۱٬۷۶۵
ویرایش
() |
جز (added Category:مقاله های نیازمند ارزیابی using HotCat) |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
# برخی بر این نظرند که مفاد قاعده، عزیمت و بیانگر الزام به عدم اعتنای به شک است.<ref>نجفی، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ۱۲/۳۲۲.</ref> امامخمینی نیز تصریح کرده است مفاد قاعده بیانگر الزام به عدم اعتنا به شک است نه رخصت؛ به همین دلیل در صورت انجامدادن جزء مشکوک، زیادی عمدی محسوب میگردد و مبطل نماز است.<ref>امامخمینی، الاستصحاب، ۳۳۳ ـ ۳۳۵.</ref> | # برخی بر این نظرند که مفاد قاعده، عزیمت و بیانگر الزام به عدم اعتنای به شک است.<ref>نجفی، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ۱۲/۳۲۲.</ref> امامخمینی نیز تصریح کرده است مفاد قاعده بیانگر الزام به عدم اعتنا به شک است نه رخصت؛ به همین دلیل در صورت انجامدادن جزء مشکوک، زیادی عمدی محسوب میگردد و مبطل نماز است.<ref>امامخمینی، الاستصحاب، ۳۳۳ ـ ۳۳۵.</ref> | ||
# از نظر امامخمینی قاعده تجاوز بر اصل [[استصحاب]] مقدم است؛ اگرچه بر وجه تقدم آن ثمره مهمی مترتب نمیشود.<ref>امامخمینی، الاستصحاب، ۳۵۵ ـ ۳۵۶؛ بجنوردی، القواعد الفقهیه، ۱/۳۱۷.</ref> | # از نظر امامخمینی قاعده تجاوز بر اصل [[استصحاب]] مقدم است؛ اگرچه بر وجه تقدم آن ثمره مهمی مترتب نمیشود.<ref>امامخمینی، الاستصحاب، ۳۵۵ ـ ۳۵۶؛ بجنوردی، القواعد الفقهیه، ۱/۳۱۷.</ref> | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] |