سیدجعفر حسینی رکن‌آبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

سید جعفر حسینی در سال ۱۳۴۴ ش همراه با جمعی از طلاب یزدی حوزه علمیه قم در نامه‌ای به امام خمینی که از ایشان با عباراتی چون «حضرت شهم الماجد البارع المجاهد زعیم الشیعه و حامی الشریعه قدوه الاعلام و ملاذالانام آیت‌الله‌العظمی الحاج‌آقا روح‌الله الموسوی الخمینی دام الله ظله الوارف علی رووس المسلمین» نام بردند، ناراحتی و نگرانی خود را از تبعید ایشان به خارج از کشور اعلام کردند و تبعید ایشان و محروم شدن «تربیت‌یافتگان مکتب روح‌پرور از افاضات آن مرجع عظیم‌الشأن» را بلایی درناک و فراموش‌ناشدنی دانستند و ضمن آرزوی قطع دست اجانب از کشور با رهبری‌های خردمندانه آن زعیم عالی‌قدر، رفع گرفتاری آن قائد اعظم را از خداوند مسئلت کردند (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۸۳-۱۸۴). درباره دیگر فعالیت‌های او اطلاعی در دست نیست، ولی به نظر می‌رسد به رتق‌وفتق امور طلاب در حوزه علمیه قم می‌پرداخت، چراکه بر اساس زندگینامه او در فرزانگان میبد حسینی رکن‌آبادی از نزدیکان شیخ محمد صدوقی یزدی و مقسم شهریه ایشان در حوزه علمیه قم بود. او پس از پیروزی انقلاب اسلامی مدتی مسئولیت کمیته امداد امام خمینی‌شهر قم را بر عهده گرفت و مدتی هم سرپرستی بنیاد ۱۵ خرداد آن شهر را بر عهده داشت (فاکر میبدی، ۳۲۷).

منابع: اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ فاکر میبدی، محمد (۱۳۸۱)، فرزانگان میبد، قم، قدس.