غیبت (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''غیبت،''' کتابی به قلم [[محمدتقی خلجی]] است که به تحلیل مباحث اخلاقی [[امام‌خمینی]] پرداخته است.کتاب غیبت در سال ۱۳۸۱ش توسط [[مؤسسه چاپ و نشر عروج]] منتشر شده است.

کتاب غیبت به بررسی یکی از مباحث اخلاقی امام‌خمینی یعنی [[غیبت]]؛ می‌پردازد. این بحث، تحلیلی صرفاً اخلاقی و فارغ از استدلال فقهی بر پایه آنچه در شرح حدیث نوزدهم [[شرح چهل حدیث (کتاب)|کتاب شرح چهل حدیث]] و دیگر آثار اخلاقی امام آمده، می‌باشد. امام‌خمینی غیبت را از [[گناهان کبیره]] دانسته‌اند که علاوه بر آسیب‌های اخلاقی، آسیب‌های اجتماعی بزرگی را نیز به دنبال دارد.<ref>خلجی، غیبت، ص۱۸ و ۳۴؛ امام‌خمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۰۳.</ref> ایشان درمان گناه غیبت را همانند همه گناهان دیگر، ترکیبی از [[علم]] و عمل می‌داند به این معنا که پی بردن به  زشتی آن و آگاهی از ریشه‌ها و انگیزه‌هایی که غیبت‌کنندگان را به غیبت و شنوندگان آن را به شنیدن وا می‌دارد، امری ضروری است؛ زیرا ضرورت آگاهی از گناه غیبت زمینه را برای اراده و عزم راسخ بر ترک آن فراهم می‌سازد.<ref>امام‌خمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۱۱-۳۱۲.</ref>

 

امام‌خمینی قبح «غیبت» را فطری می‌داند.<ref>امام‌خمینی، مکاسب المحرمه، ج۱، ص۳۷۱</ref> و معتقد است، انسان به اقتضای [[فطرت|فطرت الهی]] که دارد، هیچگاه به خوردن گوشت برادر مرده خود تن نمی‌دهد و همچنین نمی‌پسندد که عیب و نقص پنهان مردم را فاش سازد؛ زیرا چنین رفتاری، انحراف از فطرت الهی است.<ref>امام‌خمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۱۲.</ref> به اعتقاد امام‌خمینی [[عیب‌جویی]] از یک فرد، عیب‌جویی از جامعه است و اگر کسی فردی را با غیبت و بدگویی مورد تجاوز قرار دهد، به جامعه مسلمانان تجاوز کرده و ضربه زده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱۲، ص۴۰۶؛ ج۱۰، ص۲۴۹.</ref>