confirmed، مدیران رابط کاربری، مدیران
۱٬۴۰۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسههای عربی) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر = | |||
| نام عنوان = عرفان عرفه مجموعه مقالات و سخنرانیهای همایش عرفان عاشورا با محوریت دعای عرفه | |||
| نامهای دیگر = | |||
| نامکتاببهفارسی = | |||
| نویسنده = فاطمه طباطبایی | |||
| مترجم = | |||
| ترجمهبهدیگرزبانها = | |||
| تاریخ نگارش = ۱۳۹۱ش | |||
| موضوع = تبیین برخی مبانی اخلاقی و عرفانی امامخمینی | |||
| سبک = | |||
| زبان = | |||
| ویراستار = | |||
| به تصحیح = | |||
| به کوشش = | |||
| طراح جلد = | |||
| تعداد جلد = | |||
| تعداد صفحات = | |||
| قطع = | |||
| مجموعه = | |||
| نسخهالکترونیکی = | |||
| ناشر = مؤسسه چاپ و نشر عروج | |||
| محل نشر = تهران | |||
| تاریخ نشر = ۱۳۹۱ش | |||
| نوبت چاپ = چاپ اول | |||
| شمارگان = | |||
| شابک = | |||
| نوع رسانه = | |||
| وبسایت ناشر = | |||
| مشخصات نشر = | |||
}} | |||
'''عرفان عرفه''' مجموعه مقالات و سخنرانیهای همایش [[عرفان]] [[عاشورا]] با محوریت [[دعای عرفه]]؛ کتابی به قلم [[سیدهفاطمه طباطبایی|فاطمه طباطبایی]] است که به تبیین برخی مبانی اخلاقی و [[عرفانی]] امامخمینی پرداخته است. این کتاب در سال ۱۳۹۱ش توسط [[مؤسسه چاپ و نشر عروج|مؤسسه چاپ و نشر عروج]]، منتشر شده است. | '''عرفان عرفه''' مجموعه مقالات و سخنرانیهای همایش [[عرفان]] [[عاشورا]] با محوریت [[دعای عرفه]]؛ کتابی به قلم [[سیدهفاطمه طباطبایی|فاطمه طباطبایی]] است که به تبیین برخی مبانی اخلاقی و [[عرفانی]] امامخمینی پرداخته است. این کتاب در سال ۱۳۹۱ش توسط [[مؤسسه چاپ و نشر عروج|مؤسسه چاپ و نشر عروج]]، منتشر شده است. | ||
==مؤلف== | ==مؤلف== | ||
خط ۴: | خط ۳۵: | ||
==محتوا== | ==محتوا== | ||
در این کتاب به برخی مبانی اخلاقی و عرفانی [[امامخمینی]] اشاره شده و در مقام مقایسه، به اقوال دیگر اندیشمندان نیز پرداخته شده است؛ در قسمتی از کتاب عرفان عرفه آمده، به اعتقاد امامخمینی، شکر و ثنای منعم از جمله امور [[فطرت|فطری]] است و انسان فطرتاً خواهان تعظیم انعامکننده و ستایش اوست.<ref>امامخمینی، تفسیر سوره حمد، ص۳۰.</ref> شکر کامل، مجموعه معرفت، حال و عمل است و حق شکر زمانی ادا میشود که مقدمات و آثار آن نیز تحقق یافته باشد.<ref>طباطبایی، عرفان عرفه، ص۳۶.</ref> البته به اعتقاد امامخمینی اصل شکرهمان حال است که اثر شناخت به نعمت و منعم است و ثمره این حالت، اعمال قلبی و قالبی میباشد.<ref>امامخمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۴۴.</ref> | در این کتاب به برخی مبانی اخلاقی و عرفانی [[امامخمینی]] اشاره شده و در مقام مقایسه، به اقوال دیگر اندیشمندان نیز پرداخته شده است؛ در قسمتی از کتاب عرفان عرفه آمده، به اعتقاد امامخمینی، شکر و ثنای منعم از جمله امور [[فطرت|فطری]] است و انسان فطرتاً خواهان تعظیم انعامکننده و ستایش اوست.<ref>امامخمینی، تفسیر سوره حمد، ص۳۰.</ref> شکر کامل، مجموعه معرفت، حال و عمل است و حق شکر زمانی ادا میشود که مقدمات و آثار آن نیز تحقق یافته باشد.<ref>طباطبایی، عرفان عرفه، ص۳۶.</ref> البته به اعتقاد امامخمینی اصل شکرهمان حال است که اثر شناخت به نعمت و منعم است و ثمره این حالت، اعمال قلبی و قالبی میباشد.<ref>امامخمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۴۴.</ref> | ||
به باور امامخمینی، [[شکر]] دارای مراتب و درجات بسیاری است که به حسب مراتب معرفتِ منعم و معرفت نعمتها و نیز به حسب اختلاف مراتب کمال انسانی گوناگون است و حقیقت آن فقط برای کُمَّل و اولیای الهی حاصل میشود؛ از این جهت است که در [[قرآن]] آمده | به باور امامخمینی، [[شکر]] دارای مراتب و درجات بسیاری است که به حسب مراتب معرفتِ منعم و معرفت نعمتها و نیز به حسب اختلاف مراتب کمال انسانی گوناگون است و حقیقت آن فقط برای کُمَّل و اولیای الهی حاصل میشود؛ از این جهت است که در [[قرآن]] آمده «قَلِیلٌ مِنْ عِبٰادِیَ الشَّکُورُ» (سبأ: ۱۳).<ref>امامخمینی، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۱۸۲-۱۸۳.</ref> در نگاه امامخمینی انسان هنگامی میتواند به صفت شکر متصف شود که بسط و گسترش رحمت رحمانیه و رحیمیه حق را از اول ظهور تا پایان آن بشناسد و سریان الوهیت حق را ببیند.<ref>امامخمینی، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۳۴۵.</ref> | ||
در فرازی از این پژوهش آمده که امامخمینی به حقیقت [[رضا]]، اقسام و مراتب آن در آثار خود پرداخته و معتقد است؛ اول مرتبه رضا آن است که پس از دخول در تحت ربوبیت الله، از این تربیت الهی خشنود باشد<ref>.امامخمینی، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۱۶۷-۱۶۸.</ref> همچنین رضایت و خشنودی از [[نبوت]] و [[امامت]] نیز حاصل نمیشود مگر عمل به طرق [[سعادت و شقاوت|سعادت]] و کمال انسانیت که انسان را به آن هدایت نمودهاند.<ref>طباطبایی، عرفان عرفه، ص۸۹.</ref> | در فرازی از این پژوهش آمده که امامخمینی به حقیقت [[رضا]]، اقسام و مراتب آن در آثار خود پرداخته و معتقد است؛ اول مرتبه رضا آن است که پس از دخول در تحت ربوبیت الله، از این تربیت الهی خشنود باشد<ref>.امامخمینی، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۱۶۷-۱۶۸.</ref> همچنین رضایت و خشنودی از [[نبوت]] و [[امامت]] نیز حاصل نمیشود مگر عمل به طرق [[سعادت و شقاوت|سعادت]] و کمال انسانیت که انسان را به آن هدایت نمودهاند.<ref>طباطبایی، عرفان عرفه، ص۸۹.</ref> | ||
==ساختار== | ==ساختار== |