محاصره اقتصادی: تفاوت میان نسخه‌ها

محاصره به معنای گرداگرد گرفتن، حصاری‌کردن در جنگ و گرفتن اطراف کسی یا چیزی است، به طوری که توان بیرون‌آمدن نداشته باشد.<ref>دهخدا، فرهنگ‌لغت دهخدا، ۱۲/۱۷۹۶۵.</ref> محاصره اقتصادی در اصطلاح به قطع یا محدودکردن مناسبات تجاری و سیاسی، به عنوان اقدامی تنبیهی به دست یک یا چند دولت علیه کشوری که [[قوانین بین‌المللی]] را نقض کرده‌است، اطلاق می‌شود.<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۳/۱۶۳۵.</ref>. برخی کارشناسان، [[تحریم اقتصادی]] را واکنشی به رفتار سیاسی یک کشور و با هدف تغییر در ایستارها، رفتارهای داخلی و خارجی کشور تحریم‌شونده و مجازات آن کشور می‌دانند؛ <ref>هالستی، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ۳۷۷؛ علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۴۱.</ref> البته استفاده از این ابزار، بدون توجه به منافع و خواست اعضای جامعه جهانی و بر خلاف اصول و موازین بین‌المللی، سیاستی است که برخی قدرت‌ها علیه برخی کشورهای در حال توسعه اعمال می‌کنند.<ref>حدادی، تحریم‌های بین‌المللی، ابزار سیاست ملی یا ضمانت اجرایی بین‌المللی، ۱۱۰.</ref> محاصره اقتصادی در ادبیات اقتصاد سیاسی و عرف سیاسی، معادل تحریم اقتصادی است و از قرن نوزدهم میلادی به بعد، در مبارزات سیاسی به کار گرفته می‌شود.<ref>طلوعی، فرهنگ جامع علوم سیاسی، ۳۴۹.</ref> امروزه تحریم با گستره بیشتر و هزینه کمتری که دارد، جایگزین مناسبی برای گزینه نظامی به شمار می‌آید.<ref>زهرانی، نظریه‌های تحریم اقتصادی، ۴.</ref>

استفاده از روش محاصره اقتصادی سابقه‌ای طولانی در تاریخ دارد.<ref>علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۴.</ref> نخستین مورد مستند تحریم در متون غربی، به سال ۴۳۲ پیش از میلاد و عصر یونان باستان و دستور «مگارین» برای تحریم اهالی شهر «مگارا»، به دلیل ربودن سه زن اسپازینی بر می‌گردد.<ref>علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۴.</ref> در [[تاریخ اسلام]] نیز سران [[قریش]] از محاصره همه‌جانبه، به‌ویژه اقتصادی علیه مسلمانان برای جلوگیری از نفوذ و پیشرفت اسلام استفاده کردند. این تحریم‌ها، علاوه بر جلوگیری از رسیدن مواد خوراکی به [[مسلمانان مکه]]، شامل [[ازدواج]] با آنان نیز می‌شد.<ref>سبحانی، فروغ ابدیت، ۳۴۲.</ref> تحریم در تاریخ [[امریکا]] از قرن هیجدهم میلادی به بعد بارها اجرا شده‌است.<ref>علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۴.</ref> ساکنان مهاجر این کشور در سال ۱۷۶۵م/ ۱۱۴۴ش در اعتراض به اجرای قانون «استمپ» که تجارت امریکا با [[فرانسه]] را محدود می‌کرد، کالاهای [[انگلیسی]] را تحریم کردند که این اقدام به جنگ‌های داخلی انجامید.<ref>علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۵.</ref> امریکا در سال ۱۸۲۲م/ ۱۲۰۱ش در واکنش به اقدام انگلیس در محدودکردن تجارت با فرانسه، مبادلات تجاری خود را با انگلستان متوقف کرد.<ref>علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۵.</ref>  

[[تحریم اقتصادی]] تا سال ۱۹۱۸م/ ۱۲۹۷ش مکمل اقدامات نظامی به شمار می‌رفت؛ اما پس از [[جنگ جهانی اول]] به جای اقدامات نظامی، مورد توجه جدی قرار گرفت.<ref>علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۵.</ref> پس از تشکیل جامعه ملل، قانون تحریم درباره برخی کشورها در سال‌های ۱۹۲۱ و ۱۹۳۴ و ۱۹۳۶م اجرا شد.<ref>هالستی، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ۳۷۸.</ref> قدرت‌های بزرگ از این ابزار علیه یکدیگر نیز استفاده کرده‌اند. در سال ۱۹۶۰م/ ۱۳۳۹ش دولت [[شوروی]] از تجارت خود با [[چین]] بسیار کاست. در سال ۱۹۸۰م/ ۱۳۵۹ش، امریکا، شوروی را به دلیل حمله به [[افغانستان]]، مورد مجازات‌های اقتصادی قرار داد.<ref>هالستی، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ۳۷۷ و ۳۹۳.</ref> از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۹۰م بیشترین تحریم‌ها را امریکا اعمال کرده‌است.<ref>ولی‌زاده، تحریم منع گسترش در تئوری‌های بین‌الملل، ۲۷۸.</ref> اعمال تحریم تنها از سوی کشورهای قدرتمند علیه دیگر کشورها نبوده‌است، بلکه کشورهای دیگر نیز گاهی از این ابزار استفاده کرده‌اند و تحریم [[کشورهای عرب]] در سال ۱۹۷۳م/ ۱۳۵۲ش علیه حامیان [[رژیم اسرائیل]] از آن جمله است.<ref>طلوعی،  فرهنگ جامع علوم سیاسی، ۳۴۹.</ref> گاهی نیز از تحریم به عنوان ابزاری برای حفظ منافع ملت‌ها در برابر استعمارگران استفاده شده‌است که نمونه شاخص آن [[تحریم تنباکوست]]. پس از اعطای انحصاری امتیاز تولید، خرید و فروش توتون و تنباکوی ایران به یک انگلیسی به مدت پنجاه سال، [[میرزامحمدحسن شیرازی]] با [[تحریم شرعی استعمال توتون و تنباکو]]، باعث لغو این امتیاز شد.<ref>مدنی، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ۱/۶۵ و ۷۴.</ref>  

طبق قانون وضع‌شده در سازمان ملل، این نهاد بین‌المللی نیز حق تحریم کشورها را دارد.<ref>حدادی، تحریم‌های بین‌المللی، ابزار سیاست ملی یا ضمانت اجرایی بین‌المللی، ۱۱۰.</ref> نخستین تحریم سازمان ملل درباره حکومت اقلیت سفیدپوست رودزیا و دومین آن تحریم اقتصادی [[افریقای جنوبی]] در دوره آپارتاید در سال ۱۹۷۷م/ ۱۳۵۶ش بود.<ref>بنیس، سیطره امریکا بر سازمان ملل، ۲۲۷؛ هالستی، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ۳۷۸.</ref> از سال ۱۹۹۰م/ ۱۳۶۹ش تاکنون، کشورهای مختلفی ازجمله [[عراق]]، یوگسلاوی، سومالی، [[لیبی]]، لیبریا، هائیتی و افغانستان به دست [[شورای امنیت سازمان ملل]] تحریم شده‌اند.<ref>بنیس، سیطره امریکا بر سازمان ملل، ۲۳۲.</ref>

[[ایران]] نیز در دویست سال گذشته با تحریم‌های اقتصادی روبه‌رو بوده‌است. در [[دوره قاجاریه]]، به علت وابستگی اقتصاد شمال ایران به ساختار اقتصادی [[روسیه]]، به‌ویژه شبکه حمل‌ونقل آن، این کشور از تحریم اقتصادی علیه ایران استفاده می‌کرد.<ref>سجادپور، ارزیابی مهار دوگانه، چهار نگاه متفاوت، ۷.</ref> انگلیس نیز در سال ۱۳۳۱ به منظور تضعیف [[دولت محمد مصدّق]]، ایران را مورد محاصره اقتصادی همه‌جانبه، ازجمله [[تحریم نفتی]] قرار داد.<ref>مهدوی، تاریخ روابط خارجی ایران از پایان جنگ جهانی دوم تا سقوط رژیم پهلوی (۱۳۲۴ ـ ۱۳۵۷)، ۸۹.</ref>

نخستین تحریم جمهوری اسلامی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی از سوی امریکا، در پی [[تسخیر لانه جاسوسی آمریکا|تسخیر سفارت]] این کشور در ایران (۱۳ آبان ۱۳۵۸)، در واکنش به گروگان‌گیری اعضای سفارت و با هدف آزادی گروگان‌ها صورت گرفت.<ref>مقاله تسخیر لانه جاسوسی امریکا.</ref> اصلی‌ترین موارد تحریم در آن زمان، ممنوعیت واردات نفت از ایران، جلوگیری از صادرات قطعات یدکی و ابزارهای نظامی به ایران و مسدودکردن تمام دارایی‌های ایران در بانک‌های امریکایی بود.<ref>متقی، تأثیر تحریم‌های امریکا بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران، ۵۳.</ref> موج دوم تحریم علیه ایران زمانی شکل گرفت که دولت امریکا به دلیل بمب‌گذاری در پایگاه نظامی این کشور در [[لبنان]] در اول آبان ۱۳۶۲، ایران را در فهرست کشورهای حامی [[تروریسم]] قرار داد و در پی آن، صادرات کلیه تجهیزات نظامی و کالاهای دارای مصارف دوگانه نظامی و غیر نظامی را به ایران ممنوع کرد و موجب محدودیت کمک‌های مالی، ازجمله اعطای وام بانک جهانی به ایران شد.<ref>نوازنی، الگوهای رفتاری ایالات متحده امریکا در رویارویی با جمهوری اسلامی (۱۳۵۷ ـ ۱۳۸۰)، ۲۴۰؛ متقی، تأثیر تحریم‌های امریکا بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران، ۵۵.</ref> در سال ۱۳۶۶ پس از درگیری مستقیم نظامی امریکا با ایران در [[خلیج فارس]]، تحریم‌های امریکا ضد ایران وارد مرحله جدیدی شد.<ref>نوازنی، الگوهای رفتاری ایالات متحده امریکا در رویارویی با جمهوری اسلامی (۱۳۵۷ ـ ۱۳۸۰)، ۲۴۱.</ref> در این مرحله، امریکا در صدد کاهش صادرات نفت ایران به کشورهای غربی و محدودکردن تجارت آنها با ایران برآمد<ref>نوازنی، الگوهای رفتاری ایالات متحده امریکا در رویارویی با جمهوری اسلامی (۱۳۵۷ ـ ۱۳۸۰)، ۲۴۱.</ref> و به برخی کشورها، مانند ژاپن نیز فشار آورد تا از روابط تجاری خود با ایران بکاهند.<ref>متقی، تأثیر تحریم‌های امریکا بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران، ۵۸ ـ ۵۹.</ref> روند تحریم‌های اقتصادی علیه ایران از سال ۱۳۶۸ به بعد نیز ادامه داشت.

امام‌خمینی، با مغایردانستن تحریم اقتصادی با قوانین بین‌المللی<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۲/۳۹۸.</ref> و ادعاهای بشردوستانه امریکا،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۱/۱۸۶ و ۲۲۴</ref> به‌گرمی از آن استقبال کرد<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۳۳۰.</ref> و تحریم را مایه بیداری و تلاش جوانان<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۱۳۲.</ref> و تحفه‌ای الهی نامید که افکار و توان نیروهای داخلی را به کار انداخت و از [[دولت]] و [[ارتش]] خواست در اقدامی پیش‌دستانه، دیگر کالاهای قدرت‌های استکباری را تحریم کنند تا کشور به خودکفایی برسد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۱/۴۳۳.</ref>

امام‌خمینی با وجود اینکه فشار محاصره اقتصادی و تحریم‌ها را کمرشکن شمرده،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۳۴۴.</ref> آن را هدیه‌ای الهی به شمار آورد و معتقد بود تحریم‌ها با وجود سختی‌هایی که پدیدآورده، باعث پرورش فکرها و تلاش در راه خودکفایی،<ref>امام خمینی، صحیفه، ‎۱۴/۱۱۵ ـ ۱۱۶.</ref> فعالیت متفکران و رفع مشکلات کشور با کوشش دانشمندان داخلی <ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۴/۲۵۱ و ۱۶/۱۰۴.</ref> و ابتکارات مختلف متخصصان ایرانی (حتی در دوران جنگ)<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۴/۱۱۴ ـ ۱۱۶</ref> شده‌است. ایشان حفظ استقلال، پدیدآمدن روحیه خودباوری، تبدیل‌کردن تهدیدِ تحریم به فرصتِ پیداکردن شخصیت خود و فعال‌شدن مغزهای راکد داخلی را از برکات محاصره اقتصادی می‌دانست<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۴/۱۱۴ ـ ۱۱۶</ref> و معتقد بود با ایمان راسخ ملت ایران و توکلی که به خداوند، یگانه مدبّر عالم دارد، تهدیدها و تحریم‌ها کارساز نخواهد بود.<ref>امام خمینی، صحیفه، (۱۱/۳۸ ـ ۳۹ و ۱۲/۳۷۸ ـ ۳۷۹.</ref> ایشان بر این باور بود که همه ملت‌ها و دولت‌ها از ایران رویگردان نشده‌اند و با تحریم امریکا همراهی نخواهند کرد<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۱/۱۸۹، ۲۰۷ و ۳۲۷.</ref> و همراهی برخی دولت‌های قدرتمند و مدعی تمدن و استقلال را نشانه عدم استقلال واقعی و ترس آنها از امریکا می‌دانست.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۲/۳۷۷.</ref>

برخی مخالفان تحریم معتقد بودند نفت ایران در هر صورت، حتی با هزینه بیشتر به فروش می‌رسد<ref>تیمرمن، گزارش تحریم اقتصادی ایران، ۱۸۲.</ref> و سیاست تحریم به نفع امریکا نبوده‌است؛<ref>برژینسکی و دیگران، زبیگنیو و اسکو کرافت و ریچارد مورفی، گزارش شورای روابط خارجی ایالات متحده، ضرورت بازنگری در سیاست امریکا در قبال ایران، ۱۵۱.</ref> چنان‌که پس از سال‌ها تحریم ایران به دست امریکا، حسابرسی این کشور اعلام کرد تأثیر [[تحریم‌های اقتصادی امریکا]] علیه ایران ناپیدا و تعیین میزان موفقیت آن دشوار است و همچنین گره‌خوردن روابط تجاری ایران با جهان و نقش تعیین‌کننده آن در بازار نفت جهان، کار امریکا را در انزوای اقتصادی ایران مشکل کرده‌است.<ref>قاسمی، تحریم‌های یکجانبه امریکا علیه ایران و آثار آن، ۱۹۶.</ref>

[[امام‌خمینی]] با نگاه عمیق دینی خود، به راهکارهایی برای مقابله با محاصره و تحریم اقتصادی و ناکارامدکردن آن سفارش می‌کرد که [[ایمان و توکل بر خدا]]<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۴۱۱ و ۲۰/۳۲۶.</ref> استقلال فکری و فرهنگی<ref>امام خمینی، صحیفه، ۹/۵۱۶ و ۱۱/۱۸۷.</ref> کسب علم و دانش،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۰/۸۰.</ref> تلاش در جهت [[خودکفایی]] و عدم وابستگی اقتصادی کشور و تحمل سختی‌ها،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۱/۴۰۱، ۴۱۴ و ۲۱/۴۱۷.</ref> از آن جمله است. ایشان در راه مبارزه با تحریم اقتصادی، بر محور خودکفایی، به‌ویژه در امور کشاورزی و صنعتی تأکید بسیار می‌کرد<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۳۳ و ۱۳/۳۳۶.</ref> و معتقد بود خودکفانبودن کشور موجب تحقیر ملت و تسلط [[اجانب|بیگانگان]] بر آنان خواهد شد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۱/۴۲۳ ـ ۴۲۴.</ref> ایشان راه رسیدن به خودکفایی را کار و تلاش در تمامی زمینه‌ها و فعالیت دانشمندان می‌دانست.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۲۴۱.</ref>

امام‌خمینی با اشاره به سختی‌های دوره [[پیامبر(ص)]] و [[محاصره مسلمانان در شِعب ابی‌طالب]] که از نگاه ایشان به‌مراتب سخت‌تر از این دوران بود،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۳۰۸.</ref> مردم را به تأسی به آن بزرگوار و تحمل مشکلات در راه رسیدن به اهداف عالی توصیه می‌کرد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۱۲ و ۱۹/۵۴.</ref> همچنین [[مصرف‌گرایی]]، رفاه‌طلبی و بی‌بندوباری را نقطه مقابل استقلال می‌دانست و بر تشویق متخصصان داخلی و واردنکردن کالاهای تجملی و مصرفی سفارش می‌کرد<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۱/۲۳۳ و ۴۱۷.</ref> و به دشمن نیز گوشزد می‌کرد ملتی که اهل [[روزه]] و پذیرش [[شهادت]] است، ترسی از محاصره اقتصادی به خود راه نمی‌دهد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۲/۳۹۸ ـ ۳۹۹.</ref>