شهاب‌الدین سهروردی: تفاوت میان نسخه‌ها

شهاب‌الدین یحیی ­بن حبش معروف به شیخ اشراق، حکیم مسلمان ایرانی و بنیان‌گذار مکتب اشراق است که بخشی از عمر خود را صرف تحصیل، تألیف و تدریس [[فلسفه اسلامی|فلسفه]] کرد و مسافرت‌های بسیاری داشت و با [[عرفا]]<nowiki/>ی زیادی دیدار کرد. او روزها، روزه بود و زندگی را به ‌سختی می‌گذرانید و با ریاضت‌های سخت به مقامات عالی سالکان رسید، وی در بیان مسائل عرفانی صراحت لهجه داشت و به بیان اسرار [[سیر و سلوک]] می‌پرداخت.

امام‌ خمینی از سهروردی با القابی چون شیخ مقتول، صاحب آثار نفیس و موصوف به فهم معارف الهی یاد می‌کرد. از آثار امام ‌خمینی به دست می‌آید که ایشان به فلسفه اشراق کاملاً توجه داشته و گاهی اصطلاحات آنها را از جمله «نفوس اسفهبدیه» «هیئات مسلم» را به کار برده است.

گرایش خاص امام به فلسفه اشراق را باید در استعداد اخلاقی و عرفانی ایشان جستجو کرد. امام ‌خمینی در نامه خود به میخائیل [[گورباچف]] وی را به خواندن کتاب‌های سهروردی از جمله حکمت اشراق دعوت کرده ‌است. ایشان با بهره بردن از آراء و مبانی سهروردی در مواردی نیز به بررسی و نقد آنها پرداخته است. نظیر [[علم الهی]]، عدم رجوع صفات الهی به یکدیگر، [[تناسخ]] و حدوث نفس.