۱٬۷۶۵
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «=== فرانسه === امامخمینی پس از مخالفت دولت کویت، تصمیم هجرت به فرانسه گرفت و پس از ورود به پاریس در ۱۳۵۷/۷/۱۴ در خانه احمد غضنفرپور که یکی از دانشجویان ایرانی و از دوستان مورد اعتماد سیدابوالحسن بنیصدر بود، در محله کَشان پاریس اقامت گزید.<ref>...» ایجاد کرد) |
جز (added Category:مقاله های نیازمند ارزیابی using HotCat) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
=== فرانسه === | === فرانسه === | ||
امامخمینی پس از مخالفت دولت کویت، تصمیم هجرت به فرانسه گرفت و پس از ورود به پاریس در ۱۳۵۷/۷/۱۴ در خانه احمد غضنفرپور که یکی از دانشجویان ایرانی و از دوستان مورد اعتماد [[سیدابوالحسن بنیصدر]] بود، در محله کَشان پاریس اقامت گزید.<ref>یزدی، شصت سال صبوری و شکوری، ۳/۷۶–۷۷.</ref> {{ببینید|متن=ببینید| هجرت امامخمینی}} برخی انتخاب این محل برای اقامت امامخمینی را برخلاف قرار قبلی و با غرضهای دیگری شمردهاند<ref>یزدی، شصت سال صبوری و شکوری، ۳/۷۷ و ۱۴۶.</ref> و از آنجاکه این خانه در طبقه چهارم بود و رفت و آمد زیاد، موجب ناراحتی همسایگان شده بود، خانهای در [[دهکده نوفل لوشاتو]] در اطراف پاریس برای امامخمینی در نظر گرفته شد. این خانه که از آنِ همسر فرانسوی یکی از دانشجویان ایرانی به نام علی عسگری بود، دو اتاق تو در تو و نیز پستویی کوچک در انتهای اتاق عقبی داشت. دستگاه تکثیر نوارهای امامخمینی در زیرزمین این خانه قرار گرفت. ایشان در اتاق عقبی و دیگران در اتاق جلویی مستقر شدند و پذیرایی از مراجعان نیز در اتاق جلویی انجام میشد. پس از دو یا سه هفته به دلیل ورود [[خانواده امامخمینی]] به نوفل لوشاتو و کوچکبودن این خانه، خانه روبهرویی اجاره شد که چهار اتاق داشت و به امامخمینی و خانوادهاش اختصاص یافت.<ref>مسجدی آرانی، روزنامه جام جم، ۱۰؛ غفاری، مصاحبه، ۵/۴۵.</ref> ایشان به مدت ۱۱۸ روز در نوفل لوشاتو اقامت گزید. {{ببینید|متن=ببینید| نوفل لوشاتو}} و در ۱۳۵۷/۱۱/۱۲ به ایران بازگشت. {{ببینید|متن=ببینید| بازگشت امامخمینی}} | امامخمینی پس از مخالفت دولت کویت، تصمیم هجرت به فرانسه گرفت و پس از ورود به پاریس در ۱۳۵۷/۷/۱۴ در خانه احمد غضنفرپور که یکی از دانشجویان ایرانی و از دوستان مورد اعتماد [[سیدابوالحسن بنیصدر]] بود، در محله کَشان پاریس اقامت گزید.<ref>یزدی، شصت سال صبوری و شکوری، ۳/۷۶–۷۷.</ref> {{ببینید|متن=ببینید| هجرت امامخمینی}} برخی انتخاب این محل برای اقامت امامخمینی را برخلاف قرار قبلی و با غرضهای دیگری شمردهاند<ref>یزدی، شصت سال صبوری و شکوری، ۳/۷۷ و ۱۴۶.</ref> و از آنجاکه این خانه در طبقه چهارم بود و رفت و آمد زیاد، موجب ناراحتی همسایگان شده بود، خانهای در [[دهکده نوفل لوشاتو]] در اطراف پاریس برای امامخمینی در نظر گرفته شد. این خانه که از آنِ همسر فرانسوی یکی از دانشجویان ایرانی به نام علی عسگری بود، دو اتاق تو در تو و نیز پستویی کوچک در انتهای اتاق عقبی داشت. دستگاه تکثیر نوارهای امامخمینی در زیرزمین این خانه قرار گرفت. ایشان در اتاق عقبی و دیگران در اتاق جلویی مستقر شدند و پذیرایی از مراجعان نیز در اتاق جلویی انجام میشد. پس از دو یا سه هفته به دلیل ورود [[خانواده امامخمینی]] به نوفل لوشاتو و کوچکبودن این خانه، خانه روبهرویی اجاره شد که چهار اتاق داشت و به امامخمینی و خانوادهاش اختصاص یافت.<ref>مسجدی آرانی، روزنامه جام جم، ۱۰؛ غفاری، مصاحبه، ۵/۴۵.</ref> ایشان به مدت ۱۱۸ روز در نوفل لوشاتو اقامت گزید. {{ببینید|متن=ببینید| نوفل لوشاتو}} و در ۱۳۵۷/۱۱/۱۲ به ایران بازگشت. {{ببینید|متن=ببینید| بازگشت امامخمینی}} | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] |