Image-reviewer، confirmed، templateeditor
۷۲۱
ویرایش
جامعه روحانیت مبارز تهران: تفاوت میان نسخه‌ها
←شکل‌گیری
جز (added Category:مقالههای جلد چهارم دانشنامه using HotCat) |
|||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
نهضت [[امام‌خمینی]] از سال [[۱۳۴۱]] عرصه حضور روحانیانی بود که به هدف پیروی از مرجعیت و مبارزه با رژیم پهلوی جذب امام‌خمینی شدند <ref>سلیمی بنی و مظفری، جامعه روحانیت، ۳۱ و ۷۱.</ref> این روحانیان پس از [[تبعید]] امام‌خمینی، با وجود تضعیف روحیه نیروهای مذهبی و مبارز که به دلیل خفقان موجود در آن دوران پیش آمده بود، دست از مبارزه نکشیدند؛<ref>سلیمی بنی و مظفری، جامعه روحانیت، ۷۳.</ref> و با صدور بیانیه‌های اعتراضی، جلسات سخنرانی، تکثیر و توزیع اعلامیه‌ها، و برنامه‌ریزی راهپیمایی‌ها نهضت را یاری رساندند و در واقع سازماندهی مبارزات را بر عهده داشتند.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۵۳ و ۴/۳۹ ـ ۴۰. هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، ۱ و ۲۲۸. نعمتی، مبارزات، مواضع و دیدگاه‌ها، ۶۷ ـ ۶۹.</ref><br> | نهضت [[امام‌خمینی]] از سال [[۱۳۴۱]] عرصه حضور روحانیانی بود که به هدف پیروی از مرجعیت و مبارزه با رژیم پهلوی جذب امام‌خمینی شدند <ref>سلیمی بنی و مظفری، جامعه روحانیت، ۳۱ و ۷۱.</ref> این روحانیان پس از [[تبعید]] امام‌خمینی، با وجود تضعیف روحیه نیروهای مذهبی و مبارز که به دلیل خفقان موجود در آن دوران پیش آمده بود، دست از مبارزه نکشیدند؛<ref>سلیمی بنی و مظفری، جامعه روحانیت، ۷۳.</ref> و با صدور بیانیه‌های اعتراضی، جلسات سخنرانی، تکثیر و توزیع اعلامیه‌ها، و برنامه‌ریزی راهپیمایی‌ها نهضت را یاری رساندند و در واقع سازماندهی مبارزات را بر عهده داشتند.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۵۳ و ۴/۳۹ ـ ۴۰. هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، ۱ و ۲۲۸. نعمتی، مبارزات، مواضع و دیدگاه‌ها، ۶۷ ـ ۶۹.</ref><br> | ||
== شکل‌گیری== | == شکل‌گیری== | ||
جامعه روحانیت مبارز به عنوان یک تشکیلات، در ماه‌های پایانی [[رژیم پهلوی]] و اوج‌گیری [[انقلاب اسلامی]] شکل گرفت.<ref>هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، ۱/۳۲۲.</ref> اما از آغاز نهضت امام‌خمینی در سال ۱۳۴۱ روحانیان مبارز با صدور بیانیه‌هایی مانند اعتراض به تصویب طرح انجمن‌های ایالتی و ولایتی،<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۵۲ ـ ۵۳.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|انجمن‌های ایالتی و ولایتی}} محکومیت حمله رژیم پهلوی به [[مدرسه فیضیه|فیضیه]] در فروردین [[۱۳۴۲]] <ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۴/۳۹ ـ ۴۰.</ref> و پس از آن قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲، در واکنش به اقدامات رژیم پهلوی، حضور فعال داشتند.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۴/۸۶ و ۸۹.</ref> در همین دوره، تشکیلاتی یازده‌نفره از روحانیان مبارز، متشکل از [[حسینعلی منتظری]]، [[علی مشکینی]]، [[عبدالرحیم ربانی شیرازی]]، [[سیدعلی خامنه‌ای]]، [[اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[علی قدوسی]]، [[ابراهیم امینی]]، [[محمدتقی مصباح یزدی]]، [[سیدمحمد خامنه‌ای]]، [[احمد آذری قمی]] و [[مرتضی حائری یزدی]] برای ساماندهی مبارزات و با پوشش اصلاح حوزه شکل گرفت.<ref>منتظری، خاطرات آیت‌الله منتظری، ۱/۲۰۹، ۲۱۱ و ۲۱۳؛ هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، ۱/۱۹۵.</ref> ادامه جلسات هم‌فکری روحانیان، سنگ بنای تشکیل جامعه روحانیت<ref>مهدوی کنی، خاطرات، ۱۶۵ و ۱۷۱ ـ ۱۷۲؛ کردی، جامعه روحانیت، ۹۶.</ref> و نیز تشکیل جامعه مدرسین حوزه علمیه قم شد.<ref>صالح، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱/۵۵.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|جامعه مدرسین حوزه علمیه قم}} انتشار نشریات بعثت و انتقام که بعضی اعضای جامعه روحانیت نیز در آن مشارکت داشتند، ثمره همین جلسات بود.<ref>کردی، جامعه روحانیت، ۷۵.</ref> پس از تبعید امام‌خمینی صدور اعلامیه از سوی روحانیان مبارز، در شرایط تبعید و خفقان موجود، موجب تحرک دوباره مبارزه شد.<ref>هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، ۱/۲۲۶ ـ ۲۲۸.</ref> این روحانیان در سال [[۱۳۵۲]]، با استفاده از تجربیات خود در مبارزات، تشکیلات «جامعه روحانیت مبارز» را با هدف هدایت فعالیت انقلابیان مذهبی به صورت غیر رسمی شکل دادند.<ref>سلیمی بنی و مظفری، جامعه روحانیت، ۳۱.</ref> | جامعه روحانیت مبارز به عنوان یک تشکیلات، در ماه‌های پایانی [[رژیم پهلوی]] و اوج‌گیری [[انقلاب اسلامی]] شکل گرفت.<ref>هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، ۱/۳۲۲.</ref> اما از آغاز نهضت امام‌خمینی در سال ۱۳۴۱ روحانیان مبارز با صدور بیانیه‌هایی مانند اعتراض به تصویب طرح انجمن‌های ایالتی و ولایتی،<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۵۲ ـ ۵۳.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|انجمن‌های ایالتی و ولایتی}} محکومیت حمله رژیم پهلوی به [[مدرسه فیضیه|فیضیه]] در فروردین [[۱۳۴۲]]<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۴/۳۹ ـ ۴۰.</ref> و پس از آن قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲، در واکنش به اقدامات رژیم پهلوی، حضور فعال داشتند.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۴/۸۶ و ۸۹.</ref> در همین دوره، تشکیلاتی یازده‌نفره از روحانیان مبارز، متشکل از [[حسینعلی منتظری]]، [[علی مشکینی]]، [[عبدالرحیم ربانی شیرازی]]، [[سیدعلی خامنه‌ای]]، [[اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[علی قدوسی]]، [[ابراهیم امینی]]، [[محمدتقی مصباح یزدی]]، [[سیدمحمد خامنه‌ای]]، [[احمد آذری قمی]] و [[مرتضی حائری یزدی]] برای ساماندهی مبارزات و با پوشش اصلاح حوزه شکل گرفت.<ref>منتظری، خاطرات آیت‌الله منتظری، ۱/۲۰۹، ۲۱۱ و ۲۱۳؛ هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، ۱/۱۹۵.</ref> ادامه جلسات هم‌فکری روحانیان، سنگ بنای تشکیل جامعه روحانیت<ref>مهدوی کنی، خاطرات، ۱۶۵ و ۱۷۱ ـ ۱۷۲؛ کردی، جامعه روحانیت، ۹۶.</ref> و نیز تشکیل جامعه مدرسین حوزه علمیه قم شد.<ref>صالح، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱/۵۵.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|جامعه مدرسین حوزه علمیه قم}} انتشار نشریات بعثت و انتقام که بعضی اعضای جامعه روحانیت نیز در آن مشارکت داشتند، ثمره همین جلسات بود.<ref>کردی، جامعه روحانیت، ۷۵.</ref> پس از تبعید امام‌خمینی صدور اعلامیه از سوی روحانیان مبارز، در شرایط تبعید و خفقان موجود، موجب تحرک دوباره مبارزه شد.<ref>هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، ۱/۲۲۶ ـ ۲۲۸.</ref> این روحانیان در سال [[۱۳۵۲]]، با استفاده از تجربیات خود در مبارزات، تشکیلات «جامعه روحانیت مبارز» را با هدف هدایت فعالیت انقلابیان مذهبی به صورت غیر رسمی شکل دادند.<ref>سلیمی بنی و مظفری، جامعه روحانیت، ۳۱.</ref> | ||
از سوی دیگر، پس از پیام شفاهی امام‌خمینی به مرتضی مطهری مبنی بر حفظ نظم و انسجام فعالیت‌های روحانیت در سراسر کشور و آگاه‌کردن مردم از اسلامی‌بودن نهضت و همچنین تأکید ایشان بر تعامل هرچه بیشتر روحانیت با دیگر جریان‌های مذهبی و پررنگ‌ترکردن اسلامیت انقلاب <ref>موحدی ساوجی، خاطرات، ۲۱۰؛ کردی، جامعه روحانیت، ۷۶.</ref> مطهری پیگیر جلسات هم‌اندیشی روحانیان مبارز شد.<ref>ناطق نوری، خاطرات، ۱/۱۱۱.</ref> و در بهار [[۱۳۵۶]] تشکیلات جدید با هدف رهبری نهضت، در [[تهران]] و شهرستان‌ها با عنوان «جامعه روحانیت مبارز تهران» به صورت رسمی شکل گرفت و جلساتی را در تهران برگزار کرد.<ref>روحانی، خاطرات، ۴۲۷.</ref> این جلسات با حضور افرادی چون مطهری، [[سیدمحمد حسینی بهشتی]]، [[محمد مفتح]]، [[سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی]]، سیدمحمد موسوی خوئینی، [[مهدی شاه‌آبادی]]، [[عباسعلی عمید زنجانی]]، [[محمد امامی کاشانی]]، [[مصطفی ملکی]]، [[علی‌اکبر ناطق نوری]]، [[مهدی کروبی]]، [[سیدمحسن هزاوه‌ای]]، [[سیدرضا اکرمی]]، [[محمدعلی موحدی کرمانی]]، [[عبدالمجید معادیخواه]]، [[حسن روحانی]]، [[سیدعبدالمجید ایروانی]]، [[علی‌اصغر مروارید]]، [[علی غیوری]]، [[حیدرعلی جلالی خمینی]]، [[سیدهاشم حمیدی همدانی]] و [[سیدمهدی امام‌جمارانی]] تشکیل می‌شد. برخی اعضا ازجمله هاشمی رفسنجانی، مهدوی کنی و محلاتی به علت حضور در [[زندان کمیته مشترک]] در این جلسات حضور نداشتند. ریاست جلسات نیز بر عهده مطهری بود؛<ref>کردی، جامعه روحانیت، ۶۵ ـ ۶۷؛ روحانی، ۴۲۷ ـ ۴۲۸ و ۴۳۰.</ref> و مهم‌ترین تصمیمات مبارزاتی در جلسات جامعه روحانیت مبارز گرفته می‌شد.<ref>کردی، جامعه روحانیت، ۷۹.</ref> اما این تشکل پیش از پیروزی انقلاب با شخصیت‌هایی مانند مطهری و حسینی بهشتی شناخته می‌شد که بنیانگذاران اصلی این تشکل بودند و سازماندهی آن را بر عهده داشتند؛<ref>ناطق نوری، خاطرات، ۱/۱۱۱. | از سوی دیگر، پس از پیام شفاهی امام‌خمینی به مرتضی مطهری مبنی بر حفظ نظم و انسجام فعالیت‌های روحانیت در سراسر کشور و آگاه‌کردن مردم از اسلامی‌بودن نهضت و همچنین تأکید ایشان بر تعامل هرچه بیشتر روحانیت با دیگر جریان‌های مذهبی و پررنگ‌ترکردن اسلامیت انقلاب <ref>موحدی ساوجی، خاطرات، ۲۱۰؛ کردی، جامعه روحانیت، ۷۶.</ref> مطهری پیگیر جلسات هم‌اندیشی روحانیان مبارز شد.<ref>ناطق نوری، خاطرات، ۱/۱۱۱.</ref> و در بهار [[۱۳۵۶]] تشکیلات جدید با هدف رهبری نهضت، در [[تهران]] و شهرستان‌ها با عنوان «جامعه روحانیت مبارز تهران» به صورت رسمی شکل گرفت و جلساتی را در تهران برگزار کرد.<ref>روحانی، خاطرات، ۴۲۷.</ref> این جلسات با حضور افرادی چون مطهری، [[سیدمحمد حسینی بهشتی]]، [[محمد مفتح]]، [[سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی]]، سیدمحمد موسوی خوئینی، [[مهدی شاه‌آبادی]]، [[عباسعلی عمید زنجانی]]، [[محمد امامی کاشانی]]، [[مصطفی ملکی]]، [[علی‌اکبر ناطق نوری]]، [[مهدی کروبی]]، [[سیدمحسن هزاوه‌ای]]، [[سیدرضا اکرمی]]، [[محمدعلی موحدی کرمانی]]، [[عبدالمجید معادیخواه]]، [[حسن روحانی]]، [[سیدعبدالمجید ایروانی]]، [[علی‌اصغر مروارید]]، [[علی غیوری]]، [[حیدرعلی جلالی خمینی]]، [[سیدهاشم حمیدی همدانی]] و [[سیدمهدی امام‌جمارانی]] تشکیل می‌شد. برخی اعضا ازجمله هاشمی رفسنجانی، مهدوی کنی و محلاتی به علت حضور در [[زندان کمیته مشترک]] در این جلسات حضور نداشتند. ریاست جلسات نیز بر عهده مطهری بود؛<ref>کردی، جامعه روحانیت، ۶۵ ـ ۶۷؛ روحانی، ۴۲۷ ـ ۴۲۸ و ۴۳۰.</ref> و مهم‌ترین تصمیمات مبارزاتی در جلسات جامعه روحانیت مبارز گرفته می‌شد.<ref>کردی، جامعه روحانیت، ۷۹.</ref> اما این تشکل پیش از پیروزی انقلاب با شخصیت‌هایی مانند مطهری و حسینی بهشتی شناخته می‌شد که بنیانگذاران اصلی این تشکل بودند و سازماندهی آن را بر عهده داشتند؛<ref>ناطق نوری، خاطرات، ۱/۱۱۱. | ||
روحانی، ۴۳۲.</ref> و برخی از بیانیه‌های جامعه روحانیت مانند بیانیه مشترک جامعه روحانیت و جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در پایان سال ۱۳۵۶ را مطهری تنظیم کرد.<ref>جوانمرد، رفتار سیاسی شهید مطهری و انقلاب اسلامی، ۱۹۴.</ref> | روحانی، ۴۳۲.</ref> و برخی از بیانیه‌های جامعه روحانیت مانند بیانیه مشترک جامعه روحانیت و جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در پایان سال ۱۳۵۶ را مطهری تنظیم کرد.<ref>جوانمرد، رفتار سیاسی شهید مطهری و انقلاب اسلامی، ۱۹۴.</ref> | ||
نخستین مجمع عمومی جامعه روحانیت مبارز پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در ششم شهریور [[۱۳۶۰]]، در محل [[مجلس شورای اسلامی]] با شرکت ۴۲ تن از روحانیان مبارز، تشکیل و شورای مرکزی آن تعیین شد که امامی کاشانی، محی‌الدین انواری، ایروانی، باهنر، جلالی خمینی، سیدعلی خامنه‌ای، [[سیدهادی خسروشاهی]]، [[سیدمحمود دعایی]]، روحانی، [[عباسعلی سرفرازی]]، شاه‌آبادی، عمید زنجانی، غیوری، محلاتی، معادیخواه، ملکی، [[موحدی کرمانی]]، موسوی اردبیلی، مهدوی کنی، ناطق نوری و هاشمی رفسنجانی از اعضای آن بودند.<ref>سلیمی بنی و مظفری، جامعه روحانیت، ۳۲۱ ـ ۳۲۲؛ عمید زنجانی، روایتی از انقلاب اسلامی ایران، ۲۵۰ ـ ۲۵۲.</ref> در نخستین کنگره این تشکل در مهر ۱۳۶۰، محمدرضا مهدوی کنی پس از استعفا از نخست‌وزیری، به عنوان نخستین دبیرکل جامعه روحانیت مبارز تهران انتخاب شد.<ref>هاشمی رفسنجانی، عبور از بحران، ۳۵۳.</ref> از دیگر اعضا و فعالان جامعه روحانیت مبارز نیز می‌توان به امام‌جمارانی، حمیدی همدانی، [[حسین راستی کاشانی]]، [[جعفر شجونی]]، [[سیدمهدی طباطبایی]]، [[هادی غفاری]]، کروبی، [[حسن لاهوتی]]، مروارید، مفتح، علی موحدی ساوجی، موسوی خوئینی، هزاوه‌ای و [[سیدرضا یاسینی]] اشاره کرد.<ref>مهدوی کنی، خاطرات، ۱۶۹ ـ ۱۷۱؛ ناطق نوری، خاطرات، ۱/۱۱۲ ـ ۱۱۳؛ عمید زنجانی، روایتی از انقلاب اسلامی ایران، ۲۵۱.</ref> | نخستین مجمع عمومی جامعه روحانیت مبارز پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در ششم شهریور [[۱۳۶۰]]، در محل [[مجلس شورای اسلامی]] با شرکت ۴۲ تن از روحانیان مبارز، تشکیل و شورای مرکزی آن تعیین شد که امامی کاشانی، محی‌الدین انواری، ایروانی، باهنر، جلالی خمینی، سیدعلی خامنه‌ای، [[سیدهادی خسروشاهی]]، [[سیدمحمود دعایی]]، روحانی، [[عباسعلی سرفرازی]]، شاه‌آبادی، عمید زنجانی، غیوری، محلاتی، معادیخواه، ملکی، [[موحدی کرمانی]]، موسوی اردبیلی، مهدوی کنی، ناطق نوری و هاشمی رفسنجانی از اعضای آن بودند.<ref>سلیمی بنی و مظفری، جامعه روحانیت، ۳۲۱ ـ ۳۲۲؛ عمید زنجانی، روایتی از انقلاب اسلامی ایران، ۲۵۰ ـ ۲۵۲.</ref> در نخستین کنگره این تشکل در مهر ۱۳۶۰، محمدرضا مهدوی کنی پس از استعفا از نخست‌وزیری، به عنوان نخستین دبیرکل جامعه روحانیت مبارز تهران انتخاب شد.<ref>هاشمی رفسنجانی، عبور از بحران، ۳۵۳.</ref> از دیگر اعضا و فعالان جامعه روحانیت مبارز نیز می‌توان به امام‌جمارانی، حمیدی همدانی، [[حسین راستی کاشانی]]، [[جعفر شجونی]]، [[سیدمهدی طباطبایی]]، [[هادی غفاری]]، کروبی، [[حسن لاهوتی]]، مروارید، مفتح، علی موحدی ساوجی، موسوی خوئینی، هزاوه‌ای و [[سیدرضا یاسینی]] اشاره کرد.<ref>مهدوی کنی، خاطرات، ۱۶۹ ـ ۱۷۱؛ ناطق نوری، خاطرات، ۱/۱۱۲ ـ ۱۱۳؛ عمید زنجانی، روایتی از انقلاب اسلامی ایران، ۲۵۱.</ref> | ||
==اساسنامه و اهداف== | ==اساسنامه و اهداف== | ||
جامعه روحانیت مبارز نخستین نمونه از فرایند جامعه‌پذیری منسجم [[روحانیت]] است که از لحاظ جناح‌بندی سیاسی، طرفدار امام‌خمینی بود و در فرایندهای سیاسی جامعه ایران نقش زیادی ایفا کرد.<ref>کردی، زندگی و مبارزات شهید بهشتی، ۹۵.</ref> [[شهید مطهری|مطهری]] در یادداشتی با عنوان «شورای روحانیت» که به‌زعم برخی به پیش‌نویس اولیه اساسنامه پیش از انقلاب تعبیر شد.<ref>جوانمرد، رفتار سیاسی شهید مطهری و انقلاب اسلامی، ۲۱۸.</ref> تشکیل جامعه روحانیت را احساس وظیفه، به منظور حفظ میراث عظیم [[نبوت]]، اقامه [[دین]] و دفاع از آن دانست و ضمن عملی‌دانستن اهداف جامعه روحانیت با توجه به جریان‌های موجود در جامعه، وظایف و اهداف این تشکل را توحید و مبارزه با افکار ماتریالیستی، مبارزه منطقی با هر گونه شبهه و دفاع از حریم اسلام، تحکیم و تبیین اصول اجتماعی و اقتصادی اسلام، مبارزه با بدعت‌هایی که سبب تنفر مردم از دین می‌شود، مبارزه با [[ظلم]] و دفاع از [[مظلوم]] و شناساندن مکتب اخلاقی اسلام عنوان کرد.<ref>مطهری، نامه‌ها و ناگفته‌ها، ۱۳۸ ـ ۱۳۹ و ۱۴۵ ـ ۱۴۶.</ref> پس از پیروزی انقلاب اسلامی و پیش از تدوین [[قانون اساسی]]، پیش‌نویس اساسنامه جامعه روحانیت مبارز، با مشارکت مفتح، عمید زنجانی و هاشمی رفسنجانی نوشته شد.<ref>عمید زنجانی، روایتی از انقلاب اسلامی ایران، ۲۴۵ ـ ۲۴۶.</ref> | جامعه روحانیت مبارز نخستین نمونه از فرایند جامعه‌پذیری منسجم [[روحانیت]] است که از لحاظ جناح‌بندی سیاسی، طرفدار امام‌خمینی بود و در فرایندهای سیاسی جامعه ایران نقش زیادی ایفا کرد.<ref>کردی، زندگی و مبارزات شهید بهشتی، ۹۵.</ref> [[شهید مطهری|مطهری]] در یادداشتی با عنوان «شورای روحانیت» که به‌زعم برخی به پیش‌نویس اولیه اساسنامه پیش از انقلاب تعبیر شد.<ref>جوانمرد، رفتار سیاسی شهید مطهری و انقلاب اسلامی، ۲۱۸.</ref> تشکیل جامعه روحانیت را احساس وظیفه، به منظور حفظ میراث عظیم [[نبوت]]، اقامه [[دین]] و دفاع از آن دانست و ضمن عملی‌دانستن اهداف جامعه روحانیت با توجه به جریان‌های موجود در جامعه، وظایف و اهداف این تشکل را توحید و مبارزه با افکار ماتریالیستی، مبارزه منطقی با هر گونه شبهه و دفاع از حریم اسلام، تحکیم و تبیین اصول اجتماعی و اقتصادی اسلام، مبارزه با بدعت‌هایی که سبب تنفر مردم از دین می‌شود، مبارزه با [[ظلم]] و دفاع از [[مظلوم]] و شناساندن مکتب اخلاقی اسلام عنوان کرد.<ref>مطهری، نامه‌ها و ناگفته‌ها، ۱۳۸ ـ ۱۳۹ و ۱۴۵ ـ ۱۴۶.</ref> پس از پیروزی انقلاب اسلامی و پیش از تدوین [[قانون اساسی]]، پیش‌نویس اساسنامه جامعه روحانیت مبارز، با مشارکت مفتح، عمید زنجانی و هاشمی رفسنجانی نوشته شد.<ref>عمید زنجانی، روایتی از انقلاب اسلامی ایران، ۲۴۵ ـ ۲۴۶.</ref> | ||