرار گرفت. | |||
امامخمینی سیاست خارجی کشور را مبتنی بر حفظ [[آزادی]]، [[استقلال]] و منافع مردم میدانست و در این مسیر بر ابزار فرهنگی بیش از سایر ابزارها تکیه میکرد. ایشان نهضت اسلامی ایران را نهضت مستضعفان جهان بهشمار میآورد و برای پیشگیری از سلطۀ [[اجانب|بیگانگان]]، همواره بر ضرورت [[وحدت]] میان مسلمانان تأکید داشت. | |||
امامخمینی سیاست خارجی کشور را مبتنی بر حفظ [[آزادی]]، [[استقلال]] و منافع مردم میدانست و در این مسیر بر ابزار فرهنگی بیش از سایر ابزارها تکیه میکرد. ایشان نهضت اسلامی ایران را نهضت | |||
== معنی == | == معنی == |