۲۱٬۴۴۹
ویرایش
محمدتقی صدیقین اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| وبگاه رسمی = | | وبگاه رسمی = | ||
}} | }} | ||
محمدتقی صدیقین | '''محمدتقی صدیقین اصفهانی'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی. | ||
== زادگاه و تحصیل == | |||
محمدتقی صدیقین اصفهانی در سال ۱۳۰۳ش در اصفهان زاده شد. پدرش شیخ محمدعلی از روحانیان برجسته اصفهان بود. محمدتقی خواندن و نوشتن را در مکتب‌خانه‌ای در اصفهان آموخت. دوران ابتدایی را هم در زادگاهش طی کرد و سپس به تحصیل در حوزه علمیه اصفهان پرداخت. پس از فراگیری مقدمات، در درس سطح [[سیدحسین خادمی|سیدحسین خادمی اصفهانی]]، محمدحسن عالم نجف‌آبادی، هبه‌الله هرندی و سیدعلی‌اصغر برزانی شرکت کرد. در ۱۳۲۵ش به [[قم]] رفت و در [[حوزه علمیه قم]] کفایه‌الاصول را نزد [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]] و سیدزین‌العابدین کاشانی آموخت.<ref>«درگذشتگان:...» ص۱۲۳.</ref> آنگاه در درس خارج فقه [[سیدحسین بروجردی|سیدحسین طباطبایی بروجردی]] حضور یافت. هم‌زمان در درس خارج فقه و اصول [[سیدمحمدتقی خوانساری]]، [[سیدمحمد محقق داماد]]<ref>انصاریان خوانساری، ص۳۷۳؛ شریف‌رازی، ج۲، ص۱۹۰.</ref> و [[محمدعلی اراکی]] حاضر شد. پس از فوت آیت‌الله بروجردی (فروردین ۱۳۴۰)، به درس خارج فقه و اصول [[امام‌خمینی]] راه یافت و مدتی در آن درس حضور داشت. هم‌زمان از درس خارج [[سیدکاظم شریعتمداری]] و [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]] استفاده می‌کرد.<ref>«درگذشتگان:...» ص۱۲۳.</ref> او در سال ۱۳۴۳ش و پس از درگذشت [[روح‌الله کمالوند]]، مدیر و مؤسس حوزه علمیه کمالیه خرم‌آباد، به دستور امام‌خمینی به آن شهر رفت و به تدریس در آن حوزه پرداخت، بنابراین می‌توان احتمال داد که در سال‌های ۱۳۴۰-۱۳۴۲ در درس امام‌خمینی حضور می‌یافته است. او در ایام تعطیلات حوزه علمیه قم با حضور در حوزه علمیه اصفهان، از محضر درس شیخ مهدی نجفی، سیدرحیم ارباب و عبدالله ثقه‌الاسلام استفاده می‌کرد.<ref>«درگذشتگان:...» ص۱۲۳.</ref> | |||
صدیقین اصفهانی که از سال ۱۳۴۲ش به تدریس در حوزه علمیه کمالیه خرم‌آباد پرداخت، پس از چهار سال اقامت در آن شهر به قم بازگشت و به تدریس و تألیف در قم اشتغال ورزید. در طول سال‌های تحصیل، به تدریس دروس مقدمات و سطح نیز اشتغال داشت و شاگردان بسیاری تربیت نمود.<ref>شریف‌رازی، ج۲، ص۱۹۰.</ref> | صدیقین اصفهانی که از سال ۱۳۴۲ش به تدریس در حوزه علمیه کمالیه خرم‌آباد پرداخت، پس از چهار سال اقامت در آن شهر به قم بازگشت و به تدریس و تألیف در قم اشتغال ورزید. در طول سال‌های تحصیل، به تدریس دروس مقدمات و سطح نیز اشتغال داشت و شاگردان بسیاری تربیت نمود.<ref>شریف‌رازی، ج۲، ص۱۹۰.</ref> | ||
== فعالیت مبارزاتی == | |||
محمدتقی صدیقین اصفهانی در ۲۹ بهمن ۱۳۴۳ همراه با جمعی از مدرسان حوزه علمیه قم در نامه‌ای به نخست‌وزیر وقت با اشاره به اقدامات دولت ازجمله [[تبعید امام‌خمینی|تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور]] و دستگیری جمعی از روحانیان و سخت‌گیری علیه مخالفان، ضمن انتقاد از این‌گونه اعمال، خواستار آزادی و بازگشت امام‌خمینی «مرجع دینی و زعیم فداکار ملی» به کشور و آزادی دیگر زندانیان سیاسی شد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۲۹-۱۳۰.</ref> سپس در ۲۶ اسفند آن سال همراه با جمعی از علما و محصلان دروس دینی اصفهانی حوزه علمیه قم در نامه‌ای به [[امیرعباس هویدا]]، به تبعید امام‌خمینی اعتراض کرد و خواستار بازگرداندن ایشان به کشور و نیز آزادی سایر زندانیان دربند رژیم شد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۳۶ـ۱۳۸.</ref> | |||
صدیقین در ۱۲ اسفند ۱۳۸۳ ش در قم درگذشت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط لطف‌الله صافی | در اسفند ۱۳۴۳ نیز همراه با جمعی از روحانیان مبارز در اعتراض به تبعید امام‌خمینی، دعای توسل در مسجد بالاسر برگزار کرد و در پی آن مأموران حکومت پهلوی به آن مسجد یورش بردند. پس از آن وی همراه با جمعی از مدرسان حوزه علمیه قم با ارسال نامه‌ای به امیرعباس هویدا، اقدام رژیم را در هتک حرمت [[حرم حضرت معصومه(س)]] محکوم کرد و بار دیگر بر خواست خود مبنی بر بازگرداندن امام‌خمینی از تبعید و آزادی دیگر زندانیان سیاسی تأکید نمود.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۶۳.</ref> پس از آن همراه با جمعی از مدرسان حوزه علمیه قم، در نامه‌ای دیگر خطاب به هویدا، با اشاره به وضعیت نامعلوم امام‌خمینی و شایعه تغییر تبعیدگاه ایشان، خواستار اطلاع‌رسانی دراین‌باره شدند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۶۴.</ref> به این خاطر، در ۱۳۴۳ و در آستانه ماه مبارک رمضان از طرف ساواک ممنوع‌المنبر شد.<ref>سلیمی، ص۳۱۵.</ref> وقتی در سال ۱۳۴۴ش سخت‌گیری حکومت پهلوی علیه [[سیدحسن قمی|سیدحسن طباطبایی قمی]] شدت یافت و یکی از فرزندان آن عالم مبارز توسط [[ساواک]] دستگیر شد، همراه با برخی و مدرسان حوزه علمیه قم نامه‌ای به ایشان نوشتند و ضمن تجلیل از تلاش‌های ایشان در دفاع از حریم اسلام، تأسف و تأثر خود را از دستگیری فرزند آیت‌الله قمی اعلام کردند.<ref>مدرسه فیضیه به روایت اسناد ساواک، ص۱۷۲.</ref> | ||
وی فعالیت‌های سیاسی خود را تا [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] ادامه داد. و پس از انقلاب اسلامی به تدریس در [[حوزه علمیه قم]] ادامه داد. | |||
== تألیفات == | |||
تألیفات صدیقین عبارت است از: ۱- معیار الفقاهه در ۵ جلد در فقه استدلالی. ۲- انیس‌المؤمنین. ۳- تفسیر آیه جلباب در حد شرعی حجاب و وجوب ستر وجه و کفین. ۴- حسین (ع) و پذیرش دعوت در نقد و رد کتاب شهید جاوید. ۵- تعلیقه بر وسیله النجاه. ۶- طهارت. ۷- رساله‌ای در امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر. ۸- رساله‌ای در ولایت‌فقیه. ۹- رساله غنا؛ موضوعاً و حکماً. ۱۰- تعلیقه بر جلد دوم منهاج المؤمنین. ۱۱- شطرنج و منع بازی آن. ۱۲- دین و زن. ۱۳- شرح استدلالی شرایع الاسلام. ۱۴- کتاب صلاه و حج در ۹ جلد. | |||
== درگذشت == | |||
صدیقین در ۱۲ اسفند ۱۳۸۳ ش در [[قم]] درگذشت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط [[لطف‌الله صافی گلپایگانی]]، در قبرستان شیخان قم به خاک سپرده شد.<ref>«درگذشتگان: آیت‌الله صدیقین»، ص۱۲۳.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||