۱۹٬۱۴۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح ارقام) |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| استادان = | | استادان = | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| محل تحصیل = | | محل تحصیل =درچه، اصفهان، قم و تهران | ||
| اجازه روایت از = | | اجازه روایت از = | ||
| اجازه اجتهاد از = | | اجازه اجتهاد از = | ||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
'''غلامحسین ابراهیمی دینانی'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امامخمینی. | '''غلامحسین ابراهیمی دینانی'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امامخمینی. | ||
==تولد و تحصیلات== | ==تولد و تحصیلات== | ||
غلامحسین ابراهیمی دینانی در سال ۱۳۱۳ش در روستای دینان نزدیک درچه اصفهان به دنیا آمد. او دوران ابتدایی را در همانجا به پایان رساند. سپس تحصیلات حوزوی را با ورود به مدرسه نیمآورد اصفهان آغاز کرد و مقدمات را در آنجا خواند و ادبیات را پیش عباسعلی ادیب حبیبآبادی و شیخ محمدعلی حبیبآبادی و شرح لمعه و قوانین را نزد شیخ محمدحسن نجفآبادی فراگرفت.<ref>نصری، ص۳۱ـ۳۲.</ref> وی در سال ۱۳۳۳ برای ادامه تحصیل راهی [[قم]] شد و در [[حوزه علمیه قم]] مکاسب را نزد حسینعلی منتظری خواند. در درس رسائل هم از شاگردان محمد فکور یزدی بود و کفایةالاصول را هم پیش [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]]، [[میرزا محمد مجاهدی تبریزی]] و [[عبدالجواد جبلعاملی|عبدالجواد جبلعاملی اصفهانی]] فراگرفت. سپس مدت کوتاهی در درس خارج فقه [[سیدحسین بروجردی|سیدحسین طباطبایی بروجردی]] شرکت کرد. مدت شش ماه هم در درسهای خارج فقه و اصول [[محمدعلی اراکی|شیخ محمدعلی اراکی]] حاضر شد و همزمان مدت یک سال هم از درس خارج فقه [[سیدمحمد محقق داماد]] بهرهمند شد. پس از آن به درس خارج فقه و اصول امامخمینی پیوست.<ref>نصری، ص۳۳ـ۳۴؛ گفتگو با فیلسوف گفتگو دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی، ص۱۶ـ۱۷.</ref> ابراهیمی دینانی به گفته خودش تا زمانی که [[امامخمینی]] در قم حضور داشت، در درسهای ایشان شرکت میکرد<ref>نصری، ص۳۴.</ref> وی در جایی دیگر از حضور دهساله در درسهای امامخمینی سخن گفته است.<ref>امام به روایت دانشوران، ص۴۳.</ref> بنابراین میتوان گفت که از سال ۱۳۳۳ تا سال ۱۳۴۳ که امامخمینی از کشور تبعید شد، در درسهای ایشان در مساجد [[مسجد محمدیه|محمدیه]]، [[مسجد سلماسی|سلماسی]] و [[مسجد اعظم قم|اعظم قم]] حضور مییافت. وی درباره نظم امامخمینی در تدریس میگوید: <blockquote>«بنده حدود ده سال در درس امام شرکت داشتم. در تمامی این مدت حتی یک روز را به خاطر ندارم که ایشان ۵ دقیقه تأخیر داشته باشد. رأس ساعت در کلاس درس حضور پیدا میکرد. درس ایشان در مسجد سلماسی تشکیل میشد. اغلب طلبهها نیز بهموقع به کلاس میآمدند و بعضیها بهتدریج ملحق میشدند. همه افراد در مسجد مینشستند. صندلی در کار نبود. همه دوزانو و پشت سر هم مینشستند. تقریباً تمام فضای مسجد پر میشد. گاهی آنقدر شلوغ میشد که طلاب در پلهها مینشستند. ایشان بهموقع درس را آغاز و بهموقع نیز ختم میکرد. به طلاب اجازه میدادند تا سؤالات و اشکالات خویش را بپرسند، اما اگر کسی میخواست با طرح سؤالات بیجا و بیمورد وقت دیگران را تضییع کند با یک نهیب ساکتش میکردند و به اشکال او پاسخ مناسبی نمیدادند تا دیگر سخن نگوید، اما به طلاب فاضلی که اشکالات واقعی مطرح میکردند بهخوبی پاسخ میدادند»<ref>امام به روایت دانشوران، ص۴۳ـ۴۴.</ref></blockquote>او درباره توجه امامخمینی به فقه و اصول و پرهیز ایشان از پرداختن به فلسفه و عرفان در سالهای حضورش در درس امامخمینی میگوید:<blockquote>«بنده در حدود ده سال افتخار شاگردی حضرت امام را در فقه و اصول دارم و تقریباً یک دوره کامل اصول از محضر ایشان استفاده کردم. در زمانی که من شاگرد ایشان بودم، مطلقاً نه فلسفه و عرفان تدریس میکردند و نه از آن سخنی به میان میآوردند، حتی اگر در این زمینهها سؤال هم از ایشان میشد؛ بههیچوجه پاسخ نمیگفتند، برخلاف فقه و اصول که ایشان در آن دوره به تدریس آن اشتغال داشتند و پاسخگوی همۀ سؤالات مربوط به این دو رشته بودند. با این حال، ما تعدادی بودیم که در روزهای عید ـ وقتیکه برای زیارت ایشان میرفتیم ـ مسائل فلسفی و عرفانی خود را در قالب یک شبهۀ اعتقادی مطرح میکردیم، تا احساس تکلیف کنند و علیرغم اینکه جواب مسائل عرفانی و فلسفی را نمیدادند، به مسائل ما پاسخ میگفتند. در واقع، ما با طرح مسائل به این نحو میخواستیم نظر ایشان را در باب فلسفه و عرفان بدانیم، ولی ایشان، به فراست، اصل مسئله را درمییافتند و نوعاً سکوت میکردند. در همان زمان اگر کسی یک فرع فقهی یا اصولی مطرح میکرد، امام وارد بحث میشدند»<ref> مجموعه آثار ۱۳: امامخمینی و اندیشههای اخلاقی ـ عرفانی (مصاحبههای علمی)، ص۲۱.</ref></blockquote>ابراهیمی دینانی در کنار تحصیل دروس خارج فقه و اصول، به فراگیری دروس فلسفی نیز میپرداخت و بخشی از منظومه ملا هادی سبزواری را پیش [[حسینعلی منتظری]] و قسمتی از شرح تجرید را هم نزد [[ناصر مکارم شیرازی]] خواند و در شرح منظومه و شرح تجرید از شاگردان | غلامحسین ابراهیمی دینانی در سال ۱۳۱۳ش در روستای دینان نزدیک درچه اصفهان به دنیا آمد. او دوران ابتدایی را در همانجا به پایان رساند. سپس تحصیلات حوزوی را با ورود به مدرسه نیمآورد اصفهان آغاز کرد و مقدمات را در آنجا خواند و ادبیات را پیش عباسعلی ادیب حبیبآبادی و شیخ محمدعلی حبیبآبادی و شرح لمعه و قوانین را نزد شیخ محمدحسن نجفآبادی فراگرفت.<ref>نصری، آینههای فیلسوف، ص۳۱ـ۳۲.</ref> وی در سال ۱۳۳۳ برای ادامه تحصیل راهی [[قم]] شد و در [[حوزه علمیه قم]] مکاسب را نزد حسینعلی منتظری خواند. در درس رسائل هم از شاگردان محمد فکور یزدی بود و کفایةالاصول را هم پیش [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]]، [[میرزا محمد مجاهدی تبریزی]] و [[عبدالجواد جبلعاملی|عبدالجواد جبلعاملی اصفهانی]] فراگرفت. سپس مدت کوتاهی در درس خارج فقه [[سیدحسین بروجردی|سیدحسین طباطبایی بروجردی]] شرکت کرد. مدت شش ماه هم در درسهای خارج فقه و اصول [[محمدعلی اراکی|شیخ محمدعلی اراکی]] حاضر شد و همزمان مدت یک سال هم از درس خارج فقه [[سیدمحمد محقق داماد]] بهرهمند شد. پس از آن به درس خارج فقه و اصول امامخمینی پیوست.<ref>نصری، آینههای فیلسوف، ص۳۳ـ۳۴؛ گفتگو با فیلسوف گفتگو دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی، ص۱۶ـ۱۷.</ref> ابراهیمی دینانی به گفته خودش تا زمانی که [[امامخمینی]] در قم حضور داشت، در درسهای ایشان شرکت میکرد<ref>نصری، آینههای فیلسوف، ص۳۴.</ref> وی در جایی دیگر از حضور دهساله در درسهای امامخمینی سخن گفته است.<ref>امام به روایت دانشوران، ص۴۳.</ref> بنابراین میتوان گفت که از سال ۱۳۳۳ تا سال ۱۳۴۳ که امامخمینی از کشور تبعید شد، در درسهای ایشان در مساجد [[مسجد محمدیه|محمدیه]]، [[مسجد سلماسی|سلماسی]] و [[مسجد اعظم قم|اعظم قم]] حضور مییافت. وی درباره نظم امامخمینی در تدریس میگوید: <blockquote>«بنده حدود ده سال در درس امام شرکت داشتم. در تمامی این مدت حتی یک روز را به خاطر ندارم که ایشان ۵ دقیقه تأخیر داشته باشد. رأس ساعت در کلاس درس حضور پیدا میکرد. درس ایشان در مسجد سلماسی تشکیل میشد. اغلب طلبهها نیز بهموقع به کلاس میآمدند و بعضیها بهتدریج ملحق میشدند. همه افراد در مسجد مینشستند. صندلی در کار نبود. همه دوزانو و پشت سر هم مینشستند. تقریباً تمام فضای مسجد پر میشد. گاهی آنقدر شلوغ میشد که طلاب در پلهها مینشستند. ایشان بهموقع درس را آغاز و بهموقع نیز ختم میکرد. به طلاب اجازه میدادند تا سؤالات و اشکالات خویش را بپرسند، اما اگر کسی میخواست با طرح سؤالات بیجا و بیمورد وقت دیگران را تضییع کند با یک نهیب ساکتش میکردند و به اشکال او پاسخ مناسبی نمیدادند تا دیگر سخن نگوید، اما به طلاب فاضلی که اشکالات واقعی مطرح میکردند بهخوبی پاسخ میدادند»<ref>امام به روایت دانشوران، ص۴۳ـ۴۴.</ref></blockquote>او درباره توجه امامخمینی به فقه و اصول و پرهیز ایشان از پرداختن به فلسفه و عرفان در سالهای حضورش در درس امامخمینی میگوید:<blockquote>«بنده در حدود ده سال افتخار شاگردی حضرت امام را در فقه و اصول دارم و تقریباً یک دوره کامل اصول از محضر ایشان استفاده کردم. در زمانی که من شاگرد ایشان بودم، مطلقاً نه فلسفه و عرفان تدریس میکردند و نه از آن سخنی به میان میآوردند، حتی اگر در این زمینهها سؤال هم از ایشان میشد؛ بههیچوجه پاسخ نمیگفتند، برخلاف فقه و اصول که ایشان در آن دوره به تدریس آن اشتغال داشتند و پاسخگوی همۀ سؤالات مربوط به این دو رشته بودند. با این حال، ما تعدادی بودیم که در روزهای عید ـ وقتیکه برای زیارت ایشان میرفتیم ـ مسائل فلسفی و عرفانی خود را در قالب یک شبهۀ اعتقادی مطرح میکردیم، تا احساس تکلیف کنند و علیرغم اینکه جواب مسائل عرفانی و فلسفی را نمیدادند، به مسائل ما پاسخ میگفتند. در واقع، ما با طرح مسائل به این نحو میخواستیم نظر ایشان را در باب فلسفه و عرفان بدانیم، ولی ایشان، به فراست، اصل مسئله را درمییافتند و نوعاً سکوت میکردند. در همان زمان اگر کسی یک فرع فقهی یا اصولی مطرح میکرد، امام وارد بحث میشدند»<ref> مجموعه آثار ۱۳: امامخمینی و اندیشههای اخلاقی ـ عرفانی (مصاحبههای علمی)، ص۲۱.</ref></blockquote>ابراهیمی دینانی در کنار تحصیل دروس خارج فقه و اصول، به فراگیری دروس فلسفی نیز میپرداخت و بخشی از منظومه ملا هادی سبزواری را پیش [[حسینعلی منتظری]] و قسمتی از شرح تجرید را هم نزد [[ناصر مکارم شیرازی]] خواند و در شرح منظومه و شرح تجرید از شاگردان شیخ عباسعلی ایزدی نجفآبادی بود. وی سپس به محضر درس [[سید محمدحسین طباطبایی|علامه سیدمحمدحسین طباطبایی]] راه یافت و از شاگردان خاص او شد. درس فلسفه علامه در دو قسمت متفاوت برگزار میشد: درس عمومی اسفار و درس خصوصی اسفار برای عدهای معدود. ابراهیمی دینانی در هر دو درس حضور مییافت و نتیجه درسهای خصوصی که شبهای پنجشنبه و جمعه برگزار میشد، در قالب کتاب اصول فلسفه و روش رئالیسم توسط [[مرتضی مطهری]] تدوین و منتشر شد.<ref>گفتگو با فیلسوف گفتگو دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی، ص۱۷.</ref> او همچنین در جلسات بحث علامه طباطبایی با هانری کربن در تهران حضور مییافت<ref>گفتگو با فیلسوف گفتگو دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی، ص۲۰.</ref> گاهگاهی هم در درسهای فلسفه شیخ مهدی مازندرانی شرکت میکرد<ref>نصری، آینههای فیلسوف، ص۳۶.</ref> در مدت تحصیل در قم، سه ماه تابستان را به مشهد میرفت و در درس خارج فقه و اصول [[سیدمحمدهادی میلانی|سیدمحمدهادی حسینی میلانی]] شرکت میکرد<ref>گفتگو با فیلسوف گفتگو دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی، ص۱۷.</ref> مدت چهار سال هم در سه ماه تابستان به قزوین میرفت و در درس اسفار [[سیدابوالحسن رفیعی قزوینی]] شرکت میکرد<ref>نصری، آینههای فیلسوف، ص۴۵.</ref> | ||
=== تحصیلات دانشگاهی و تدریس در مراکز علمی === | === تحصیلات دانشگاهی و تدریس در مراکز علمی === | ||
ابراهیمی دینانی که تحصیلات جدید خود را به موازات تحصیلات حوزوی تا دریافت دیپلم ادبی ادامه داده بود، وارد دانشگاه تهران شد و در رشته [[فلسفه]] به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۴۵ موفق به دریافت لیسانس شد. آنگاه به استخدام وزارت آموزشوپرورش درآمد و به همین علت قم را برای همیشه ترک کرد و در تهران مقیم شد و بهعنوان دبیر، به تدریس در دبیرستانهای تهران پرداخت. همزمان تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی ارشد فلسفه و کلام اسلامی ادامه داد و با دفاع از پایاننامهاش با عنوان «وحدت هستی و هستیِ واحد» در سال ۱۳۴۸ موفق به دریافت مدرک کارشناسی ارشد در آن رشته شد<ref> | ابراهیمی دینانی که تحصیلات جدید خود را به موازات تحصیلات حوزوی تا دریافت دیپلم ادبی ادامه داده بود، وارد دانشگاه تهران شد و در رشته [[فلسفه]] به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۴۵ موفق به دریافت لیسانس شد. آنگاه به استخدام وزارت آموزشوپرورش درآمد و به همین علت قم را برای همیشه ترک کرد و در تهران مقیم شد و بهعنوان دبیر، به تدریس در دبیرستانهای تهران پرداخت. همزمان تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی ارشد فلسفه و کلام اسلامی ادامه داد و با دفاع از پایاننامهاش با عنوان «وحدت هستی و هستیِ واحد» در سال ۱۳۴۸ موفق به دریافت مدرک کارشناسی ارشد در آن رشته شد<ref>«[https://rtis2.ut.ac.ir/cv/ghdinani رزومه غلامحسین ابراهیمی دینانی]»، پایگاه اطلاعرسانی دانشگاه تهران.</ref> از جمله استادان او در آنجا میتوان به مرتضی مطهری، جواد مصلح و حسینعلی راشد اشاره کرد.<ref>اسدی، کتابشناسی دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی، ص۶۴.</ref> ابراهیمی دینانی سپس تحصیلات خود را تا دریافت مدرک دکتری در رشته فلسفه در تهران ادامه داد<ref>اسدی، کتابشناسی دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی، ص۳۶ـ۳۷؛ نصری، آینههای فیلسوف، ص۴۳.</ref>و در سال ۱۳۵۲ بهعنوان عضو هیئتعلمی به استخدام دانشگاه فردوسی مشهد درآمد و از آن سال تا ۱۳۶۱ در دانشگاه فردوسی مشهد مشغول به تدریس بود. آنگاه به عضویت هیئتعلمی دانشگاه تهران درآمد و از سال ۱۳۶۲ تدریس در این دانشگاه را آغاز کرد.<ref>نصری، آینههای فیلسوف، ص۴۳.</ref> | ||
عضو هیئتعلمی دانشگاه تهران سال ۱۳۶۲ و بازنشسته در سال ۱۳۸۷، مدیرگروه فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه علوم اسلامی رضوی ۱۳۷۵ تا ۱۳۷۹، استاد دانشگاه تربیت مدرس، استاد دانشگاه مذاهب اسلامی، استاد دانشگاه امام صادق، استاد دانشگاه آزاد اسلامی تهران و کرج، عضو پیوسته فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران، عضو ثابت انجمن حکمت و فلسفه ایران، عضو شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، عضو مؤسس، هیئت امناء و مدیر بخش فلسفه اسلامی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران از دیگر فعالیتهای علمی اوست. | عضو هیئتعلمی دانشگاه تهران سال ۱۳۶۲ و بازنشسته در سال ۱۳۸۷، مدیرگروه فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه علوم اسلامی رضوی ۱۳۷۵ تا ۱۳۷۹، استاد دانشگاه تربیت مدرس، استاد دانشگاه مذاهب اسلامی، استاد دانشگاه امام صادق، استاد دانشگاه آزاد اسلامی تهران و کرج، عضو پیوسته فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران، عضو ثابت انجمن حکمت و فلسفه ایران، عضو شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، عضو مؤسس، هیئت امناء و مدیر بخش فلسفه اسلامی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران از دیگر فعالیتهای علمی اوست. | ||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
=== مقالات === | === مقالات === | ||
برخی از مقالات ابراهیمی دینانی هم عبارتاند از: حکمت متعالیه ملاصدرا در آیینه احادیث، قاضی سعید قمی یکی از حکمای حوزه فلسفی اصفهان، فلسفه هگل در بوته نقد، عالم خیال، شبهه آکل و مأکول، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی (دبا)، مقدمهای بر شرح فصوص جندی، تصحیح جلالالدین آشتیانی، عقلانیت و معنویت، مؤسسه تحقیقات و توسعه علوم انسانی، مفهوم زمان در فلسفه برگسن، علم خداوند بهجزئیات از دیدگاه علامه طباطبایی و متکلمین، عقل و استدلال در تفکر ابنجوزی، پژواک اندیشههای فخر رازی و سهروردی در آثار ابنکمونه، عدل در نظر شیخ مفید، ادراک خیالی و هنر، سهروردی و اصول فقه، ابنطفیل، اندیشه تجدد، آثار و لوازم، اندیشه نقطه پایان ندارد، حدیث نفس، ابداء یا ابتدا، کلام ماتریدی، خمیره ازلی یا حکمت جاویدان از نظر سهروردی، خودآگاهی محصول صور خودآگاهی نیست، خویشاوندی معنوی نیچه و سهروردی، سهروردی فیلسوف ایرانی اسلامی، سهروردی و انکار صفات حقیقیه خداوند، نیایش فیلسوف، عقل مطرود، فلسفه اشراق یا هزارهگرایی، فلسفه نوری سهروردی، نور یا وجود و دهها مقاله دیگر.<ref>اسدی، ص۶۵ـ۶۷.</ref> | برخی از مقالات ابراهیمی دینانی هم عبارتاند از: حکمت متعالیه ملاصدرا در آیینه احادیث، قاضی سعید قمی یکی از حکمای حوزه فلسفی اصفهان، فلسفه هگل در بوته نقد، عالم خیال، شبهه آکل و مأکول، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی (دبا)، مقدمهای بر شرح فصوص جندی، تصحیح جلالالدین آشتیانی، عقلانیت و معنویت، مؤسسه تحقیقات و توسعه علوم انسانی، مفهوم زمان در فلسفه برگسن، علم خداوند بهجزئیات از دیدگاه علامه طباطبایی و متکلمین، عقل و استدلال در تفکر ابنجوزی، پژواک اندیشههای فخر رازی و سهروردی در آثار ابنکمونه، عدل در نظر شیخ مفید، ادراک خیالی و هنر، سهروردی و اصول فقه، ابنطفیل، اندیشه تجدد، آثار و لوازم، اندیشه نقطه پایان ندارد، حدیث نفس، ابداء یا ابتدا، کلام ماتریدی، خمیره ازلی یا حکمت جاویدان از نظر سهروردی، خودآگاهی محصول صور خودآگاهی نیست، خویشاوندی معنوی نیچه و سهروردی، سهروردی فیلسوف ایرانی اسلامی، سهروردی و انکار صفات حقیقیه خداوند، نیایش فیلسوف، عقل مطرود، فلسفه اشراق یا هزارهگرایی، فلسفه نوری سهروردی، نور یا وجود و دهها مقاله دیگر.<ref>اسدی، کتابشناسی دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی، ص۶۵ـ۶۷.</ref> | ||
بعضی از تألیفات او بهعنوان کتاب برتر یا مورد تقدیر انتخاب شده است؛ ازجمله تقدیرشده در جایزه کتاب سال ۱۳۷۸ برای کتاب ماجرای فکر فلسفی در جهان اسلام، تقدیرشده در جایزه کتاب سال ۱۳۸۴ برای کتاب دفتر عقل و آیت عشق، تقدیرشده در جایزه کتاب سال ۱۳۸۵ برای کتاب درخشش ابنرشد در حکمت مشاء، تقدیرشده در جایزه کتاب سال ۱۳۸۷ برای کتاب نصیرالدین طوسی: فیلسوف گفتگو. | بعضی از تألیفات او بهعنوان کتاب برتر یا مورد تقدیر انتخاب شده است؛ ازجمله تقدیرشده در جایزه کتاب سال ۱۳۷۸ برای کتاب ماجرای فکر فلسفی در جهان اسلام، تقدیرشده در جایزه کتاب سال ۱۳۸۴ برای کتاب دفتر عقل و آیت عشق، تقدیرشده در جایزه کتاب سال ۱۳۸۵ برای کتاب درخشش ابنرشد در حکمت مشاء، تقدیرشده در جایزه کتاب سال ۱۳۸۷ برای کتاب نصیرالدین طوسی: فیلسوف گفتگو. | ||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* | * «[https://rtis2.ut.ac.ir/cv/ghdinani زومه غلامحسین ابراهیمی دینانی]»، پایگاه اطلاع رسانی دانشگاه تهران، تاریخ بازدید: ۱۷ تیر ۱۴۰۳ش. | ||
* اسدی، مهدی (۱۳۸۶)، کتابشناسی دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی، فصلنامه مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی، شماره ۷، بهار. | * اسدی، مهدی (۱۳۸۶)، کتابشناسی دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی، فصلنامه مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی، شماره ۷، بهار. | ||
* امام | * امام به روایت دانشوران (۱۳۸۵)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی (س). | ||
* فیضی، کریم (۱۳۹۷)، فلسفه و زندگی: گفتگو با استاد دکتر غلامحسین دینانی، تهران، اطلاعات. | * فیضی، کریم (۱۳۹۷)، فلسفه و زندگی: گفتگو با استاد دکتر غلامحسین دینانی، تهران، اطلاعات. | ||
* مجموعه آثار ۱۳: امامخمینی و اندیشههای اخلاقی ـ عرفانی (مصاحبههای علمی) (۱۳۸۲)، تهران، مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امامخمینی. | * مجموعه آثار ۱۳: امامخمینی و اندیشههای اخلاقی ـ عرفانی (مصاحبههای علمی) (۱۳۸۲)، تهران، مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امامخمینی. |