جعفر غروی نائینی: تفاوت میان نسخه‌ها

جعفر نائینی که داماد آیت‌الله خویی بود («پرونده‌ای در بزرگداشت...»، ۲۵)، پس از اخراج ایرانیان از عراق در ۱۳۵۱ ش، به عضویت هیئت استفتای ایشان درآمد (امینی گلستانی، ۲۹۷؛ انصاری قمی، ۱۳۷۱، ۹۳). در مهر ۱۳۵۷ و پس از مهاجرت امام خمینی از عراق به فرانسه، جمعی از طلاب و فضلای حوزه علمیه قم در نامه‌ای به امام، هجرت ایشان را مصیبتی دردناک دانستند. ذیل این اعلامیه، نام فردی به نام نائینی قید شده است (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۴۰۷). همچنین امضای فردی به نام نائینی در ذیل تلگراف علمای نجف اشرف به والری ژیسکاردستن دیده می‌شود (همان، ۴۰۹) ولی معلوم نیست امضا کننده عباس نائینی است یا جعفر نائینی. جعفر نائینی سال‌ها به تدریس در حوزه علمیه قم می‌پردازد و از تألیفات او می‌توان به بحث فی تفسیر القرآن، تقریرات درس استادانش و کتاب‌های متفرقه در فقه و اصول اشاره کرد (۱۲۶۳).

منابع: اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ امینی گلستانی، محمد (بی‌تا)، نوادر و متفرقات، ج ۳، قم، مؤلف؛ انصاری، ناصرالدین (۱۳۸۱)، «زندگینامه آیت‌الله میرزا باقر زنجانی»، ماهنامه مسجد، سال یازدهم، شماره ۶۴، مهر و آبان؛ انصاری قمی، ناصرالدین (۱۳۷۱)، «نجوم امت ـ حضرت آیت‌الله‌العظمی حاج سید ابوالقاسم خویی»، دوماهنامه نور علم، شماره ۴۷، مهر و آبان؛ «پرونده‌ای در بزرگداشت مرحوم آیت‌الله‌العظمی خویی: آیت‌الله فخرالدین زنجانی: برای حفظ نجف نگذاشتند آقای خویی به قم بیاید» (۱۳۹۳)، هفته‌نامه حریم امام، شماره ۱۴۵، ۶ آذر؛ حکیم، حسن عیسی (۱۳۸۷)، المفصل فی تاریخ النجف الاشرف، قم، المکتبه الحیدریه؛ حلی، حسین (بی‌تا)، اصول الفقه، ج ۱، مقدمه‌نویس: محمد بحرالعلوم، قم.