۲۱٬۲۶۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح نویسههای عربی) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''صمت'''، سکوت و نگهداری زبان از بیهودهگویی. | '''صمت'''، سکوت و نگهداری زبان از بیهودهگویی. | ||
[[امامخمینی]] صمت را سکوت و ترک سخن لغو و باطل میداند. سکوت و صمت از واژههای مرتبط هستند. صمت بار ارزشی مثبت دارد؛ بر خلاف سکوت که گاهی نکوهش میشود. | |||
امامخمینی، مسلطشدن بر [[زبان]] را مشکل دانسته و سکوت مطلق را برتر از کلام نمیداند. ایشان به بعضی از مفاسد زبان چون [[دروغ]] و مباهات، اشاره کرده و حفظ زبان از لغو را موجب مصون ماندن از این آفات میداند و مفاسدی برای سخنان لغو چون؛ ضعف ایمان و میراندن دل برشمرده است. | |||
امامخمینی، مسلطشدن بر [[زبان]] را | |||
امامخمینی معتقد به تأثیر متقابل [[قلب]] و زبان بوده به این معنی که گفتار هر کس بر جان وی تاثیر میگذارد و عکس این مطلب را نیز صادق میداند. | امامخمینی معتقد به تأثیر متقابل [[قلب]] و زبان بوده به این معنی که گفتار هر کس بر جان وی تاثیر میگذارد و عکس این مطلب را نیز صادق میداند. |