۲۱٬۲۰۹
ویرایش
نماز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''نماز'''، نیایش ویژه با [[خداوند تعالی]] مشتمل بر افعال و اذکار خاص. | '''نماز'''، نیایش ویژه با [[خداوند تعالی]] مشتمل بر افعال و اذکار خاص. | ||
امام‌خمینی نماز را عبادتی شامل اذکار، [[قرآن]] و افعالی می‌داند که برخی [[واجب]] و برخی مستحب‌اند. | [[امام‌خمینی]] نماز را عبادتی شامل اذکار، [[قرآن]] و افعالی می‌داند که برخی [[واجب]] و برخی مستحب‌اند. | ||
امام‌خمینی نماز را برترین عمل و بزرگ‌ترین سبب [[رحمت]] حق‌تعالی و سستی در نماز را سبب خروج از ولایت ائمه(ع) و محروم‌ماندن از [[شفاعت]] آنان می‌داند و نماز را معجونی روحانی دانسته که به دست جمال و جلال حق‌تعالی ساخته شده و از همه عبادت‌ها جامع‌تر و کامل‌تر است. ایشان نماز را دارای ظاهر و باطن دانسته و معتقد است حقیقت نماز همان نسخه جامعی است که به قلب مقدس پیامبر(ص) نازل شده‌است. | امام‌خمینی نماز را برترین عمل و بزرگ‌ترین سبب [[رحمت]] حق‌تعالی و سستی در نماز را سبب خروج از ولایت ائمه(ع) و محروم‌ماندن از [[شفاعت]] آنان می‌داند و نماز را معجونی روحانی دانسته که به دست جمال و جلال حق‌تعالی ساخته شده و از همه عبادت‌ها جامع‌تر و کامل‌تر است. ایشان نماز را دارای ظاهر و باطن دانسته و معتقد است حقیقت نماز همان نسخه جامعی است که به قلب مقدس [[پیامبر اکرم(ص)|پیامبر(ص)]] نازل شده‌است. | ||
امام‌خمینی نماز را به واجب و مستحب تقسیم کرده و نمازهای روزانه، نماز آیات و نماز میت را از جمله نمازهای واجب و نوافل روزانه و نماز شب را از جمله نمازهای مستحبی می‌داند. | امام‌خمینی نماز را به واجب و مستحب تقسیم کرده و نمازهای روزانه، نماز آیات و نماز میت را از جمله نمازهای واجب و نوافل روزانه و نماز شب را از جمله نمازهای مستحبی می‌داند. | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
ایشان برای نماز مراتبی چون: نماز اهل ظاهر، اهل باطن و نماز اولیا ذکر کرده و برای نماز آثار فردی چون: وسیله [[معراج]] و انسان‌سازی و آثار اجتماعی مانند: سبب طهارت و سلامت جامعه برشمرده است. | ایشان برای نماز مراتبی چون: نماز اهل ظاهر، اهل باطن و نماز اولیا ذکر کرده و برای نماز آثار فردی چون: وسیله [[معراج]] و انسان‌سازی و آثار اجتماعی مانند: سبب طهارت و سلامت جامعه برشمرده است. | ||
امام‌خمینی، نماز را معاشقه میان حبیب و محبوب می‌دانست و تا آخرین روزهای عمرشان به برپایی نماز در اول وقت و انجام | امام‌خمینی، نماز را معاشقه میان حبیب و محبوب می‌دانست و تا آخرین روزهای عمرشان به برپایی نماز در اول وقت و انجام نوافل مقید بود، اما از نظر فقهی معتقد بود در صورتی که نماز اول وقت در کارخانه‌ها موجب اختلال در تولید یا برپایی آن در اداره‌ها سبب ضرر به [[بیت‌المال]] شود، باید نماز پس از تمام‌شدن کار خوانده شود. | ||
== معنای لغوی و اصطلاحی == | == معنای لغوی و اصطلاحی == | ||